معرفی بازی کریتس (crates)

مقدمه

کریتس نیز همچون بازی وانداتا و بازی کارت آخر، یکی از نسخه‌های بازی هشت‌های دیوانه می‌باشد. این بازی با یک دسته کارت 52تایی انجام می‌شود و چند قانون دیگر نیز به آن اضافه شده است که باعث سرگرمی آن شده است.

بازی کریتس در اواخر سال 1970، توسط یک سری از بازیکنان بازی بریج (Bridge ) در شیکاگو توسعه داده شد. این بازی در چند سال بعد در شیکاگو محبوبیت پیدا کرد و چندین پارتی تابستانی با حداکثر 100 بازیکن در رابطه با آن برگزار شد. از آنجایی که بسیاری از بازیکنان کریتس در مسابقات ملی بریج بازی کرده بودند، این بازی در چند سال بعد در سراسر کشور آمریکا به شدت گسترش یافت.

ما در این مطلب توضیح خواهیم دارد که این بازی در آن زمان در بوستون، ماساچوست چگونه انجام می‌شده است. برخی از انواع دیگر نیز، از جمله نسخه اصلی شیکاگو، در انتهای مطلب در رابطه با آن توضیح داده شده است.

بازیکنان و کار‌ت‌ها

بازی کریتس معمولا با 4 بازیکن بازی می‌شود. 4 بازیکن به دو تیم 2 نفره تقسیم می‌شوند و بازی را انجام می‌دهند. اما انواع مختلفی از آن وجود دارد که با 2 تا 5 بازیکن بازی می‌شوند. در بازی 4 نفره‌ی آن، هم گروه‌ها روبرو یکدیگر می‌نشینند.

بازی کریتس با یک دسته ورق 52 کارته بازی می‌شود. این 52 کارت هیچگونه رتبه‌ای بر اساس اعداد یا خال خود نمی‌گیرند.  در برخی از انواع این بازی، کارت بی بی و کارت شاه از بین دسته کارت‌ها حذف می‌شوند و تعداد کارت‌های دسته ورق را کاهش می‌دهند و تناسب کارت‌های خاص را افزایش می‌دهند.

جدول امتیازات کارت‌ها

در بخش امتیازدهی به هر کارتی یک امتیاز تخصیص داده می‌شود. این تخصیص را می توان به شرح زیر خلاصه کرد:

کارت	امتیاز
A	1
2	20
3	در قسمت امتیازدهی توضیح داده می‌شود.
4	15
5	30
6	30
7	20
8	50
9	30
10	25
J	10
Q	10
K	10

پخش کردن کارت

یک بازی کریتس از 15 دست تشکیل شده است. در دست اول، به هر بازیکن 8 کارت داده می‌شود. در دست دوم به هر بازیکن 7 کارت داده می‌شود و این کار ادامه پیدا می‌کند تا دست هشتم. در دست هشتم هر بازیکن 1 کارت می‌گیرد. سپس در دست بعدی یعنی دست نهم، به هر بازیکن 2 کارت داده می‌شود. در دست دهم به هر بازیکن 3 کارت داده می‌شود. و این کار ادامه پیدا می‌کند تا دست پانزدهم. در دست پانزدهم هر بازیکن 8 کارت دریافت می‎‌کند.

پخش کردن کارت فرقی نمی‌کند از کدام بازیکن شروع شود. اما باید بصورت ساعتگرد کارت‌های پخش شوند. یعنی هر بازیکنی اولین نفر برای دادن کارت باشد، بازیکن سمت چپش نفر بعدی خواهد بود و … .

وقتی تمام بازیکنان کارت‌های خود را دریافت کردند، دیلر کارت‌های باقی مانده از دسته ورق 52تایی را به صورت رو به پایین و به عنوان استاک بر روی میز قرار می‌دهد. سپس بالاترین آن‌ها را رو به بالا می‌کند و به عنوان اولین کارت دیسکارد شده در کنار استاک، به عنوان دیسکارد پایل می‌گذارد.

هدف بازی

هدف بازی کریتس، بردن بازی از طریق داشتن کمترین امتیاز در کل بازی است.

خال و رتبه کنونی

در هر لحظه‌ای از بازی، یک خال کنونی وجود دارد، یک رتبه کارت کنونی و یک جهت بازی کنونی.

خال کنونی، خال کارتی است که در بالاترین نقطه در دیسکارد پایل قرار دارد. مگر اینکه کارت کنونی، کارت شماره 8 یا 9 باشد. در این صورت، خال کنونی، خالی است که بازیکنی که کارت 8 یا 9 را بازی کرده است، به عنوان زمینه بازی انتخاب نموده است.

رتبه کنونی، همیشه رتبه‌ی کارتی است که در بالاترین نقطه در دیسکارد پایل قرار دارد.

در هر دست از بازی، جهت بازی اولیه ساعتگرد است.

اولین کارت دیسکارد شده

کارتی که دیلر از روی استاک برداشت و به عنوان دیکسارد پایل قرار داد، باید همیشه اینطور آن را در نظر گرفت گویا دیلر آن را بازی کرده است. مگر اینکه، آن کارت 8 یا 9 باشد. در این صورت دیلر باید زمینه بازی را پیش از بررسی کردن دست خود تعیین نماید. اگر آن کارت، کارت شماره 9 باشد، زمینه بازی باید همرنگ با خال کارت شماره 9 باشد.

روش کلی بازی

روش کلی بازی این است که بازیکن باید با یک کارت که یا از نظر رتبه یا از نظر خال با خال کنونی یا با رتبه کنونی مطابقت داشته باشد، بازی کند. یا اینکه بازیکن با یک وایلد کارت (کارت 8 یا کارت 9) بازی کند. تنها استثنائی که در این مورد می‌تواند رخ بدهد در رابطه با توالی 2 (2-sequence) است که در این مطلب در رابطه با آن بیشتر صحبت خواهیم کرد.

زمانی که یک بازیکن نمی‌تواند بر روی دیسکارد پایل، یک کارت بازی کند، بازیکن باید یک کارت از استاک بکشد و بازی به سمت بازیکن بعدی در جهت فعلی پیش می‌رود.

زمانی که یک کارت بازی می‌شود، ممکن است اقدامات دیگری قبل از نوبت بازیکن بعدی انجام شود. برای مشاهده چنین اقداماتی به جدول اقدامات کارت که در ادامه توضیح می‌دهیم، مراجعه کنید.

گفتن تک کارت

زمانی که یک بازیکن دقیقا دو کارت دارد، باید حواسش باشد که به محض اینکه تعداد کارت‌های داخل دستش به یک کارت برسند، با گفتن تک کارت این موضوع را به دیگر بازیکنان اعلام نماید.

حتی اگر کارتی که بازیکن بازی کرده است، کارت شماره 6 باشد، که کارت شماره 6 باعث می‌شود بازیکن یک دور دیگر بازی کند، باز هم پس از گذاشتن کارت 6 باید اعلام کند که یک کارت در دست دارد، سپس کارت بعدی را بازی کند.

اگر بازیکن مجبور باشد که اعلانی را به دلایل مختلف انجام دهد، برای مثال زمینه بازی را تغییر دهد یا …، در هر صورت ابتدا باید تک کارت را بگوید و سپس آن اعلان را انجام دهد.

اگر بازیکن در مواقع لزوم، در گفتن تک کارت شکست بخورد، او در نوبت بعدی خود مجبور خواهد بود که دو کارت به عنوان جریمه از استاک بردارد. اما اگر بازیکن به هر دلیلی در آن دست، نوبتی نداشته باشد، جریمه فراموش خواهد شد.

پایان بازی

زمانی که یک بازیکن، دیگر هیچ کارتی ندارد، آن دست بازی به پایان می‌رسد. مگر اینکه یک توالی 2 در حال اجرا باشد. اگر توالی 2 در حال اجرا باشد، بازی تا زمانی که توالی 2 بطور نرمال به پایان برسد، ادامه پیدا می‌کند. در این زمان حتی اگر بازیکنان در دستان خود کارتی هم داشته باشند، باز هم فرقی ندارد و پایان دست خواهد بود.

جدول زیر خلاصه‌ای از تأثیری که یک کارت معین بر روی بازی می‌گذارد، را نشان میدهد:

خلاصه تاثیرات کارت در طول بازی

کارت آس	در توالی 2 استفاده می‌شود.
2	توالی 2 را شروع می‌کند
3	هیچ تاثیری ندارد.
4	بازی از بازیکن بعدی می‌پرد.
5	بازیکنان دیگر باید همگی یک کارت را بکشند.
6	بازیکنی که با این کارت بازی کرده است، یکبار دیگر بازی می‌کند.
7	بازیکن بعدی باید یک کارت بردارد.
8	بازیکنی که با این کارت بازی کرده است، می‌تواند زمینه را تغییر دهد.
9	بازیکنی که با این کارت بازی کرده است، می‌تواند زمینه را تغییر دهد.
10	جهت بازی تغییر می‌کند.
سرباز	هیچ تاثیری ندارد.
بی بی	هیچ تاثیری ندارد.
شاه	هیچ تاثیری ندارد.

قوانین خاص

قصد داریم در ادامه در رابطه با قوانین خاصی که در بازی کریتس وجود دارد، صحبت کنیم.

توالی 2 (2-sequence)

وقتی یک بازیکن با کارت شماره 2 بازی می‌کند، او یک توالی 2 یا 2-sequence را شروع کرده است. این توالی 2 توسط برخی از بازیکنان با نام شمارش (the count) شناخته می‌شود. پس از اینکه توالی 2 شروع شد، هر بازیکن باید یا با کارت آس (A) بازی کند یا با کارت شماره 2. فرقی نمی‌کند این کارت‌ها از چه خالی باشند، گشنیز، خشت، دل یا پیک.

اگر بازیکنی کارت آس یا کارت 2 نداشته باشد، باید یک تعداد کارت که تعدادشان برابر است با جمع کل کارت‌هایی که در توالی 2 بازی شده است. سپس توالی 2 پایان یافته و بازیکن بعدی با کارت یا خالی که به حالت معمول باید بازی می‌کرد، بازی را ادامه خواهد داد. به این نکته دقت داشته باشید که حتی اگر یک بازیکن در توالی 2 به بیرون از بازی رود نیز، این قانون اعمال خواهد شد. بنابراین یک بازیکن شاید واقعا مجبور شود که بعد از بیرون رفتن از بازی کارت‌هایی را از استاک بکشد.

کارت کشیدن تمام بازیکنان

اگر یک بازیکن، با کارت شماره 5 بازی کند، هر یک از بازیکنان دیگر باید یک کارت از استاک بکشند. این کارت‌ها باید دقیقا در جهت چرخش بازی، توسط بازیکنان برداشته شوند.

امتیازدهی

در پایان هر دست، بازیکنان بر اساس کارت‌هایی که در دستشان باقی مانده است، یک سری امتیازات دریافت می‌کنند. جدول مربوط به امتیازات هر کارت را پیش از این مشخص کردیم.

در پایان بازی، یعنی در پایان پانزدهمین دست، بازیکن یا هم‌تیمی که دارای کمترین امتیاز باشد، برنده بازی خواهد بود.

امتیازدهی کارت‌های شماره 3

کارت‌های شماره 3، در امتیازدهی کارت‌های خاصی به شمار می‌روند. دستی که شامل کارت 3 باشد، به ازای هر کارت شماره 3، منفی پنجاه (50-) امتیاز دریافت می‌کند. زمانی که کارت‌های شماره 3 با رتبه‌های دیگر همراه می‌شوند، آن‌ها +3 امتیاز دریافت خواهند کرد. همچنین، کارت شماره می‌تواند برای پوشاندن هر کارتی به جز کارت شماره 8، استفاده شود. بدین معنا که اگر یک دست دارای هم کارت 3 و هم کارتی غیر از 8 باشد، بازیکن می‌تواند کارت 3 را با آن کارت غیر 8، جفت کند. کارت جدید که از طریق جفت شدن کارت 3 و کارت غیر 8 بوجود آمده است، 3 امتیاز دریافت خواهد کرد. این جفت کردن کارت ادامه پیدا می‌کند، تا زمانی که هیچ کارت شماره 3 بدون جفتی باقی نماند.

اینکه کدام کارت‌های غیر 8 را با کارت‌های شماره 3 جفت کنید، به عهده خود بازیکن است. اما عاقلانه است که کارت‌هایی که ارزش بیشتری دارند را با کارت‌های شماره 3، جفت کنید.

امتیازات تمامی دست‌ها با یکدیگر جمع می‌شوند. و سپس بازیکن یا شرکائی که کمترین امتیاز کل را پس از تمام شدن 15 دست داشته باشند، برنده بازی خواهند بود.

مثال برای امتیازدهی

فرض کنید یک بازیکن کارت‌های آس، 2، 3، 3، 6، 8 و شاه در آخر دست در دستانش باقی مانده است.

یکی از کارت‌های شماره 3 کارت شماره 6 می‌پوشاند. کارت شماره 3 دیگر نیز باید کارت شماره 2 را بپوشاند. زیرا این 2 کارت باارزش‌ترین کارت‌های غیر 8 دست او هستند. کل امتیازات بازیکن از این دست خواهد شد: 50 +10 +3 +3 + 1 = 67 امتیاز.

فرض کنید کارت‌هایی که در پایان یک دست در دست بازیکن باقی مانده است، کارت‌های شماره 3، 3 و 8 باشند. کارت‌های شماره 3، خودشان نیز کارت‌های غیر 8 هستند. بنابراین یکی از آن‌ها دیگری را پوشش می‌دهد. امتیاز کل آن خواهد بود: 3 + 50 = 53 امیتاز.

فشارها

زمانی که یک بازیکن مجبور است که یک کارت بکشد، اما دسته کارت کارت‌هایش تمام شده است، به آن بازیکن (یا گروه بازیکن) باید یک فشار داده شود.

بازیکن باید تمامی کارت‌های بازی شده را بر بزند، بجز بالاترین کارت، سپس کارت‌های بر زده شده را بصورت رو به پایین وسط میز قرار می‌دهد و یک استاک جدید می‌سازد. بازیکنان می‌توانند از استاک جدید در آینده کارت بکشند.

اولین فشاری که یک بازیکن یا یک گروه دریافت می‌کنند، 5 امتیاز محاسبه می‌شود. اما پس از آن هر بار که فشار دریافت کنند، دو برابر امتیاز قبلی، امتیاز آن محاسبه می‌شود. فشارها در طول بازی انباشته می‌شوند، اما در دستی محاسبه می‌شوند که اتفاق می‌افتند.

برای مثال، اگر یک گروه، اولین فشار بازی را در دست دوم دریافت کند، سپس 2 فشار در دست سوم بازی دریافت کند، فشار اولیه 5 امتیاز را به امتیاز دست دوم او اضافه می‌کند. در حالی که فشار دوم و سوم 10 + 20 = 30 امتیاز را به دست سوم دریافت می‌کنند. فشار بعدی که این گروه دریافت کنند، 20 * 2 = 40 امتیاز خواهد داشت.

قراردادها

• دست‌هایی که 1 تا 3 کارت در آن‌ها پخش می‌شود، دست‌های مهارت نامیده می‌شوند. در حالی که دست‌های دیگر دست‌های شانس نامیده می‌شوند.
• اگر یک بازیکن پس از بازی کردن یک وایلد کارت (8 یا 9)، یک خال را به عنوان زمینه بازی انتخاب کند، و بازیکن بعدی یک کارت شماره 10 بازی کند (کارت شماره 10 باعث تغییر جهت مسیر بازی می‌شود.). بازیکنی که کارت شماره 10 را بازی کرده است، به بازیکنی که آن خال را انتخاب کرده است، می‌گوید “پلی اِم”.
• بازیکنی که در نتیجه‌ی بازی یک بازیکن که با کارت شماره 7 بازی کرده است، کارت دریافت می‌کند، باید از اهداکننده شرکت کند. به طور خاص، در یک بازی مشارکتی، بازیکنی که کارت شماره 7 بازی می‌کند، باید بگوید: “کارت برای شریک من!” و شریکش باید پاسخ دهد “متشکرم، شریک!”
• اگر آخرین کارت یک بازیکن، کارت شماره 6 باشد، و بازیکن امکان بازی کردن آن را داشته باشد، آن بازیکن کارت شماره 6 خود را بازی می‌کند و سپس فورا یک کارت دیگر را از استاک برمی‌دارد. این بعنوان یک کوپر شناخته می‌شود. البته بازیکنی که کوپر می‌کند، لازم نیست و نباید در نوبت خود بگوید تک کارت. اصطلاح «کوپر» گاهی اوقات برای پوشش همه مواردی که در آن کارت شماره ۶ بازی می‌شود، سپس یک کارت کشیده می‌شود، گسترش می‌یابد. اما قانون «تک کارت» در مورد کوپرهای دو کارت اعمال می‌شود.
• به بازیکنی که باعث شود، سایر بازیکنان تعداد زیادی کارت پشت سر هم از استاک بکشند، گفته می‌شود که در حال کار بر روی استاک است.
• بازیکنانی که به منظور جلوگیری از بیرون رفتن در دور بعدی، از عمد تک کارت نمی‌گویند، سزاوار سرزنش تلقی می‌گردند.

انواع بازی کریتس

قوانین بازی کریتس 2 نفره، 3 نفره و 5 نفره، اغلب مشابه با قوانین بازی 4 نفره می‌باشد. واضح‌ترین تفاوت این بازی‌ها با بازی 4 نفره این است که هیچ مشارکتی در بازی بین بازیکنان وجود ندارد. بنابراین امتیازات و فشارها به صورت جداگانه محاسبه می‌شوند. علاوه بر این، در بازی‌های دو نفره و سه نفره، عملکرد کارت‌های خاص به شرح زیر تغییر می‌کند:

کارت شماره 7: بازیکن بعدی یک کارت می‌گیرد.

کارت سرباز: بازیکن قبلی یک کارت می‌گیرد.

برخی از بازیکنان همچنین ترجیح می‌دهند بی‌بی‌ها و شاه‌ها را در بازی دو نفره یا سه نفره از تیم جدا کنند تا فشارهای بیشتری ایجاد شود.

ورژن شیکاگو بازی کریتس در سال 1970

چند تفاوت کوچک بین نسخه بوستون بازی کریتس و نسخه اصلی توسعه یافته‌ی کریتس در شیکاگو در سال ۱۹۷۰ وجود دارد. قوانین و قراردادهای مختلف در نسخه ۱۹۷۰ شیکاگو در ادامه فهرست شده است:

1. این بازی همیشه بین بازیکنان بصورت جدا جدا انجام می‌شد، هرگز پارتنرشیپی در آن وجود نداشت. معمولاً ۳ یا ۴ بازیکن، گاهی ۵ نفر این بازی را انجام می‌دادند.
2. بازیکنی که آخرین کارتش ۶ بود هنگام بازی باید «تک کارت» می‌گفت. عدم انجام این کار باعث می‌شود بازیکن بعد از بازی با کارت شماره ۶ به جای یک کارت، دو کارت بکشد.
3. تفاوت جزئی دیگر بین نسخه شیکاگوی کریتس با نسخه بوستون مربوط به آنچه بازیکنان در طول بازی به یکدیگر می‌گفتند، بود. در بازی شیکاگو، معمولاً وقتی یک مبتدی بازی می‌کرد، وقتی بازیکن نمی‌دانست چه کار کند یا توجه نمی‌کرد، بازیکنان دیگر تا حدودی تهاجمی می‌گفتند «یک کارت بازی کن».
4. شما نمی‌توانید قوانین را به دیگران بگویید. این امر مربوط به همان دوران بود. زیرا بازی کریتس در آن سال‌ها معمولاً در مسابقات بریج، هنگام انتظار برای شروع جلسه بازی می‌شد. جای تعجب نیست که بازیکنان دیگری که منتظر بودند دور هم جمع می‌شدند و بازی کریتسی را که انجام می‌شد را تماشا می‌کردند. وقتی از آن‌ها پرسیده می‌شود که آن‌ها چه می‌کنند، بازیکنان کریتس به آن‌ها می‌گفتند که کریتس بازی می‌کنند. اما قوانین را به آن‌ها نمی‌گفتند. آن‌ها باید تماشا می‌کردند و خودشان قوانین را می‌فهمیدند.

جوکر ایستاده جانبی

شما می‌توانید دو جوکر را نیز به دسته کارت‌ها اضافه کنید. ارزش آن‌ها ۴۰ است. جوکر را می‌توان در هر نوبت بازی کرد و تأثیر آن این است که بازیکن قبلی باید دوباره بازی کند. اما جهت بازی همان جهت قبلی است. کارت بعدی که بازی می‌شود، باید با خال یا شماره کارت بازی‌شده‌ی قبل از جوکر مطابقت داشته باشد.

جوکرها ممکن است در «شمارش» یا «توالی ۲» بازی شوند، و صفر را به شمارش اضافه کرده و بازیکن قبلی را مجبور به بازی مجدد در شمارش کند. (یا با کشیدن تعداد مناسب کارت شمارش را به پایان برساند).

یک کارت جوکر که بر روی یک کارت جوکر بازی می‌شود، نوبت بازی را دو قدم به عقب می‌برد اما همچنان جهت بازی را تغییر نمی‌دهد.

یک جوکر در پایان بازی در دست بازیکن می‌تواند توسط ۳ پوشانده شود.

جریمه‌های مربوط به فشار

برخی از بازیکنان دریافته‌اند که جریمه‌های مربوط به فشار خیلی سریع افزایش می‌یابند و در نتیجه امتیازات ناخوشایندی را به ارمغان می‌آورند.

برای دور زدن این حالت ممکن است موافقت کنید که افزایش مجازات فشار بصورت یک دنباله‌ی عددی و هر بار با 20 واحد افزایش انجام شود. بنابراین اولین مجازات فشار برای بازیکن یا تیم ۵ امتیاز، دومی ۱۰، سوم ۲۰، چهارم ۴۰، پنجم ۶۰ (نه ۸۰)، ششم ۸۰ (نه ۱۶۰)، هفتم ۱۰۰ (نه ۳۲۰) و … .

از سوی دیگر در بازی سه نفره فشارها بسیار نادر اتفاق می‌افتند. بنابراین برای تکرار بیشتر آن‌ها این قانون را به شما پیشنهاد می‌کنیم که بازی با کارت بی بی، بازیکن بعدی را مجبور کند قبل از بازی دو کارت بکشد.

فیگی

یکی از انواع بازی کریتس دو نفره، بازی فیگی نام دارد. این ورژن از بازی کریتس در 3 دست انجام می‌شود. دست سوم برای بازیکنی توسط یک بازیکن ساختگی بازی می‌شود. این بازیکن ساختگی معمولا با نام فیگی شناخته می‌شود. دست این بازیکن ساختگی، برای هر دو بازیکن دیگر قابل مشاهده است.

در دست‌های این بازی، فقط یک کارت یا دو کارت پخش می‌شود. توالی پخش کارت‌ها بصورت 2 – 1 – 1 – 2 است.

فیگی هرگز کارت پخش نمی‌کند و دست او توسط بازیکن قبلی در جهت فعلی بازی می‌شود. توجه داشته باشید که این بدان معناست که دست فیگی معمولاً توسط هر دو بازیکن در زمان‌های مختلف در طول هر دست بازی می‌شود.

فیگی بازی را با منفی 50 (50-) امتیاز آغاز می‌کند و هرگز فشاری دریافت نمی‌کند. اگر فیگی به طور معمول واجد شرایط دریافت فشار بود، به جای آن، این فشار به بازیکن بعدی می‌رود تا بازی کند. فیگی می‌تواند بازی را برنده شود، که این همیشه برای بازیکنان انسانی دردناک است.