معرفی و بررسی بازی کارتی آی داوت ایت (I Doubt It)

I Doubt It یا بولشت یک بازی کلاسیک برای سه یا چند بازیکن است که با ۵۲ کارت انجام می‌شود و شخصی برندست که زودتر از همه از کارت‌های خود خلاص شود. در ادامه این مقاله به معرفی، بررسی و آموزش این بازی خواهیم پرداخت. پس همراه بیوکازینو باشید.

معرفی

چندین بازی مشابه وجود دارد که با نام آی داوت ایت یا بولشت (Bullshit) شناخته می‌شوند. ایده همه این بازی‌ها این است که شما تلاش کنید طبق قوانین کارت‌های خود به صورت رو به پایین بازی کنید و آن‌ها را به اتمام برسانید. اگر کسی فکر کند که شما قانون را زیر پا گذاشته‌اید، می‌تواند پیروزی شما را به چالش بکشد. با این کار، آخرین کارت‌های بازی شده‌ به همه نمایش داده‌ می‌شوند و هر کس که اشتباه کرده‌ باشد باید کارت‌های بازی را به دست خود اضافه کند.

در نسخه‌ای از “شک دارم” که اغلب در قمارخانه‌های بازی ورق یافت می‌شود، هر بازیکن در رتبه‌ای بالاتر یا پایین‌تر از بازی قبلی بازی می‌کند. قوانین اینن نسخه در صفحه مربوط به بازی “بولشت” آورده‌ شده‌ است.

بازی توضیح داده‌ شده‌ در این صفحه، با عنوان I Doubt It یا به اختصار IDI شناخته‌ می‌شود. در این بازی بازیکنان باید همه (تظاهر کنند) کارت‌هایی با عدد یکسان را تا زمانی که کسی آن به چالش بکشد، بازی می‌کنند. این تا حدودی شبیه به بازی روسی (Verish’ ne Verish’  (اعتماد نکن)) است. اگرچه این بازی کودکانه است، اما استراتژی آن بسیار جالب است و می‌تواند کاملاً پیچیده‌ شود.

یکی دیگر از بازی‌های پیچیده‌تر که در آن کارت‌ها رو به پایین بازی می‌شوند و در نهایت به چالش کشیده‌ می‌شوند، بازی فنلاندی والپاسکا (Valepaska) است.

بازیکنان، کارت‌ها و هدف بازی

در بازی سه بازیکن یا بیشتر (تا 6 نفر) امکان حضور دارند. امکان تنظیم بازی برای دو نفر نیز وجود دارد. در این شرایط باید نوعی از بازی به نام فورس بازی شود. از یک دست استاندارد بدون جوکر در بازی استفاده می‌شود. به هر بازیکن تعدادی مساوی کارت (پنج یا بیشتر) داده‌ می‌شود. تعداد کارت‌های که هر بازیکن در اختیار دارد باید همیشه به وضوح قابل مشاهده باشند.

هدف در بازی این است که تمام کارت‌های دست خود را به اتمام برسانید.

بازی

یک بازیکن، که به‌عنوان لید (Lead) تعیین می‌شود، یک دور را با بازی کردن یک کارت رو به پایین، و ایجاد یک پشته کارت در مرکز میز و اعلام یک رتبه از کارت – مانند “بی‌بی”، “هفت”، “آس” و غیره آغاز می‌کند. خال مهم نیست و رتبه تنها مساله تعیین کننده است. کارت بازی شده می‌تواند با رتبه اعلام شده مطابقت داشته‌ یا نداشته باشد. با این حال هیچ کس به جز شخصی که آن را بازی کرده است این را نمی‌داند.

بازی با حرکت در جهت حرکت عقربه‌های ساعت انجام می‌شود. هر بازیکن  در نوبت خود از یکی از دو گزینه زیر را برای انجام بازی در اختیار دارد:

1. پاس بدون بازی کردن هیچ کارتی
2. بازی کردن یک کارت

این کارت روی پشته کارت‌های میز قرار می‌گیرد. بازیکن ادعا می‌کند که کارت بازی شده‌ با رتبه اعلام شده توسط لید مطابقت دارد؛ اما در واقع ممکن است این‌چنین نباشد. توجه داشته‌ باشید که رتبه اعلام شده توسط لید باید تا پایان دور رعایت شود.

بازی به دفعات لازم در اطراف میز ادامه می‌یابد تا زمانی که همه پاس کنند یا چالشی اتفاق بیفتد. توجه داشته باشید که اگر همه بازیکنان دیگر پاس کنند، یک بازیکن به طور مکرر کارت‌هایی را به پشته اضافه خواهد کرد. این اتفاق کاملا قانونی (و بسیار معمول) است.

پایان دادن به یک دور بازی‌

یک دور از بازی می‌تواند به دو صورت به پایان برسد.

1. همه بازیکنان پاس بدهند:
   اگر همه بازیکنان پاس بدهند، کارت‌های جمع شده‌ در پشته بدون فاش شدن‌ از بازی حذف می‌شوند. آخرین بازیکنی که یک کارت به پشته کارت‌ها اضافه کرده است، در یک دور جدید و با شکل گیری پشته جدید (و احتمالاً با اعلام رتبه کارتی دیگر) دور جدید بازی را لید می‌کند.

2. چالش:
بعد از هر بازی و قبل از این‌که کارت دیگری به پشته کارت‌ها اضافه شود، بازیکنی که آخرین کارت را بازی کرده ممکن است توسط هر بازیکن دیگری به چالش کشیده‌ شود. برای این کار لازم نیست منتظر نوبت خود برای بازی باشید. بازیکنی که درخواست چالش می‌کند اولین کسی است که مجاز است به پشته کارت‌ها دست بزند. او سپس اعلام “شک – داوت (doubt)” می‌کند. پس از این، کارت بالایی پشته برگردانده‌ شده‌ و فاش می‌شود. اگر این کارت چیزی غیر از رتبه اعلام شده‌ توسط لید باشد، شخصی که آن را بازی کرده‌ است باید کل پشته کارت‌ها را بردارد. سپس بازیکن اعلام کننده چالش، لید دست بعدی خواهد شد. اگر کارت بازی شده‌ با رتبه اعلام شده توسط لید مطابقت داشته باشد، بازیکنی که به چالش کشیده شده‌ است برتری می‌یابد. در نتیجه رقیب او باید کارت‌های پشته را به دست خود اضافه کند.

پایان دادن‌ به بازی

وقتی بازیکنی که نوبت بازی کردنش است فقط یک کارت داشته باشد و آن کارت رتبه‌ای مطابق با لید داشته باشد (یا اگر نوبت این بازیکن باشد که یک پشته کارت جدید را آغاز کند) این بازیکن برنده بازی است.

انواع بازی

بلوف (Bluff)

سندیپان طرفدار (Sandipan Tarafdar) نوعی از بازی به نام بلوف را توصیف کرده است. این بازی در بنگال غربی بازی می‌شود. قوانین آن همانند آن‌چه در بالا ذکر شد، هستند؛ با این تفاوت که یک بازیکن می‌تواند بیش از یک کارت را در نوبت خود بازی کند و اعلام کند که همه کارت‌های بازی شده دارای رتبه مورد نیاز هستند. هنگام شروع یک دور جدید، بازیکن می‌تواند هر رتبه‌ای را انتخاب کند و هر تعداد کارت را بازی کند و اعلام می کند که همه آن‌ها دارای آن رتبه هستند؛ برای مثال سه کارت هفت. بازیکنی که می‌خواهد او را به چالش بکشد این کار را با گفتن‌ “بلوف” انجام می‌دهد.

شروتی راگاوان (Shruti Raghavan) توضیح داده‌ است که گاهی اوقات بلوف با دستی شامل جوکر بازی می‌شود. در این نوع بازی، جوکرها وایلد هستند و همیشه دارای رتبه صحیح هستند و اهمیتی ندارد که در چه رتبه‌ای قرار است بازی شوند.

در بلوف، بازیکنی که پاس داده‌ است، اجازه ندارد دوباره در آن دور کارتی را زمین بگذارد. با این حال همچنان مجاز به به چالش کشیدن‌ بازیکن حریف خواهد بود.

بازی به جای این‌که به محض تمام شدن کارت‌های بازیکن اول پایان یابد ممکن است تا زمانی ادامه یابد که فقط یک بازیکن کارتی در دست خود داشته باشد. در این حالت اولین بازیکنی که کارتش تمام شود برنده می‌شود. نفر بعدی در جایگاه دوم قرار می‌گیرد و به همین ترتیب آخرین بازیکنی که کارتی در دست داشته باشد بازنده خواهد بود.

تاکتیک

شروع یک دور جدید در بازی یک مزیت محسوب می‌شود. دلیل این امر این است که بازیکنی که این کار را انجام می‌دهد می‌تواند رتبه کارت‌های آن دور را انتخاب کند. اگر بازیکنی تعداد زیادی کارت با یک رتبه مشخص داشته باشد، باید آن رتبه را برای آن دور بازی انتخاب کند. یک استراتژی که اغلب مورد استفاده قرار می‌گیرد این است که بار اول در مورد کارت‌های خود دروغ بگویید و بار دوم یا سوم حقیقت را بگویید. به این ترتیب، مخالفان شما به سختی می‌توانند تشخیص دهند که شما حقیقت را می‌گویید یا نه.

فورس (Force)

هووی یین (Hwei Yin) نوعی از بازی به نام “فورس” را اختراع کرد تا بازی‌ دو نفره را ممکن سازد. این نوع از بازی سرعت کمتری دارد اما پیچیده‌تر است. اگرچه این بازی هنوز هم سرگرم کننده‌ است، اما استراتژی‌های “فورس” ممکن است برای کودکان خردسال بیش از حد زیرکانه و پیچیده باشند.

هنگام انجام این نسخه از آی داوت ایت، دو راه برای به چالش کشیدن‌ رقیب وجود دارد. چالشگر باید بگوید “داوت (doubt)” یا “فورس”. اگر بگوید “داوت”، چالش همان‌طور که در بالا توضیح داده‌ شد حل می‌شود. اگر‌ بگوید “فورس”، شخصی که بازی او به چالش کشیده‌ شده‌ است باید از دست خود کارتی را نشان دهد که رتبه آن با رتبه اعلام شده لید مطابقت داشته‌ باشد. اگر چنین کارتی داشته باشد، رقیب باید هم آن کارت و هم کل کارت‌های پشته را بردارد. بازیکنی که به چالش کشیده‌ می‌شود، دور بعدی را آغاز و لید می‌کند. اگر بازیکنی که به چالش کشیده‌ شده‌ نتواند چنین کارتی را نشان دهد، باید کارت‌های پشته‌ را بردارد. در نتیجه رقیب او لید دست بعدی خواهد بود.

بازیکنی که آخرین کارت خود را بازی کرده است را تنها می‌توان با “داوت” به چالش کشید نه با “فورس”.

مشاهدات و نکاتی اساسی در مورد تاکتیک

کلید برنده شدن (با، یا بدون نسخه “فورس” از بازی) به دست آوردن لید و انتخاب رتبه بر اساس دست شما است. این کار با برنده شدن در چالش‌ها یا اطمینان از این‌که کارت شما آخرین کارت بازی شده روی پشته است، امکان پذیر است.

در نهایت معمولاٌ تمام کارت‌های یک رتبه مشخص در دست یک نفر جمع ‌می‌شوند. این اتفاق به ویژه در بازی اصلی خطرناک است: اگر این شخص لید شود، می‌داند که بقیه مجبور به پاس خواهند بود. بنابراین برای او راحت‌تر است که بدون مزاحمت کارت‌های بی‌ارزش خود را هم از دست خود خارج کند. دلیل این امر این است که به راحتی می‌تواند چندین کارت را بدون دردسر مردود کند.

مشکل اساسی برای “فورس” زمانی پیش می‌آید که شما فقط یک کارت داشته باشید که با امتیاز لید مطابقت دارد. اگر آن را بازی کنید، پس بازیکن دیگری می‌تواند شما را “فورس” کند و چالش را از دست خواهید داد. اگر دروغ بگویید و چیز دیگری بازی کنید، از فورس در امان هستید، اما در عوض ممکن است مورد “داوت” قرار بگیرید. پس از برخورد با چند فورس پیاپی، افراد اغلب جرات بازی با تنها یک کارت منطبق را ندارند.

مانند همه بازی‌های بلوف، IDI اساساً به بازی تشخیص الگو تبدیل می‌شود. بازیکنی که برنده می‌شود، قبل از این‌که حریف بتواند خود را با شرایط بازی وفق دهد، از الگوهای بازی او به نفع خود استفاده می‌کند. بنابراین، یک بازیکن بد می‌تواند هر بار با به چالش کشیدن دوباره او و باخت، بازی را به آن شخص واگذار کند. به همین دلیل است که بازی‌های دو نفره بسیار حساس و هیجان‌انگیز هستند. دلیل این امر این است که هر بازیکن تمام تمرکز خود را تنها معطوف به یک حریف می‌کند.