معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی دموکراسی (Democracy)

دموکراسی یک بازی در سبک تریک است. این بازی در کافه‌های بازی‌های رومیزی کلیولند اوهایو انجام می‌شود. در این مقاله به معرفی و آموزش این بازی می‌پردازیم. همراه بیوکازینو باشید تا با این بازی کارتی آشنا شوید.

معرفی بازی

این صفحه بر اساس اطلاعات کومار جی (Kumar G) گردآوری شده است. بازی دموکراسی یک بازی در سبک تریک است. در این بازی مانند گوپس (GOPS) تمامی بازیکنان کارت خود را به صورت رو به پایین بازی کرده و همگی به طور هم‌زمان کارت خود را آشکار می‌کنند؛ با این حال بر خلاف گوپس در این بازی کارت‌ها دارای مقادیر مختلف امتیازی هستند. هدف بازی جمع آوری بیشترین امتیاز ممکن در خال است.

بازی دموکراسی یکی از چندین بازی ورق غیرمعمول است که در کافه‌های بازی‌های رومیزی کلیولند اوهایو انجام می‌شود. ریبز دیگر گزینه این چنینی است. ما از تاریخچه این بازی‌ها اطلاع چندانی نداریم. مشخص نیست‌ که این بازی‌ها در کلیولند اختراع شده‌‌اند، از جای دیگری به این مکان راه خود را پیدا کرده‌‌اند، یا این که نشات گرفته‌ از یک بازی قدیمی‌تر هستند یا خیر. تنها چیزی که می‌دانیم این است که دموکراسی از سال 2004 یا کمی قبل‌تر در کلیولند بازی شده‌ است. در صورت داشتن هر گونه اطلاعات در مورد تاریخچه این بازی یا مکان‌های برگزاری‌اش، آن را با ما در میان بگذارید.

بازی دموکراسی یک بازی ساده همراه با پیش زمینه داستانی (Back-story) قابل توجه است. با این حال، در ابتدا مکانیزم بازی واقعی را برای شما شرح خواهیم داد. پیش زمینه داستانی و برخی از آداب و رسوم پیرامون بازی در انتهای صفحه برای شما توضیح داده‌ شده‌ است.

بازیکنان و کارت‌ها

این بازی را می‌توان از هر جایی مابین دو تا شش بازیکن انجام داد. با این حال بهترین حالت بازی با 3 تا 5 نفر امکان پذیر است. در این بازی کارت‌های 2 از یک دک استاندارد 52 کارتی حذف می‌شوند. بدین ترتیب 48 کارت در بازی باقی می‌ماند. برای 2، 3 یا 5 بازیکن، این 48 کارت به تنهایی استفاده می‌شود. در صورت حضور 4 بازیکن، دو جوکر به بازی اضافه می‌شود (در مجموع 50 کارت). در صورت حضور 6 بازیکن، یک جوکر اضافه می‌شود (در مجموع 49 کارت).

کارت‌ها از بالا به پایین به این صورت رتبه بندی می‌شوند: 5-4-3-A-K-Q-J-10-9-8-7-6. مقادیر امتیازی و نام (شامل نام‌های جایگزین) هر کارت به شرح زیر هستند:

کارت	ارزش	نام
5	5	رئیس / رهبر قبیله
4	4	معاون رئیس / رئیس
3، آس	3	وزرا/جنگجویان
شاه، بی بی، سرباز	2	اشراف/ شکارچیان
10،9،8،7	1	دهقانان / کشاورزان / کودکان
6	0	احمق دهکده/ مست دهکده / الاغ

توجه داشته باشید که حتی اگر دو رتبه متفاوت دارای یک مقدار امتیازی باشند، یکی باید از دیگری بالاتر باشد. به عنوان مثال 3 و آس هر دو دارای 3 امتیاز هستند؛ با این حال 3 آس را می‌زند. ارزش کل کارت‌ها در هر خال 25 است.

تقسیم کارت

کارت‌ها به طور کامل با هم بر زده‌ شده‌ و در جهت عقربه‌های ساعت تقسیم می‌شوند. این کار از سمت چپ دیلر آغاز می‌شود. هر بار یک کارت به صورت رو به پایین به افراد داده‌ می‌شود. یک دست اضافی که با عنوان “استخر رای” (Voting pool) شناخته شده‌ است نیز به صورت رو به پایین در مرکز میز بازی قرار می‌گیرد.

به طور معمول بازی در دو مرحله که به “روز” معروف هستند انجام می‌شود. در روز اول نیمی از کارت‌ها مابین افراد تقسیم شده‌ و بقیه دک کنار گذاشته‌ می‌شود تا در روز دوم تقسیم شود. به عنوان مثال در صورت حضور 3 بازیکن در طی روز هر کدام 6 کارت دریافت کرده و 6 کارت هم در استخر قرار می‌گیرد. در صورت حضور 4 بازیکن هر کدام 5 کارت دریافت کرده و 5 کارت در استخر قرار می‌گیرد. در صورت حضور 5 بازیکن هر کدام 4 کارت دریافت کرده و 4 کارت در استخر قرار می‌گیرد.

بازیکنان دست‌های خود را برمی‌دارند و به آن‌ها نگاه می‌کنند. در همین حین باید مراقب باشند تا کارت‌های خود را از دید سایر بازیکنان پنهان نگه دارند.

نحوه انجام بازی

دیلر یک کارت را از استخر رای‌ برمی‌گرداند. این کارت تعیین کننده حکم برای این تریک است. هر بازیکن کارتی را از دست خود انتخاب کرده و آن را به صورت رو به پایین در مقابل خود قرار می‌دهد. بازیکنان در انتخاب هر کارتی از دست خود آزادند. هیچ الزامی برای پیروی کردن خال یا بازی کردن حکم وجود ندارد. هنگامیکه تمامی بازیکنان کارت خود را انتخاب کردند، با علامت دیلر، همگی به طور همزمان کارت‌های خود را رو به بالا می‌چرخانند. کارت‌ها با هم مقایسه‌ می‌شوند تا مشخص شود چه کسی برنده تریک شده‌ است.

اگر حکم (کارت‌هایی که با کارت استخر رای مطابقت دارند) بازی شده‌ باشد، بالاترین حکم به استثنای یک مورد، تریک را به دست خواهد آورد. و 5 و 6 حکم هر دو در تریک بازی شوند، 6 برنده می‌شود.

اگر هیچ یک از کارت‌های بازی شده‌‌ با کارت استخر رای مطابقت نداشته‌‌ باشند، بالاترین کارت بدون در نظر گرفتن‌ خال برنده تریک می‌شود. برنده تریک تمام کارت‌های بازی شده‌ از جمله کارت رای را برداشته و آن‌ها را به صورت رو به پایین در انباشت کارت‌های خود ذخیره‌ می‌کند.

اگر هیچ حکمی در تریک بازی نشود، رخ دادن‌ تساوی در بالاترین کارت امکان پذیر است. در این حالت هر بازیکن فقط کارت خود را می‌گیرد؛ این در حالیست که کارت رای کنار گذاشته‌ ‌شده‌‌ و به هیچکسی تعلق نخواهد‌ داشت.

جوکر می‌تواند نشان دهنده هر کارتی به جز حکم باشد. بنابراین کارت جوکر تریکی را که در آن حکم بازی شده‌ باشد از دست خواهد داد. در یک تریک بدون حکم، یک کارت جوکر در صورتی که فردی کارت 5 یا جوکر بازی کند، در تساوی خواهد بود. اگر هیچ کارت 5 یا جوکر دیگری بازی نشود، جوکر برنده این تریک خواهد شد. اگر یک جوکر به عنوان کارت رای نشان داده‌ شود، خال حکم در تریک وجود نداشته‌ و بالاترین کارت صرف نظر از خال برنده تریک می‌شود.

پس از بازی تمام کارت‌های روز اول، دیلر کارت‌های باقی مانده را برای روز دوم تقسیم می‌کند. بازی مانند قبل ادامه می‌یابد.

نحوه امتیازدهی

هنگامیکه تمامی کارت‌ها تقسیم و بازی شدند، هر بازیکن امتیاز کارت‌هایی را که در هر خال گرفته‌ است محاسبه می‌کند. جوکرها امتیاز صفر دارند. 25 امتیاز در هر خال وجود دارد. هر بازیکنی که بیش از نیمی از امتیازات یک خال را دریافت کرده باشد، یعنی حداقل 13 امتیاز، یک امتیاز گیم (Game) به نام “قبیله” (Tribe) کسب می‌کند. ممکن است یک بازیکن در طول یک بازی بیش از یک قبیله کسب کند؛ یا اینکه بیش از یک بازیکن قبیله را برای خود به ثمر برسانند. در صورتی که کارت‌های هر خال به طور مساوی تقسیم شوند نیز هیچ کس امتیازی دریافت نخواهد کرد.

مسابقه با گیم‌های بعدی و تا زمانیکه یک بازیکن به امتیاز کلی از قبل توافق شده‌ برسد، ادامه می‌یابد. این امتیاز به طور معمول 5، 7 یا 10 قبیله است.

انواع

روزها

این امکان وجود دارد که کل بازی به جای اینکه فقط نیمی از آن در یک زمان صورت بگیرد، در طول یک روز انجام شود. در عین حال هم می‌توان بازی را به بیش از دو روز تقسیم کرد. هر چه روزهای بیشتری بازی شود، انتخاب کارت‌ بازیکنان محدودتر شده‌ و نقش شانس پر رنگ‌تر می‌شود.

بدگیر (Bad Catch)

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن بازیکنی که در روز اول بازی فقط کارت‌ یک امتیازی دریافت کرده است (دهقان/کشاورز) “بد گیر” (تقسیم کارت نادرست) تلقی شود. در چنین روندی وی دست خود را نشان داده‌ و از دیلر می‌خواهد که کارت‌ها را جمع آوری کند. در ادامه با تقسیم کارت مجدد بازی دوباره از سر گرفته‎‌ می‌شود. کارت‌های بازیکن “بد گیر” هم به طور خودکار یک قبیله را برای وی به ثمر می‌رسانند. توجه داشته باشید که کارت‌های تقسیم شده‌ فقط می‌توانند شامل کارت‌های یک امتیازی باشند؛ اگر به بازیکن یک کارت احمق روستایی (به ارزش 0 امتیاز) یا یک جوکر داده‌ شود، وی واجد شرایط بدگیر نخواهد بود. در بازی‌هایی که دست‌ها بزرگ‌تر هستند (به دلیل تعداد کم بازیکنان یا وجود فقط یک روز)، احتمال بدگیری بسیار پایین می‌آید. در چنین وضعیتی گاهی اوقات معیار بدگیری به کارت‌های یک و دو امتیازی تعمیم می‌یابد.

ریسک بالا (High stake)

برخی نسخه‌ها به بازیکن بدگیر اجازه می‌دهند که این وضعیت را اعلام کرده و تصمیم بگیرد که راند را با ریسک بالا بازی کند یا خیر. بازیکن برای بدگیری خود امتیاز قبیله دریافت نمی‌کند؛ در عوض، پس از بازی کردن باقیمانده روز، هر خالی که در آن بازیکن با ریسک بالا برنده شود به جای 1، 2 قبیله (یا گاهی اوقات با توافق 3 قبیله) ارزش خواهد داشت. این امتیاز مازاد فقط برای بازیکن دارای ریسک بالا اعمال می‌شود. بقیه افراد برای برنده شدن در یک خال طبق معمول 1 قبیله می‌گیرند.

یک بازیکن با ریسک بالا مجبور نیست‌ با نشان دادن‌ کارت‌های خود در زمان اعلام، نتیجه‌ بدگیری را نمایش دهد. با این حال مجازات‌ دروغ گفتن‌‌ شدید بوده‌‌‌ و منجر به از دست دادن‌ 5 یا 10 قبیله‌، بازگشت امتیاز به صفر، اخراج از بازی یا هر تنبیه دیگری خواهد‌ شد. دروغ گفتن‌ امری بی فایده است زیرا هنگام بازی کارت با فرض اینکه حداقل یکی از بازیکنان دیگر دقت داشته باشد، فریب شما آشکار خواهد شد.

شبح / کلپتو (Ghost / Klepto)

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن اگر جوکر رو شده‌ کارت رای باشد، هر بازیکن یک کارت را به صورت رندوم از دست بازیکن سمت چپ خود کشیده‎ و بلافاصله آن را ضبط می‌کند. کارت جوکر سوزانده‌ می‌شود. برخی به دیلر اجازه می‌دهند که وقتی یک جوکر رو می‌شود تصمیم بگیرد که آیا این تریک باید “مرده‌” (بدون حکم) بازی شده‌ و یا به صورت “شبح / وحشت/ غارت” انجام شود، روندی که در آن هر فرد کارتی را از بازیکن سمت چپ خود به صورت رندوم دریافت می‌کند.

دامی جوکر (Dummy Joker)

در برخی نسخه‌ها جوکر امتیاز صفر داشته‌، در رتبه زیر 6 قرار گرفته‌ و خالی ندارد؛ دین ترتیب همیشه بازنده‌‌ خواهد بود. در این نسخه جوکر را می‌توان با عناوین “ساختگی/دامی”، “کوچولو”، “متجاوز شهر” یا هر واژه توهین‌آمیز یا تحقیرآمیز دیگری (از جمله نام بازیکنانی که ایجاد مزاحمت کرده یا مست هستند) نام‌گذاری کرد.

جاروی خال (Suit Sweep)

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن هر بازیکنی که کل کارت‌های خال (همه دوازده کارت) را ضبط کند، به جای یک، دو قبیله را برای این کار به ثمر برساند. برخی  دیگر هم به نحوی بازی می‌کنند که برای به ثمر رساندن‌ دو قبیله‌، بازیکن باید پس از تقسیم کارت در روز اول و پیش از اولین رای، جارو را با مشخص کردن‌ خال اعلام کند. در برخی نسخه‌ها بازیکنی که جارو در خال را اعلام می‌کند، نمی‌تواند به خاطر گرفتن‌ اکثریت کارت‌ها در آن خال یک قبیله‌ را به دست بیاورد. امتیاز برای کسب تمامی 12 کارت دو قبیله خواهد بود و در غیر این صورت نیز هیچ چیزی کسب نمی‌شود.

بیش از پنج بازیکن

در صورت حضور تعداد بیشتری از بازیکنان، بازی دموکراسی را می‌توان با یک دک بزرگ‌تر بازی کرد. این روند با دوبل کردن تمامی کارت‌ها به جز کارت‌های 5 و 6، در مجموع 88 کارت، و اضافه کردن تعداد لازم از جوکر انجام می‌شود؛ به طوری که کارت‌ها به طور مساوی بین بازیکنان و انباشت رای تقسیم شوند. در صورت حضور 6 بازیکن، اندازه دک باید بر 7 تقسیم شود؛ بنابراین 3 جوکر برای تولید 91 کارت به دک اضافه خواهد شد. با وجود 7 بازیکن هیچ جوکری به دک اضافه نمی‌شود. در صورت حضور 8 یا 9 بازیکن، 2 جوکر به دک اضافه می‌شود. برای 10 بازیکن ملزم به اضافه کردن هیچ جوکری نخواهید بود.

با وجود چنین روندهایی هنوز هم تنها چهار خال با 45 امتیاز در هر یک از آن‌ها در بازی وجود دارد، بنابراین در اصل باید 23 امتیاز برای کسب یک قبیله مورد نیاز باشد. در صورت حضور تعداد زیادی از بازیکنان ممکن است امتیازدهی به امری بسیار دشوار تبدیل شود؛ بنابراین بازیکنان ممکن است برای به ثمر رساندن‌ قبیله به جای لزوم بر کسب بیشترین امتیاز یک خال (23)، با کسب امتیاز بالاتر در یک خال (بیشتر از رقیب) موافقت کنند. هنگام بازی با دک گسترش یافته‌، تساوی در خال حکم امکان پذیر خواهد بود.

پیش زمینه داستانی و آداب و رسوم

به نظر می‌رسد که این بازی عناوین زیادی دارد. از جمله این‌ها می‌توان به “تمدن”، “تسلط امپریالیستی”، “استعمار” و غیره اشاره کرد. با این حال محبوب‌ترین عنوان که از چاشنی کنایه نیز بهره می‌برد “دموکراسی” است. پیش زمینه داستانی این بازی تا حدودی مفصل است. داستان از این قرار است که در یک جزیره دورافتاده چهار قبیله زندگی می‌کنند. چهار خال در یک دسته کارت استاندارد نمایان‌گر این قبایل هستند. هر بازیکن هم به مثابه استعمارگری از یک کشور متفاوت بوده که به دنبال تصرف جزیره است. ممالک مختلف تصمیم گرفته‌اند که به قبایل اجازه دهند تا با یکدیگر مشورت کرده و تصمیم بگیرند که چه کسی باید در کدام بخش از جزیره پیروز شود. با این حال، شب قبل از رایزنی، استعمارگران از هر کشور مخفیانه وارد اردوگاه‌های قبایل مختلف‌ می‌شوند.

این افراد چندین عضو از هر قبیله را می‌ربایند. قصد آن‌ها این است که قبایل را وادار به طرفداری در مذاکرات روز بعد کنند. متأسفانه، از آنجایی که هنگام آدم ربایی هوا بسیار تاریک است، استعمارگران نمی‌دانند که کدام یک از افراد قبیله را اسیر کرده‌اند. بدین ترتیب برخی از کشورها اعضای قدرتمند (مثلاً رئیس قبیله)، و برخی دیگر هم اعضای ضعیف (دهقانان، کودکان و غیره) قبیله را به یغما برده‌اند. روز بعد و در جریان مذاکرات، اعضای ربوده‌ شده‌ فضایی را برای رای دادن‌ به کشور رباینده خود تشکیل می‌دهند، به احتمال زیاد از ترس‌ جانشان‌!

هر بازی یک “جزیره” متفاوت برای مستعمره شدن‌ در نظر گرفته‌ می‌شود. چندین بازیکن ممکن است در یک بازی قبایل را برنده شوند. کارت‌هایی که به بازیکنان داده‌ می‌شوند بر طبق داستان “اعضای ربوده‌ شده‌ قبیله‌” هستند. هر تریک هم یک “رای” یا “مذاکره” به حساب می‌آید. گاهی مواقع در صورت حضور رییس قبیله، ابله/مست/الاغ روستا به مذاکرات وارد شده‌ و بر سر جماعت حاضر ادرار می‌کند؛ بدین ترتیب همگی بی درنگ محل را ترک می‌کنند.

به نقل از کومار:

این یک بازی نسبتاً ساده است که اغلب با شوخی‌هایی مستهجن همراه می‌شود. داستان انعطاف‌پذیر، طنزآمیز، و شاید حتی توهین‌آمیز است. بازی بیشتر فضایی برای نقش‌آفرینی بازیکنان را تداعی می‌کند تا فضایی استراتژیک و روشمند. می‌توان به کارت‌ها عناوین، شخصیت‌ها، پیشینه داستانی و غیره را اختصاص داد. بدین ترتیب با نمایش دادن‌ آن‌ها همراه با دست‌های بسته‌ در طی مذاکره، روند بازی جذاب‌تر خواهد شد. در طول چند سال گذشته که من این بازی را انجام داده‌ام، بخش مذاکرات تبدیل به مذاکراتی شفاهی و واقعی شده‌اند. به نحوی که در آن بازیکنان با کارت‌های قدرتمند بر طبق قوانین مشخص برنده نمی‌شوند، اما مزایایی قابل توجه را برای خود به ارمغان می‌آورند.

7‌ها و 8‌ها فقط به دلیل جذابیت و حیله گری بازیکنی که در زمان مناسب از آن‌ها استفاده می‌کند برنده دست می‌شوند. البته هیچکدام از این‌ها به هسته اصلی بازی که مستلزم برنده شدن تریک‌هاست، مربوط نمی‌شود. به اعتقاد من روح دموکراسی در این بازی با ایجاد پیچیدگی‌های مختلف در فرمول بازی و رسیدن‌ به نتیجه نهایی خیالی و عاری از ساختار اصلی تولید می‌شود؛ روندی که در صورت سرگرم کننده و جذاب بودن‌، بیشتر پس زمینه‌ای برای تعاملات اجتماعی هوشمندانه‌ محسوب می‌شود تا یک تجربه جدی و منطقی.

هنگامیکه من این بازی را با دوستان نزدیک خود انجام می‌دادم گاهی اوقات “تحریم‌هایی” را بر بازیکنان دیگر تحمیل می‌کردیم. به موجب این تحریم‌ها افراد باید قوانینی متفاوت (و اغلب ناعادلانه و بی‌رحمانه) را برای ادامه بازی رعایت می‌کردند. این تحریم‌ها شامل بازی بلایند، واگذار کردن همه کارت‌های ارزشمند به بازیکنان دیگر، بازی با کارت‌هایی از دک‌های دیگر (به طور معمول فقط حاوی 7 و 8 بودند)، بازی با کارت‌های بیسبال یا ترید، اجبار به برقراری ارتباط با صدای خوک (به عنوان مجازات برای جرایم جنگی) و غیره می‌شدند.

در طی این روند هیچ بازیکن دارای کارتی اجازه ندارد میز مذاکره را ترک کند. بنابراین وقتی بازیکنان برای استفاده از سرویس بهداشتی از اتاق خارج می‌شدند، کارت‌های آن‌ها را با کارت‌های بی ارزش خود عوض می‌کردیم. وقتی جدیت به  بازی اضافه می‌شود، بازی دموکراسی حالتی خشک به خود خواهد گرفت. بر همین اساس بازی کردن با قوانین ساختگی و معرفی عناصر جدید به داستان، بازی را برای طرفداران جذاب و جالب خواهد کرد.