معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی رامی 5000 (5000 Rummy)

رامی ‌‌5000 آمریکای شمالی در نسخه‌های زیادی عرضه شده و عناوین مختلفی دارد. در این نسخه از رامی از یک بسته استاندارد 52 کارتی استفاده می‌شود. با بیو کازینو همراه باشید تا با این بازی و انواع مختلف آن آشنا شوید.

معرفی بازی

رامی ‌‌5000 آمریکای شمالی در نسخه‌های زیادی عرضه شده و عناوین مختلفی دارد. این بازی مشابه با رامی ‌500 است که در آن  یک بازیکن می‌تواند چندین کارت از انباشت دور ریز بگیرد؛ با این حال دو تفاوت عمده وجود دارد.

1. اولین کارت به صورت رو به بالا به هر بازیکن داده می‌شود. مقدار این کارت مشخص می‌کند که چه تعداد کارت به بازیکن داده شود. بنابراین در رامی 5000 بازیکنان با دست‌های نابرابر بازی را آغاز می‌کنند.
2. این بازی دارای کارت‌های وایلد است. این کارت‌ها همراه با آس‌ دارای ارزش بالایی (معمولاً 100 امتیاز) هستند. بنابراین بسیار اهمیت دارد که کارت‌های با ارزش بالا را با هم ترکیب کنید؛ یا دست کم پیش از پایان بازی، آن‌ها را نظم بدهد. کارت وایلد توسط کارتی که در دست دیلر است تعیین می‌شود؛ بنابراین از یک تقسیم کارت به تقسیم کارت دیگر متفاوت است. برخی از نسخه‌ها دارای کارت‌های وایلد اضافی هستند.

تاکنون با بیش از 25 توصیف از این بازی از بازیکنان مختلف رو به رو شده‌ایم. این توصیفات در تمامی جزئیات با هم مشابه نیستند. نکات مختلفی بر تنوع در این بازی تأثیر می‌گذارند: تعداد کارت‌های استفاده‌شده، نحوه تقسیم کارت، ارزش‌ کارت‌ها، کارت‌های وایلد، ترکیب‌های مجاز، قوانین بازی و امتیازدهی. در ابتدا رایج‌ترین نسخه از بازی برای شما شرح داده می‌شود؛ در ادامه هم به انواع مختلف آن اشاره خواهیم کرد.

عنوان رامی 5000 ‌نشان دهنده این واقعیت است که بازی اغلب تا امتیاز هدف 5000 بازی می‌شود؛ با این حال بسیاری از بازیکنان از اهداف دیگری استفاده می‌کنند. بدین ترتیب ممکن است نام بازی بدین نحو انتخاب شود: رامی 1500، رامی 2000، رامی 2200، رامی 2500، رامی 2800 یا رامی 100. عناوین دیگر عبارتند از رامی عقبی (Backwards Rummy)، بیچین رامی  (Bitchin Rummy)، رامی دایره، رامی دیوانه (اگرچه این نام بیشتر برای نسخه‌ای با اندازه‌ دست ثابت استفاده می‌شود)، رامی دامبل (Dumbbell)، دامی رامی (Dummy Rummy)، جورج، رامی هیل‌بیلی (Hillbilly Rummy)، رامی لهستانی و وایلد وان (Wild one). از مشارکت‌کنندگان زیادی که طی چندین سال توضیحاتی در مورد نسخه‌های مختلف بازی برای ما ارسال کرده‌اند سپاسگذاریم.

بازیکنان و کارت‌ها

در این نسخه از رامی 3 یا 4 بازیکن از یک بسته استاندارد 52 کارتی استفاده می‌کنند. در صورت حضور 5 تا 8 بازیکن از دو بسته 52 کارتی (104 کارت) استفاده می‌شود. تقسیم کارت و بازی در جهت عقربه‌های ساعت است.

تقسیم کارت

دیلر اول با یک روش تصادفی انتخاب می‌شود. برای مثال تمامی بازیکنان کارت کشیده و فردی که کمترین را داشته باشد دیلر خواهد شد. نوبت تقسیم کارت بعد از هر دست به سمت چپ می‌چرخد. قبل از تقسیم کارت دیلر کارت‌ها را بر می‌زند. بازیکن سمت راست دیلر آن‌ها را کات می‌کند.

دیلر به جای اینکه مانند بسیاری از بازی‌ها کارت‌ها را یکی یکی یا چندتایی به بازیکنان بدهد، تمامی کارت‌های هر نفر را به یکباره و به نوبت در اختیار افراد قرار می‌دهد. این کار به نحو زیر و با شروع از بازیکن سمت چپ دیلر انجام می‌شود:

1. دیلر یک کارت را جلوی بازیکن به صورت رو به بالا قرار می‌دهد، به نحوی که همه افراد بتوانند آن را ببینند. رتبه این کارت تعداد کارت‌های اضافی که به بازیکن داده می‌شود را تعیین می‌کند.
2. دیلر بقیه دست‌های بازیکن را به صورت رو به پایین به وی می‌دهد. به عنوان مثال اگر کارت اول یک بازیکن 7 باشد، دیلر قبل از رفتن به سراغ بازیکن بعدی، 7 کارت دیگر رو به پایین به وی می‌دهد. بازیکنی که اولین کارتش عکس باشد (سرباز، بی بی، شاه) 10 کارت دیگر دریافت می‌کند. اگر اولین کارت آس باشد، بازیکن 11 کارت دیگر دریافت می‌کند.

دیلر آخرین نفریست که کارت‌های خود را دریافت می‌کند. اولین کارت (رو به بالا) دیلر، کارت وایلد در تقسیم کارت فعلی محسوب می‌شود. به عنوان مثال، اگر دیلر کارت 4 را به صورت رو به بالا دریافت کند، چهار کارت دیگر به صورت رو به پایین خواهد گرفت. کارت 4 هم کارت وایلد محسوب خواهد شد.

دیلر بقیه کارت‌ها را به صورت یک انباشت منظم رو به پایین بر روی هم می‌چیند. این بخش استوکی را تشکیل می‌دهد که می‌توان از آن کارت‌ کشید. کارت بالایی استوک به صورت رو به بالا برگردانده شده و در کنار آن قرار می‌گیرد. این کارت آغازگر انباشت دور ریز است.

تمامی بازیکنان کارت‌های خود (کارت‌ رو به بالا و کارت‌های رو به پایین) را برمی‌دارند. بدین ترتیب بازی آغاز خواهد شد.

ترکیب (Meld)

مانند دیگر اشکال رامی، هدف این است که ترکیب‌های به خصوصی را تشکیل بدهید.  ترکیب یا ادغام مجموعه‌هایی از سه یا چند کارت برابر و ران‌هایی (Run) متشکل از سه یا چند کارت متوالی از یک خال است.

ست یا مجموعه (Set)

یک مجموعه شامل سه یا چند کارت از یک رتبه است، برای مثال سه شاه یا پنج 7. وقتی این بازی با بیش از یک دسته کارت بازی شود، یک مجموعه ممکن است حاوی کارت‌های یکسان باشد؛ بنابراین برای مثال 5 دل، 5 دل، 5 گشنیز یک مجموعه معتبر محسوب می‌شود.

ران (Run)

یک ران شامل سه یا چند کارت متوالی از یک خال است. برای این منظور کارت‌ها به ترتیب A-2-3-4-5-6-7-8-9-10-J-Q-K-A رتبه بندی می‌شوند. بنابراین آس می‌تواند در انتهای پایین یک ران در کنار 2، یا در انتهای بالا در کنار شاه باشد؛ با این حال این کارت نمی‌تواند در وسط ران قرار بگیرد.

کارت وایلد می‌تواند به عنوان جایگزینی برای کارت مورد نیاز در تشکیل یک ست یا ران استفاده شود. برای مثال اگر 6‌ها وایلد باشند، 8 خشت، 6 پیک و 10 خشت یک ران معتبر است.

نحوه انجام بازی

بازی از بازیکن سمت چپ دیلر شروع شده و در جهت عقربه‌های ساعت دور میز ادامه می‌یابد. یک نوبت از سه بخش تشکیل شده است:

1. بازیکن یا کارت بالایی استوک را می‌کشد یا یک یا چند کارت از بالای انباشت دور ریز می‌گیرد. کارت یا کارت‌های گرفته شده به دست بازیکن اضافه می‌شوند. یک بازیکن همیشه مجاز است کارت بالایی استوک یا انباشت دور ریز را بکشد. با این حال وی می‌تواند بیش از یک کارت از انباشت دور ریز بکشد، با این شروط:
   .a پایین‌ترین کارتی که گرفته می‌شود در نوبت جاری ترکیب ‌شود.
   .b بازیکن همچنین باید تمام کارت‌هایی که در بالای این کارت قرار دارند (دیرتر سوزانده شده‌اند) را بگیرد.
   بازیکنی که بیش از یک کارت از انباشت دور ریز می‌گیرد، می‌تواند برخی یا همه کارت‌هایی را که در بالای پایین‌ترین کارت قرار دارند، ترکیب کند. بقیه کارت‌های گرفته شده به دست بازیکن اضافه می‌شود.
2. بازیکن می‌تواند ران‌ها و ست‌های معتبر تشکیل داده یا ران‌ها و ست‌هایی که پیش از این توسط دیگر بازیکنان ایجاد شده است را گسترش دهد. کارت‌های ترکیب شده برای امتیازدهی همیشه رو به بالا در مقابل بازیکنی که آن‌ها را ترکیب کرده است نگه داشته می‌شوند. هنگام اضافه کردن کارت به ست یا ران بازیکن دیگر، باید مشخص کنید که آن را به کدام ست یا ران اضافه می‌کنید. سایر بازیکنان باید به این موضوع توجه کنند. به عنوان مثال، اگر بازیکن A 6گشنیز، 7 گشنیز، 8 گشنیز را ترکیب کرده باشد، و بازیکن B 9 گشنیز را به آن اضافه کند، سایر بازیکنان باید بدانند که اکنون می‌توان یک 5 گشنیز یا 10 گشنیز را به آن اضافه کرد. حتی اگر 9 گشنیز در جلوی بازیکن B و نه در کنار ران بازیکن A قرار داشته باشد نمی‌توان یک 9 گشنیز دیگر به آن اضافه کرد.
3. برای پایان دادن‌ به نوبت، بازیکن باید یک کارت به صورت رو به بالا بر روی انباشت دور ریز قرار دهد. اگر بازیکنی تنها یک کارت از بالای انباشت دور ریز بگیرد، دور انداختن همان کارت مجاز نیست؛ به این دلیل که با این کار انباشت دور ریز دقیقاً به همان شکل قبلی خود باقی خواهد ماند. کارت‌های انباشت دور ریز باید به نحوی روی هم قرار بگیرند که همه چیز دیده‌ شود.

کارت‌های وایلد

اگر کارت واقعی آنچه کارت وایلد استفاده‌ شده‌ در ران نمایان‌گر آن است را در دست داشته‌ باشید، می‌توانید کارت واقعی را در مرحله‌ 2 نوبت خود ترکیب کرده‌ و آن را در مقابل خود قرار دهید. کارت وایلد در جای خود باقی می‌ماند.

کال کردن “رامی”

هر کارتی را می‌توان دور انداخت. با این حال، اگر بتوان‌ از کارت دور انداخته‌ شده‌ برای گسترش یک ست یا ران حاضر در میز بازی استفاده‌ کرد، هر بازیکنی می‌تواند “رامی” را کال کند. وی باید کارت دور انداخته‌‌ شده را گرفته‌‌ و آن را ترکیب کرده‌‌ و اعلام کند قصد افزودن‌ آن به چه ست یا رانی را دارد. در ادامه هم باید یکی از کارت‌های خود را دور بیندازد (در صورت امکان). در ادامه نوبت بازی به بازیکنی می‌رسد که اگر رامی کال نمی‌شد نوبت وی می‌بود.

پایان بازی

بازی می‌تواند به یکی از این دو روش پایان یابد:

1. یک بازیکن بعد از ادغام تنها یک کارت داشته و با دور انداختن آن بدون کارت می‌شود. به این وضعیت “خارج شدن‌” گفته‌ می‌شود. توجه‌ داشته‌ باشید که کارت دور انداخته‌ شده‌ آخر باید “غیر قابل بازی‌” باشد. این کارت نمی‌تواند کارتی باشد که می‌توانسته به یک ترکیب حاضر بر روی میز اضافه شود. بازیکنی که کارت‌های غیرقابل بازی ندارد باید شناور (Float) شود. ادامه مطلب را مطالعه کنید.
2. هیچ کارتی در انباشت باقی نمانده باشد. در عین حال بازیکنی که نوبتش است نمی‌تواند یا نمی‌خواهد کارت یا کارت‌هایی از انباشت دور ریز بگیرد.

در صورت وقوع هر یک از این موارد بازی بلافاصله به پایان رسیده‌ و دست امتیازدهی می‌شود.

شناور (Floating)

اگر بازیکنی تمامی کارت‌هایش را با هم ترکیب کرده و چیزی برای دور انداختن نداشته باشد، بازی به پایان نمی‌رسد. در عوض، این بازیکن در اصطلاح “شناور” شده‌ و هیچ کارتی در دست نخواهد داشت. در نوبت‌های بعدی، بازیکن باید یک کارت از استوک بکشد (نه از انباشت دور ریز، زیرا کشیدن‌ و دور انداختن‌ یک کارت امری غیر مجاز است). اگر کارت کشیده‌ شده‌ قابل بازی باشد، باید آن را ترکیب کند. بدین ترتیب بازیکن دوباره شناور خواهد شد. اگر کارت قابل بازی نباشد، بازیکن آن را دور انداخته‌ و خارج می‌شود. بازیکنی که شناور بوده و “رامی” را کال می‌کند، کارت را ترکیب کرده ولی قادر به دور انداختن نیست؛ بنابراین شناور باقی خواهد ماند.

امتیاز دهی

بازیکنان ارزش تمام کارت‌هایی که ترکیب کرده‌اند را محاسبه می‌کنند. به این منظور:

• آس و کارت‌های وایلد هر کدام 100 امتیاز دارند، مشروط بر اینکه آس‌ها وایلد نباشند.
• اگر آس‌ها وایلد باشند، هر کدام 200 امتیاز دارند.
• شاه، بی بی، سرباز و ده‌ اگر وایلد نباشند هر کدام 10 امتیاز دارند.
• کارت‌های اعداد از 2 تا 9 اگر وایلد نباشند، هر کدام 5 امتیاز دارند.

همچنین، اگر بازی با خارج شدن یکی از بازیکنان به پایان برسد، آن بازیکن ارزش تمام کارت‌های باقی مانده در دست بازیکنان دیگر را که نتوانسته‌اند با هم ترکیب کنند، به دست می‌آورد.

در ادامه تا زمانی که یک یا چند بازیکن به مجموع امتیاز 5000 یا بالاتر برسند تقسیم کارت ادامه می‌یابد. در این مرحله، بازیکنی که بیشترین امتیاز را داشته باشد برنده بازی خواهد بود.

انواع

انواع مختلفی از این بازی در میان طرفداران وجود دارد. هیچ کدام از این نسخه‌ها در تمامی جزئیات با هم مشابه نیستند. در ادامه تلاش بر این است تا به تمامی این نسخه‌ها اشاره کنیم. لطفاً توجه داشته باشید که تلفیق برخی از نسخه‌ها بهتر از سایرین نتیجه می‌دهد. به همین دلیل در برخی موارد اشاره شده‌ است که کدام نسخه‌ها باید یا نباید با هم تلفیق شوند.

کارت‌ها، کارت‌های وایلد و ارزش‌ هر کارت

بسته‌ به نحوه مدیریت تقسیم کارت، این احتمال وجود دارد که برخی از بازیکنان با دست 3 یا حتی 2 کارته بازی را شروع کنند. این ممکن است چندان مطلوب به نظر نرسد. برای جلوگیری از این امر، برخی از افراد تعدادی از کارت‌های پایین را از بسته‌ حذف می‌کنند. به نظر می‌رسد که انجام بازی بدون کارت‌های 2 امری بسیار معمول است؛ به طوری که یک دک دوبل شامل 96 کارت باشد. برخی از این هم فراتر می‌روند. ما شاهد نسخه‌هایی بوده‌‌ایم که با کارت‌های 2×44 بازی شده‌ و پایین‌ترین کارت آن 4 است. برخی نسخه‌ها هم از 2 دک 36 کارتی که کارت پایین‌تری از 6 ندارند استفاده می‌کنند. اگر کارت‌های پایین حذف شوند، آس‌ها همیشه در بالای ران و در کنار شاه قرار خواهند گرفت.

راه دیگر برای جلوگیری از کوچک‌ شدن‌ دست‌ها ساختن‌ کارت‌های وایلد دائمی‌ از کارت‌های 2 است. در این حالت بازیکنی که 2 را به عنوان کارت بالا دریافت می‌کند، 15 یا 20 کارت دیگر بر اساس نوع تقسیم کارت دریافت خواهد کرد.

بسیاری از بازیکنان جوکرها را به دک اضافه می‌کنند. این‌ها به عنوان کارت‌های وایلد دائمی عمل می‌کنند. برخی از افراد کارت‌های دیگری مانند 10ها و سرباز را به عنوان کارت‌های وایلد دائمی در نظر می‌گیرند.

برای کاهش احتمال تمام شدن کارت‌ها، برخی از بازیکنان از دک‌های اضافی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، سه یا چهار بازیکن می‌توانند با یک دک دوبل (با 4 جوکر در صورت استفاده) و پنج بازیکن یا بیشتر با استفاده از سه دک (با 6 جوکر در صورت تمایل) بازی را به انجام برسانند.

برخی از بازیکنان ارزشی کمتر از 50 را به آس اختصاص می‌دهند. اگر آس‌ها 50 و کارت‌های وایلد 100 امتیاز داشته باشند، آس‌های وایلد به طور معمول 150 امتیاز خواهند داشت. برخی از افراد وایلد شدن آس‌ را مجاز نمی‌دانند (ادامه مطلب). برخی دیگر به نحوی بازی می‌کنند که طی آن کارت‌های وایلد همیشه 200 امتیاز داشته باشند، چه آس باشند و چه نباشند. در این نسخه آس‌ها در صورتی که وایلد نباشند دارای 100 امتیاز هستند.

برخی از افراد به 9 و 8، 10 امتیاز به جای 5 امتیاز اختصاص می‌دهند. برخی دیگر برای کارت‌هایی به خصوص مقادیر خاصی را در نظر می‌گیرند، به عنوان مثال 45 برای بی بی گشنیز.

تقسیم کارت و انتخاب کارت وایلد

برخی از افراد کارت رو به بالایی که به هر بازیکن داده‌ می‌شود را به عنوان تعداد کل کارت‌هایی که بازیکن باید دریافت کند (به جای کارت‌های اضافی) در نظر می‌گیرند. به عنوان مثال در این نسخه بازیکنی که در ابتدا یک 6 دریافت می‌کند، به جای 6، تنها 5 کارت رو به پایین دریافت خواهد کرد.

در برخی از نسخه‌ها سرباز نمایان‌گر 11 کارت، بی بی 12 کارت و شاه 13 کارت است. این وضعیت جایگزین 10 کارت به ازای هر کارت تصویر شده‌ است. برخی افراد 14 یا 15 کارت را به جای 11 کارت برای آس در نظر می‌گیرند.

هنگامیکه از کارت‌های وایلد دائمی‌استفاده می‌شود، به طور معمول با تعداد کارت بیشتری مطابقت دارند، برای مثال 15، 20 یا حتی 25. از طرف دیگر، برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن یک کارت وایلد که به عنوان کارت رو شده‌‌ به فرد داده‌ می‌شود در بسته‌ قرار داده‌ شده‌ و با کارت دیگری جایگزین می‌شود. بر اساس یکی از توضیحات مربوط به بازی بازیکنی که کارت 2 را به عنوان کارت وایلد دریافت می‌کند می‌تواند انتخاب کند که در مجموع 2 یا 12 کارت به او داده‌ شود.

برخی با قرار دادن‌ کارت‌های کم ارزشی که به عنوان کارت رویی داده‌ می‌شوند در دک، از ایجاد دست با کارت‌های بسیار پایین ‌اجتناب می‌کنند. برای مثال اگر 2، 3 یا 4 به بازیکن داده‌ شود، در دک قرار داده‌ شده‌ و جایگزینی برای آن تقسیم می‌شود.

برخی از افراد کارت وایلد دست را با افشای آخرین کارت دیلر به جای کارت اول تعیین می‌کنند. برخی کارت وایلد را با یک کارت اضافی که به صورت رو شده‌ دیلر داده‌ می‌شود، تعیین می‌کنند. این کار پس از اینکه تعداد کارت‌هایی که به دیلر داده‌ می‌شوند توسط کارت اولیه مشخص شد، انجام می‌شود.

در برخی نسخه‌ها اگر کارت نشانگر یک کارت وایلد دائمی باشد، کارت‌های اضافی به دیلر داده‌ می‌شود. این کار تا زمانی ادامه می‌یابد که کارتی که کارت وایلد دائمی نباشد، نمایان شود. در دیگر نسخه‌ها کارت وایلد دائمی به دک بازگشته و یک کارت نشانگر جایگزین داده‌ می‌شود.

در یکی از نسخه‌ها، کارت وایلد دست توسط کارت جداگانه‌ای که پس از تکمیل دست دیلر تقسیم می‌شود، تعیین می‌شود. این کارت نشانگر در بازی استفاده نمی‌شود. این کارت متعلق‌ به دیلر نیست و همچنین بخشی از انباشت‌‌ دور ریز به‌ حساب نخواهد‌ آمد.

قوانین بازی

مکانیسم بازی در اصل شبیه به رامی 500 است. در اصل می‌توان از تمام قوانین مربوط به انواع بازی رامی 500 در این بازی استفاده کرد.

برخی از افراد محدودیت‌هایی برای استفاده از کارت‌های وایلد در ترکیب اتخاذ می‌کنند. و برخی دیگر به نحوی بازی می‌کنند که در آن تعداد کارت‌های طبیعی در یک ترکیب همواره باید بیشتر از تعداد کارت‌های وایلد باشد. برخی دیگر هم به نحوی بازی می‌کنند که طی آن حضور تنها یک کارت وایلد در ترکیب مجاز است. با این حال ترکیبی از شش کارت یا بیشتر را می‌توان به دو قسمت تقسیم کرد؛ به طوری که یک کارت وایلد بتواند در هر کدام استفاده شود.

هنگام بازی با چنین محدودیتی‌، بازیکنان باید بر سر نحوه برخورد با کارت‌های وایلدی که برابر با میزان طبیعی خودشان هستند موافقت کنند: برای مثال اگر شش وایلد باشد، برخی افراد با ران 6 دل، 7 دل، 8 دل مانند ترکیب دارای کارت وایلد رفتار می‌کنند. این در حالیست که گروه‌های دیگر با این شش به عنوان کارت وایلد برخورد نمی‌کنند و آن را به این دلیل که نمایشگر ارزش واقعی‌اش در ران است، یک کارت طبیعی در نظر می‌گیرند؛ حتی با این که امتیاز “وایلد” خود یعنی 100 را حفظ می‌کند.

برخی از بازیکنان مجموعه‌ای از سه یا چند کارت وایلد را به عنوان نوع خاصی از ترکیب می‌شناسند. این ترکیب تنها با افزودن کارت‌های وایلد بیشتر قابلیت افزایش را دارد.

برخی افراد اجازه می‌دهند که کارت واقعی که یک کارت وایلد در یک ترکیب نشانگر آن است، با یک کارت وایلد مبادله شود. بدین معنی که بازیکن می‌تواند در نوبت خود کارتی را که هم ارزش یک کارت وایلد بر روی میز است، بازی کند. وی این کارت وایلد را دریافت می‌کند. او می‌تواند این کارت را در جای دیگری ادغام کرده یا آن را به دست خود اضافه کند.

از سوی دیگر، برخی به نحوی بازی می‌کنند که طی آن یک کارت وایلد پس از ترکیب شدن، در جای خود باقی‌ بماند. بازیکنی که کارت واقعی هم ارزش کارت وایلد را به دست می‌آورد، نمی‌تواند کاری با آن انجام دهد. وی تنها می تواند از این کارت در یک ترکیب متفاوت استفاده کند.

در یکی از نسخه‌ها بازیکنی که بیش از یک کارت از انباشت دور ریز می‌گیرد باید پایین‌ترین کارت را به همراه دو کارت طبیعی از دست خود ترکیب کند. و در برخی نسخه‌ها کارتی که که از بخش دور ریز گرفته‎ می‌شود ملزم به ترکیب شدن‌ است؛ حتی در زمانی که فقط کارت بالایی گرفته‌ می‌شود. در یکی از نسخه‌ها اگر کارت بالایی استوک کشیده‌ شود، بازیکن باید یا فوراً از آن در ترکیب استفاده‌ کند یا آن را دور بیندازد.

بسیاری از افراد به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن یک بازیکن نمی‌تواند تا زمانی که حداقل یک ست یا ران را ترکیب کرده‌ باشد،  کارت‌های خود را کنار گذاشته‌ و آن‌ها را به ترکیب بازیکنان دیگر روی میز اضافه‌ کند. پس از ادغام یک ست یا ران، بازیکن می‌تواند در همان نوبت‌ یا نوبت‌های بعدی تک کارت‌های خود را کنار بگذارد.

برخی نسخه‌ها به بازیکن اجازه‌ نمی‌دهند که وقتی کارت قابل بازی دور انداخته‌ می‌شود “رامی” را کال کند.

از سوی دیگر، برخی به بازیکن اجازه‌ می‌دهند تا در زمانی که می‌تواند با کارت دور ریز هر ترکیبی را ساخته‌ یا گسترش دهد، “رامی” را کال کند. این وضعیت با عنوان “رامی در انباشت” شناخته می‌شود. این بازیکن باید تمامی کارت‌های بالایی پایین‌ترین کارت در انباشتی که در حال ترکیب شدن است را بردارد. استفاده از این قانون توصیه نمی‌شود.

در نسخه‌ای که برخی به نام جورج و برخی دیگر به عنوان رامی 2500 می‌شناسند، هیچ رانی را نمی‌توان ترکیب کرد. در این نسخه تنها ست‌هایی از کارت‌های برابر قابلیت ایجاد را دارند. یک ست حداکثر می‌تواند حاوی یک کارت وایلد باشد. کارت‌ها را فقط در زمانی می‌توان از انباشت دور ریز برداشت که بازیکن دو کارت طبیعی مطابق با پایین‌ترین کارت انباشت در دست خود داشته باشد. این نسخه معمولاً با یک بسته‌ 48 کارتی دوبل و بدون کارت‌های 2 بازی می‌شود. اولین کارت یک بازیکن نشان‌دهنده‌ تعداد کل کارت‌هاییست که باید به وی داده‌ شود. در این نسخه سرباز 11، بی بی 12، شاه 13، آس 14 یا 15 کارت محسوب می‌شود.

در یکی از نسخه‌ها تنها ترکیب مجاز ران است و ساخت ست امکان‌پذیر نیست.

پایان دادن‌ به بازی و امتیازدهی

برخی نسخه‌ها به بازیکن اجازه می‌دهند تا در صورت ادغام تمامی کارت‌ها و نداشتن کارت دور ریز، بیرون برود.

در برخی دیگر از نسخه‌ها افراد به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن اگر یک بازیکن در حالیکه یک یا چند بازیکن دیگر شناور هستند بیرون برود، بازیکن (بازیکنان) شناور باید یک کارت از استوک بکشد.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن اگر بازیکنی در اولین نوبت خود برای بازی بیرون برود، هر بازیکن دیگری که هنوز بازی نکرده است، پیش از امتیازدهی یک نوبت انجام دهد. اگر بازیکن دیگری نیز بیرون‌ برود، پاداش بیرون رفتن‌ به اولین بازیکنی که این کار را انجام داده‌ تعلق می‌گیرد.

هنگام امتیازدهی، برخی به جای دادن‌ امتیاز کارت‌های ترکیب نشده‌ به برنده، هر بازیکن ارزش کارت‌های باقی مانده‌ در دستش را از مقدار امتیازی کارت‌های ترکیب شده‌ کم کند. در این نسخه امتیازات کمتر خواهد بود و یک بازیکن می‌تواند امتیاز منفی داشته باشد. با این نوع از امتیازدهی، برخی به عنوان مثال 200 امتیاز پاداش را برای بازیکنی که بیرون رفته‌ در نظر می‌گیرند.

بازی زمانی به پایان می‌رسد که یک بازیکن به امتیاز هدف رسیده‌ یا از آن فراتر برود. امتیاز هدف می‌تواند اعداد مختلفی را شامل شود. برای مثال می‌تواند 1500، 2000، 2200، 2500، 2800، 5000 یا حتی 10000 باشد. واضح است که امتیاز هدف بالاتر منجر به یک بازی طولانی‌تر می‌شود. با این حال طول بازی به شدت تحت تاثیر ارزش کارت‌ها قرار دارد. بازی با کارت‌های وایلد دائمی‌ امتیاز بیشتری دارد، بنابراین هدف بالاتر مناسب این نوع از بازی خواهد بود. همچنین، بازی‌هایی که در آن‌ها ارزش کارت‌های ترکیب نشده برای بازیکنی که بیرون می‌رود محسوب می‌شود، امتیاز هدف بالاتری نسبت به بازی‌ای که کارت‌های ترکیب نشده از امتیاز برنده کسر می‌شود، دارند؛ به خصوص اگر پاداشی برای بیرون رفتن وجود نداشته باشد.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن اگر در یک تقسیم کارت بیش از یک بازیکن به امتیاز هدف برسد، برنده بازیکنی نیست که بالاترین امتیاز را داشته‌ باشد؛ بلکه بازیکنیست که در تقسیم کارت نهایی بیرون رفته‌ است. مشروط بر اینکه آن بازیکن به امتیاز هدف رسیده‌ باشد. اگر بازیکنی که بیرون می‌رود به امتیاز هدف نرسیده باشد، بالاترین امتیاز در بین بازیکنانی که به هدف رسیده‌اند برنده خواهد شد. اگر در بالاترین امتیاز تساوی برقرار باشد، این بازیکنان به صورت مشترک برنده خواهند شد.