معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی تروگو (Troggu)

معرفی

تروگو که با عنوان تروگا یا تاپا نیز شناخته می‌‌شود، شکلی از تاروت است که در چندین روستا در بخش آلمانی زبان کانتون والیس سوئیس بازی می‌شود. متاسفانه به نظر می‌رسد که این بازی در آستانه انقراض است و نسل جوان علاقه چندانی به انجام آن نشان نمی‌دهند.

تروگو به ویژه از نقطه نظر تاریخی جالب توجه است، به این دلیل که در آن از کارت احمق (fool) استفاده می‌شود. این کارت با عناوین der Narr، der Mat، der Gschgüser و یا در اغلب مواقع der Bättler شناخته نیز شناخته شده است. در بازی‌های کلاسیک تاروت، احمق به نوعی نقش بهانه و جایگزین را دارد. این کارت معاف از قوانین مربوط به پیروی از خال است و توانایی گرفتن هیچ تریکی را ندارد. در نسخه مدرن‌تر بازی‌های تاروت به خصوص در اروپای مرکزی، احمق با شکست دادن XXI به بالاترین حکم تبدیل شده است.

قوانین استفاده از احمق در تروگو حد واسط بین نسخه‌های کلاسیک و مدرن است. این کارت به طور معمول به عنوان بالاترین حکم بازی می‌شود. با این حال اگر تنها حکم شما باشد، می‌توانید در صورت الزام نی از بازی با آن خودداری کرده در عوض هر کارت دیگری را که تمایل دارید بازی کنید. اگر در چنین شرایطی از این کارت استفاده کنید، احمق شما قدرت برنده شدن در تریک را نخواهد داشت؛ اگرچه هنوز از ارزش امتیازی آن سود می‌برید.

به دلیل این نقش ترکیبی در استفاده از احمق، به نظر می‌رسد تروگو نمونه‌ای باقی مانده از مرحله انتقال تاروت بین نسخه کلاسیک و مدرن باشد. به گفته مایکل دامت در کتاب “بازی تاروت” (ص 437-438)، بازی‌های تاروت که در آن احمق بالاترین حکم است، در اواخر قرن هجدهم ظاهر شده‌اند. بنابراین ممکن است بازی تروگو که در حال حاضر در والیس انجام می‌شود در همان زمان شکل گرفته باشد.

با این که تروگو تنها در یک منطقه کوچک بازی می‌شود، اما تغییرات جزئی در قوانین از مکانی به مکان دیگر قابل مشاهده هستند. توضیحات زیر عمدتاً بر اساس نسخه موجود در ویسپ (Visp) گردآوری شده است. در پایان نکاتی درباره دیگر تفاوت‌های موجود در بخش انواع برای شما آورده خواهد شد. همراه بیو کازینو باشید.

کارت‌ها

در این بازی از بسته تاروت سوئیسی ایتالیایی استفاده می‌شود. این الگو که در کلکسیون‌ها با عنوان تاروت بزانسون یا 1JJ شناخته می‌شود، مشابه با تاروت مارسی است؛ با این تفاوت که کارت‌های حکم II و V جونو و جوپیتر، جای خود را به پاپ مرد و پاپ زن داده‌اند. بسته‌هایی که امروزه در والیس استفاده می‌شود، اغلب دارای عناوین آلمانی بر روی کارت‌های حکم هستند؛ اگرچه بازیکنان ساکن در گرچن عنوان می‌کنند که در گذشته از کارت‌هایی با عناوین فرانسوی استفاده می‌شد. گروهی از بازیکنان در مونستر (Münster – Obergoms) به بسته‌ای از نسخه رایج در دهه ۱۹۵۰ را اشاره کرده‌اند، زمانی که بازی در والیس دارای محبوبیت بیشتری بوده است. احتمالاً این‌ها کارت‌هایی هستند که به طور سنتی در والیس استفاده می‌شوند، اما متأسفانه دیگر به شکل مناسبی برای بازی تولید نمی‌شوند.

کارت‌های تاروت سوئیسی 1JJ برای این بازی را می‌توانید در در آمریکای شمالی از TaroBear’s Lair خریداری کنید.

بسته کامل شامل ۷۸ کارت است؛ اما تنها ۶۲ کارت برای این بازی استفاده می‌شود. کارت‌های حذف شده عبارتند از I، II، III و IIII در خال‌های بلند (شمشیر و باتوم) و X، IX، VIII و VII در خال‌های گرد (فنجان و سکه). بنابراین بسته بازی شامل موارد زیر است:

• خال‌های فنجان (Goppe) و سکه‌ (در اینجا روسا (Roosä) به معنای گل نامیده می‌شوند)، رتبه‌بندی از بالا به پایین یه صورت شاه (Kinig)، بی بی (Frouwwi)، کاوالیر (Ritti)، سرباز (Büob)، VI V IIII II I
• خال‌های شمشیر (Schwäärti) و باتوم (Schtächnä)، رتبه‌بندی از بالا به پایین به صورت شاه، بی بی، کاوالیر، سرباز، X IX VIII VII VI V
• ۲۱ حکم دائمی ‌از  XXI(Mund) به I(Bagatt یا Bagatji) (کم)
• احمق (der Bättler)، که معمولاً بالاترین حکم بوده و بالاتر از XXI قرار دارد.

هر کارت دارای امتیازی به شرح زیر است:

• احمق، حکم XXI، حکم I . . . ۵ امتیاز
• حکم II – XX . . . ۱ امتیاز
• شاه . . . ۵ امتیاز
• بی بی . . . ۴ امتیاز
• کاوالیر . . . ۳ امتیاز
• سرباز . . . ۲ امتیاز
• کارت‌های اعداد هر خال . . . ۱ امتیاز

کارت‌ها به صورت جداگانه شمارش می‌شوند، بنابراین ارزش کل کارت‌های بسته ۱۱۴ امتیاز است.

بازیکنان و تقسیم کارت

بازی را می‌توان با هر تعداد بازیکن از ۳ تا ۸ نفر به انجام رساند. گفته‌ می‌شود که نسخه‌‌های ۶ و ۷ نفره بهترین حالت بازی هستند. دیلر اول به صورت تصادفی انتخاب می‌شود. نوبت تقسیم کارت پس از هر دست به سمت راست می‌چرخد. کارت‌ها توسط دیلر بر زده‌ شده‌ و توسط بازیکن سمت چپ دیلر کات می‌شوند. در ادامه دیلر بخشی از کارت‌ها را به صورت رو به پایین در مرکز میز قرار می‌دهد تا “تاپ – Tapp” (یا تالون) را تشکیل دهد. بقیه کارت‌ها با شروع از بازیکن سمت راست دیلر و در خلاف جهت عقربه‌های ساعت مابین بازیکنان تقسیم می‌شوند. اندازه تالون و بسته‌هایی که قرار است توزیع شوند با توجه به تعداد بازیکنان متفاوت است. این میزان در جدول زیر نشان داده‌ شده‌ است.

تقسیم کارت	تالون	به هر بازیکن
۳ بازیکن	۸ کارت	۶+۶+۶
۴ بازیکن	۱۰ کارت	۴+۴+۵
۵ بازیکن	۷ کارت	۴+۴+۳
۶ بازیکن	۸ کارت	۴+۵
۷ بازیکن	۶ کارت	۴+۴
۸ بازیکن	۶ کارت	۴+۳

پیشنهاد

در بازی با حضور حداکثر شش بازیکن، یک بازیکن (تاپیست – Tappist) به تنهایی در برابر سایرین که یک تیم موقت را تشکیل می‌دهند، به رقابت می‌پردازد. تاپیست مجاز است که با استفاده از کارت‌های تاپ دست خود را بهبود بخشد. هنگامی که هفت یا هشت بازیکن در بازی حضور دارد، تاپیست می‌تواند از یک شریک نیز کمک بگیرد. این دو با هم در برابر ۵ یا ۶ بازیکن باقی مانده به رقابت خواهند پرداخت. در ابتدا قوانین بازی برای شش بازیکن یا کمتر توضیح داده‌ شده‌ است. قوانین مورد نیاز هنگام بازی هفت یا هشت نفره نیز در ادامه توصیف خواهند شد.

بازیکن سمت راست دیلر در ابتدا بازی را آغاز می‌کند. گزینه‌ها عبارتند از پاس دادن‌، پیشنهاد انجام یک بازی معمولی در جایگاه تاپیست با گفتن‌ “ich nehm’s” یا “ich gehe”، یا انجام بازی به صورت سولو (به تنهایی بدون نگاه کردن‌ به تاپ). اگر بازیکن اول پاس بدهد، بازیکن بعدی همین گزینه‌ها را در اختیار خواهد داشت. این روند به همین ترتیب در خلاف جهت عقربه‌های ساعت ادامه می‌یابد. دیلر آخرین نفری است که صحبت می‌کند.

اگر فردی پیشنهاد انجام یک بازی معمولی به عنوان تاپیست را مطرح کند، بازی متوقف می‌شود تا مشخص شود که آیا در ادامه، فردی قصد دارد که سولو بازی کند یا خیر. در این صورت وی در اولویت خواهد بود. اگر بازیکن سولو وجود نداشته باشد، بازی به صورت معمول انجام می‌شود.

در بازی با حداکثر ۶ بازیکن، اگر تمامی افراد پاس بدهند، میزری انجام خواهد شد (به ادامه مطلب مراجعه کنید).

مبادله کردن

در یک بازی معمولی، تاپیست تمام کارت‌های تاپ را بدون نشان دادن‌ آن‌ها به سایر بازیکنان برمی‌دارد. سپس تعداد مساوی کارت را به صورت رو به پایین دور می‌اندازد. کارت‌های دور انداخته‌ شده‌ ممکن است شامل برخی از کارت‌های برداشته‌ شده‌‌ باشند. دور انداختن هر یک از هفت کارت ۵ امتیازی غیرقانونی است. با این استثنا که اگر چهار شاه در اختیار دارید، در صورت تمایل می‌توانید تمامی آن‌ها را دور بیندازید. کارت‌های حکم ۱ امتیازی را می‌توان در بخش دور ریز قرار داد؛ در این صورت لازم نیست سایر بازیکنان را از این موضوع مطلع کنید. مقادیر امتیازی کارت‌های دور ریخته‌ شده‌ برای تاپیست محاسبه‌ می‌شوند.

در سولو، هیچ تبادلی با تاپ وجود ندارد. بازیکن سولو باید با کارت‌هایی که به وی داده‌ شده‌ است بازی کند. تاپ تا پس از پایان بازی دیده‌ نمی‌شود. امتیازات موجود در آن طبق معمول برای بازیکن سولو محاسبه می‌شوند.

نحوه انجام بازی

تاپیست یا بازیکن سولو هدایت‌گر اولین تریک خواهند بود. بازیکنان در صورت امکان باید از خال هدایت شده‌ پیروی کنند. در غیر این صورت باید حکم بازی کنند. هر تریک توسط بالاترین حکم موجود در آن برنده می‌شود. در صورتی که هیچ حکمی بازی نشده‌ باشد، با بالاترین کارت از خال هدایت شده‌ برنده‌ می‌شود. برنده تریک، هدایت‌گر تریک بعدی خواهد بود.

احمق معمولا به عنوان بالاترین حکم قرار می‌گیرد. با این حال، اگر این تنها حکمی باشد که در دست شما باقی مانده است، لازم نیست آن را در زمانی که یک حکم به بازی هدایت می‌شود یا کارتی از خال هایت شد در اختیار ندارید بازی کنید. در عوض می‌توانید کارتی از خال دیگر بازی کنید. بعد از اینکه از این ویژگی از احمق بهره بردید، تمام قدرت ضبط کردن کارت خود را از دست خواهید داد.

شما باید این کارت را تا نوبت بازیتان در آخرین تریک، در دست خود نگه دارید. در ادامه احمق را نشان داده‌ و آن را به انباشت تریک‌های تیم خود اضافه می‌کنید. در ازای آن، یک کارت کم ارزش از انباشت تریک‌های تیم خود برداشته‌، تا به برنده آخرین تریک، همراه با سایر کارت‌های بازی شده‌‌ برای آن تریک داده‌ شود. اگر دارنده‌ چنین احمقی هدایت‌گر آخرین تریک باشد، این کارت طبق معمول بازی شده‌ دو کارت بازیکن بعدی خال تریک را تعیین می‌کند.

امتیازدهی

در پایان بازی، هر تیم امتیازات کارت موجود در تریک‌های خود را محاسبه می‌کند. تاپیست یا بازیکن سولو نیز ارزش کار‌ت‌های موجود در تاپ را به امتیازات خود اضافه می‌کند. تیمی که بیش از نیمی از امتیازات را در اختیار دارد (یعنی ۵۸ یا بیشتر) برنده بازی است. شرط اولیه معمولی ۱۰ رپن است که توسط هر رقی به تاپیست یا بازیکن سولو، یا توسط تاپیست یا بازیکن سولو به هر رقیب پرداخت می‌شود. اگر امتیاز کارت‌ها به صورت ۵۷-۵۷ تقسیم شود، هیچ یک از طرفین برنده نشده و هیچ پرداختی وجود نخواهد داشت. و اگر بازنده‌ها ۳۰ امتیاز یا کم‌تر داشته باشند، مبلغ پرداختی دو برابر می‌شود (هر کدام ۲۰ رپن). اگر هیچ تریکی کسب نکرده باشند، این مبلغ سه برابر خواهد شد (۳۰ رپن). در صورت انجام سولو، مبلغ پرداختی نیز دو برابر می‌شود (هر کدام ۲۰، ۴۰ یا ۶۰ رپن).

میزری – Misere

اگر تمامی افراد پاس بدهند، بازی به صورت میزره (Misere یا Misäär) ادامه خواهد یافت. در این وضعیت از تاپ استفاده نمی‌شود. بازیکن سمت راست دیلر هدایت‌گر اولین تریک خواهد بود. تمامی افراد برای خود بازی می‌کنند. هدف این است که تا حد ممکن از کسب امتیاز جلوگیری کنند. بازیکنی که بیشترین امتیاز را می‌گیرد باید ۱۰ رپن به دیگر بازیکنان بپردازد.

پیشنهاد

در صورتی که تمامی افراد پاس بدهند قوانین ویژه در نسخه ۷ یا ۸ نفره اعمال می‌شود. دارنده باتلر (Bättler – احمق) مجبور به انجام یک بازی معمولی خواهد شد. اگر کسی باتلر نداشته باشد (چون در تاپ قرار دارد)، دارنده باگات (Bagatt – حکم I) باید یک بازی معمولی انجام دهد. اگر باتلر و باگات هر دو در تاپ قرار داشته باشند، میزری انجام می‌شود.

فراخوانی هم‌تیمی

تاپیست با فراخوانی هر حکمی به جز XXI یا باتلر، هم‌تیمی موقتی خود را انتخاب خواهد کرد. به طور معمول XX فراخوانی می‌شود، مگر اینکه خود فرد این کارت را نیز در اختیار داشته باشد. بازیکنی که کارت فراخوانده‌ شده‌ را در اختیار دارد، هم‌تیمی وی خواهد شد؛ با این حال وی نباید برای افشای هویت خود به عنوان هم‌تیمی چیزی گفته‌ یا کاری انجام دهد. این فقط در طول بازی آشکار می‌شود، برای مثال زمانی که کارت فراخوانی شده‌ بازی می‌شود. اگر کارت فراخوانده‌ شده‌ در دست تاپیست بوده‌ یا در تاپ قرار داشته‌ باشد، تاپیست بدون هم‌تیمی به انجام بازی می‌پردازد؛ اگرچه سایر بازیکنان در ابتدا متوجه این موضوع نخواهند شد. اگر می‌خواهید به تنهایی بازی کنید، نام بردن‌ از حکمی که در دست دارید، مجاز است.

امتیازدهی

طبق معمول، تیمی که بیش از نیمی از امتیازات را کسب کند برنده است. در یک بازی معمولی (که بازنده‌ها بیش از ۳۰ امتیاز در اختیار داشته باشند)، رقبای تاپیست هر کدام ۱۰ رپن پرداخت کرده یا دریافت می‌کنند. هم‌تیمی فراخوانده شده‌ تاپیست ۲۰ رپن دریافت کرده یا می‌پردازد. تاپیست نیز وجه مربوطه را پرداخته‌ یا دریافت می‌کند (30 رپن با ۷ بازیکن، ۴۰ رپن با ۸ بازیکن). اگر بازنده‌ها ۳۰ امتیاز یا کمتر داشته بیا هیچ تریکی نداشته باشند، پرداخت‌ها طبق معمول دو یا سه برابر خواهند شد.

انواع

نحوه تقسیم کارت و تاپ از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است. در قوانین ویسپ (Visp) انجام بازی به صورت ۳ نفره امکان پذیر نیست. این در حالیست که در قوانین سینت نیکلاس (St Niklaus) اجازه حضور حداکثر ۷ بازیکن را در بازی می‌دهد. در گراچن (Grachen) تاپ پس از اولین دور تقسيم کارت، قرار داده‌ می‌شود. و در نسخه ۵ نفره تقسیم کارت می‌توان به صورت ۵ + تاپ + ۶ یا ۶ + تاپ + ۵ باشد. در صورت حضور ۴ بازیکن این روند به صورت ۷ + تاپ + ۷ خواهد بود.

در سینت نیکلاس و گراچن سوزاندن‌ ۴ کارت شاه مجاز نیست. با این حال بازیکنی که تمامی کارت‌های ۵ کارتی را در اختیار دارد (۴ شاه، I، XXI، باتلر) اجازه دارد تمامی این ۷ کارت را بسوزاند.

در گراچن میزری وجود ندارد. اگر تمامی افراد پاس بدهند، نوبت تقسیم کارت به بازیکن بعدی واگذار خواهد شد. در سینت نیکولاس به جای این که بازیکن دارنده بیش‌ترین امتیاز بازنده شود، بازیکنی که کم‌ترین امتیاز در میزری را دارد برنده یک سهم معمولی از هر بازیکن خواهد شد.

نحوه پرداخت دوبل نیز در مناطق مختلف متفاوت است. در ویسپ بازنده‌ها در صورتی باید به صورت دوبل پرداخت خود را انجام بدهند که ۳۰ امتیاز یا کم‌تر داشته باشند. و در سینت نیکلاس پرداخت دوبل در صورت دارا بودن امتیاز ۳۱ یا کم‌تر صورت خواهد گرفت. در گراچن سهام دوبل تنها در صورتی قابل پرداخت است که امتیاز ۲۰ یا کم‌تر باشد.

در سینت نیکلاس و گرچن سهم پرداختی ۵ رپن به جای ۱۰ رپن است.