معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی کریزی سولو (Crazy Solo)

معرفی بازی

نسخه آمریکایی توصیف شده در این صفحه برآمده از بازی تاپن (Tappen) است. این بازی در اوایل قرن نوزدهم در جنوب آلمان، اتریش غربی و سوئیس ظاهر شد. فراگ (که عنوان آن از واژه Frage آلمانی به معنای سوال آمده است) و سولو شش شرطی در بسیاری از کتاب‌های بازی ورق توصیف شده‌اند. این گزینه ها مانند نسخه‌های قدیمی خود 3 نفره بوده و از دک 36 کارتی استفاده می‌کنند. نسخه‌های دیگری از این بازی‌ها هنوز هم در برخی مناطق اتریش، سوئیس و آلمان بازی می‌شوند. بازی کریزی سولو، نسخه‌ای از بازی برای حداکثر 12 بازیکن است که بر اساس همان اصول در شمال غربی اورگان بازی می‌شود. اطلاعات مربوط به این بازی توسط وارن جونمن ارائه شده‌اند.

در تمامی این گزینه‌ها هدف برنده شدن در تریک‌های حاوی کارت‌های ارزشمند است و به طور معمول با دک 36 کارتی انجام می‌شوند؛ با این حال در کریزی سولو گاهی اوقات بسته به تعداد بازیکنان از کارت‌های کمتری استفاده می‌شود. همراه بیو کازینو باشید تا اطلاعات بیشتری درباره این بازی کسب کنید.

رتبه و ارزش کارت‌ها

برای اینکه مشخص کنیم کدام کارت برنده هر تریک است، ابتدا باید با رتبه بندی کارت‌ها (از بالا به پایین) آشنا شویم:

آس، ده، شاه، بی بی، سرباز، 9، 8، 7، 6

امتیاز هر کارت به شرح زیر است:

آس: 11 امتیاز
ده: 10 امتیاز
شاه: 4 امتیاز
بی بی: 3 امتیاز
سرباز: 2 امتیاز
9، 8، 7، 6: 0 امتیاز

همانطور که مشاهده می‌کنید ارزش کل کارت‌ها در دک به 120 امتیاز می‌رسد. بازیکن (یا تیمی) که حداقل 61 امتیاز در یک بازی کسب کند برنده است. زمانی که هر دو تیم به امتیاز برابر 60 برسند، بازی‌ با تساوی اتمام می‌یابد.

کریزی سولو برای چهار بازیکن یا بیشتر

بازی کریزی سولو می‌تواند با سه تا دوازده بازیکن انجام شود. نسخه استاندارد بازی برای چهار بازیکن یا بیشتر است. این نسخه از قوانین مربوط به نسخه اصلی سه نفره بهره می‌برد.

تقسیم کارت

تمامی کارت‌ها به صورت یکی یکی در بین بازیکنان توزیع می‌شوند. این کار از بازیکن سمت چپ دیلر شروع می‌شود.

• با استفاده از یک دک 36 کارتی در صورت حضور چهار، شش، نه یا دوازده بازیکن، هیچ کارتی باقی نمی‌ماند.
• هنگامیکه پنج یا هفت بازیکن در بازی حضور دارند، شش پیک از دک حذف می‌شود (35 کارت).
• هنگامیکه 8 بازیکن در بازی حضور داشته باشند، تمامی کارت‌های شش‌ حذف می‌شوند (32 کارت).
• با حضور 10 بازیکن، تمامی کارت‌های شش‌ به اضافه هفت پیک و هفت گشنیز حذف می‌شوند (30 کارت).
• در صورت حضور یازده بازیکن، شش پیک، گشنیز و خشت حذف می‌شود (33 کارت).

تقسیم کارت از بازیکن سمت چپ دیلر شروع می‌شود. این بازیکن “هدایت کننده” است. پس از انجام تمام تریک‌های دست، بازیکن سمت چپ آن بازیکن نفر اول برای هدایت خواهد بود.

یک راه سریع برای حذف کارت‌های اضافی از بازی در زمانی که 5، 7، 8، 10 یا 11 نفر در بازی حضور دارند در اصطلاح تف کردن‌ دیلر (اسپیت – spit) نامیده‌ می‌شود. در این روند دیلر شروع به تقسیم دک 36 کارتی می‌کند. وی در طول تقسیم کارت تعداد لازم از کارت‌هایی که باید برداشته شوند را به صورت رو به پایین در مرکز میز قرار می‌دهد. زمانی که هر یک از بازیکنان کارت‌های اسپیت را تشخیص دادند، این واژه را کال می‌کنند؛ این روند زمانی آغاز می‌شود که هر بازیکن حداقل یک کارت دریافت کرده باشد.

هنگامیکه کارت‌های کافی برای کاهش دک به میزان مناسبش دور ریخته‌ شد، دیگر نمی‌توان اسپیت کرد. وقتی تقسیم کارت کامل شد، بازیکنانی که کارت‌هایی را در دست دارند که باید از بازی حذف شوند، آن‌‌ها را رو به بالا قرار داده‌ و یکی از کارت‌های اسپیت را می‌کشند (بدون اینکه آن را به کسی نشان دهند). اگر کارت‌های اسپیت بدون مدعی وجود داشته باشند، دیلر آن‌ها را به صورت رو به بالا می‌گرداند تا حذف شدنشان را تایید کند. در ادامه کارت‌های رو به بالا از بازی حذف می‌شوند.

مناقصه (پیشنهاد)

هر دست با یک دور پیشنهاد باز می‌شود. بدین ترتیب مشخص خواهد شد که چه کسی بازیکن سولو خواهد بود. با شروع از بازیکن هدایت‌گر، تمامی افراد در نوبت خود فقط یک فرصت دارند تا پیشنهاد مد نظرشان را اعلام کنند. این روند توسط دیلر خاتمه می‌یابد. هر بازیکن باید پیشنهادی بالاتر از بازیکن قبلی ارائه داده‌ یا پاس بدهد. تنها استثنا این است که بازیکن می‌تواند پیشنهاد “سولو در دل” را پس از فرد دیگر تکرار کند. این معمولاً فقط زمانی اتفاق می‌افتد که تعداد بازیکنان فرد باشد و بازیکنی که آخرین پیشنهاد را داده‌ است به علت پرداخت، قصد پیشنهاد دادن‌ داشته‌ باشد. پیشنهادهای ممکن به ترتیب رتبه از پایین‌ترین به بالاترین عبارتند از:

• پاس
• سولو
• سولو در دل
• به تنهایی
• به تنهایی در دل

معمولاً وقتی فردی پیشنهاد سولو در دل را مطرح می‌کند می‌گوید: “من روی تو سولو می‌کنم (I solo over you)”. به همین ترتیب پیشنهاد به تنهایی در دل با عبارت “به تنهایی روی تو می‌روم (I go alone over you)” خواهد بود.

در ادامه پیشنهاد دهنده برنده حکم را انتخاب می‌کند. اگر پیشنهاد سولو در دل یا به تنهایی در دل باشد، حکم به طور خودکار دل خواهد بود. اگر پیشنهاد سولو یا سولو در دل باشد، برنده پیشنهاد کارتی را برای فراخوانی هم‌تیمی خود کال می‌کند. کارت فراخوانی شده‌ معمولاً در خال حکم است، اما الزامی‌ بر این مورد نیست. بدین ترتیب وی حکم و کارت فراخوان را (اگر به تنهایی بازی نمی‌کند) به سایر بازیکنان اعلام می‌کند. به عنوان مثال می‌گوید “دل و آس”، یا “خشت حکم است و آس گشنیز را فراخوانی می‌کنم” و یا “به تنهایی در پیک”.

کارت فراخوانی شده‌ (اگر به تنهایی بازی نمی‌کند) برای تعیین اینکه کدام یک از بازیکنان هم‌تیمی حاکم شوند کاربرد دارد. بازیکنان باقی مانده تیم رقیب تیم حاکم و هم تیمی‌اش را تشکیل می‌دهند. تیم حاکم و هم‌تیمی‌اش در اصطلاح “بازیکنان سولو” نامیده‌ می‌شوند. تیم رقیب هم در اصطلاح “گنگ – gang” نامیده‌ می‌شود.

هیچ کس به جز خود هم‌تیمی نمی‌داند که کدام یک از بازیکنان با حاکم یک تیم را تشکیل داده‌اند.

حاکم در صورت تمایل می‌تواند کارتی را که خودش در دست دارد کال کند. در چنین وضعیتی وی به تنهایی در مقابل دیگر بازیکنان که گنگ را تشکیل می‌دهند به رقابت خواهد پرداخت؛ اگرچه آن‌ها در ابتدا متوجه این موضوع نخواهند شد. کال کننده معمولاً فقط در زمانی این کار را انجام می‌دهد که دست فوق‌العاده خوبی را در اختیار داشته باشد.

اگر همه بازیکنان پاس بدهند، کارت‌ها ریخته‌ می‌شوند و بار دیگر هدایت توسط همان بازیکن قبلی اتفاق می‌افتد.

نحوه انجام بازی

بازیکنی که در سمت چپ دیلر قرار دارد، همیشه اولین هدایت‌گر است. هر بازیکن باید در صورت امکان از خال بازی شده‌ توسط وی پیروی کند. اگر فردی نمی‌تواند از خال پیروی کند، باید حکم بازی کند. هیچ الزامی برای شکست دادن‌ کارت‌های قبلی بازی شده‌ وجود ندارد. اگر بازیکن هیچ کارتی از خال هدایت شده‌ و حکم ندارد می‌تواند هر کارتی را که تمایل دارد بازی کند. برنده هر تریک هدایت‌گر تریک بعدی خواهد بود.

هم‌تیمی حاکم باید از افشای هویت خود تا زمان بازی کردن‌ کارت فراخوانی شده‌ خودداری کند. سایر بازیکنان باید استنباط کنند که کدام بازیکن هم‌تیمی حاکم است و استراتژی خود را بر این اساس تنظیم کنند. برای مثال در زمانی که یک حکم بالا فراخوانده می‌شود معمولاً هم‌تیمی زمانی این کارت را بازی می‌کند که حاکم یک حکم کوچک به بازی هدایت کرده باشد. بدین ترتیب کارت‌های حکم تیم گنگ را بیرون می‌کشند.

امتیازدهی

در پایان بازی، امتیازات به دست آمده‌ توسط حاکم و هم‌تیمی‌اش به عنوان امتیاز سولوی هر کدام محاسبه می‌شود. برد (یا باخت) بر اساس کسب اکثریت 120 امتیاز موجود است. پرداخت به صورت 2 امتیاز برای هر امتیاز بالای 60 اگر حکم پیک، گشنیز یا خشت باشد، و 3 امتیاز برای هر امتیاز بالای 60 اگر حکم دل باشد، خواهد بود. پرداخت به نزدیک‌ترین عدد 5 گرد می‌شود. اگر پرداخت به 0 برسد بازی مساوی در نظر گرفته‌ می‌شود.

هر بازیکن گنگ به تیم حاکم مبلغ مورد نظر را پرداخت کرده یا از وی دریافت می‌کند. اگر تعداد بازیکنان حاضر در تیم گنگ فرد باشد، پرداخت (یا دریافت) بازیکن اضافی به حاکم تعلق خواهد داشت. به عنوان مثال اگر بازیکنان سولو 74 امتیاز با دل به عنوان حکم در یک بازی 7 نفره به دست بیاورند، پرداخت (60-74)*3 یا 42 است که به 40 گرد می‌شود. سه بازیکن تیم گنگ هر کدام 40 واحد به حاکم پرداخت می‌کنند. دو بازیکن باقیمانده هم هر کدام 40 واحد به همی‌تیمی وی می‌پردازند.

معمولاً از چیپ‌ برای رسیدگی به وضعیت پرداخت استفاده می‌شود؛ اگرچه می‌توان امتیاز را با افزودن یا کم کردن پرداخت هر بازیکن روی کاغذ نیز ثبت کرد.

هنگامیکه از چیپ‌ استفاده می‌شود، مقادیر معمولاً 5، 20 و 30 امتیاز برای رنگ‌های مختلف چیپ‌ها خواهند بود. بازیکنان با 150 امتیاز (شش چیپ 5 امتیازی و شش چیپ 20 امتیازی) کار خود را آغاز می‌کنند. اگر بازیکنی به چیپ‌های بیشتری نیاز داشته باشد، از یک “بانک” مشترک کمک می‌گیرد. مبلغی که توسط وی وام گرفته می‌شود به ثبت می‌رسد.

هیچ امتیاز هدف یا پایان مشخصی برای بازی وجود ندارد. معمولاً بازی تا زمانی که بازیکنان تمایل به ترک میز را داشته باشند، یا برای مدت زمانی که از قبل بر سر آن توافق شده است، ادامه می‌یابد. گاهی اوقات با اختصاص دادن یک ارزش پولی کم به چیپ‌ها، بازی به صورت شرطی ​انجام می‌شود. در پایان بازی بازیکنان با توجه به ارزش چیپ‌هایی که در طول بازی از دست داده یا برنده شده‌اند مبلغی را پرداخت یا دریافت می‌کنند.

انواع

در یکی از نسخه‌ها بازیکن تیم گنگ اجازه دارد تا با فریاد زدن اعلام کند که این تریک را به دست خواهد آورد. بدین ترتیب دیگر افراد را تشویق می‌کند که تا جای ممکن کارت‌های امتیازی خود را در تریک بازی کنند. معمولاً این روند در زمانی اتفاق می‌افتد که یک بازیکن گنگ بالاترین حکم باقی‌مانده را در دست داشته و آن را در تریک بازی ‌کند. با این که چنین رویکردی تا حدی ناعادلانه به نظر می‌رسد، اما در اغلب مواقع هم‌تیمی نامعلوم حاکم با بلوف زدن گنگ را فرامی‌خواند؛ بنابراین بازیکنان هرگز نمی‌توانند واقعاً مطمئن باشند که به چه کسی اعتماد کنند. در واقع این قانون بازی را جذاب‌تر کرده و امکان بلوف زدن یک عنصر سرگرم‌کننده را به بازی اضافه می‌کند.

بلایند

این نسخه جالب معمولاً فقط یک بار در طول یک شب از بازی کریزی سولو انجام می‌شود.

بازیکن هدایت‌گر می‌تواند با اعلام “بلایند”، دور خود را آغاز کند. این وضعیت تنها در زمانی امکان پذیر است که وی هنوز کارت‌های خود را نگرفته باشد. در صورت موافقت سایر بازیکنان، دور بازی به صورت بلایند انجام می‌شود. این افراد نیز باید پیش از اینکه به دستان خود نگاه کنند تصمیم بگیرند. به طور معمول افراد با این گزینه موافقت می‌کنند.

یک دور بلایند درست مانند هر دور دیگری به جز در بخش مناقصه انجام می‌شود. بازیکن هدایت‌گر در صورتی که حداقل یک دل در دست داشته باشد، باید “آندر” شود (بازیکن سولو). او همچنین باید دل را به عنوان حکم اعلام کند. هیچ بازیکن دیگری نمی‌تواند بر روی وی پیشنهاد بدهد.

اگر بازیکن سمت چپ دیلر هیچ کارتی از خال دل نداشته باشد، دست به یک دست غیربلایند باز می‌گردد. بدین ترتیب تمامی افراد می‌توانند پیشنهاد بدهند (از جمله بازیکنی که “آندر” است). اگر دست به یک دست غیربلایند برگردد، همان دیلر دست بعدی را تقسیم کارت می‌کند. هدایت‌گر قبلی نیز در جایگاه خود باقی خواهد ماند. اگر بازیکنی در سه تقسیم کارت متوالی دل در دست نداشته باشد بازی از وی پاس داده می‌شود. بدین معنا که او تقسیم کارت بعدی را انجام داده و بازیکن سمت چپی‌اش هدایت‌گر خواهد شد.

دور بلایند زمانی به پایان می‌رسد که تمامی بازیکنان “آندر” بوده یا پاس شده باشند.

کریزی سولو سه نفره

بازی کریزی سولو سه نفره با نسخه چهار نفره یا بیشتر یکسان است، با این تفاوت که پیشنهادات به “پاس”، “به تنهایی” یا “به تنهایی در دل” محدود می‌شوند. در این نسخه تنها یک بازیکن به صورت انفرادی به رقابت با دو نفر دیگر به عنوان یک تیم می‌پردازد. این نسخه به طور معمول با 36 کارت بازی می‌شود؛ با این حال در صورت تمایل می‌توان کارت‌های شش‌، هفت‌ و هشت را دور انداخت. بدین ترتیب بازیکنان هر کدام 8 کارت خواهند داشت.

فراگ

در این نسخه سه نفره که طبق منابع در جنوب ایالات متحده آمریکا و مکزیک بازی می‌شود، 36 کارت به شرح زیر تقسیم می‌شوند:

یک دسته 4 کارته به هر بازیکن، سپس 3 کارت، سپس 3 کارت به صورت رو به پایین در وسط میز برای تشکیل یک “ویدو – widow”، سپس 3 کارت دیگر به هر بازیکن.

سه پیشنهاد احتمالی در این نسخه وجود دارد. پیشنهادات از پایین به بالا عبارتند از:

• فراگ – در این پیشنهاد بازیکن ویدوو 3 کارتی را برمی‌دارد. سپس هر سه کارتی را که تمایل دارد دور می‌اندازد. امتیازات این سه کارت در پایان برای وی محسوب می‌شوند. دل حکم است.
• چیکو – تا پایان بازی ویدوو رو نمی‌شود. این کارت‌ها برای بازیکن سولو محسوب می‌شوند. وی می‌تواند هر کارتی را به عنوان حکم انتخاب کند.
• گرند – این پیشنهاد در واقع یک سولو دل است. در واقع گرند همان چیکو است با این تفاوت که خال دل حکم است.

بازیکن سمت چپ دیلر هدایتگر بازی خواهد بود. دیگر قوانین بازی و مقادیر کارت مانند نسخه کریزی سولو است.

در روند امتیاز دهی گرد کردن به نزدیک‌ترین عدد 5 وجود ندارد. در فراگ، امتیاز (پرداخت یا دریافت) بر اساس تفاوت آن از 60 صورت می‌گیرد. این امتیاز در چیکو دو برابر شده و در گرند در 3 ضرب می‌شود.

سولوی شش شرطی

در این نسخه سه نفره با 36 کارت، تقسیم کارت مانند فراگ انجام می‌شود. دیگر قوانین بازی و مقادیر کارت مانند فراگ و کریزی سولو است. همانطور که از نام آن پیداست، شش پیشنهاد احتمالی در بازی وجود دارد. هیچ پیشنهاد فراگی در این نسخه وجود ندارد. در تمامی موارد سه کارت ویدوو به صورت پنهان کنار گذاشته شده و به طور معمول در پایان بازی برای پیشنهاد دهنده محاسبه می‌شوند. پیشنهادات، اهداف و امتیازات از پایین به بالا عبارتند از:

• سولو: پیشنهاد دهنده می‌تواند هر خالی را به عنوان حکم انتخاب کند. امتیاز دو برابر اختلاف از 60 است.
• سولو دل: دل حکم است. امتیاز سه برابر اختلاف از 60 است.
• میزری (misere): پیشنهاددهنده متعهد می‌شود که از گرفتن امتیاز کارت در تریک‌ها خودداری کند. هیچ حکمی در این نسخه وجود ندارد و ویدوو به حساب نمی‌آید. امتیاز: 30.
• سولو گارانتی: پیشنهاددهنده حکم را انتخاب می‌کند. وی باید حداقل 74 امتیاز کارت (از جمله ویدوو) را در صورت دل بودن حکم، و 80 امتیاز در صورت حکم بودن کارت‌های دیگر برنده شود. امتیاز: 40. این روند بدین معنیست که بازیکن تنها در صورت موفقیت 40 امتیاز از هر رقیب می‌گیرد. در غیر این صورت هم بدون توجه به تعداد دقیق امتیازهای گرفته شده به هر نفر 40 امتیاز می‌پردازد. امتیاز: 60.
• اسپرد میزری (spread misere):این نسخه همان میزری است، با این حال هدایت در شروع بازی بر عهده بازیکن سمت چپ پیشنهاد دهنده است. پس از آن پیشنهاددهنده تمامی کارت‌های خود را به صورت رو به بالا بر روی میز می‌گذارد و از همانجا آن‌ها را بازی می‌کند.
• کال سولو (فراخوانی سولو): پیشنهاد دهنده حکم را انتخاب می‌کند. وی متعهد می‌شود که تمام 120 امتیاز کارت (از جمله ویدوو) را برنده شود. قبل از شروع بازی، پیشنهاد دهنده یک کارت را نام می‌برد. دارنده این کارت باید آن را به پیشنهاد دهنده بدهد. پیشنهاددهنده در ازای آن کارتی را به انتخاب خود به وی پس می‌دهد. اگر کارت فراخوانی شده در ویدوو باشد، همانجا می‌ماند و تعویض نمی‌شود. امتیاز: 150 اگر دل حکم باشد. 100 امتیاز در صورت حکم بودن دیگر خال‌ها.

روند مناقصه کمی‌غیر معمول است. بازیکن سمت چپ دیلر در ابتدا پیشنهاد می‌دهد و سپس بازیکن بعد از وی. اگر هر دوی آن‌ها پیشنهاد بدهند (به جای پاس دادن)، روند به طور متناوب و تا زمانی که یکی از آن‌ها پاس بدهد ادامه می‌یابد. تنها پس از وقوع این وضعیت است که بازیکن سوم اجازه صحبت خواهد داشت. مناقصه تا زمانی که همه بازیکنان به جز یک نفر پاس بدهند ادامه می‌یابد.