معرفی، آموزش و بررسی بازی ویست رومانیایی (Romanian Whist)

ویست رومانیایی (Romanian Whist) یک بازی ورق سبک تریک است که بین 3 تا 6 بازیکن انجام شده و هر بازیکن دارای 8 کارت می‌باشد. این بازی مشابه بازی Oh Hell می‌باشد و هر بازیکن به تنهایی بازی کرده و بازی تیمی وجود ندارد. در ادامه این مقاله به آموزش و بررسی این بازی خواهیم پرداخت. پس همراه بیوکازینو باشید.

مقدمه

در این بازی بازیکنان بر روی بردن تعداد دست‌های مشخصی شرط بسته و سعی می‌کنند دقیقاً همان تعداد تریک را برنده شوند. این بازی ارتباط نزدیکی با بازی انگلیسی یا آمریکایی اوه هل (Oh Hell!) دارد و در رومانی به با نام ویست شناخته می‌شود. در این‌جا به آن ویست رومانیایی می‌گویند زیرا نام ویست برای چندین بازی ورق مختلف در کشورهای دیگر استفاده می‌شود. اطلاعات این مقاله بر اساس توضیحات ارائه شده توسط ورنر هینتزه نوشته شده است. با این حال دن واسیلسو، پل کرتو، توما الکساندرو، استفان ندلکو، کنستانتین مارزا، آندری ژرژسکو، دانیل گراد، گئورگه تاپو هاوارث، کریستین بوگدان گریگور و دن برزو توضیحات تکمیلی و اصلاحات لازم برای متن را ارائه کرده‌اند.

بازیکنان در بازی ویست رومانیایی

این یک بازی برای 3 تا 6 بازیکن (در بهترین حالت برای 4 – 6) است. تیمی وجود ندارد و هر بازیکن به تنهایی بازی می‌کند.

کارت‌ها

از یک دست استاندارد استفاده کنید و به هر بازیکن 8 کارت بدهید (24 کارت برای 3 بازیکن، 32 کارت برای 4 بازیکن و غیره). کارت‌ها طبق معمول رتبه بندی می‌شوند: (آس، شاه، بی‌بی، سرباز، 10، 9، 8، 7 و…). کارت‌ها به خودی خود هیچ ارزشی ندارند. تنها بردن تریک در این بازی دارای امتیاز است.

تقسیم کارت

دیلر اول به صورت تصادفی انتخاب می‌شود. برای تعیین دیل بعدی نوبت در جهت حرکت عقربه‌های ساعت می‌چرخد.

تعداد کارت‌هایی که به هر بازیکن داده می‌شود در طول بازی متفاوت است. برای چند دیل اول هر بازیکن فقط یک کارت می‌گیرد. این برای هر تعداد دیل که بازیکن وجود دارد ادامه خواهد داشت.

پس از این، تعداد کارت‌هایی که به هر بازیکن داده می‌شود با هر دیل یک عدد افزایش می‌یابد تا در نهایت همه کارت‌ها تقسیم شوند، یعنی هر فرد 8 کارت. سپس به تعداد بازیکنانی که 8 کارت دارند، دیل انجام می‌شود.

تعداد کارت‌های تقسیم شده دوباره تا زمانی که هر بازیکن فقط یک کارت دریافت کند، کاهش می‌یابد. یک بار دیگر به تعداد بازیکنانی که یک کارت دارند، دیل انجام می‌شود.

مثال: با 4 بازیکن، کل بازی از 24 دیل تشکیل می‌شود و تعداد کارت‌هایی که در هر بار تقسیم می‌شوند به شرح زیر است:

1، 1، 1، 1، 2، 3، 4، 5، 6، 7، 8، 8، 8، 8، 7، 6، 5، 4، 3، 2، 1، 1، 1، 1.

پس از تقسیم کارت‌ها، کارت بعدی رو به بالا قرار می‌گیرد. خال این کارت حکم است. در بازی‌های 8 کارته دیگر کارتی برای برگرداندن‌ باقی نمی‌ماند؛ بنابراین، این بازی‌ها بدون حکم انجام می‌شوند.

شرط بندی

همه بازیکنان، به ترتیب از بازیکن سمت چپ دیلر، باید اعلام کنند که فکر می‌کنند چند دست به دست خواهند آورد. مجموع اعداد اعلام شده‌ از سوی هر بازیکن برای هر دست نباید با تعداد کارت‌هایی که به هر بازیکن داده‌ می‌شود یکسان باشد.

مثال: بازی با چهار کارت، سه بازیکن –  بازیکن اول می‌گوید “2”، بازیکن بعدی “1”. بازیکن سوم نباید بگوید “1”، زیرا این کار باعث می‌شود که مجموع تریک‌ها 4 شود. او باید بگوید 0، 2، 3 یا 4.

قانون منع برابری شرط ‌بندی‌ با تعداد کارت‌های تقسیم شده‌، تضمین می‌کند که همه در شرط خود موفق نخواهند شد. با این وجود دیلر را در معرض ضرر قرار می‌دهد؛ به خصوص زمانی که فقط یک کارت تقسیم می‌شود. به همین دلیل است که همه بازیکنان باید در ابتدا و انتهای هر دست، به نوبت دیلر دست‌های تک‌کارتی باشند.

نحوه انجام بازی ویست رومانیایی (Romanian Whist)

بازیکن سمت چپ دیلر اولین کارت را بازی می‌کند. سایر بازیکنان در صورت امکان باید کارتی با همان خال بازی کنند. هر بازیکنی که هیچ کارتی از خال آغازگر بازی ندارد، در صورت امکان باید حکم بازی کند. بازیکنی که هیچ کارتی از این خال و هیچ حکمی ندارد، می‌تواند هر کارتی را بازی کند. برنده این تریک بازیکنی است که بالاترین حکم را بازی کرده است. اگر هیچ حکمی بازی نشده باشد، برنده کسی است که بالاترین کارت را بازی کرده است. برنده هر تریک آغازگر تریک بعدی است.

هدف این است که دقیقاً به تعداد تریک‌هایی که ادعا کرده‌اید، برنده شوید.

امتیازدهی

یک دست از بازی زمانی به پایان می‌رسد که همه کارت‌ها بازی شوند.

• بازیکنانی که دقیقاٌ مطابق شرط خود برنده شوند، 5 امتیاز به اضافه تعداد تریک‌هایی که برنده شده‌اند می‌گیرند.
• اگر در تریک‌ کمتری نسبت به شرط خود برنده شوید، برای هر آندرتریک یک امتیاز از دست می‌دهید.
• اگر تریک‌های بیشتری نسبت به شرط خود برنده شوید برای هر اورتریک یک امتیاز از دست می‌دهید.

مثال‌ها: فرض کنید بر روی 3 تریک شرط بندی کرده‌اید. اگر دقیقاً 3 دست را بگیرید، 8 امتیاز (5+3) خواهید گرفت. اگر فقط دو تریک را ببرید 1 امتیاز از دست می‌دهید. در مورد شرط بر روی 4 تریک هم همین‌طور خواهد بود. اگر 1 یا 5 تریک (دو تریک متفاوت از شرط شما) ببرید، 2 امتیاز از دست خواهید داد. اگر هیچ تریکی را نبرید یا 6 تریک را ببرید، 3 امتیاز از دست خواهید داد.

جدول ثبت امتیازات به صورت زیر است:

در انتهای سمت چپ، تعداد کارت‌های تقسیم شده‌‌ نوشته‌‌ شده‌ است. در ستون سمت چپ برای هر بازیکن تعداد تریک‌های شرط بسته‌‌ شده‌‌ نوشته‌ شده است. ستون بعدی جمع امتیازات فرد پس از یک دست از بازی را نشان می‌دهد.

در جدول مثال، در دیل اول پیتر نیاز به گرفتن‌ 1 تریک داشت و موفق به انجام این کار شد. جان هم  نباید در هیچ تریکی برنده می‌شد و موفق شد. به این ترتیب پگی مجبور شد بر روی “1” شرط بندی کند اما نتوانست دقیقاٌ در یک دست برنده شود و به همین ترتیب.

انواع بازی ویست رومانیایی (Romanian Whist)

ویست به روش‌های مختلف بازی می‌شود. برخی از این انواع ممکن است به همان اندازه یا حتی رایج‌تر از بازی اصلی که در بالا توضیح داده‌ شد، باشند.

تفاوت در ترتیب تقسیم کارت

بسیاری از بازیکنان ترجیح می‌دهند طوری بازی کنند که تعداد دست‌های 8 کارتی شروع و پایان بازی با تعداد بازیکنان برابر باشد. به این ترتیب تعداد کارت‌ها به دست‌های 1 کارتی در وسط بازی کاهش یافته‌ و دوباره به 8 افزایش می‌یابد. بنابراین با چهار بازیکن، دنباله کارتی مانند 8-8 -8-8-7-6-5-4-3-2-1-1-1-1-2-3-4-5-6-7-8-8-8-8 خواهید داشت. این روش تعداد دست‌های 1 کارتی که نتیجه آن‌ها تا حد زیادی شانسی است را کاهش می‌دهد.

کتاب “ویست رومانیایی قوانین و استراتژی‌ها” نوشته آندری گئورگسکیو، پی. انگ و پروفسور دودو دانت منتشر شده‌ در سال 2000 توصیه می‌کند که هر دیلر باید هر تعداد کارت را تنها یک بار به بازیکنان بدهد. بنابراین در مثال یک بازی چهار نفره، دنباله کارت‌های تقسیم شده‌ به صورت 1،1،1،1،2،2،2،3،3،3،3،4،4،4،4،5،5 5،5،6،6،6،6،7،7،7،7،8،8،8،8 خواهد بود. این امر ضرری که دیلرهای دست‌های 2 کارتی در بازی اصلی متحمل می‌شوند را از بین می‌برد و به همه بازیکنان شانس برابر می‌دهد. این توالی دیل در مسابقاتی که توسط “انجمن DT ویست رومانیایی” برگزار می‌شود استفاده می‌شود که ریاست آن بر عهده پروفسور دودو دانت است. آندری ژرژسکو[email protected]))، برنده مسابقات قهرمانی سال 2003، مشتاق است که تجربیات بازیکنان ویست رومانیایی در سراسر جهان را بشنود.

انواع دیل 1 کارتی

سه راه برای بازی کردن دیل‌های 1 کارتی وجود دارد:

1. بازی عادی: همه کارت‌‌های خود را می‌بینند و به روش معمول شرط بندی می‌کنند.
2. بازی پیشانی: بازیکنان به کارت خود نگاه نمی‌کنند، اما آن را روی پیشانی خود قرار می‌دهند. هر بازیکن می‌تواند تمام کارت‌های بازیکنان دیگر را ببیند، اما نمی‌داند خود چه کارت‌هایی در دست دارد. بازیکنان به روش معمول شرط بندی می‌کنند و بر اساس کارت‌هایی قابل رویت و شرط بندی سایر بازیکنان، سعی می‌کنند در یک تریک برنده شوند.
3. بازی کور: همه قبل از این‌که به هر کارتی نگاه کنند، به صورت کور شرط بندی می‌کنند.

برخی نسخه معمولی را در سراسر بازی ادامه می‌دهند. برخی‌ نسخه پیشانی را در دور نهایی دیل‌های 1 کارتی بازی 1-8-1، یا در دورهای ابتدایی و پایانی یا در دور وسط دیل‌های 1 کارتی در بازی 8-1-8 بازی می‌کنند.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آ« دیلر پیش از هر دست 1 کارتی تصمیم می‌گیرد که کدام یک از سه نسخه بازی شود.

تفاوت در روش امتیازدهی

چندین راه متفاوت برای امتیاز دهی وجود دارد.

برخی طوری بازی می‌کنند که امتیاز شرط بندی موفقیت آمیز، تعداد تریک‌های شرط بسته شده به اضافه تعداد کارت‌های تقسیم شده در آن دست باشد. بنابراین برای شرط بندی و بردن 2 تریک زمانی که 6 کارت تقسیم شده باشد، 8 امتیاز می‌گیرید؛ اما برای همان شرط زمانی که 2 کارت تقسیم شود، تنها 4 امتیاز را کسب می‌کنید. این روش به دست‌های بزرگ‌تر وزن بیشتری می‌بخشد و باعث می‌شود دست‌های 1 کارتی که بردن آن‌ها بیشتر جنبه شانس دارد از اهمیت کمتری برخوردار شوند.

برخی امتیاز شرط بستن‌ برای برد تریک‌های بیشتر را افزایش می‌دهند. به این ترتیب برای هر برد 5 امتیاز به اضافه 0 برای عدم برد یک تریک، 1 برای برد 1 تریک، 3 برای 2 تریک، 6 برای 3 تریک، 10 برای 4 تریک، 15 برای 5 تریک، 21 برای 6 تریک، 28 برای 7 تریک و 36 برای 8 تریک پاداش منظور می‌شود. بنابراین امتیاز برد شرط بندی به صورت 2/(1n+)X  +n5 محاسبه می‌شود که n تعداد تریک‌های شرط بسته‌ شده‌ است.

در این روش، اگر نتوانید شرط خود را محقق کنید، در مقیاس مشابه امتیاز از دست می‌دهید: 1 امتیاز برای 1 تریک، 3 برای 2 تریک، 6 برای 3 تریک و غیره که از فرمول  2/(1d+)dX محاسبه‌ می‌شود. d تفاوت تریک‌های شرط بسته شده و تریک‌های برنده‌ شده‌ است. بنابراین برای مثال اگر بر روی 3 شرط بسته‌ باشید. 11 امتیاز (5+6) کسب می‌کنید. اگر 2 تریک ببرید 1 امتیاز از دست می‌دهید. اگر 5 تریک را ببرید 3 امتیاز از دست می‌دهید (2 تریک اختلاف). به همین ترتیب اگر در هیچ تریکی برنده نشوید 6 امتیاز از دست می‌دهید.

برخی برای شرط بندی‌‌های دقیق متوالی جایزه‌ای تعیین می‌کنند. سه نسخه از این روش امتیازدهی بدین شرح است:

• پاداش 10 امتیازی برای 5 برد متوالی
• پاداش 5 امتیازی برای 5 برد متوالی
• پاداش 30 امتیازی برای 10 برد متوالی

پس از به دست آوردن‌‌ پاداش، تعداد بردهای متوالی آن بازیکن صفر خواهد شد. به عنوان مثال، اگر از نسخه اول استفاده می‌کنید، برای 6 برد متوالی فقط یک جایزه 10 امتیازی خواهید گرفت. با این حال دهمین برد متوالی یک جایزه 10 امتیازی دوم را برای شما به همراه خواهد داشت.

در یک بازی 1-8-1، معمولاٌ دیل‌های 1 کارتی از شمارش بردهای متوالی حذف می‌شوند. شمارش از اولین دیل 2 کارتی شروع می‌شود و در آخرین دیل 2 کارتی به پایان می‌رسد.

برخی نیز برای شرط‌ بندی‌‌های اشتباه متوالی مجازاتی در نظر می‌گیرند. در هنگام تلاقی این مجازات با پاداش گزینه 2 در بالا، برخی 5 امتیاز از امتیاز بازیکنی که 5 شرط اشتباه متوالی بسته‌ باشد کسر می‌کنند.

در نوعی از بازی به نام “بازی صفر” (0-play) یک بازیکن می‌تواند از قبل اعلام کند که بازی را دقیقا با امتیاز صفر به پایان خواهد رساند. اگر این بازیکن موفق شود، برنده بازی خواهد بود. قوانین در مورد زمان اعلام این شرط متفاوت هستند. برخی معتقدند که بازی صفر باید قبل از 8 کارت اول در یک بازی 1-8-1 و قبل از اولین دیل 1 کارتی در یک بازی 8-1-8 اعلام شود. برخی دیگر نیز اعتقاد دارند که این اعلام باید حداقل 10 دیل قبل از پایان انجام شود. عده‌ای هم به نحوی بازی می‌کنند که در آن زمان اعلام در همان ابتدای بازی باشد. این نوع از بازی رایج است، اما توصیه نمی‌شود.دلیل این امر این است که به طور معمول باعث خراب شدن بازی در پایان می‌شود. زیرا بازیکنان ممکن است سعی کنند تا حد امکان بازی‌ها را ببازند تا به امتیاز صفر برسند.

در هر صورت، رفتن به سمت “بازی صفر” از سوی یک بازیکن آماتور یک عمل بزدلانه تلقی می‌شود. توجه داشته باشید که در هنگام “بازی صفر” در یک دست 8-1-8 شانس بیشتری برای موفقیت وجود دارد. در یک بازی 1-8-1، نتایج تصادفی دیل‌های نهایی 1 کارتی، موفقیت را عمدتاً به شانس واگذار می‌کند.

دست‌های خاص

برخی در پایان بازی چند دست‌ ویژه اضافی بازی می‌کنند:

• شرط کور: یک دیل 8 کارتی که در آن همه باید قبل از دیدن کارت‌های خود شرط بندی کنند.
• شرط صفر: یک دیل 8 کارتی که در آن همه باید بر روی صفر شرط بندی کنند.
• هشت شرط: که در آن همه بازیکنان باید در یک دیل 8 کارتی بر روی 8 شرط بندی کنند.

مطالب مرتبط: معرفی و بررسی بازی اوه هل (!Oh Hell)