معرفی، آموزش و بررسی بازی لومبر (L’Hombre)

لومبر (L’Hombre) یک بازی تریک سرعتی است که توسط 3 (یا 4) بازیکن انجام می‌شود. این بازی تاریخچه درخشانی دارد و قدمت آن به اوایل قرن هفدهم و پیش از آن باز می‌گردد. در این صفحه نسخه‌ای از بازی که در حال حاضر در دانمارک بازی می‌شود برای مخاطبان توضیح داده شده است. با بیوکازینو و معرفی و آموزش بازی لومبر همراه باشید.

پیشینه تاریخی لومبر

لومبر در اوایل قرن هفدهم در اسپانیا به عنوان نسخه‌ای از یک بازی چهار نفره قدیمی که اومبره (Hombre) نیز نامیده می‌شد، توسعه یافت. نسخه سه نفره، که در اسپانیا در ابتدا با عنوان اومبره رنگادو (Hombre Renegado) شناخته می‌شد، به سرعت در سراسر اروپا منتشر شد. این بازی در طول قرن‌های 17 و 18 به پرطرفدارترین بازی ورق تبدیل شده و موقعیتی مانند بریج امروزی را برای خود به دست آورد. بازی که با نام‌های مختلفی همچون اومبره (Hombre، Ombre) یا لومبر شناخته می‌شد در طول سال‌ها با تغییرات زیاد و افزایش میزان پیچیدگی رو به رو شد. محبوبیت بازی در اواخر قرن هجدهم توسط یک بازی چهار نفره جدید با عنوان کوادریه (Quadrille) تحت الشعاع قرار گرفت. این بازی هم به نوبه خود در ادامه با ویست، بوستون و در نهایت بریج جایگزین شد.

اگرچه رفته رفته از محبوبیت لومبر در سایر نقاط اروپا کاسته شد، اما تا قرن بیست و یکم در دانمارک یک بازی محبوب به حساب می‌آمد. این بازی بیشتر در یوتلند و در جزیره فونن بازی شده و توسط اتحادیه لومبر سازماندهی می‌شود. نسخه‌هایی از این بازی در خود اسپانیا نیز باقی مانده است. در این منطقه بازی با عنوان ال ترسیو (El Tresillo) شناخته می‌شود. در جزایر فارو، ایسلند، پرو و ​​بولیوی، بازی با عنوان روکمبور (Rocambor) شناخته شده است.

لومبر یکی از اولین بازی‌هایی بود که مناقصه (پیشنهاد) را به عرصه بازی‌های کارتی اضافه کرد. از طریق این بخش یک بازیکن نقش اعلام کننده را بر عهده می‌گیرد. وی در تلاش است تا با بستن قرارداد (کانترکت) به رقابت با سایر بازیکنان بپردازد. اعلام کننده در اصل اومبره (به معنای مرد) نامیده می‌شد. ایده بخش پیشنهاد از بازی لومبر به دیگر بازی‌های کارتی مانند تاروت، اسکیت و بوستون کشیده شد.

مطالبی جامع در رابطه با تاریخچه اولیه لومبر (که برخی از اطلاعات بالا از آن برگرفته شده است) را می‌توان در مجموعه‌ای از سه مقاله نوشته شده توسط تیری دپائولیس در بازی‌های کارتی (ژورنال انجمن بین المللی کارت بازی) یافت. عنوان این بخش “Ombre et Lumière. Un Peu de Lumière sur L’hombre” بوده و در جلد پانزدهم، شماره 4، صفحات 101-110، جلد شانزدهم، شماره 1، صفحات 10-18، و جلد شانزدهم، شماره 2، صفحات 44-53 به چاپ رسیده است.

توضیحات کلی

لومبر یک بازی سه نفره است، گرچه غالباً توسط چهار نفر بازی می‌شود. با این حال، در این وضعیت هم 3 بازیکن به صورت فعال در هر دست وجود دارد. بازیکن مقابل دیلر در هر دست خارج از بازی خواهد بود. در لومبر از یک دسته 40 کارتی استفاده می‌شود. به هر بازیکن فعال 9 کارت داده می‌شود. 13 کارت باقی مانده تالون را تشکیل می‌دهند. هر دست با یک مزایده شروع می‌شود. برنده پیشنهاد اعلام کننده می‌شود و به تنهایی در برابر دو بازیکن دیگر (رقبا) که یک تیم را تشکیل می‌دهند به رقابت می‌پردازد.

پیشنهاد نهایی توسط اعلام کننده تعیین کننده قرارداد است. اعلام کننده یا یک قرارداد گیم (game) را بازی می‌کند، که در آن هدف گرفتن تریک‌های بیشتر نسبت به سایر رقبا است؛ یا این که یک قرارداد نولو (nolo) را بازی می‌کند که در آن هدف نگرفتن هیچ یک از تریک‌های ممکن است.

وقتی قرارداد مشخص شد، بازیکنان به نوبت کارت‌های خود را با تالون مبادله می‌کنند. این وضعیت مشروط به محدودیت‌های خاص موجود در هر قرارداد است.

پس از آن، 9 تریک بازی می‌شود. لازم به ذکر است که به محض مشخص شدن نتیجه قطعی، اعلام کننده دست خود را رو کرده و این موضوع را بیان می‌کند.

پس از تقسیم کارت، پرداخت بلادرنگ و به صورت توکن انجام می‌شود. میزان مبلغ پرداختی به طور کلی بر اساس رتبه قرارداد افزایش می‌یابد. هنگامی که نتیجه قرارداد اعلام کننده مشخص شد، هر یک از رقبا مبلغ مشخص تعیین شده را به اعلام کننده پرداخت می‌کنند. هنگامی که قرارداد با شکست رو به رو شود، اعلام کننده مبلغ مشخص را به هر یک از رقبا پرداخت می‌کند.

جهت کلی چرخش بازی خلاف جهت عقربه‌های ساعت است.

شرح جامع زیر از بازی بر اساس قوانینی است که در خانواده نویسنده انجام می‌شده است. روند زیر در مقایسه با سایر قوانین منطقی‌تر به نظر می‌رسد؛ به نحوی که می‌توان از این نسخه از بازی را با صفات “خالص” یا “پایه” توصیف کرد.

نسخه توصیف شده در این مقاله در واقع”راسل لومبر” نامیده می‌شود. تاریخچه دانمارک در رابطه با لومبر به نسخه‌ای با عنوان “پات لومبر” نیز اشاره کرده است که در آن بیشتر پرداخت‌ها به جای این که بین بازیکنان انجام شود به بک پات منتقل می‌شود. تعداد کمی از افراد در حال حاضر بر اساس ‌این روش لومبر را بازی می‌کنند.

واژه شناسی

مانند بسیاری از بازی‌های کارتی لومبر نیز اصطلاحات مخصوص به خود را دارد. هنگام بازی در دانمارک، ترکیبی از اصطلاحات دانمارکی، فرانسوی و اسپانیایی استفاده می‌شود. در این مقاله، اصطلاحات انگلیسی معادل جایگزین اصطلاحات دانمارکی شده است؛ با این حال، اصطلاحات فرانسوی و اسپانیایی به همان صورت که در دانمارک استفاده می‌شد باقی مانده است.

کارت‌ها در بازی لومبر (L’Hombre)

لومبر با یک دسته استاندارد 40 کارتی در چهار خال بازی می‌شود. در صورت استفاده از دک استاندارد 52 کارتی، 8‌ها، 9‌ها و 10‌ها استفاده نمی‌شوند.

رتبه بندی کارت‌ها

رتبه بندی کارت‌ها به نوع قرارداد بستگی دارد.

قراردادهای نولو

در قراردادهای نولو، خال حکم وجود ندارد. خال‌های سیاه و قرمز به طور متفاوت و به شرح زیر رتبه بندی می‌شوند:

سیاه:
شاه بی بی سرباز 7 6 5 4 3 2 آس

قرمز:
شاه بی بی سرباز آس 2 3 4 5 6 7

قراردادهای گیم

در قراردادهای گیم، همیشه یک خال حکم به صورت ثابت وجود دارد. آس‌های سیاه حکم‌های دائمی هستند، مستقل از اینکه جدا از این‌ها کدام خال حکم باشد. در این حالت، آس پیک را اسپادیل (به اختصار S) و آس گشنیز را باستا (به اختصار B) می‌نامند.

رتبه بندی خال حکم بدین صورت است:

سیاه:
اسپادیل 2 باستا شاه بی بی سرباز 7 6 5 4 3 (در مجموع 11 کارت)

قرمز:
اسپادیل 7 باستا آس شاه بی بی سرباز 2 3 4 5 6 (در مجموع 12 کارت)

بنابراین اسپادیل همیشه بالاترین حکم است و باستا همیشه سومین حکم برتر است. دومین حکم بالا، کارتی است که اگر به عنوان حکم انتخاب نمی‌شد (سیاه 2 و قرمز 7) پایین‌ترین کارت در آن خال بود؛ به این کارت مانیل (گاهی اوقات به اختصار M) گفته می‌شود. در خال حکم قرمز، آس چهارمین حکم است. این کارت پونتو (گاهی اوقات به اختصار P) نامیده می‌شود. اصطلاح ماتادورها برای سه حکم بالا استفاده می‌شود: اسپادیل، مانیل و باستا.

هنگامی که یک خال، خال حکم نباشد، رتبه بندی خود را مانند قراردادهای نولو حفظ می‌کند، اما از آنجایی که آس‌های سیاه اکنون نقش اسپادیل و باستا را دارند، در هر خال سیاه تنها 9 کارت باقی می‌ماند.

تقسیم کارت

دیلر اول به طور تصادفی انتخاب می‌شود. پس از آن نوبت تقسیم کارت می‌چرخد. به دیلر، بک‌هند (Bh) نیز گفته می‌شود. بازیکن سمت راست دیلر، فورهند (Fh) نامیده می‌شود. بازیکن سمت چپ دیلر را میدل‌هند (Mh) می‌نامند. Bh کارت‌ها را بر زده و Mh آن‌ها را کات می‌کند. به هر بازیکن 9 کارت داده می‌شود. کارت‌ها سه تا سه تا در هر بار و با شروع از Fh تقسیم می‌شوند. 13 کارت باقیمانده تالون را تشکیل می‌دهند. تالون به صورت رو به پایین کنار گذاشته می‌شود تا در ادامه برای تبادل کارت استفاده شود.

مزایده

بازیکن در نویت مزایده گزینه‌های زیر را برای انتخاب در اختیار دارد:

پاس
بازیکنی که پاس می‌دهد از مزایده بیرون می‌آید و شانس خود را برای اعلام‌ دهنده شدن از دست می‌دهد.

پیشنهاد
بازیکن می‌تواند پیشنهادی بالاتر از پیشنهاد قبلی در مزایده را مطرح کند.

سلف (خود)
پیشنهاد بازیکن می‌تواند با پیشنهادی که قبل‌تر توسط بازیکنی که به صورت چرخشی پس از او قرار گرفته است داده شده، برابری کند (Fh می‌تواند سلف را برای هر بازیکن دیگری کال کند، Mh می‌تواند سلف بر روی Bh را کال کند).

نیمه اول مزایده تنها بین Fh و Mh برگزار می‌شود. Fh ابتدا کال می‌کند. Mh و Fh به نوبت و تا زمانی که بخشی از مزایده مشخص شود به کال کردن ادامه می‌دهند (زمانی که هر دو کال کرده باشند و دست کم یکی از آن‌ها پاس داده باشد). در ادامه Bh وارد مزایده می‌شود. این روند هم تا زمانی که نتیجه مشخص شود به نوبت ادامه می‌یابد. اگر هر سه بازیکن پاس بدهند، دست در اصطلاح شسته شده است. در این حالت بازی انجام نمی‌شود و نوبت تقسیم کارت به Fh می‌رسد. اگر دست کم یک پیشنهاد مطرح شده باشد، مزایده پس از پاس دادن دو بازیکن دیگر پایان می‌یابد. بازیکنی که در مزایده پیروز شود، اعلام کننده شده و پیشنهاد نهایی تعیین کننده قرارداد خواهد بود.

مثال برای مزایده:

• Fh: بازی
• Mh: تورنه
• Fh: سلف
• Mh: پاس
• Bh: سولو
• Fh: خود
• Bh: پاس.

قرارداد حاصل: سولو، با بازی توسط فورهند.

پیشنهادات و قراردادها در لومبر (L’Hombre)

پیشنهادات و قراردادهای مربوط به بازی مطابق زیر رتبه بندی می‌شوند (ابتدا پایین‌ترین پیشنهادات). نرخ‌ها (Rate) برای داشتن مرجع در هنگام امتیازدهی ارائه شده است.

بازی ساده
قرارداد گیم – اعلام کننده خال حکم را نام می‌برد. ابتدا اعلام کننده، سپس رقبا با تالون کارت رد و بدل می‌کنند. نرخ: 1، 1.

بازی پیک
مانند گیم – در این حالت پیک حکم است. نرخ: 1، 1.

تورنه
قرارداد گیم – کارت بالای تالون رو می‌شود. این کارت تعیین کننده خال حکم است (برای این منظور اسپادیل و باستا به ترتیب نمایان‌گر پیک و گشنیز هستند). هنگامی که اعلام کننده با تالون مبادله می‌کند، کارت رو شده را به عنوان اولین کارت خود دریافت خواهد کرد. نرخ: 1، 1.

نولو ساده
قرارداد نولو – فقط اعلام کننده با تالون کارت مبادله می‌کند. نرخ 2، 1، 1، …

گرند تورنه
مانند تورنه – با این حال پیشنهاد دهنده باید اسپادیل و باستا داشته باشد. رسم بر این است که اعلام کننده هنگام پیشنهاد دو کارت خود را نشان دهد. نرخ 2، 1.

سولو
قرارداد گیم – اعلام کننده با دست تقسیم شده برای خودش بازی می‌کند. رقبا با تالون کارت رد و بدل می‌کنند. نرخ 2، 1.

نولو خالص با نولو پیک برابری می‌کند
نولو خالص یک قرارداد نولو است. نه اعلام کننده و نه رقبا هیچ کدام کارتی با تالون رد و بدل نمی‌کنند.
سولو پیک مانند سولو است. در این حالت پیک حکم است.
اولین پیشنهاد از این دو پیشنهاد در مزایده، از دیگری بالاتر است. نرخ 3، 2.

نولو اوورت
مانند نولو خالص – با این حال زمانی که اعلام کننده اولین کارت خود را بازی می‌کند، دست خود را نیز رو می‌کند تا هر دو رقیب آن را ببینند. او به بازی با کارت‌های خود در نوبتش ادامه می‌دهد. نرخ 5، 3.

پس از انجام مزایده، برنده قرارداد را تعریف می‌کند. برای بازی ساده و سولو، وی باید خال حکم را نام ببرد. برای تورنه و گرند تورنه، او برای تعیین خال حکم برگه بالای تالون را رو می‌کند. به عنوان یک قانون خاص، بازیکنی که در مزایده برای پیشنهاد بازی ساده برنده شده است، می‌تواند در این زمان قرارداد بازی پیک، تورنه و نولو ساده را تعیین کند. همچنین اعلام کننده‌ای که برنده یک قرارداد سولو شده است می‌تواند قرارداد خود را به عنوان سولو پیک تعریف کند.

تبادل کارت با تالون

اعلام کننده ‌این حق را دارد که هنگام بازی در قراردادهای پایین (از جمله گرند تورنه) با تالون کارت مبادله کند. رقبا در بازی‌های گیم و نه بازی‌های سولو اجازه تبادل کارت را دارند.

اعلام کننده همیشه ابتدا مبادله می‌کند (اگر قرارداد اجازه ‌دهد)، سپس هر یک از رقبا به صورت چرخشی این کار را انجام می دهند.

هر بازیکن در نوبت خود می‌تواند به تعداد کارت‌هایی که در دست دارد، از صفر تا تعداد کارت‌های باقی‌مانده در تالون، به هر تعداد که بخواهد کارت مبادله کند. بازیکن ابتدا تمام کارت‌هایی را که می‌خواهد مبادله کند دور می‌اندازد (رو به پایین). در ادامه به همان تعداد کارت جایگزین را به ترتیب از بالای تالون برمی‌دارد تا دوباره 9 کارت در دست داشته باشد. بر اساس اصول بازی هر بازیکن خودش مسئولیت صحیح انجام دادن این روند را بر عهده دارد. بازیکنی که رویه تعویض را به صورت نادرست انجام دهد، قرارداد را از دست خواهد داد و بر اساس میزان تعیین شده پرداخت می‌کند. این فرد باید میزانی را که رقیب دیگر نیز بدهکار است به اعلام کننده بپردازد.

هر کارتی از تالون که برای مبادله استفاده ‌نشود، در ادامه به صورت رو به پایین باقی خواهد ماند.

نحوه انجام بازی لومبر (L’Hombre)

بازی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت انجام می‌شود. مهم نیست که چه کسی اعلام کننده باشد، در تمامی مواقع فورهند هدایت‌گر اولین تریک خواهد بود.

یک تریک با بالاترین کارت از خال هدایت شده به دست می‌آید، مگر اینکه حاوی حکم باشد. در این صورت بالاترین حکم برنده تریک است. برنده یک تریک هدایت‌گر تریک بعدی خواهد بود.

بازیکنان باید در صورت امکان از خال هدایت شده پیروی کنند. آن‌ها می‌توانند هر کارتی را که تمایل دارند از خال هدایت شده بازی کنند. بازیکنی که هیچ کارتی از خال هدایت شده ندارد، می‌تواند هر کارت دیگری از جمله حکم بازی کند. توجه داشته باشید که در قراردادهای گیم، اسپادیل و باستا متعلق به خال حکم هستند، نه خال‌هایی که روی آن‌ها مشخص شده است.

در قراردادهای گیم، الزام به پیروی از خال بر روی ماتادورها (اسپادیل، مانیل و باستا) به طور کامل اعمال نمی‌شود. هنگامی که یک حکم  به تریک هدایت می‌شود، دارنده ماتادور الزامی به بازی آن ندارد؛ مگر اینکه ماتادور بالاتری به تریک هدایت شده باشد و وی حکم دیگری نداشته باشد. نتیجه این است که اسپادیل را هرگز نمی‌توان بالاجبار بازی کرد. برای مثال، فرض کنید مانیل (دومین حکم بالا) به بازی هدایت شده است. اگر بازیکن بعدی اسپادیل داشته و هیچ حکم دیگری نداشته باشد، الزامی به بازی اسپادیل ندارد و می‌تواند هر کارتی را بازی کند. اگر‌ بازیکن دوم باستا داشته باشد و حکم دیگری نداشته باشد، باید باستا را بازی کند زیرا از مانیل پایین‌تر است.

اگر‌ بازیکن دوم اسپادیل، شاه و 4 حکم را داشته باشد، باید حکم بازی کند. دلیل این امر این است که اگرچه اسپادیل او را نمی‌توان بالاجبار بازی کرد، اما سایر حکم‌های او از این امتیاز برخوردار نیستند. اگر کارت 4 حکم به بازی هدایت شود، بازیکن دوم اسپادیل خود را بازی کند و تنها حکم بازیکن سوم باستا باشد، مجبور نیست آن را بازی کند؛ وی می‌تواند هر کارتی را که تمایل دارد از خال دیگر بازی کند. در این مورد، اسپادیل به تریک هدایت نشده بود بلکه در جایگاه دوم بازی شد، بنابراین باستا را بیرون نمی‌کشد.

در قراردادهای گیم، هر بازیکن تریک‌هایی را که به دست آورده است، پیگیری می‌کند. در‌ قراردادهای نولو، رقبا تریک‌های اعلام کننده را پیگیری می‌کنند و هیچکس تریک‌های رقبا را پیگیری نمی‌کند.

در اکثریت قریب به اتفاق قراردادها، بازی تنها تا زمانی ادامه می‌یابد که سرنوشت قرارداد به طور قطعی مشخص شود. برای قراردادهای گیم، چهار نتیجه زیر امکان پذیر خواهد بود:

پیروزی
اعلام کننده تریک‌های بیشتری نسبت به رقیب به دست آورد. این اتفاق به محض اینکه اعلام کننده پنج تریک به دست آورد یا این که تریک‌ها به صورت 4-3-2 تقسیم شدند (4تا به اعلام کننده) رخ خواهد داد. بازی زمانی که مشخص شود اعلام کننده برنده قطعی خواهد شد، بلافاصله پایان می‌یابد (به تاوت مراجعه کنید).

بیته
اعلام کننده دقیقاً به اندازه رقیب خود تریک به دست می‌آورد. این زمانی اتفاق می‌افتد که تریک‌ها به صورت 4-4-1 یا 3-3-3 تقسیم شوند.

کدیه
اعلام کننده تریک‌های کمتری نسبت به یک یا هر دو رقیب به دست می‌آورد.

تاوت
اعلام کننده تمام 9 تریک را به دست می‌آورد. اعلام کننده باید قصد خود را برای کسب حداکثری تریک‌ها پس از کسب تریک پنجم بیان کند. هدایت کردن کارت برای بازی تریک ششم همیشه به عنوان تلاش فرد در این راه بیان می‌شود. (تلاش برای تاوت بسیار نادر است).

در قراردادهای نولو، نتایج به شرح زیر تعریف می‌شوند:

پیروزی
اعلام کننده هیچ تریکی را کسب نمی‌کند.

بیته
اعلام کننده یک تریک به دست می‌آورد.

کدیه
اعلام کننده دو یا چند تریک به دست می‌آورد. در نولو خالص و نولو اوورت، بازی زمانی به پایان می‌رسد که اعلام کننده تریک دوم خود را کسب کند. با این حال، در نولو ساده تریک‌های بعدی نیز حائز اهمیت هستند.

امتیازدهی در لومبر

پس از مشخص شدن سرنوشت هر قرارداد، پرداخت بلافاصله به صورت توکن انجام خواهد شد.

پیروزی
اعلام کننده بسته به قرارداد، تعدادی توکن را از هر یک از بازیکنان دیگر دریافت می‌کند. تعداد توکن‌ها برای بازی‌های ساده 1 عدد، (شامل تورن)، برای نولو، گرند تورنه و سولو 2 عدد و برای نولو خالص و سولو پیک 3تا خواهد بود. نولو اوورت هم به ارمغان آورنده 5 توکن است.

بیته
اعلام کننده تعداد مشخص توکن را به هر یک از بازیکنان دیگر پرداخت می‌کند. نرخ هر قرارداد دقیقاً مطابق با حالت پیروزی است.

کدیه
اعلام کننده به سایر بازیکنان برابر با نرخ بیته به اضافه یک جریمه اضافی توکن پرداخت می‌کند. جریمه اضافی 1 توکن برای قرارداد پایین، 2 برای نولو خالص و سولو پیک و 3 برای نولو اوورت است. در نولو ساده، جریمه 1 توکن اضافی برای هر تریک بیش از عدد اعلام شده است (به عنوان مثال اگر اعلام کننده در یک نولو ساده 4 تریک به دست آورد، 5 (2+3) به هر رقیب پرداخت می‌کند).

تاوت
اگر اعلام کننده در یک تاوت اعلام شده برنده شود، یک توکن اضافی از هر یک از بازیکنان دیگر دریافت می‌کند. اگر وی نتواند در تاوت اعلام شده برنده شود، یک توکن به هر یک از بازیکنان دیگر پرداخت می‌کند؛ با این حال همچنان برای پیروزی در بازی توکن دریافت خواهد کرد.

ریختن دست پس از مبادله

در قراردادهای گیم (به غیر از سولو و سولو پیک)، اعلام کننده حق ریختن دست خود را دارد؛ مشروط بر اینکه هنوز کارتی را در تریک اول بازی نکرده باشد. او این کار را با پرداخت بیته و رو کردن دستش انجام می‌دهد. ‌این گزینه زمانی اعمال می‌شود که مبادله اعلام کننده به قدری ناامید کننده باشد که خطر کدیه بر شانس پیروزی غالب شود.

اصطلاحات، آداب و رسوم، کنوانسیون‌ها در لومبر

هنگامی که یک اعلام کننده چهار یا بیشتر از کارت‌های بالای خال حکم را دست داشته باشد، وضعیت را با عنوان ماتادور توصیف می‌کنیم. به عنوان مثال، در صورتی که خشت حکم باشد و کارت‌های فرد به شرح زیر باشند:

خشت: اسپادیل، 7، باستا، آس، شاه، بی بی 3 – پیک:0 – دل: 2، 6 – گشنیز:0

می‌توان گفت 6 ماتادور را در اختیار دارد. در راستای این رسم، معافیت‌های ویژه‌ پیروی از خال تنها شامل حکم‌هایی می‌شود که از شاه پیشی می‌گیرند.

داشتن خال‌های برتر بدون اسپادیل، با عنوان ماتادور مصنوعی توصیف می‌شود.

بر طبق یک سنت رایج هر بازیکنی که 9 ماتادور را در دست داشته باشد (احتمالاً پس از مبادله) یک پاداش ویژه با مبلغ 2 کرون دانمارک از همه افراد حاضر در اتاق دریافت می‌کند؛ صرف نظر از اینکه در بازی شرکت کند یا خیر. این رسم با گذشت بیش از یک قرن از بازی یک عنصر نمادین به حساب می‌آید؛ در واقع تا همین اواخر می‌توانستید گزارش‌هایی را در رابطه با بازیکنانی که ۹ ماتادور در دست داشته‌اند در روزنامه‌های محلی بخوانید. در آغاز ماه مه 1997، روزنامه‌های دانمارکی داستانی را منتشر کردند مبنی بر این که وزیر امور خارجه سابق، اوفه المان جنسن، 9 ماتادور گشنیز را در حالی که به طور خصوصی لومبر بازی می‌کرد در دست داشته است. وی بر همین اساس 2 کرون از هر یک از اعضای حاضر در اتاق دریافت کرد.

هنگام دفاع از قرارداد گیم، این که رقبا چگونه تریک‌ها را بین خود تقسیم کنند تفاوت قابل توجهی ایجاد می‌کند. اگر رقبا پنج تریک را به دست آورند، توزیع 5-0 کدیه را به همراه دارد؛ توزیع 4-1 بیته را به همراه دارد و توزیع 3-2 هم یک برد برای اعلام کننده خواهد بود. بنابراین اینکه به گونه‌ای بازی کنید که تنها یک رقیب تا جایی که که ممکن است تریک به دست آورد، استراتژی خوبی است. مذاکره بین رقبا در مورد اینکه چه کسی باید قوی‌تر عمل کند در حین تبادل کارت با تالون صورت می‌گیرد. برای بازی‌های ساده، اعلام کننده معمولاً حدود 8 کارت در تالون باقی خواهد گذاشت.

در چنین وضعیتی وقتی رقیب اول حداکثر یک یا دو کارت را رد و بدل می‌کند، از این موضوع اطمینان حاصل می‌کند که شریکش می‌تواند هر تعداد کارتی را که نیاز دارد مبادله کند. این وضعیت نشان می‌دهد که رقیب انتظار بازی ضعیف توسط وی را داشته باشد. برعکس، اگر او تشخیص دهد که کارت‌هایش شایستگی این را دارند که طرف قوی باشد، آزادانه آن‌ها تعویض خواهد کرد.

هنگام معاوضه آزادانه برای یک قرارداد گیم، اعلام کننده و رقیب قوی معمولاً فقط حکم‌ها و شاه را حفظ می‌کنند. اعلام کننده ممکن است گاهی اوقات جفت شاه و بی بی از یک خال جانبی را نیز حفظ کند. رقیب ضعیف (آخرین در دست) معمولاً تلاش می‌کند که دستش را از یکی از خال‌های جانبی خالی کند. اکثر تریک‌ها در قراردادهای گیم توسط حکم یا شاه‌های خال جانبی برنده می‌شوند.

در قراردادهای نولو، رقبا سعی می‌کنند به اعلام کننده تریک بدهند. این امر مستلزم این است که یک رقیب کارت پایین یک خال را داشته باشد و شریکش کارتی از آن خال نداشته باشد تا نتواند از اعلام کننده سبقت بگیرد.

بنابراین، به طور معمول دفاع با بازی یک خال بلند (خالی که در آن کارت زیادی دارد) توسط رقیب شروع می‌شود؛ به این امید که شریک او از آن خال کارتی نداشته باشد و بتواند کارت خال دیگری را دور بیندازدد یا این که به سادگی راه را برای حمله با همان خال هموار کند. به عنوان مثال، در یک بازی نولو که در آن خشت‌ها به گونه‌ای توزیع ‌شده‌اند که یک رقیب شاه، بی بی، 7 و دیگری دارای 2 3، و اعلام کننده دارای 4 5 6 باشد، دفاع موفق این است که شاه و بی بی را بازی کرده و در ادامه رقیب را با 7 به تله بیندازید.

برای اینکه رقبا تعیین کنند که چه زمانی باید در موارد این چنینی 7 بازی کنند، کنوانسیون زیر ایجاد شده است: رقیب پیروی کننده خال هدایت شده، با دومین کارت پایین خود شروع می‌کند؛ وی بازی را با کارت‌های بالاتر ادامه می‌دهد و در نهایت پایین‌ترین کارت خود را بازی می‌کند تا نشان دهد از این کارت خالی شده است. در مثال، رقیب با 2 در تریک اول و با 3 در تریک دوم بازی را دنبال می‌کند. پس از آن شریک او با استفاده از این روند بالا به پایین متوجه می‌شود که او دیگر کارتی از خشت در دست ندارد.

از آنجایی که دفاع روند دشوارتری نسبت به اعلام است، داشتن کارت‌های متوسط برای موفق شدن قراردادها نسبتاً قابل قبول است. اگر برای یک قرارداد گیم، تنها دو کارت را با تالون رد و بدل کردید، به طور معمول باید سولو بازی کنید.

نولوی ساده معمولاً در دستی که فقط یک کارت در آن رد و بدل می‌کنید دارای احتمال منصفانه است؛ این در حالیست که تعویض 3 کارت یا بیشتر معمولاً از احتمال برد می‌کاهد.

از آنجایی که 11 حکم در خال‌های سیاه وجود داشته ولی 12 حکم در خال‌های قرمز وجود دارد، قراردادهای گیم با خال‌های سیاهی که کمی ضعیف‌تر از دست‌های مشابه با خال قرمز به نظر می‌رسند، برنده می‌شوند.

برای قراردادهای گیم، معمولاً از تمام کارت‌های تالون استفاده می‌شود. از این رو، معمولاً می‌توان فرض کرد که همه حکم‌ها در بازی شرکت خواهند کرد؛ بنابراین بازیکنان می‌توانند از مزیت شمارش دقیق استفاده کنند. در خال‌های جانبی، شمارش تا حدودی بی معنی است.

اعلام کننده‌ای که شاه، بی بی، سرباز از خال جانبی را دارد، گاهی اوقات شاه و بی بی را کنار می‌گذارد. در این وضعیت وی می‌تواند با بازی سرباز رقیب ضعیف‌تر را گمراه کند. این رقیب ممکن است بر روی سرباز بازی نکند زیرا انتظار دارد که شریکش این کارت را شکست دهد.

رقیبی که تنها چند کارت را مبادله می‌کند، معمولاً بهترین حالت را دارد و در تلاش است تا دستش را از یک خال خالی کند.

به کارت‌هایی از تالون که بدون کاربرد باقی می‌مانند، “خواب” گفته می‌شود.

در بازی‌های هر روزه به طور معمول همه قراردادها به جز نولو اوورت بازی می‌شود. نولو اوورت معمولا هر 5 تا 10 روز یک بار رخ می‌دهد. وقوع تاوت نیز بسیار نادر است. نویسنده این مطلب به شخصه تاکنون با تاوت رو به نشده است.

بازی با چهار بازیکن

به طور معمول فقط سه بازیکن در یک زمان در بازی فعال هستند. بازیکن مقابل دیلر بیرون می‌نشیند. وقتی از دو دک در بازی استفاده می‌شود، این فرد دک بدون استفاده را بر زده و آن را در سمت چپ خود قرار می‌دهد (که سمت راست  دیلر بعدی است).

بازیکن چهارم گویا که خود یک رقیب است، پس از بازی در پرداخت شرکت خواهد کرد.

اگر قرارداد نولو ساده باشد، بازیکن چهارم باید به قرارداد بپیوندد و در بازی شرکت کند. پس از این که اعلام کننده کارت‌ها را مبادله کرد، دیلر تمام 13 کارت بدون استفاده را برمی‌دارد (تالون باقیمانده و دورریزهای اعلام کننده). از این 13 کارت، چهار کارت را کنار می‌گذارد و به این ترتیب 9 کارت در دست خواهد داشت. در این مرحله وی می‌تواند دست خود را برای بیته بریزد؛ با این حال اگر او کارتی را در تریک اول بازی کند، سرنوشت به گونه‌ای رقم می‌خورد که گویی او اعلام کننده دوم است. او و اعلام کننده به طور مستقل از یکدیگر بازی می‌کنند. هر کدام از آن‌ها به عنوان رقیبی در برابر دیگری به حساب خواهد آمد.

اجتناب از شسته شدن

به طور معمول از شسته شدن (پاس دادن همه) تا جای ممکن پرهیز می‌شود. ساده‌ترین روش برای اجتناب که در خانواده نویسنده مرسوم است، بر اساس این قانون است که هر بازیکنی که اسپادیل را در دست دارد باید دست کم یک بار پیشنهاد بدهد؛ در صورت پاس دادن دو بازیکن دیگر هم دیلر باید الزاما پیشنهاد دهد. به‌این ترتیب، دیلری که مجبور ‌شود با یک دست بی ارزش پیشنهاد بدهد، می‌تواند اطمینان داشته باشد که اسپادیل در تالون است. در چنین مواردی دیلر اغلب تورنه بازی می‌کند. در طی این وضعیت وی دست کم اطمینان دارد که یک حکم اضافی از تالون به دست خواهد آورد.

کاسکه

کاسکه تکنیکی برای اجتناب از شسته شدن است. این تکنیک گرچه قابلیت بازی را دارد اما دیگر چندان رایج نیست. در صورتی که هر سه بازیکن پاس بدهند، هر بازیکن در نوبت خود می تواند “کاسکه” را پیشنهاد دهد. اگر مزایده با پیشنهاد کاسکه برنده شود، اعلام کننده هشت کارت را از تالون برداشته و به آن‌ها نگاه می‌کند. سپس یکی از 9 کارت اصلی خود را برای تکمیل هشت کارت انتخاب می‌کند. او همچنین این گزینه را در اختیار دارد که هر 9 کارت اصلی خود را دور بیندازد و کارت نهم تالون را نیز بگیرد. وی بر اساس این 9 کارت خال حکم خود را انتخاب می‌کند. در ادامه رقبا کارت‌های خود را با پنج یا چهار کارت باقی مانده در تالون تعویض می‌کنند. بازی به صورت یک قرارداد گیم (ساده) انجام می‌شود و به طور معمول به ثمر می‌رسد.

مورت

یکی دیگر از روش‌های ممکن برای اجتناب از شسته شدن، که فقط در صورت وجود چهار بازیکن مفید است، به شرح زیر است. پس از سه پاس، بازیکن چهارم تمام 13 کارت را از تالون برمی‌دارد و چهار کارت را دور می‌اندازد. وی در ادامه خال حکم را نام می‌برد و به عنوان اعلام کننده در برابر سه رقیب دیگر به بازی می‌پردازد. رقبا دیگر نمی‌توانند هیچ کارتی را رد و بدل کنند، زیرا کارتی در تالون باقی نمانده است. نرخ مانند بازی ساده است. از آنجایی که سه رقیب در بازی وجود دارد، اعلام کننده می‌تواند در توزیع تریک‌هایی مانند 3-2-2-2 و 4-3-1-1 برنده شود.

هنگام بازی کاسکه و مورت، مورت تنها پس از این که هر سه بازیکن دیگر حق کاسکه خود را پشت سر گذاشتند، امکان‌پذیر است.

نسخه‌های مختلف در قرارداد و پیشنهاد در بازی لومبر (L’Hombre)

چندین نسخه متفاوت در رابطه با قرارداد و پیشنهاد در میان برخی از افراد انجام می‌شوند. نسخه‌های ذکر شده در ادامه همگی در محدوده‌های قابل مقایسه با گرند تورنه یا نولو ساده رتبه بندی و امتیازدهی می‌شوند. افرادی که بر اساس این نسخه‌ها بازی می‌کنند باید از قبل بر سر رتبه بندی پیشنهادات و امتیازات مربوطه به توافق برسند (یا در حین بازی بر سر آن مبارزه کنند).

گرند

این نسخه از لومبر معادل با نسخه بدون حکم بریج است. در این حالت تنها اسپادیل و باستا به عنوان حکم محسوب می‌شوند. هم اعلام کننده و هم رقیب با تالون کارت رد و بدل می‌کنند. اعلام کننده باید حداقل پنج کارت را مبادله کند. برای برد به کسب حداقل 5 تریک نیاز است.

گراندیسیمو

این نسخه مانند گرند است اما در آن اعلام کننده هیچ کارتی را مبادله نمی‌کند. این قرارداد برای گرند چیزی شبیه به سولو برای بازی ساده است.

گرند تورنه با ویژگی‌های متفاوت

برخی از بازیکنان اجازه می‌دهند که گرند تورنه به جز دو آس سیاه، بتواند برای گزینه‌های دیگری نیز پیشنهاد شود. کارت‌های مجاز برای این کار تفاوت‌های زیادی با هم دارند. بسیاری از آن‌ها را باید به مثابه قمار پرخطر در نظر گرفت زیرا به نظر می‌رسد که ‌ایده پیشنهاد در بازی را تضعیف می‌کنند. برخی از ترکیبات مشاهده شده عبارتند از:

• دو آس قرمز
• یک آس قرمز و یک آس سیاه
• سه (یا چهار آس) – امتیاز پاداش اضافه
• ·        7 خشت

هنگامی بررسی این نسخه‌ها، با این موضوع مواجه می‌شوید هیچ محدودیتی برای کارت‌هایی که واجد شرایط گرند تورنه هستند وجود نخواهد داشت.

نسخه‌های مختلف در نولو ساده

گاهی اوقات وجود چندین اعلام کننده در نولو ساده مجاز است. هنگامی که اعلام کننده کارت‌های خود را مبادله کرد، یک رقیب (یا هر دو) می‌تواند اعلام کند که به نولو ساده می‌پیوندد. وی باید کارت‌های مورد نظر خود را مبادله کرده و به عنوان اعلام کننده به بازی ادامه دهد. در پایان بازی، هر اعلام کننده به طور مستقل با دو بازیکن دیگر تسویه حساب می‌کند. در یک بازی چهار نفره، بازیکن چهارم هنوز هم باید به بازی ملحق شود.

حالات متعدد دیگری در نولو ساده وجود دارد که به نظر می‌رسد بخش‌هایی از سبک‌ سنتی بازی را حذف می‌کنند.

• رقبا نیز می‌توانند مبادله کنند.
• پیشنهاد رقابتی: برای برنده شدن در قرارداد باید متعهد شوید که کارت‌های بیشتری نسبت به رقیب خود مبادله می‌کنید.
• اعلام کننده می‌تواند یک کارت بیشتر از آنچه دور انداخته، بردارد. وی باید در ادامه یک کارت اضافی را دور بریزد؛ پس از آن باید مانند نولو اوورت بازی کند.
• اعلام کننده می‌تواند مبادله خود را با نرخ بیته تکرار کند.
• هر سه بازیکن مبادله می‌کنند. هر کدام برای تریک‌های بیش از سه، به دیگران پرداخت می‌کنند.
• مورت نولو: بدین معنی که یک مورت می‌تواند (یا حتی باید) به عنوان نولو بازی شود.

پاداش برای کسب پنج تریک اول

اعلام کننده می‌تواند پیش از بازی در تریک اول اعلام کند که قصد دارد پنج تریک اول را برنده شود. اگر موفق شود، یک توکن اضافی به دست می‌آورد. اگر شکست بخورد، به هر بازیکن یک توکن می‌بازد. نتیجه اعلام کسب پنج تریک مستقل از نتیجه قرارداد است.

کسب 4 تریک توسط هر رقیب

به طور کلی کسب یک تریک توسط اعلام کننده و چهار تریک توسط هر رقیب به عنوان کدیه در نظر گرفته می‌شود. با این حال، در یک نسخه شناخته شده چنین نتیجه‌ای بیته محسوب می‌شود. برخی افراد هم آن را به عنوان یک برد برای اعلام کننده در نظر می‌گیرند.

مطالب مرتبط: معرفی، آموزش و بررسی بازی ویست رومانیایی (Romanian Whist)

مطالب مرتبط: معرفی، آموزش و بررسی بازی ال ترسیو (El Tresillo)