معرفی و بررسی بازی کارتی بروس (Brus)

معرفی بازی

بروس (Brus) یک بازی قرون وسطایی از نسل کارنوفل (Karnöffel) است. در این بازی رتبه بندی به روش عجیبی برای تمامی خال‌ها قابل تعمیم است. این وضعیت با چند کارت “زننده” که در بالاترین جایگاه‌های بخش رتبه بندی قرار گرفته‌اند، تکمیل می‌شود. در این مقاله نسخه‌ای از بروس را که در حال حاضر در دانمارک بازی می‌شود و همچنین نسخه همنام ایسلندی آن (Brús) توضیح داده خواهند شد. پس تا پایان این مطلب همراه بیوکازینو باشید.

در بروس از یک بسته 36 کارتی استفاده می‌شود. این کارت‌ها به کارت‌های زننده (استیکورت – stikkort) و کارت‌های معمولی تقسیم می‌شوند. استیکورت‌ها می‌توانند برنده تریک (دست) شوند. کارت‌های معمولی تنها در صورتی تریک را به دست می‌آورند که هدایت‌گر دست باشند. هدف بازی کسب امتیاز با برنده شدن در بیشترین تعداد تریک ممکن و “ریسک کردن” کارت‌های بالا (های کارت‌ها) در طول بازی است.

بازیکنان و کارت‌ها

بروس دانمارکی را می‌توان با 4 بازیکن که به دو گروه تقسیم می‌شوند انجام داد. شرکا مقابل هم می‌نشینند. این بازی را می‌توان با 3 نفر که هر کدام به صورت جداگانه بازی می‌کنند نیز انجام داد. به این حالت از بازی، بروس انفرادی (Solo Brus) می‌گویند. تقسیم کارت و بازی در جهت عقربه‌های ساعت انجام می‌شود.

در بروس از یک بسته 36 کارتی استفاده می‌شود. این بسته با دور انداختن کارت‌های 10، 2، 3، 4 و جوکرها از یک بسته استاندارد، ساخته می‌شود.

رتبه بندی خال‌ها هم بدین صورت است: گشنیز بالاترین رتبه را دارد و در ادامه پیک، دل و خشت قرار می‌گیرند.

بالاترین کارت‌های استیکورت (زننده)، در اصطلاح سه کارت “افتخار” هستند. این سه کارت به صورت نزولی عبارتند از:

1. سرباز گشنیز که با نام اسپید (Spid) شناخته می‌شود.
2. شاه دل، که با عنوان بروس (Brus) شناخته می‌شود.
3. هشت پیک که به گالهاند (Galhund) به معنای سگ دیوانه معروف است.

دیگر کارت‌های استیکورت به ترتیب نزولی عبارتند از:

• چهار 9، با نام بیسپر (bisphor) به معنای اسقف‌ها
• چهار آس با نام پرستر (præster) به معنای کشیشان
• سه سرباز (به جز کارت سرباز گشنیز) با نام دگنه (degne) به معنای خدام
• چهار 6، با نام پبلینگ (peblinge) به معنای َشاگردان

در هر گروه، این کارت‌ها به ترتیب خالی که دارند رتبه بندی می‌شوند. بنابراین مجموعه کارت‌های زننده از بالاترین تا پایین‌ترین عبارتند از:

چهار کارت 7، با نام هدنینگ (hedninge) به معنای خداوندان یا فریکورت (frikort) به معنای کارت‌های رایگان دارای قابلیت خاصی هستند. اگر یک کارت 7 هدایت‌گر تریک باشد، دیگر نمی‌توان این کارت را با کارت‌های استیکورت شکست داد. کارت هفتی که هدایت‌گر بازی باشد تنها می‌تواند با یک هفت بالاتر یا شاه گشنیز معروف به کورسفاررن (korsfareren) به معنای صلیبیون یا استودرکانگن (stodderkongen) به معنای پادشاه ولگرد شکست بخورد. شاه گشنیز هم می‌تواند تمامی هفت‌های هدایت‌گر را شکست دهد. با این حال، خود این کارت در ادامه می‌تواند توسط شاه پیک معروف به مستر اریک (master erik) که در گذشته یک نام مستعار برای شیطان بود، زده‌ شود. این کارت، کریستین آندرسن (یک نام معمولی مردانه دانمارکی) هم نامیده‌ می‌شود. اگر یک هفت به بازی هدایت شود و شاه گشنیز و شاه پیک هر دو در همان تریک بازی شوند، شاه پیک برنده دست است.

اگر کارتی غیر از هفت آغازگر بازی باشد، بقیه هفت‌ها و شاهان سیاه بی ارزش هستند؛ شاه پیک در این حالت بی ارزش است مگر این که هفت هدایت‌گر بازی بوده و شاه گشنیز هم قبل از آن بازی شده‌ باشد.

کارت‌های دیگر، شاه خشت، چهار بی بی، سه 8 به جز هشت پیک و چهار 5، همه بی ارزش هستند. این کارت‌ها نمی‌توانند برنده تریک شوند مگر این که در دستی بازی شوند که در آن هیچ کارت زننده‌ای بازی نشده باشد. این کارت‌ها با عنوان اسکیت (skidt) به معنای سطل زباله یا ورمولر (vejrmøller) به معنای آسیاب‌های بادی شناخته می‌شوند. این نام در واقع به معنای این است که ان کارت‌ها قابلیت زدن‌ هیچ چیزی به جز هوا را ندارند!

تقسیم کارت

دیلر اول با هر روشی که برایتان مقدور است انتخاب می‌شود. به عنوان مثال می‌توان این کار را با کشیدن‌ کم‌ترین کارت ممکن از میان کل کارت‌ها انتخاب کرد. جایگاه دیلر به نوبت به سمت چپ می‌چرخد.  

دیلر کارت‌ها را بر زده‌ و یک دسته سه کارته در جهت عقربه‌های ساعت به هر بازیکن می‌دهد. این تقسیم کارت از خود دیلر شروع شده‌ و به بازیکن سمت راست دیلر ختم می‌شود. کارت‌های باقیمانده به صورت رو به پایین بر روی میز قرار می‌گیرند.

نحوه انجام بازی

دیلر هدایت کننده اولین دست است و در ادامه نوبت به سایر بازیکنان می‌رسد.  هیچ الزامی برای پیروی از کارت هدایت شده‌ و یا زدن‌ کارت‌های بازی شده وجود ندارد. بازیکن می‌تواند هر کارتی را که می‌خواهد در هر دست بازی کند.

• اگر اولین کارتی که در تریک بازی می‌شود هفت نباشد، این دست با بالاترین کارت زننده‌ای که در آن بازی شود، برنده می‌شود. اگر هیچ کس کارت استیکورت یا زننده را بازی نکند، اولین کارت بازی شده‌ برنده این تریک است.
• اگر‌ اولین کارتی که در تریک بازی می‌شود هفت باشد و شاه گشنیز در این دست بازی نشود، بالاترین هفت برنده دست است.
• اگر اولین کارتی که هدایت‌گر بازی می‌شود هفت باشد و شاه گشنیز هم وارد بازی شود، این کارت برنده است؛ مگر این که شاه پیک بعد از آن بازی شود. اگر یک هفت به بازی هدایت شود و شاه پیک بعد از شاه گشنیز بازی شود، کسی که شاه پیک را بازی کرده برنده دست خواهد شد.

وقتی تریک کامل شود، بازی با بازیکنی که این دست را برده‌ است شروع می‌شود. هر بازیکن به نوبه خود یک کارت از بخش کارت‌های ذخیره می‌کشد تا همه دوباره سه کارت داشته باشند. برنده تریک آغازگر تریک بعدی خواهد بود.

وقتی کارت‌های بخش ذخیره به اتمام رسید،، بازی با کارت‌های باقیمانده در دست بازیکنان ادامه می‌یابد.

بازیکنی که دو یا سه کارت با رتبه اسمی یکسانی داشته باشد، می‌تواند همه آن‌ها را با هم به تریک‌ هدایت کند تا آغازگر یک تریک چندگانه شود که در آن همه باید به همان تعداد کارت بازی کنند. هنگامی که یک تریک چندگانه بازی شود، اگر رتبه‌های کارت‌ها با هم یکسان باشند، می‌توان یک کارت “افتخار” را با کارت‌های بی‌ارزش ترکیب کرد. برای مثال بازیکن می‌تواند 8 پبک + 8 خشت یا  دل K+ گشنیز K + خشت K را به بازی هدایت کند. برای زدن‌ مجموعه‌ای از دو یا سه کارت، بازیکن بعدی باید هر یک از کارت‌ها را به صورت جداگانه در این ست بزند. کارت‌هایی که برای زدن‌ استفاده می‌شوند لازم نیست اسماً برابر باشند. در ادامه بازیکن بعدی می‌تواند کارت‌های برنده فعلی را به روشی مشابه شکست دهد.

مثال

8 خشت + پیک 8 را می‌توان با  K دل + A دل شکست داد. این مجموعه هم به نوبه خود می‌تواند توسط پیک J + A گشنیز  شکست بخورد؛ این مجموعه به علت داشتن اسپید شکست ناپذیر است. 7 دل + 7 خشت می‌تواند توسط  پیکK + 7 گشنیز شکست داده شود که این خود می‌تواند توسط  گشنیزK + 7 پیک زده شود.

پس از یک تریک چندگانه، هر بازیکن در نوبت خودش همان تعداد کارتی را که لازم دارد برای تریک بعدی می‌کشد. اگر کارت‌های کافی در بخش ذخیره وجود نداشته باشند، به نحوی که همه افراد نتوانند یه کارت در دست خود داشته باشند، کارت‌های باقیمانده باید به طور مساوی بین بازیکنان تقسیم شوند.

بازی زمانی به پایان می‌رسد که یک تیم (در بازی چهار نفره) یا یک بازیکن (در بازی سه نفره) پنج تریک یا بیشتر را برنده شده‌ باشد. وی در نتیجه برنده دست خواهد شد.

ریسک کردن

اگر بروس (شاه دل) یا گالهاند (هشت پیک) را در دست دارید، می‌توانید هنگام استفاده از آن بگویید «من ریسک می‌کنم». با این حال توجه داشته باشید که یک کارت افتخار تنها در صورتی می‌تواند در ریسک شرکت کند که احتمال شکست دادن‌ آن وجود داشته باشد. شما نمی‌توانید آخرین کارتی که قرار است در دست بازی شود را ریسک کنید؛ تنها در صورتی می‌توانید ریسک کنید که کارت افتخار بالاتری وجود داشته باشد که هنوز بازی نشده است و آن را در دست ندارید.

اگر شما تریک را برنده شوید یک امتیاز کسب می‌کنید، اما اگر کارتتان توسط حریف زده‌ شود، بازیکن یا تیمی که آن را شکست داده‌ است یک امتیاز کسب می‌کند. بازیکنی که با بروس یک گالهاند ریسک‌پذیر را شکست می‌دهد، می‌تواند بروس را نیز ریسک کرده‌ و در نتیجه اگر بروس برنده‌ شود، 2 امتیاز کسب کند: 1 امتیاز برای شکست دادن‌ گالهاند ریسک‌پذیر و 1 امتیاز دیگر برای ریسک موفقیت‌آمیز بروس. با این حال، یک بازیکن هرگز مجبور نیست کارت افتخار خود را ریسک کند. بازیکن به سادگی می‌تواند امتیاز 1 را برای شکست دادن‌ گالهاند ریسک پذیر به دست آورده‌ و بروس خود را با ریسک کردن‌ به خطر نیندازد.

اگر بازیکنی گالهاند را ریسک کند، حریف آن را با بروس شکست داده‌ و متقابلا ریسک کند، و بازیکن سوم هم هر دو کارت را با اسپیدهایش بزند، آن بازیکن برای شکست دادن‌ دو کارت افتخار ریسک شده‌ 2 امتیاز کسب می‌کند و بازیکن بروس هیچ امتیازی نمی‌گیرد.

امتیازدهی

در شروع بازی، هر تیم (یا هر بازیکن در بازی سه نفره) 12 توکن دریافت می‌کنند؛ به عنوان مثال چوب کبریت می‌تواند به عنوان توکن نمایش دهنده امتیازات در بازی استفاده بشود. امتیاز کسب شده‌ با دور انداختن‌ چوب کبریت نمایش داده‌ می‌شود. هدف این است که تمام چوب کبریت‌های خود را در ظرف وسط میز بیندازید.

• بازیکن یا تیمی که هر دست را برنده می‌شود (اولین کسی که 5 تریک را به دست بیاورد) یک چوب کبریت را دور می‌اندازد.
• اگر یک تیم یا بازیکن در پنج تریک اول برنده شود، حریف آن‌ها رابوندوس (به معنای ورشکسته) محسوب می‌شود. برنده(ها) اصطلاحا “به قلعه هجوم آورده‌اند” و به جای یک چوب کبریت، دوتا دور انداخته‌ می‌شود.
• بازیکن یا تیمی که با موفقیت یک کارت افتخار را ریسک کند یا موفق به زدن‌ کارت افتخار ریسک شده‌‌ بشود یک چوب کبریت را دور می‌اندازد.

در یک بازی سه نفره، اگر هر بازیکن چهار تریک را برنده شود، هیچ کس چوب کبریتی را دور نمی‌اندازد. با این حال، یک چوب کبریت توسط بازیکن سوم که پنج تریک را برنده‌ می‌شود دور انداخته‌ خواهد شد.

بازیکن یا تیمی که برای اولین بار از شر هر 12 چوب کبریت خود خلاص شود، برنده است. طرف بازنده به ازای هر چوب کبریت باقی مانده خود باید یک واحد از شرط تعیین شده‌ را پرداخت کند (هر بازنده به یکی از برنده‌ها پرداخت کند). در یک بازی سه نفره، هر دو بازنده به ازای چوب کبریت‌هایی که در دستانشان باقی مانده است، به برنده پرداخت می‌کنند.

مطالب مرتبط: معرفی و بررسی بازی کارتی بید اوچره (Bid Euchre)

انواع

کارت‌ها و بازی

برخی از افراد 10 را در بسته کارت خود نگه داشته‌ و 5ها را حذف می‌کنند. این موضوع صرفا یک امر کاملا سنتی است. کارت‌های 10 یا 5 هر دو کارت‌های بی ارزشی هستند و برای بازی تفاوتی ندارد که کدام یک از این کارت‌ها استفاده شود.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که اگر سه کارت اول یک تریک به ترتیب 7، شاه گشنیز و شاه پیک باشند، بازیکن چهار می‌تواند با بازی کردن یک کارت افتخار، شاه پیک را شکست دهد. اگر قرار بر این است که چنین قانونی برقرار باشد باید پیش از بازی همه افراد بر سر آن توافق کنند.

به ‌طور رایج کارت‌ها در وسط میز بازی نمی‌شوند، بلکه در مقابل بازیکنان نگه داشته می‌شوند. هنگامی که یک تریک کامل شد، فرد برنده باید کارت برنده را بچرخاند تا نشان دهد چه کسی برنده تریک شده‌ است.

ریسک کردن

قوانین و سیستم‌های امتیازدهی متفاوتی در این بخش وجود دارند.

• بسیاری از افراد اجازه نمی‌دهند که پس از برداشته شدن همه کارت‌ها از بخش ذخیره دیگر کارتی ریسک شود.
• در برخی نسخه‌ها اجازه داده‌ می‌شود که بروس یا گالهاند ریسک شوند، حتی اگر در تریکی که نمی‌توانند برنده‌ شوند دور انداخته‌ شوند. برای مثال زمانی که روی یک 7 هدایت شده‌ بازی شوند، یا روی یک مجموعه دو یا سه کارتی هدایت شده‌ همراه با کارتی که زننده نیست. در این صورت ریسک موفق می‌شود؛ مگر این که بازیکن بعدی با انداختن یک کارت افتخار بالاتر در همان تریک، آن را به خطر بیندازد.
• برخی افراد اجازه نمی‌دهند که اگر امتیازهای کسب شده‌ برای بردن‌ بازی کافی باشد، کارتی ریسک شود.
• در بعضی از نسخه‌ها افراد به نحوی بازی می‌کنند که وقتی یک بازیکن با بروس، گالهاند را شکست دهد و بروس را ریسک کند، در صورت موفقیت 2 امتیاز کسب کند، حتی اگر گالهاند ریسک نکرده باشد. اگر شریک بازیکنی که گالهاند بازی کرده است بروس را با اسپید شکست دهد، 3 امتیاز برای “اووراسمک” به دست می‌آید. این در صورتیست که یا گالهاند یا بروس ریسک شده‌ باشند. اگر هر دو ریسک شده‌ باشند 4 امتیاز برای تیم اووراسمک کرده به همراه خواهند آورد.
• برخی اجازه می‌دهند که شاه گشنیز برای یک امتیاز با زدن‌ 7 ریسک شود. این اتفاق تنها در شرایطی که این آخرین کارت تریک نباشد و حریف امکان داشتن شاه پیک را داشته باشد امکان پذیر است.
• برخی با ریسک کردن به صورت خودکار بازی را انجام می‌دهند. کارتی که از نظر قانونی می‌توان با آن ریسک کرد، همیشه در هنگام بازی به عنوان کارت ریسک پذیرمحسوب می‌شود.

امتیازدهی

در برخی نسخه‌ها، بازیکنی که 3 کارت را به طور همزمان به بازی هدایت کند، بدون توجه به این که این سه کارت توسط حریف زده‌‌ شود یا خیر، سوت زده و 1 امتیاز کسب می‌کند.

برخی افراد به نحوی بازی می‌کنند که در پایان یک بازی، برنده‌ها علاوه بر مبلغی به ازای هر چوب کبریت از سمت بازنده‌ها دریافت کرده‌اند، یک مبلغ ثابت دیگر را هم دریافت کنند.

به جای استفاده از چوب کبریت، امتیاز دادن‌ با کشیدن‌ یک “شانه” هم امری معمول است. هر تیم یک طرف شانه را در اختیار دارد و به ازای هر امتیازی که برنده شود، یک خط را از سمت خود پاک کرده یا بر روی آن خط می‌کشد. وقتی یک تیم خطوط قسمت شانه خود را پاک کند، برنده بازی خواهد شد. در نمونه زیر تیم بالایی تا کنون 6 امتیاز و تیم پایینی 3 امتیاز کسب کرده است.

در یک بازی سه نفره یک مثلث با خطوط متقاطع در هر طرف رسم می‌شود. هر ضلع مثلث متعلق به یک بازیکن است.

تعداد امتیازهای مورد نیاز برای برنده شدن در بازی ممکن است متفاوت باشد. به عنوان مثال برخی برای کسب 9 امتیاز به جای 12 امتیاز بازی می‌کنند. برخی افراد هم بازی را به صورت 20 امتیازی و با ریسک خودکار انجام می‌دهند.

بروس با دست‌های 4 کارتی

در بروس 4 کارته امکان بازی کردن 4 کارت با هم فراهم می‌شود. با این حال احتمال هدایت 3 کارت در این نسخه بیشتر است.  

بروس بدون ذخیره

در این نوع از بازی همه کارت‌ها در ابتدا بین بازیکنان پخش می‌شوند. به هر کدام 9 کارت در نسخه تیمی چهار نفره یا 12 کارت در حالت سه نفره داده‌ می‌شود.

در این نسخه از بازی آسیاب بادی وجود ندارد. همه کارت‌های معمولی به کارت‌هایی با امکان زدن‌ پایین تبدیل می‌شوند. این کارت‌ها به ترتیب نزولی در زیر شش‌ها قرار می‌گیرند: 5ها، 8ها، بی بی‌ها و شاه‌ها(پایین ترین). این نسخه تاثیر عنصر شانس را در بازی کاهش می‌دهد.

در این نسخه، بازیکن یا تیمی که هر 9 یا 12 تریک را برنده شود، 2 امتیاز کسب می‌کند. امتیاز اضافی را جان (Jan) می‌نامند.

در نسخه 3 نفره، شما باید تریک‌های بیشتری نسبت به هر یک از رقبای خود انجام دهید تا بتوانید در بازی برنده شوید؛ اما حتی اگر در بازی برنده نشوید همچنان پاداش انجام 5 تریک اول را دریافت می‌کنید. اگر دو (یا سه) بازیکن مساوی باشند (6-6-0، 5-5-2 یا 4-4-4) بازی لغو شده‌ و هیچکس امتیازی دریافت نمی‌کند. بدیهی است که گاهی اوقات به نفع یک بازیکن است که به جای برنده شدن‌ در بازی، برای کسب تساوی تلاش کند تا امتیازاتی را که حریف برای ریسک کردن‌ و دریافت پنج تریک اول به دست آورده‌ است، باطل کند.

مطالب مرتبط: معرفی و بررسی بازی کارتی بیریبا (Biriba)

بروس در ایسلند

معرفی بازی

بروس (Brús) در شمال ایسلند در دره سوارفااردالور (Svarfaðardalur)، و به ویژه در روستاهای Dalvík و Grenivík بازی می‌شود. معمولا در هنگام بازی یک بطری برنیوین (مشروبات الکلی قوی) در دسترس افراد است و بازی کل شب به طول می‌انجامد. مسابقات قهرمانی بروس هر ساله در آخرین هفته ماه مارس به عنوان بخشی از جشنواره فرهنگی Svarfdælsk March در ایسلند برگزار می‌شود.

بروس یک بازی مشارکتی 4 نفره است که تا حدی با بروس دانمارکی مرتبط است. این بازی با یک بسته 36 کارتی بازی‌ می‌شود. رتبه بندی کارت‌ها مشابه با آن چه که در بالا گفته‌ شده‌ است، با این تفاوت که 7 شاه‌های پیک و گشنیز در نسخه ایسلندی خاصیت به خصوصی ندارند.  این‌ها به عنوان کارت‌های معمولیی به حساب می‌آیند؛  جدا از این هیچ گزینه‌ای برای هدایت بیش از یک کارت به تریک هم وجود ندارد.

مانند نسخه دانمارکی، هدف اصلی برنده شدن در 5 تریک از 9 تریک ممکن و کسب 1 امتیاز است. امتیازهای اضافی برای انجام کارهای مختلفی مانند ریسک کردن شاه دل نیز در بازی دسترس است. امتیاز بر روی یک شانه با تنها 5 خط ثبت می‌شود. اولین تیمی که به امتیاز 5 برسد و هر 5 خط خود را پاک کرده باشد برنده بازی خواهد شد.

در بسیاری از نوشته‌های قدیمی و سنتی ایسلندی جوک‌ها و اشعاری مرتبط با این بازی وجود دارد.

بازیکنان و کارت‌ها

چهار بازیکن در بازی شرکت می‌کنند. هم تیمی‌ها مقابل یکدیگر می‌نشینند. تقسیم کارت و بازی در جهت عقربه‌های ساعت انجام می‌شود.

کارت‌های 2، 4 و 5 از یک بسته استاندارد 52 کارتی حذف شده‌‌‌‌ و 36 کارت باقی‌‌ می‌مانند. رتبه بندی 18 کارت برتر (کارت‌های زننده) از بالاترین به پایین‌ترین بدین صورت است: 

18 کارت دیگر، بی بی‌ها، 10ها، 7ها و بقیه شاه‌ها هستند. همه این کارت‌ها به یک اندازه بی ارزش هستند. این‌ها نمی‌توانند هیچ کارت دیگری را شکست دهند.

تقسیم کارت

دیلر کارت‌ها را بر زده‌ و بازیکن حریف در سمت راست آن را کات می‌کند. کارت برش‌ (که به پایین‌ترین کارت بسته تبدیل شده‌‌ است) نمی‌تواند یکی از دو کارت با بالاترین‌ ارزش یعنی سرباز گشنیز و شاه دل باشد. اگر هر یک از این کارت‌ها با کات در زیر قرار گرفته‌ باشند تیم دیلر بلافاصله یک امتیاز کسب می‌کند. در ادامه هم بر زدن‌ و کات کردن‌ باید دوباره تکرار شود.

از دست دادن‌ یک امتیاز از این طریق در بین کشاورزان سوارفااردالور امری بسیار شرم آور تلقی می‌شود. در اصطلاح کشاورزان این امر مانند این است که شما نتوانسته باشید گاو خود را بارور کنید! این اتفاق حتی از این که یک کارت برتر، دو بار یا چند بار پشت سر هم بریده شود و در هر بار یک امتیاز از دست برود نیز تحقیرآمیزتر است. چنین موقعیت‌هایی به بخشی از داستان‌ها و افسانه‌های این دره ایسلندی تبدیل شده‌اند.

بعد از این که کارت‌ها با موفقیت بریده شدند، دیلر بک دسته سه کارته را به هر بازیکن می‌دهد. بقیه کارت‌ها هم به صورت انباشته (bunkan) رو به پایین قرار می‌گیرند.

نحوه انجام بازی

بازیکن سمت چپ دیلر هدایت‌گر اولین تریک است. هیچ لزومی بر پیروی از کارت وی در بازی وجود ندارد. هر بازیکن می‌تواند با هر کارتی که می‌خواهد در تریک بازی کند. در یک تریک بالاترین کارت زننده برنده دست است. اگر هر چهار کارت موجود در تریک از میان کارت‌های بی ارزش باشند، بازیکنی که هدایت‌گر تریک بوده است برنده دست است.  پس از هر تریک، بازی با بازیکن برنده تریک قبل ادامه می‌یابد. در ابتدا او و سپس دیگر بازیکنان کارت‌های رویی را از بخش ذخیره به نحوی می‌کشند که هر کدام سه کارت در دست داشته باشند. برنده تریک هدایت‌گر تریک بعدی خواهد بود.

اولین تیمی که پنج تریک را برنده شود، برنده دست است. بازی در این نقطه به پایان می‌رسد. اگر حریف هیچ تریکی را به دست نیاورده باشد، برنده یک یا دو امتیاز اضافی برای جانا (jana) کسب می‌کند. اگر قبل از این که یک تیم پنج تریک را به دست بیاورد کارت‌های موجود در بخش ذخیره به اتمام برسد، بازی با کارت‌های باقیمانده در دست بازیکنان ادامه پیدا می‌کند.

ریسک کردن

در ایسلند، فقط می‌توان شاه دل را ریسک کرد. برای انجام این کار دو راه وجود دارد.

• بازیکنی که شاه دل را به یک تریک هدایت می ‌کند می‌تواند در واقع دور را ریسک کند (voga rúntinn). این مشروط بر این است که سرباز گشنیز بازی نشده باشد و بازیکنی که ریسک می‌کند این کارت را در دستش نداشته باشد. اگر شاه برنده شود، تیم بازیکنی که ریسک کرده است 2 امتیاز کسب می‌کند. اگر‌ شاه توسط سرباز شکست بخورد تیم مقابل 3 امتیاز کسب می‌کند.
• اگر شاه دل به عنوان کارت دوم یا سوم یک تریک بازی شود بازیکن می‌تواند با گفتن عبارت “زیر تو” (undir’ðig) ریسک کند. این وضعیت هم مشروط بر این است که سرباز گشنیز بازی نشده باشد و در اختیار خود بازیکن ریسک کننده نباشد. بازیکنی که ریسک می‌کند از آن جایی که در این حالت فقط یک حریف وجود دارد که می‌تواند شاه را شکست دهد، در صورت پیروزی تنها 1 امتیاز کسب می‌کند. تیم مقابل در صورت شکست دادن شاه دل توسط سرباز گشنیز بازیکنش 2 امتیاز کسب می‌کند.

هیچ اجباری برای ریسک کردن در بازی وجود ندارد. اگر شاه‌ دل بدون ریسک بازی شود، هیچ امتیاز اضافی برای برنده شدن تریک با خود به همراه ندارد.

شاه دل را نمی‌توان در اولین تریک بازی ریسک کرد. انجام این کار توسط تیمی که تنها یک امتیاز برای پیروزی نیاز دارد هم امکان پذیر نیست.

هنگامی که با شاه دل یک ریسک موفق انجام شود، در پایان تریک بازیکنی که ریسک کرده است باید با نشان دادن دو کارت دیگر خود به یکی از رقبا ثابت کند که ریسکش مجاز بوده است. برخی افراد برای این کار از رقیب سمت چپ و برخی دیگر از نفر سمت راستی استفاده می‌کنند. ریسک کننده‌ای که این کار را فراموش کند مورد تمسخر قرار گرفته و هیچ امتیازی برای ریسک خود کسب نمی‌کند.

اگر ریسک انجام شده با شاه دل غیرمجاز باشد، تیم حریف به مانند زمانی که شاه زده شده باشد امتیاز دریافت می‌کند.

امتیازدهی

امتیاز‌ها روی یک شانه ثبت می‌شوند. نحوه ترسیم شانه به صورت یک خط مرکزی با پنج خط متقاطع و در واقع چیزی شبیه به شکل زیر است.

هر طرف از شانه مربوط به یک تیم است. هر تیم خط مربوط به خود را پس از کسب امتیاز پاک می‌کند. نحوه امتیازدهی همان‌طور که در بالا هم توضیح داده شد به شرح زیر است:

• تیم غیر دیلر در شروع بازی و پیش از تقسیم کارت، سرباز گشنیز یا شاه دل را کات کرده و در زیر کارت‌ها قرار دهند. (1 امتیاز)
• اولین تیمی که پنج تریک را برنده شود. (1 امتیاز یا 2 امتیاز در صورتی که تیم حریف هیچ تریکی را برنده نشده باشد)
• انجام ریسک موفق با شاه دل (1 یا 2 امتیاز) یا زدن شاه دل ریسک شده (2 یا 3 امتیاز)

اولین تیمی که هر پنج خط مربوط به خود را در شانه پاک کند برنده بازی است. تعداد خطوطی از شانه که توسط تیم بازنده پاک نشده باشد مساوی با میزان برد خواهد بود. اغلب اتفاق می‌افتد که افراد ثابت در بازی، میزان امتیاز مربوط به خود را در طول زمان و شاید برای هفته‌ها و ماه‌ها افزوده و حفظ می‌کنند.

دزدی (Robbery): آخرین خط در شانه “دزد” نامیده می‌شود. همانطور که در بالا ذکر شد، وقتی یک تیم چهار خط مربوط به خود را پاک کرده و فقط دزد بایش باقی مانده باشد، دیگر اجازه ندارد شاه دل را ریسک کند. همچنین، اگر یک تیم چهار خط از خطوط خود را در حالی که رقبا هیچ خطی را پاک نکرده باشند، پاک کرده باشد و فقط خط دزد باقی بماند، ولی رقیبش در ادامه موفق شده و هر پنج خط خود را از بین ببرد، در اصطلاح “برای سرقت به دار آویخته شد” (hengja menn á ránni) نامیده می‌شود. در این صورت، این برد به جای 1 امتیاز برای تیم رقیب، 2 امتیاز به همراه خواهد داشت. این وضعیت برای تیمی که نزدیک بود پیروز شود ولی در ادامه شکست خورد مایه شرمساری بزرگی خواهد بود.

خراشیدن (Scratching): اگر یک تیم هر پنج خط بخش خودش در شانه را بدون این که حریفش هیچ کدام را پاک کرده باشد از بین ببرد، یک امتیاز اضافی کسب می‌کند (6 امتیاز برای برد به جای 5). این تیم با این کار حق خراشیدن سر رقبایش را برای مدت زمانی مشخص به دست می‌آورد! چنین وضعیتی منجر به ایجاد هیاهو و هیجان بیشتری در بازی خواهد شد. داستان‌های زیادی از افراد متعددی نقل شده است که از روستایی به روستای دیگر فرار می‌کردند تا از «خراشیده شدن» (klórara) سرشان جلوگیری کنند!

مطالب مرتبط: معرفی و بررسی بازی کارتی بیتن (Bieten)