معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی بیست و دو (Twenty Two)

بیست و دو (Twenty Two) یک بازی چرخشی نسبتاً ساده برای دو یا چند بازیکن است. این بازی بر خلاف بسیاری از بازی‌های چرخشی، به خوبی در بین دو نفر قابل انجام است. بیست و دو نوعی بازی تریک است که در آن برنده آخرین تریک جریمه خواهد شد.

این نسخه برآمده از 22 آمریکای شمالی است؛ با این حال به نظر می‌رسد که بر اساس نسخه ایسلندی بازی نوردیک کیوکمبر (Cucumber) است.

در ادامه این مقاله به آموزش و بررسی بازی بیست و دو و انواع آن خواهیم پرداخت. پس همراه بیوکازینو باشید.

بازیکنان و کارت‌ها

دو تا شش بازیکن می‌توانند با استفاده از یک بسته انگلیسی-آمریکایی 52 کارتی بدون جوکر به انجام این بازی بپردازند. در صورت حضور بیش از شش بازیکن، در اغلب مواقع  دو یا چند دک باید با هم ترکیب شوند تا کارت‌ها به اتمام نرسند. به طور تقریبی یک بسته برای چهار بازیکن مناسب است.

بازی در جهت عقربه‌های ساعت انجام می‌شود. خال‌ها اهمیتی ندارند. کارت‌ها در طول بازی به ترتیب از بالا به پایین به صورت رایج آس، شاه، بی بی، سرباز، 10، 9، 8، 7، 6، 5، 4، 3، 2 رتبه بندی می‌شوند.

تقسیم کارت

برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کسی اول تقسیم کارت کند، بازیکنان هر کدام یک کارت می‌کشند. فردی که بالاترین کارت را در دست دارد اولین دیلر خواهد بود. در صورت تساوی، کشیدن‌ کارت تکرار می‌شود. دیلر هفت کارت را به صورت یکی یکی به هر بازیکن می‌دهد. وی این کار را در جهت عقربه‌های ساعت ادامه می‌دهد.

در ادامه، بازنده هر دست، دیلر دست بعدی خواهد شد. تعداد کارت‌هایی که به هر بازیکن داده می‌شود، بر اساس امتیاز کارت بازنده‌ در دستی که به تازگی پایان یافته‌‌ است، تعیین می‌شود.

ممکن است در صورت وجود تعداد زیاد بازیکن و باقی ماندن یک کارت با ارزش بالا، کارت‌های کافی در بسته‌ برای تکمیل تقسیم کارت وجود نداشته‌ باشد. اگر این اتفاق بیفتد، دیلر کارت‌ها را به طور مساوی تقسیم می‌کند. وی این کار را تا زمانی که تعداد کارت‌های کمتری نسبت به تعداد بازیکنان در بسته باقی مانده‌ باشد، ادامه‌‌ می‌دهد. به عنوان مثال در یک بازی 6 نفره که در آن تقسیم کارت اول با یک بی بی به پایان رسیده‌ باشد (10 امتیاز)، تقسیم کارت دوم شامل 8 کارت برای هر بازیکن خواهد بود. در این حالت تنها سه کارت به عنوان دورریز باقی خواهد ماند.

نحوه انجام بازی

بازیکنان به کارت‌های خود نگاه می‌کنند. با شروع از نفر سمت چپ دیلر، هر کدام به نوبه خود و در جهت عقربه‌های ساعت، یک بار فرصت دارند تا کارت‌ها را رو به پایین دور بیندازند؛ در عین حال هم باید به همان تعداد کارت را از بالای قسمت نمایان نشده بسته‌ دریافت کنند. بازیکنانی که از دست اولیه خود راضی هستند لازم نیست هیچ کارتی را دور بیندازند. اگر کارت‌های جایگزین کافی باقی مانده باشند، می‌توانید به هر تعداد کارت تا تعداد کل کارت دست خود را دور بریزید. لازم به ذکر است که میزان دور انداختن کارت توسط بازیکنان به تعداد کارت‌های در دسترس محدود می‌شود. بنابراین برخی از بازیکنان ممکن است در صورتی که کل بسته تا پیش از این استفاده‌ شده‌ باشد دیگر نتوانند هیچ کارتی را مبادله کنند.

بازیکن سمت چپ دیلر هدایت‌گر اولین تریک خواهد بود. شما می‌توانید یک کارت واحد یا مجموعه‌ای از کارت‌های هم رتبه را به بازی هدایت کنید؛ مشروط بر این که دست کم هنوز یک کارت در دست داشته باشید. دیگر بازیکنان، به ترتیب و در جهت عقربه‌های ساعت، باید به تعداد کارت هدایت شده‌، کارت بازی کنند. هنگام بازی در یک تریک دو احتمال وجود دارد:

1. شما می‌توانید بالاترین کارت یا مجموعه کارتی که تاکنون بازی شده است را شکست داده یا با آن تساوی برقرار کنید.
2. اگر نمی‌توانید یا نمی‌خواهید بالاترین کارت را شکست داده یا با آن برابر شوید، باید پایین‌ترین کارت‌(های) دست خود را بازی کنید.

تریک زمانی به پایان می‌رسد که همه افراد در آن بازی کرده باشند. این تریک با بالاترین بازی، یا آخرین بازی‌های برابر و بالا،  برنده می‌شود. برنده تریک، هدایت‌گر دور بعدی بازی خواهد بود. وی می‌تواند بار دیگر یک کارت یا مجموعه‌ای از کارت‌های هم رتبه را به بازی هدایت کند. وی باید دست کم یک کارت در دست خود باقی نگه داشته باشد؛ حتی اگر همه کارت‌های باقی مانده در دستش با هم برابر باشند.

در رابطه با معنای “بالاترین بازی” و نحوه “برابر کردن‌ یا شکست دادن‌” در صورت وجود بیش از یک کارت توضیح لازم است. در حین انجام تریک، تنها اولین بازیکن است که کارت‌هایش باید دارای رتبه مشابه باشند. بازیکنان بعدی فقط باید کارت‌های موجود در بالاترین بازی موجود را شکست داده‌ یا با آن تساوی برقرار کنند. به عنوان مثال در صورت بازی 7-7، می‌توانید 7-بی بی یا 8-سرباز بازی کنید. اگر بازیکن اول 5-5-5 و بازیکن بعدی سرباز-7-6 بازی کند، بازیکن سوم می‌تواند (به عنوان مثال) شاه-7-7 بازی کند. در این وضعیت شاه بی بی را می‌زند، هفت برابر با هفت است و هفت دیگر شش را می‌زند.

با این حال، اگر نمی‌توانید تمام کارت‌های بالاترین بازی موجود را شکست داده‌ یا با آن‌ها تساوی برقرار کنید، باید پایین‌ترین کارت‌ خود را بازی کنید. فرض کنید بازیکن اول 5-5-5 بازی می‌کند. بازیکن دوم هم 10-9-7 بازی می‌کند. شما شاه، شاه، 6 ، 3 ،3 ،2 ، 2 را در دست دارید. برای همین باید پایین‌ترین کارت‌های خود را بازی کنید، یعنی 3-2-2. دلیل این امر این است که نمی‌توانید هر سه کارت 10-9-7 را شکست داده‌ یا با آن‌ها تساوی برقرار کنید.

امتیاز دهی در بیست و دو (Twenty Two)

وقتی همه تنها یک کارت در دست دارند، تمامی بازیکنان آخرین کارت خود را نشان می‌دهند. هرکسی که بالاترین کارت را داشته باشد بازنده است. این کارت به صورت رو به بالا برای ادامه بازی در مقابل بازنده نگه داشته می‌شود تا نمایش دهنده امتیاز آن بازیکن باشد. بدین منظور آس‌ها 11 امتیاز، کارت‌های عکس‌دار 10 امتیاز و کارت‌های دیگر ارزش اسمی خود را خواهند داشت. بازنده کارت‌های باقیمانده را بر می‌زند و دست بعدی را تقسیم می‌کند. تعداد کارت‌هایی که به هر بازیکن داده می‌شود برابر با ارزش کارت امتیازی است که بازنده‌ به دست آورده‌‌ است؛ برای مثال ده کارت برای 10 امتیاز، سه کارت برای 3 و به همین ترتیب. تقسیم کارت از سمت چپ دیلر جدید، آغاز می‌شود. بازیکنان کارت‌ها را دور انداخته‌ و جایگزین می‌کنند. در ادامه دست جدید مانند روند قبلی بازی می‌شود.

ممکن است دو یا چند نفر کارت‌های بازنده یکسانی در دست داشته باشند. در این حالت هر دو (یا همه) بازنده‌ها این کارت‌ها را به عنوان کارت امتیاز نگه می‌دارند. این افراد برای تعیین دیلر بعدی از دسته کارت بر زده شده کارت می‌کشند.

بازیکنی که مجموع امتیاز کارت‌هایش 22 یا بیشتر ‌شود، از بازی حذف می‌شود (پس از تقسیم دست بعدی). بقیه افراد به بازی ادامه می‌دهند. آخرین بازیکن بازمانده برنده کل بازی خواهد شد. گاهی اوقات ممکن است تمامی بازیکنان باقیمانده به طور هم‌زمان حذف شوند. در این صورت تصمیم‌گیری در رابطه با اینکه با همه آن‌ها به عنوان برنده رفتار شده یا به فردی که کم‌ترین امتیاز را دارد لقب برنده داده‌ شود، بر عهده توافق مابین بازیکنان است.

انواع بازی بیست و دو (Twenty Two)

بن راسموسن نسخه‌ای از 22 را با تفاوت‌های زیر شرح داده‌ است:

هر بازیکن باید در صورت امکان کارت‌هایی را بازی کند که بالاتر یا برابر با کارت‌های هدایت شده‌ باشند. ضرورتی ندارد که بالاترین کارت‌های بازی شده‌ در تریک را شکست دهید. کارت‌های هدایت شده‌ باید در صورت امکان شکست داده شوند یا با آن‌ها تساوی برقرار شود. تنها در صورتی که قادر به انجام این کار نباشید، باید کمترین کارت(های) خود را بازی کنید. مثال: بازیکن  A 7 را به بازی هدایت می‌کند. بازیکن B 10 را بازی می‌کند. C بی بی، 8، 7، 4، 3، 2 را در دست دارد. وی باید بی بی، 8 یا 7 را بازی کند. لزومی ندارد که C، 10 را با بی بی شکست دهد، بازی کردن 7 یا 8 کافی است. C مجاز به بازی 2 نیست. این تنها در صورتی امکان پذیر است که تمامی کارت‌های C از 7 کمتر باشند.

هنگامی که بیش از یک کارت به تریک هدایت ‌شود، این تریک با بالاترین مجموعه کارت‌های برابر برنده می‌شود. مثال: A، 6-6 را به بازی هدایت می‌کند. B با بی بی-10 بازی می‌کند. C با بازی 7-7 برنده تریک خواهد شد. بازیکنان موظف به بازی مجموعه‌ای از کارت‌های برابر نیستند؛ با این حال، کارت‌های غیر همسان قدرت برنده شدن ندارند. افراد موظفند در صورت امکان، کارت‌هایی را که بالاتر یا برابر با کارت‌های هدایت شده‌ هستند بازی کنند. در مثال، اگر همه کارت‌های شما به جز یکی کمتر از 6 بود، باید دو کارت پایین‌تر خود را بازی می‌کردید.

امتیازات با نگه داشتن کارت بازنده ثبت نمی‌شود؛ بلکه این کار با ثبت بر روی کاغذ صورت می‌گیرد. کارت‌های بازنده به دک برگردانده‌ شده‌ و همیشه از دک به صورت کامل استفاده‌ می‌شود.

بیست و شش

رومن ایگمنوف از برلین نسخه‌ای از بازی را با عنوان 26 به علاقه مندان معرفی کرده است. بیست و شش با دو دک و چهار جوکر (در مجموع 108 کارت) انجام می‌شود. هنگام مقایسه آخرین کارت‌ها، جوکر به‌عنوان کارتی با بالاترین رتبه به حساب می‌آید و دارای ارزش 13 است. در طول بازی، جوکرها را می‌توان به‌عنوان کارت وایلد استفاده‌ کرد؛ با این محدودیت که جوکر تنها در صورتی می‌تواند بازی داده‌‌ شود که دست کم یک کارت معمولی همراه آن باشد؛ مگر اینکه دست بازیکن از چیزی جز جوکر تشکیل نشده‌ باشد.

هنگامی که کارتها به تریک هدایت می‌شود، جوکرها را می‌توان در مجموعه‌ای از کارت‌های برابر قرار داد. حداقل باید یک کارت غیر جوکر در مجموعه وجود داشته باشد و جوکر رتبه کارت(های) غیر جوکر را به خود اختصاص خواهد داد. به عنوان مثال، یک جوکر و یک 8 را می‌توان با هم به عنوان یک جفت هشت به تریک هدایت کرد؛ یا اینکه 6-6-جوکر را می‌توان به عنوان یک ست (مجموعه) سه تایی به بازی هدایت کرد. این مجموعه را می‌توان برای مثال با 6-8-9 شکست داد، زیرا جوکر در این گزینه در واقع سومین 6 محسوب می‌شود.

هنگام زدن یک مجموعه کارت، جوکرها را می‌توان در نظر گرفت؛ جوکر می‌تواند رتبه یکی از کارت‌های معمولی را به خود اختصاص دهد. مثال‌: شاه-بی بی-9 را می‌توان توسط جوکر-شاه-سرباز شکست داد. در این مجموعه جوکر دوم در حکم شاه دوم ظاهر شده‌ است. جوکر-بی بی- سرباز نمی‌تواند مجموعه را شکست دهد زیرا هیچ یک از این کارت‌ها نمی‌توانند شاه را شکست دهند.

هنگام بازی کردن کمترین کارت(ها) در یک تریک، نمی‌توان جوکر بازی کرد؛ مگر اینکه جایگزینی وجود نداشته باشد. مثال: 5-5-5 به بازی هدایت می‌شود. بازیکن بعدی جوکر-7-3-2 دارد. وی نمی‌تواند هر سه 5 را شکست دهد؛ بنابراین باید 7-3-2 بازی کرده و جوکر را به عنوان آخرین کارت خود نگه دارد. اگر بازیکن دوم جوکر-جوکر-3-2 داشت، باید جوکر-3-2 را به عنوان پایین‌ترین کارت در برابر سه تا 5 بازی می‌کرد. وی باید جوکر دوم را به عنوان آخرین کارت در دست خود باقی نگه می‌داشت.

بازیکن مجاز به بازی جوکر یا جوکرها، بدون همراهی با کارت معمولی نیست؛ مگر در موارد نادری که بازیکن چیزی جز جوکر در اختیار نداشته باشد. بازیکنی که دستی متشکل از جوکر دارد، یک یا چند کارت ازمیان آن‌ها را بازی می‌کند. این جوکرها به عنوان آس رتبه بندی می‌شوند. لازم به ذکر است که بازیکن باید یک جوکر را به عنوان آخرین کارت در دست خود نگه دارد و در نتیجه این کارت بازنده محسوب خواهد شد.

اگر هر بازیکنی یک جوکر به عنوان آخرین کارت در دست داشته باشد، بازنده به حساب می‌آید. وی جوکر را به منظور 13 امتیاز در مقابل خود قرار می‌دهد. اگر یک بازیکن جوکر داشته باشد و بازیکن دیگری یک آس داشته باشد، جوکر بازنده است. دلیل این امر این است که ارزش بالاتری دارد. اگر دو بازیکن جوکر داشته باشند، هر دو بازنده خواهند شد.

در این نسخه بازیکنی که کارت‌های رو به بالایش دارای ارزش کل 26 امتیاز یا بیشتر باشد از بازی حذف خواهد شد.

مطالب مرتبط: معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی وینت (Vint)

مطالب مرتبط: معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی کیوکامبر (Cucumber)