معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی بیگ تیری (Big Three)

معرفی بازی

بیگ تیری (سه بزرگ – دا سان) در استان شانشی بازی می‌شود. در این بازی از یک بسته 52 کارتی بدون جوکر استفاده می‌شود. عنوان این بازی برگرفته از این واقعیت است که سه، بالاترین کارت محسوب می‌شود. این کارت همچنین به عنوان حفر حفره (دیگ ا هول – Dig a Hole) شناخته شده است، (وا کنگ – 挖坑). ایده پشت این نامگذاری این است که پیشنهاد دهنده به امید یافتن گنج دفن شده، چهار کارت استفاده نشده را حفر می‌کند. معمولاً سه بازیکن در بازی حضور پیدا می‌کنند. در هر دست یک بازیکن در مقابل سایرین به رقابت می‌پردازد. افراد باید تلاش کنند تا زودتر از رقیب، کارت‌هایشان را به صورت ترکیب‌های معتبر بازی کنند. این صفحه بر اساس اطلاعات جاستین دیویدسون گردآوری شده‌ است. همراه بیو کازینو باشید تا با نحوه انجام این بازی آشنا شوید.

بازیکنان، کارت‌ها و تقسیم کارت

بیگ تیری به طور معمول توسط سه نفر بازی می‌شود. هر بازیکن در نهایت برای خودش بازی می‌کند، اگرچه در هر دست دو بازیکن در برابر نفر سوم متحد می‌شوند. بازی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت انجام می‌شود.

کارت‌ها از بالا به پایین به این صورت رتبه بندی می‌شوند: 3، 2، A، K، Q، J، 10، 9، 8، 7، 6، 5، 4. خال‌ کار‌ت‌ها هیچ اهمیتی ندارد.

در شروع یک دور از بازی، کارت‌ها بر زده‌ می‌شوند. هر بازیکن یک کارت از بسته‌ رو به پایین کشیده‌ و آن را به سایرین نشان می‌دهد. هر فردی که بالاترین کارت عددی را بکشد (آس‌ها به عنوان 1 و تصاویر به عنوان صفر محسوب می‌شوند) “دیلر” دست اول خواهد بود؛ با این حال مانند بسیاری از بازی‌های چینی کارت‌ها به معنای واقعی تقسیم نمی‌شوند، بلکه توسط بازیکنان از روی دک برداشته می‌شوند.

“دیلر” کارت‌ها را بر می‌زند. وی آن‌ها را برای کات کردن در اختیار بازیکن سمت چپ خود قرار می‌دهد. در ادامه آن‌ها را به صورت رو به پایین در میان میز بازی روی هم می‌چیند. دیلر کارت بالایی را از روی دک می‌کشد؛ به آن نگاه کرده ولی به سایر بازیکنان نشان نمی‌دهد. بازیکن سمت راست او نیز همین کار را می‌کند. در ادامه بازیکن سوم کارت برمی‌دارد. بار دیگر دیلر کارتی برداشته و این روند به همین ترتیب در خلاف جهت عقربه‌های ساعت دور میز ادامه می‌یابد؛ تا زمانی که هر بازیکن 16 کارت در دست داشته باشد. چهار کارت آخر تا بعد از مزایده (auction) به صورت رو به پایین بر روی میز باقی می‌مانند. اگر در حین نگاه کردن به کارت‌هایتان آن‌ها را مرتب کنید، در زمان صرفه جویی خواهد شد.

متعاقباً برنده هر دست (بازیکنی که در ابتدا کارت‌های خود را تمام کرده‌ است) دست بعدی را بر زده‌ و اولین کارت را دریافت می‌کند.

مزایده

پس از  تقسیم کارت، بخش مزایده برای مشخص شدن این که کدام بازیکن به تنهایی در برابر دو بازیکن دیگر بازی کند، برگزار خواهد شد. پیشنهادات ممکن 1، 2 و 3 هستند. پیشنهاد توسط بازیکنی که کارت 4 دل را در دست دارد، یا بازیکنی که پایین‌ترین کارت دل را در اختیار دارد (در صورتی که 4 دل در کارت‌های رو به پایین میز باشد)، آغاز می‌شود. اولین پیشنهاد این بازیکن باید حداقل 1 باشد. مزایده در خلاف جهت عقربه‌های ساعت ادامه می‌یابد،. هر بازیکن پیشنهادی بالاتر از پیشنهاددهنده قبلی مطرح کرده یا این که پاس می‌دهد.

این روند تا زمانی ادامه می‌یابد که دو بازیکن متوالی پاس بدهند یا این که فردی پیشنهاد 3 را مطرح کند. پیشنهاد 3 به مزایده پایان می‌دهد زیرا بالاترین پیشنهاد ممکن است. آخرین و بالاترین پیشنهاددهنده چهار کارت رو به پایین را از روی میز برمی‌دارد. این کار تعداد کارت‌های وی را به 20 خواهد رساند. اگرچه پیشنهاددهنده دست بزرگ‌تری نسبت به سایر رقبا در اختیار دارد، اما این کارت‌های اضافی ممکن است منجر به تشکیل شدن ترکیب‌های بیشتری شوند؛ این رویکرد می‌تواند به پیشنهاد دهنده کمک کند که سریع‌تر از سایر بازیکنان از شر کارت‌های خود خلاص شود.

بازی

صرف نظر از اینکه چه کسی در بخش پیشنهاد برنده شود، بازیکنی که زودتر از همه در این بخش صحبت کرده است (دارنده پایین‌ترین کارت دل)، اول بازی می‌کند. بازی‌های احتمالی عبارتند از:

• هر تک کارت،
• هر جفت کارت مساوی،
• هر سه گانه (سه کارت مساوی)
• هر کواد (چهار کارت هم رتبه)
• ران (Run) سه یا چند کارت متوالی (مانند 9-10-J یا 5-6-7-8-9)
• ران سه یا چند جفت متوالی (مانند 6-6-7-7-8-8-9-9)
• ران سه یا چند سه گانه متوالی
• ران سه یا چند کواد متوالی

آس، دو و سه را نمی‌توان در ران‌ها به کار برد (نه در ران‌های تکی و نه در ران‌های جفت، سه گانه یا چهارگانه).

پس از اینکه بازیکن اول نوبت خود را انجام داد، هر بازیکن پس از وی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت باید یا پاس بدهد (کارتی بازی نکند) یا با بازی ترکیبی بالاتر از همان تعداد کارت و همان نوع، بازی قبلی را شکست دهد. به عنوان مثال اگر بازی قبلی 6-7-8-9 باشد، شما می‌توانید با 7-8-9-10 یا 10-J-Q-K بازی کرده و آن را شکست بدهید؛ با این حال نمی‌توانید 8-9-10-J-Q (کارت‌های زیاد)، و 6-7-8-9 (به اندازه کافی بالا نیست) و J-J-J-J (ترکیب اشتباه) را بازی کنید.

این کار برای هر تعداد بار که لازم است در اطراف میز ادامه می‌یابد. امکان شرکت در بازی بعد از پاس دادن وجود دارد، با این وجود اگر دو بازیکن متوالی پاس داده باشند، کارت‌های بازی شده رو به پایین شده و کنار گذاشته می‌شوند. شخصی که بالاترین ترکیب را در اختیار داشته است، دوباره با بازی یک ترکیب جدید از هر نوع، بازی را آغاز می‌کند.

مثال

به عنوان مثال، بازیکن A (پیشنهاددهنده) جفت 5-5 را به بازی هدایت می‌کند. بازیکن B در سمت راست وی جفت پایین ندارد، به همین دلیل پاس می‌دهد. رقیب بعدی (C) 9-9 بازی می‌کند. پیشنهاد دهنده این ترکیب را با K-K شکست می‌دهد. اکنون B این گزینه را با 2-2 شکست می‌دهد. وی می‌توانست 2-2 را مستقیماً روی 5-5 بازی کند، اما در صورت انجام این کار هم‌تیمی‌اش یعنی بازیکن C از شر جفت کوچک خود خلاص نمی‌شد (9-9). C و A هر دو پاس می‌دهند، بنابراین کارت‌های بازی شده کنار گذاشته می‌شوند و نوبت به B می‌رسد.

B یک ران متشکل از 5-6-7 بازی می‌کند. C آن را با ران بالاتر J-Q-K شکست می‌دهد. از آنجایی که نمی‌توان از آس، دو و سه در ران استفاده کرد، این ترکیب شکست ناپذیر است. A و B باید پاس بدهند. دوباره کارت‌های بازی شده کنار گذاشته می‌شوند. C اکنون می‌تواند هر ترکیب کارت مجازی را به بازی وارد کند. به عنوان مثال C اکنون می‌تواند تک کارت 4 را به بازی هدایت کرده تا از شر آن خلاص شود.

بازی تا زمانی ادامه می‌یابد که کارت‌های یکی از بازیکنان به اتمام برسند.

امتیازدهی

اگر ابتدا کارت‌های پیشنهاد دهنده تمام شوند، وی برنده خواهد شد. هر رقیب مطابق با میزان پیشنهاد مشخص شده به وی پرداخت می‌کند، 1، 2 یا 3 واحد. اگر یکی از دو بازیکن رقیب زودتر از پیشنهاددهنده کارت‌های خود را به اتمام برساند، وی بازنده محسوب می‌شود. پیشنهاددهنده باید میزان پیشنهادی را به هر رقیب پرداخت کند.

توجه داشته باشید رقبای پیشنهاددهنده در روند برد یا باخت نتیجه مشابهی خواهند گرفت؛ بنابراین یک تیم موقت را درطول بازی تشکیل می‌دهند. هنگام بازی در مقابل پیشنهاد‌دهنده، کمک به هم‌تیمی‌تان برای تمام شدن کارت‌هایش به اندازه برد شخص خودتان سودآور است. به همین دلیل اعضای یک تیم به طور معمول بر کارت‌های یکدیگر غلبه نکرده و هم‌تیمی ضعیف‌تر برای کمک به هم‌تیمی قوی‌تر بازی می‌کند.

بازی چهار نفره

نسخه چهار نفره‌ای از بیگ تیری در بین طرفداران این بازی رایج است. در این نسخه هر بازیکن 13 کارت دریافت کرده و کیتی (kitty) روی میز وجود ندارد. بالاترین پیشنهاددهنده، یک کارت مشخص از 4 تا 10 را که در دست ندارد (برای مثال 8 گشنیز) فرامی‌خواند. دارنده این کارت هم‌تیمی وی خواهد بود. با این حال تا زمانی که این کارت بازی نشود این وضعیت مشخص نخواهد شد.

روند بازی مانند نسخه سه نفره است، با این تفاوت که در این گزینه سه پاس متوالی لازم است تا قسمت رو شده کارت کنار گذاشته شود. در ادامه هم آخرین بازیکنی که آخرین و بالاترین ترکیب را بازی کرده است دور جدید را آغاز می‌کند.

زمانی که کارت‌های یک بازیکن تمام شود، تیم آن بازیکن برنده خواهد شد. هر یک از اعضای تیم بازنده میزان پیشنهادی را به تیم برنده پرداخت می‌کند. هر یک از اعضای تیم برنده هم میزان پیشنهادی را از تیم بازنده دریافت خواهد کرد.