معرفی و بررسی بازی اوه هل (!Oh Hell)

اوه هل یک بازی کارتی است که برای اولین بار در لندن و نیویورک ظاهر شد. این بازی به محبوبیت فراوانی در نقاط مختلف جهان رسیده‌است و مبنای آن پیش‌بینی تعداد دقیق تریک‌هایی است که برنده خواهند شد. در این مطلب از بیوکازینو به آموزش و معرفی این بازی و نیزانواع آن خواهیم پرداخت. پس همراه بیوکازینو باشید.

معرفی بازی اوه هل

در اوه هل بازیکنان سعی می‌کنند تعداد دقیق تریک‌هایی را که برنده خواهند شد پیش بینی کنند. این بازی اولین بار در دهه 1930 در لندن و نیویورک ظاهر شد. از آن زمان اوه هل در بسیاری از نقاط جهان محبوبیت پیدا کرده است. نام اصلی آن “اوه هل!” به معنای “اوه لعنتی!”، ظاهراً برخی افراد را آزرده خاطر کرده‌است. در بسیاری از کتاب‌ها این نام به اوه پیشاو! (Oh Pshaw) و یا اوه ول! (Oh well) تبدیل شده‌است! این در حالیست که دیگر افراد جایگزین‌های بدتری مانند اوه شت! (Oh Shit!) را ترجیح داده‌اند! برخی این بازی را بلاب (Blob) یا بلک‌اوت (Blackout) می‌نامند.

این شاید به دلیل ثبت پیشنهاد یک بازیکن در برگه امتیاز و سپس حذف آن با یک لکه سیاه در صورتی که بازیکن موفق به انجام تریک‌های پیش بینی شده نشود، باشد. به طور رایج اندازه دست‌های بازیکنان در هر دیل یک‌ بار افزایش یا کاهش می‌یابد. این باعث می‌شود نام‌های آسانسور (به فرانسوی l’Ascenseur)، بالا و پایین رودخانه (در استرالیا و نیوزلند) و 10 اوپ ان نیر ( 10 op en neerدر هلند) به این بازی داده‌شود. اوه هل در بریتانیا اغلب با عنوان Contract Whist یا Nomination Whist شناخته می‌شود. این نامیست که گاهی اوقات به بازی‌های دیگری هم اشاره می‌کند.

نام‌های دیگر بازی عبارتند از Bust در استرالیا و نیوزیلند، Boerenbridge در هلند و German Bridge در هنگ کنگ. در هند و در گوجوراتی این بازی را کاچوفول (Kachuful) می‌نامند. این نام در این منطقه برگرفته از ابتدای نام‌ خال‌ها است. کاری (پیک)، چوکات (خشت)، فالی (گشنیز)، لال (دل). در پاکستان نام بازی 765 است.

بازیکنان و کارت‌ها

از 3 تا 7 نفر می‌توانند در این بازی شرکت کنند. بهترین حالت بازی با 4 تا 6 نفر انجام می‌شود.

یک دسته استاندارد 52 کارته در این بازی استفاده می‌شود. کارت‌ها در هر خال از بالا به پایین عبارتند از : A K Q J 10 9 8 7 6 5 4 3 2

دنباله دست‌ها

بازی از یک سری دست تشکیل شده‌است. در دست اول 7 تا 10 کارت بسته به تعداد بازیکنان به هر بازیکن داده‌می‌شود (به دلیل محدودیت 52 کارت موجود):

• 3 تا 5 بازیکن، هر کدام 10 کارت
• 6 بازیکن، هر کدام 8 کارت
• 7  بازیکن، هر کدام 7 کارت

هر دست در طول توالی با یک کارت کمتر بازی می‌شود. بازی ادامه پیدا کرده تا به دست یک کارته برسد. سپس در هر دست یک کارت بیشتر اضافه می‌شود.

مثال با 7 بازیکن: دست‌ها از 7 کارت تشکیل می‌شوند. در ادامه به 6،5،4،3،2،1 کارت کاهش می‌یابند. در ادامه دوباره بازی با 2،3،4،5،6،7 و در مجموع 13 دست به پایان می‌رسد. یک بازی تقریباً چیزی نزدیک به 45 دقیقه به طول می‌‌انجامد.

مطالب مرتبط: معرفی و آموزش بازی بک الی (Back Alley)

هدف بازی اوه هل

هدف این است که هر بازیکن تعداد تریک‌هایی را که گمان می‌کند می‌تواند در هر دست برنده شود، پیشنهاد دهد. سپس دقیقاً به همین تعداد برنده شود، نه بیشتر و نه کمتر. امتیاز فقط برای پیشنهاد دقیق به وی تعلق می‌گیرد. در صورت از دست‌دادن پیشنهاد، چه با بردن‌دست بیشتر و چه کمتر، امتیاز مد نظر از وی کسر می‌شود (به بخش امتیاز مراجعه کنید).

نکته اصلی این است که حداقل یک بازیکن در هر دست شکست خواهد خورد. دلیل این امر این است که تعداد کل تریک‌های پیشنهاد‌شده توسط بازیکنان نباید با تعداد تریک‌های موجود در دست برابر باشد.

دیل

برای تعیین اولین دیلر کارت بکشید. بازیکنی که بالاترین کارت را کشیده‌است در ابتدا دیل می‌کند. نوبت دیل در جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخد.

کارت‌ها بر زده شده و کات می‌شوند. دیلر کارت‌ها را به‌تنهایی پخش می‌کند. این تا زمانی ادامه می‌یابد که همه افراد تعداد کارت‌های مناسب برای دست بازی را در اختیار داشته باشند. کارت بعدی رو به بالا چرخانده‌شده و خال حکم توسط آن مشخص می‌شود. خال حکم بر هر سه خال دیگر برتری دارد. کارت‌های پخش نشده باقی‌مانده به صورت دسته‌ای و رو به پایین قرار می‌گیرند. در بالای آن‌ها کارت برگردانده‌شده قرار دارد.

پیشنهاد

مناقصه یا پیشنهاد‌دادن در هر دست با بازیکنی که در سمت چپ دیلر قرار دارد آغاز می‌شود؛ سپس در جهت عقربه‌های ساعت ادامه می‌یابد. این روند به طرف دیلر بازمی گردد که آخرین پیشنهاد را می‌دهد. هر پیشنهاد یک عدد است که نشان دهنده تعداد تریک‌هایی خواهد بود که بازیکن سعی می‌کند برنده شود. همه باید پیشنهاد بدهند. امکان پاس‌دادن وجود ندارد؛ با این حال شما می‌توانید عدد صفر را هم پیشنهاد بدهید. در چنین صورتی هدف شما این است که هیچ تریکی را برنده نشوید.

پیشنهاد تنها در صورتی قابل تغییر است که بازیکن بعدی سمت چپ هنوز پیشنهاد نداده باشد. هوک را به خاطر بسپارید: دیلر نمی‌تواند عددی را پیشنهاد دهد که باعث شود تعداد کل تریک‌های پیشنهاد‌شده با تعداد تریک‌های موجود برابری کند. پیشنهادات در یک دست همیشه باید تعداد “بیشتر” یا “کمتری” از تعداد تریک ممکن باشد. هنگام پیشنهاد دادن به خاطر داشته‌ باشید که تمامی کارت‌های موجود در دک در هر دست در حال بازی نیستند.

نحوه بازی

بازی با بازیکن سمت چپ دیلر آغاز می‌شود. او اولین کارت را به بازی هدایت می‌کند. کارت هدایت‌گر می‌تواند از هر خالی از جمله حکم باشد. بازی در جهت عقربه‌های ساعت دنبال می‌شود. هر بازیکن در صورت امکان باید از خال کارت هدایت‌گر پیروی کند. در غیر این صورت، او می تواند هر کارت دیگری را که در دست دارد، از جمله حکم بازی کند. بازیکنی که بالاترین کارت را بازی کرده باشد، در صورتی که هیچ حکمی بازی نشده باشد، برنده تریک است. آن بازیکن در ادامه هدایت‌گر تریک بعدی خواهد بود. بازی به همین نحو تا زمانی ادامه می‌یابد که تمامی تریک‌های ممکن بازی شوند.

امتیازدهی

امتیازنگه‌دار پیش از هر بازی طبق قوانین میزبان تعیین می‌شود. نیازی به گفتن‌نیست که امتیازنگه‌دار‌بودن مسائل به خصوصی دارد. وی باید برای جلوگیری از خطاهای سهوی به دقت تحت نظر باشد. امتیازنگه‌دار تعیین شده هر پیشنهاد و امتیازات کسب شده را در برگه امتیاز یادداشت می‌کند. راه‌های مختلفی برای امتیازدهی در بازی اوه هل! وجود دارند.

در ساده‌ترین نسخه، بازیکنی که برنده تعداد دقیق پیشنهاد تریک‌ها ‌شود، 10 امتیاز به اضافه تعداد تریک‌های پیشنهادی را کسب می‌کند؛ 10 امتیاز برای پیشنهاد صفر تریک، 11 امتیاز برای یک تریک، 12 برای دو تریک و غیره. بازیکنانی که بیشتر یا کمتر از تریک‌های پیشنهادیشان را به دست بیاورند هیچ امتیازی کسب نمی‌کنند. امتیازنگه‌دار با شروع بازی به سادگی با نوشتن عدد “1” در مقابل افراد موفق، و حذف آن‌هایی که موفق نشده‌اند بازی را ثبت می‌کند. این روش امتیاز دهی اغلب با عنوان Blackout یا Blob  شناخته می‌شود. در این روش پیشنهادات ناموفق حذف یا سیاه می‌شوند، به طوری که به حباب‌های سیاه رنگی در برگه امتیاز تبدیل شوند.

شاید رایج‌ترین روش امتیازدهی اعطای 1 امتیاز برای هر تریک به‌علاوه یک جایزه 10 امتیازی برای بازیکنی باشد که دقیقاً به تعداد تریک‌هایی که پیشنهاد داده‌ است برسد. به عنوان مثال، بازیکنی که 2 را پیشنهاد بدهد، با برنده شدن در 2 تریک، 12 امتیاز کسب می‌کند. اما در صورتی که یک تریک را برنده شود تنها 1 امتیاز و برای برنده شدن سه تریک 3 امتیاز کسب می‌کند. این به بازیکنی که پیشنهادش با شکست مواجه شود، انگیزه‌ای جزئی برای بردن هرچه بیشتر تریک‌های ممکن را می‌دهد.

برخی دیگر از انواع روش‌های امتیازدهی در بخش انواع در زیر آورده شده‌ است. هر روشی که استفاده شود، امتیازنگه‌دار وظیفه دارد مجموع امتیازات هر بازیکن را به درستی ثبت کند. مجموع امتیازات در نهایت نتیجه را تعیین می‌کنند. اگر بازی بر سر پول انجام شود، بازیکنان مبالغی را پرداخت کرده یا دریافت می‌کنند. این مبلغ تفاوت امتیاز آن‌ها از میانگین است.

انواع بازی اوه هل

دنباله دست‌ها

نسخه‌های زیادی از این بخش از بازی در سراسر جهان وجود دارند. برخی افراد هر کدام با یک کارت بازی را شروع می‌کنند؛ در ادامه به حداکثر تعداد کارت‌ها رفته و سپس به یک بازمی‌گردند. برخی افراد هم فقط از حداکثر به یک می‌روند و سپس متوقف می‌شوند یا برعکس. در برخی از نسخه‌ها حرکت بازی از حداکثر به یک، سپس از یک به حداکثر است. بنابراین، بازی با دو دست یک کارتی در وسط، یا از یک به حداکثر و دوباره به یک، با دو دست حداکثری در وسط صورت می‌گیرد. اگر چهار نفر در بازی حاضر باشند، ممکن است حداکثر تعداد کارت‌های داده شده به بازیکنان 13 باشد نه 10. با سه نفر می‌توانید تا 17 کارت هم پیش بروید.

دن استروم نسخه‌ای به نام پل شیطان را توصیف می‌کند که در آن اندازه دست افزایش یافته و سپس کاهش می‌یابد. در آخرین دست یک کارته، هر یک از بازیکنان باید کارت خود را بر روی پیشانیشان نگه دارند. این باعث می‌شود بازیکنان بتوانند کارت‌های دیگران را ببنید ولی نخواهند دانست کارت خودشان چیست.

طبق گزارش برایس فرانسیس در استرالیا، هنگام انجام بازی Bust با 5 بازیکن، آن‌ها 13 کارت پایین را از بسته دومی به بازی اضافه می‌کنند تا یک دسته 65 کارتی بسازند. در این حالت و در دست اول مانند بازی چهار نفره به هر بازیکن 13 کارت داده‌می‌شود. وقتی شش بازیکن در بازی باشند، 13 کارت پایینی دیگر به بازی اضافه می‌شوند. در چنین حالتی نیمه پایینی دسته کارت‌ها تکراری می‌شود. اگر کارت‌های تکراری در یک تریک بازی شوند، کارت دوم بازی اولی را شکست می‌دهد. انجام بازی 3 نفره نیز با حذف 13 کارت پایینی از دسته کارت‌ها امکان پذیر است.

تعیین خال حکم

برخی از دنباله‌‌ها شامل دست‌هایی هستند که همه کارت‌ها در آن دیل می‌شوند (به عنوان مثال 13 کارت به 4 بازیکن). در چنین شرایطی هیچ کارتی برای تعیین خال حکم باقی نمی‌ماند. این دست‌ها بدون حکم بازی می‌شوند. برخی افراد در شرایط دیل حداکثری چه کارتی باقی بماند چه نماند بدون حکم بازی می‌کنند.

در برخی نسخه‌ها افراد به جای رو کردن کارت به صورت متوالی به سراغ خال‌های حکم ممکن و ثبت‌شده می‌روند. این دنباله ممکن است شامل “بدون حکم” باشد یا نباشد.

در بازی هندی (گوجوراتی) کاچوفول، توالی خال حکم عبارت است از پیک، خشت، گشنیز و دل. نام بازی که در لغت به معنای “گل خام” است هم برگرفته از همین توالی است. کا = کاری = پیک – چو = چوکات = خشت – فو = فالی = گشنیز – ل = لال = دل.

برد ویلسون از نسخه‌ای به نام “اوه شت!” یاد می‌کند که در آن همیشه خال پیک حکم است.

ژان پیر کولون نسخه‌ای را را گزارش می‌دهد که در آن پس از دادن تعداد مناسب کارت به بازیکنان، کارت بعدی رو به بالا قرار می‌گیرد. اگر ارزش کارت رو به بالا از 2 تا 6 باشد، هیچ حکمی برای بازی وجود ندارد. اگر این کارت 7 یا بالاتر باشد، خال آن، حکم است.  

پیشنهاد

برخی از افراد بدون قانون هوک بازی می‌کنند. درچنین حالتی دیلر مجاز است به گونه‌ای پیشنهاد دهد که همه امکان برنده شدن داشته باشند. بحث پر جنب و جوشی در rec.games.playing-cards در مورد این که کدام نسخه ماهرانه‌تر است به راه افتاده‌است. هر دو مدل از بازی طرفداران سرسخت خود را دارد. برخی گمان می‌کنند که دست‌هایی که در آن مجموع پیشنهادات با تعداد تریک‌ها برابر نباشد بسیار آسان خواهد بود. دیگر افراد اعتقاد دارند که الزام بر برابر نبودن پیشنهادات منجر به حذف گزینه تاکتیکی از سمت دیلر می‌شود.  

برخی با پیشنهاد همزمان بازی می‌کنند. وقتی بازیکن آماده پیشنهاد‌دادن است، مشت خود را بر روی میز می‌زند. زمانی که همه افراد مشت زده‌باشند، در حالی که دستشان را بر روی میز می‌کوبند می‌گویند : یک، دو، سه. پس از گفتن سه همه بازیکنان موظفند تعدادی انگشت (یا صفر) را بیرون بیاورند. این انگشتان نشان دهنده این است که چه تعداد تریکی را می‌خواهند برنده شوند.

البته با این روش هیچ محدودیتی در برابری تعداد کل تریک‌های پیشنهادی با تعداد تریک‌های موجود وجود ندارد. از آن‌جایی که بازیکنان نمی‌توانند پیشنهاد خود را بر اساس پیشنهادات سایر بازیکنان تنظیم کنند، پیشنهاد کل ممکن است بسیار متفاوت از تریک‌های موجود باشد. برای مثال غیرمعمول نیست که سه یا چهار بازیکن زمانی که فقط یک کارت داده شده است، “یک” را پیشنهاد دهند. گزارش شده‌است که در استرالیا بیشتر افراد به جای پیشنهاد دادن به صورت نوبتی، از پیشنهاد همزمان استفاده می‌کنند.

مطالب مرتبط: معرفی و آموزش بازی کارتی کپ (Kop)

نحوه بازی

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن خود دیلر به جای بازیکن سمت چپش، هدایت‌گر کارت اول خواهد بود.

دیوید وئوری (از مین، ایالات متحده آمریکا) نسخه‌ای را توصیف می‌کند که در آن بازیکنی که هیچ کارتی از خال لید شده را ندارد باید حکم کند. فقط در صورتی که هیچ کارتی از خال لید شده نداشته باشید می‌توانید از یک خال دیگر حکمی را تعیین کنید. اگرچه این قانون در کشورهای انگلیسی زبان غیرمعمول است، اما در واقع روش معمول بازی  La Podrida(معادل اسپانیایی اوه هل) در آمریکای لاتین و اسپانیا است. نسخه رومانیایی که به این شیوه بازی می‌شودWhist  نام دارد.

مارک بریدر از نسخه‌ای صحبت به میان آورده‌است که در آن دو جوکر گنجانده شده‌است. این باعث ساخته‌شدن یک دست 54 کارتی خواهد شد. این جوکرها برای خودشان به عنوانی خال جداگانه و همسان به حساب می‌آیند. اگر یک جوکر هدایت‌گر بازی شود، تریک را برنده می‌شود، مگر این که مغلوب حکم شود. اگر یک جوکر کارت رو شده‌باشد، جوکر دیگر تنها برنده است.

دیک اتکینسون نسخه‌ای از Blackout را برای 5 یا 6 بازیکن توصیف کرده است که در شمال شرقی انگلستان در دهه 1970 بازی می‌شد. در این نسخه دو جوکر به بسته کارت‌ها اضافه‌ می‌شوند. اگر 5 بازیکن در بازی وجود داشته باشند، چهار کارت 2 حذف می‌شوند و بازی با 50 کارت ادامه می‌یابد. با حضور 5 بازیکن همیشه به هر کدام 10 کارت و با 6 بازیکن به هر کدام 9 کارت داده‌می‌شود. خال حکم به صورت چرخشی و به ترتیب دل، گشنیز، خشت و پیک خواهد بود. دیلر نمی‌تواند پیشنهادی را معادل با تعداد تریک‌های ممکن بیان کند. جوکر نمی‌تواند کارت هدایت‌گر باشد، مگر این که بازیکن کارت دیگری نداشته باشد.

جوکر را نمی‌توان  در تریک اول بازی کرد. جدای از این موضوع، می‌توان در هر تریکی از جوکر استفاده کرد، حتی اگر بازیکن بتواند خال هدایت‌شده را بازی کند. اولین بازیکن جوکر می‌تواند آن دست را با عنوان “بالا”، به طور خودکار برنده‌شده یا با بیان “پایین” آن دست را ببازد. نحوه بازی بازیکن با جوکر دوم به این صورت است: اگر جوکر اول بالا باشد، کارت او پایین است؛ اگر جوکر اول پایین باشد کارت او به عنوان بالا است. اگر بازیکنی مجبور به هدایت با جوکر شود، اولین کارت خالی که بازی شود به عنوان خال هدایت‌گر دست شناخته می‌شود.

امتیازدهی

سیستم‌های جایگزین زیادی برای امتیاز دهی در نسخه‌های مختلف وجود دارند.

• برخی برای یک پیشنهاد موفق مثبت، پاداش 10 امتیازی معمول را دریافت می‌کنند؛ اما برای یک پیشنهاد موفقیت آمیز صفر، تنها 5 امتیاز خواهند گرفت. برخی دیگر برای یک پیشنهاد صفر موفق، 5 به اضافه تعداد کارت‌هایی که به هر بازیکن داده‌می‌شود را اهدا می‌کنند. این رویکرد از این واقعیت سرچشمه گرفته‌است که وقتی کارت‌های زیادی پخش شود گرفتن‌نتیجه صفر امری دشوار است.
• در برخی نسخه‌ها برای هر تریک 10 امتیاز دریافت می‌شود. یک پیشنهاد “صفر” موفق 10 امتیاز به همراه خواهد داشت. بازیکنی که پیشنهادش ناموفق باشد (بیشتر یا کمتر)، 10 برابر اختلاف امتیازش را بین تریک‌های پیشنهادی و برنده‌شده از دست خواهد داد.
• سیستم دیگر امتیازدهی به این شیوه است که اگر حق با شما باشد 5 امتیاز به اضافه 10 امتیاز برای هر تریک انجام‌شده را برنده می‌شوید. در صورت اشتباه 5 امتیاز به اضافه 5 امتیاز اضافی برای هر اختلاف در تریک از پیشنهاد خود را از دست می‌دهید.
• یک سیستم دیگر: اگر دقیقاً پیشنهاد خود را به سرانجام برسانید، 10 امتیاز به اضافه مجذور تعداد تریک‌هایی که پیشنهاد داده‌اید را کسب خواهید کرد. این به معنای 10 امتیاز برای صفر، 11 برای یک، 14 برای دو، 19 برای سه، 26 برای چهار و غیره است. اگر شکست بخورید، مجذور تفاوت بین تعداد تریک‌های پیشنهادی و تعداد تریک‌های دریافتی از امتیاز شما کسر خواهد شد.
• برخی نسخه‌ها صرفا برای رسیدن به یک برنده بازی می‌شوند. این برنده بازیکنی است که بالاترین امتیاز را در زمانی که کل دست‌ها پخش‌شده است، به دست می‌آورد. در صورت تساوی بعد از آخرین دست، برخی افراد دست(های) بیشتری را با حداکثر تعداد کارت بازی می‌کنند. این کار برنده نهایی را مشخص خواهد کرد. برنده در چنین حالتی ممکن است هیچ یک از کسانی که در تساوی شرکت داشتند نباشد. در این نسخه هر بازیکنی تا پایان بازی امکان برنده شدن را دارد.

دیگر نسخه‌

بورنبریج (Boerenbridge)

نسخه‌ای از اوه هل! با نام هلندی بورنبریج برای بازی در برابر سه حریف رایانه‌ای در Kaartspellen به صورت آنلاین در دسترس است. در این نسخه ارائه‌شده:

• کل دسته کارت‌ها هر بار بین چهار نفر پخش می‌شود. به هر بازیکن 13 کارت داده‌می‌شود.
• پیشنهاد به صورت همزمان صورت می‌گیرد.
• به ازای هر تریکی که برنده شوید 1 امتیاز دریافت خواهید کرد. در صورت پیشنهاد دقیق یک امتیاز 10 اضافی را دریافت خواهید کرد.  
• اگر پیشنهاد صفر بدهید و موفق شوید 20 امتیاز کسب می‌کنید.
• اگر امتیاز شما 80 یا بیشتر باشد، اجازه شرکت در بخش پیشنهاد را ندارید و تنها برای هر ترفندی که برنده شوید 1 امتیاز می‌گیرید.
• هدف در این نسخه از بازی کسب 100 امتیاز است. اگر بیش از 100 امتیاز کسب کنید، مازاد امتیاز بالای 100 شما از 100 کم می‌شود.

7-تروف (7-Truf)

نوع چهار نفره‌ای از بازی با عنوان 7 تروف در اندونزی بازی می‌شود. این بازی با یک بسته 32 کارتی که شامل کارت‌های  A-K-Q-J-10-9-8-7  در همه خال‌ها است بازی می‌شود. 22 دیل در بازی به شرح زیر وجود دارد:

• 7 دیل که از 1 کارت به 7 کارت افزایش می‌یابد. یک کارت از قسمت دیل نشده رو می‌شود تا خال حکم را مشخص کند.
• 4 دیل با تمامی کارت‌های دیل‌شده : 8 کارت به هر نفر و بدون وجود کارتی برای تعیین حکم داده‌می‌شود.
• 7 دیل که از 7 کارت به 1 کارت کاهش می‌یابد. یکی از کارت‌های باقی مانده تبدیل به حکم می‌شود.
• 4 دیل دیگر با 8 کارت و بدون حکم.

بازیکنان به نوبه خود پیشنهاد می‌دهند. پیشنهاد دیلر نمی‌تواند با تعداد کل تریک‌های ممکن برابر باشد.

یک پیشنهاد موفق، امتیاز 10 برابری پیشنهاد، یا 5 برابری تعداد کل تریک‌های انجام شده را برای پیشنهاد صفر به همراه خواهد داشت. بازیکنان ناموفق برای‌بردن هر تریک یک امتیاز کسب می‌کنند.

نسخه هلندی “10 اوپ ان نیر” توسط اکسل برینک توضیح داده‌شده است. در این نسخه تعداد کارت‌های پخش‌شده در هر دست عبارتند از: 1، 2، …، 9، 10، 9، …، 1. هیچ هوکی در این بازی وجود ندارد. پیشنهادی که دقیقاً انجام شود 10 امتیاز به اضافه عدد پیشنهاد را به همراه خواهد داشت. پیشنهاد از دسترفته (بیشتر یا کمتر) امتیاز 0 را کسب می‌کند.

بازی‌های مرتبط

لا پودریا (La Podrida) نسخه اسپانیایی اوه هل است. این بازی با یک بسته52 کارتی بازی می‌شود. یک بازی مشابه نیز با نام لا پوچا (La Pocha) وجود دارد که با دسته 40 کارتی بازی می‌شود.

رومانین ویست (Romanian Whist) نسخه‌ای از اوه هل است که در رومانی و با بسته 32 کارتی بازی می‌شود.

بازی 36 کارتی دیوید پارلت با عنوان ناینتی ناین (Ninety Nine) بر اساس اصولی مشابه است. قسمت پیشنهاد در این نسخه پیچ و تاپ بیشتری نسبت به نسخه رایج دارد.

جرمن بریج (German Bridge) نسخه‌ هنگ کنگی اوه هل است. اگر در بخش پیشنهاد موفق عمل کنید 10 امتیاز را به علاوه مجذور تعداد اعلام‌شده به دست خواهید آورد. در صورت شکست مجذور تفاوت پیشنهاد و تریک به دست‌آورده از امتیاز شما کسر خواهد شد.

نامینیشنز (Nominations) یا کلگ (Clag) یک نوع بریتانیایی از بازیست که در آن پیشنهاداتی اضافی با قوانین خاص به بازی اضافه شده‌اند.

مطالب مرتبط: معرفی و آموزش بازی باناکیل (Banakil)