معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی کرش (Crash)

بازی کرش با عنوان براگ سیزده کارتی نیز شناخته می‌شود. این بازی در بخش وسیعی از شمال انگلستان و ولز انجام می‌شود. همراه بیو کازینو باشید تا با این بازی جذاب آشنا شوید.

معرفی بازی

در بازی‌های توضیح داده شده در این صفحه، دست شما به تعدادی دست سه کارته “براگ” تقسیم می‌شود؛ به طوری که تا حد امکان توانایی شکست دادن دست‌های سه کارتی رقبایتان را داشته باشند. برنده هر دست سه کارته یک امتیاز به دست می‌آورد. اولین نفری که به امتیاز هدف مورد توافق برسد برنده بازی خواهد شد. کرش و سایر بازی‌های موجود در این صفحه برخلاف براگ سه کارتی که الگوی دست‌ها بر اساس آن استوار است، بازی‌های قمار با ریسک بالا محسوب نمی‌شوند. این بازی‌ها به طور معمول بر سر شرط‌های پولی کم بازی شده و هیچ روند افزایش سهامی در آن‌ها وجود ندارد.

کرش (Crash)

افراد بسیاری در گردآوری اطلاعات مربوط به کرش نقش داشته‌اند، از جمله: باب آلیسون، دیوید کالورت، مت دالیگان، بن‌هال، دیوید جنینگز، رابرت جونز، استفان لوری، آلیستر پاترسون، پیتر رولینسون، تام ولنتاین و استیون ویلیامز.

بازی کرش با عنوان براگ سیزده کارتی نیز شناخته می‌شود. این بازی در بخش وسیعی از شمال انگلستان و ولز انجام می‌شود. گزارش‌هایی از کاونتری و برتون-آن-ترنت در جنوب، تا کامبریا و یورکشایر در شمال و ولزپول از ولز جنوبی در رابطه با انجام این بازی دریافت شده است. بر طبق اطلاعات ارائه شده از مراجع مختلف بازی در پلیموث و ادینبورگ با عنوان کرکرز (Crackers) شناخته شده است. انواع مختلفی از قوانین برای این بازی موجود است. در این مقاله با تعداد زیادی از این موارد آشنا خواهیم شد. در صورتی که اطلاعات بیشتری در رابطه با این بازی و مکان‌های انجام آن در اختیار دارید آن را با ما در میان بگذارید.

بازیکنان، کارت‌ها و تقسیم کارت

کرش در اصل یک بازی چهار نفره است. این بازی با یک بسته استاندارد 52 کارته بازی می‌شود.

دیلر اول به صورت تصادفی انتخاب می‌شود. برای مثال در یکی از روش‌ها می‌توانید کارت‌ها را رو به بالا تقسیم کنید. اولین بازیکنی که کارت هفت را دریافت کند اولین دیلر خواهد بود. دیلر کارت‌ها را بر زده و بازیکن سمت راستی‌اش آن‌ها را کات می‌کند. در ادامه دیلر تمامی کارت‌ها را در جهت عقربه‌های ساعت به صورت یکی یکی تقسیم می‌کند، به طوری که همه افراد 13 کارت داشته باشند. پس از بازی و محاسبه امتیاز کارت‌ها، نوبت پرداخت به سمت چپ می‌چرخد.

امکان انجام بازی با سه نفر نیز وجود دارد. در این حالت باز هم چهار دست 13 کارتی به بازیکنان داده می‌شود. سه دست به بازیکنان داده شده و یک دست هم به صورت یدکی رو به پایین قرار می‌گیرد. با شروع از بازیکن سمت چپ دیلر، هر بازیکن در نوبت خود این گزینه را در اختیار دارد که دست خود را دور انداخته و در عوض دست یدکی را دریافت کند (بدون اینکه بداند دست یدکی حاوی چه کارت‌هایی است). در برخی از نسخه‌های بازی‌ فردی که دستش را با دست یدکی عوض می‌کند باید یک سهم اضافی در استخر (pool) قرار دهد. این بخش به برنده نهایی بازی تعلق خواهد داشت.

اگر دو نفر در بازی شرکت داشته باشند دو دست یدکی وجود خواهد داشت. هر بازیکن می‌تواند دستی را که به او داده می‌شود نگه داشته و یا آن را با دست یدکی تعویض کند.

نحوه انجام بازی

هر بازیکن 13 کارت خود را به چهار دست براگ سه کارته تقسیم می‌کند. کارت‌ها به صورت نزولی از چپ به راست در مقابل بازیکن قرار می‌گیرند. کارت یا کارت‌های باقی مانده کنار گذاشته می‌شوند.

دست‌های معتبر سه کارتی به ترتیب نزولی عبارتند از:

1. پریال (prial): سه کارت از یک رتبه؛ کارت‌های 3 بالاترین، سپس آس، شاه و به همین ترتیب.
2. رانینگ فلاش (Running Flush) – همچنین با عناوین ران آن د بونس (run on the bounce) یا تروتر (trotter) نیز شناخته می‌شود: سه کارت متوالی از یک خال؛ 3-2-آس بالاترین، سپس آس-شاه-بی بی، تا 4-3-2 (پایین‌ترین)
3. ران (Run): سه کارت متوالی از ترکیب خال‌ها – رتبه بندی مانند رانینگ فلاش.
4. فلاش (Flush): سه کارت از یک خال (آس بالاترین)
5. جفت (Pair): دو کارت هم رتبه با هر کارت سومی (آس بالاترین)

برای کسانی که با دستان براگ آشنا نیستند، ترکیبات در انتهای صفحه با جزئیات بیشتر توضیح داده شده است.

توجه داشته باشید که سه کارت غیرمرتبط (رتبه‌های مختلف، خال‌های متفاوت و غیر متوالی) یک دست معتبر را تشکیل نمی‌دهند. به طور معمول افراد 13 کارت خود را به صورت چهار دست 3 کارتی مرتب کرده و آخرین کارت را دور می‌اندازند. با این حال در برخی موارد نمی‌توانید یا نمی‌خواهید از 13 کارت خود چهار دست معتبر بسازید. در این صورت شما می‌توانید به همان تعدادی که تمایل دارید (شاید فقط دو یا سه دست) دست خود را تقسیم کرده و کارت‌های باقی مانده خود را دور بریزید.

وقتی تمامی بازیکنان آماده بودند، هر فرد دست 3 کارتی (بالاترین دست) خود را نشان می‌دهد. بهترین دست یک امتیاز می‌گیرد. در ادامه همگی دست دوم خود را نشان می‌دهند. بهترین دست دوم یک امتیاز می‌گیرد. سپس دست‌های سوم و چهارم رو می‌شوند.

ممکن است در بهترین دست تساوی رخ بدهد؛ برای مثال دو بازیکن رانینگ‌های بالا از خال‌های مختلف داشته باشند. به این وضعیت در اصطلاح استاپ یا استاپر گفته می‌شود. در این شرایط هیچ کس امتیاز مربوطه را کسب نمی‌کند.

همیشه باید دست‌های 3 کارتی خود را به ترتیب نزولی از چپ به راست قرار دهید. هر فردی که دست بهتر خود را در سمت راست دست بدتر قرار داده و با این کار شانس خود را برای بردن یکی از دست‌های بعدی افزایش ‌دهد، به طور خودکار بازی را می‌بازد. همچنین، اگر کمتر از چهار دست ساخته باشید، تنها برای بردن دست‌های ابتدایی می‌توانید اقدام کنید. برای مثال اگر سه دست داشته باشید برای کسب سه امتیاز اول تلاش خواهید کرد.

نحوه امتیازدهی

در اماکن مختلف از امتیاز هدف متفاوتی استفاده می‌شود. برخی بازی را تا 7 امتیاز انجام می‌دهند، برخی نیز آن را تا 10، 11، 13 یا حتی 21 امتیاز ادامه می‌دهند. امتیاز هدف می‌تواند در صورت حضور کمتر از 4 بازیکن افزایش یابد. برای مثال در صورت حضور 4 بازیکن 11 امتیاز، و در صورت حضور دو یا سه بازیکن به 15 امتیاز برای برنده شدن نیاز باشد. در ولز جنوبی امتیاز هدف 12 است؛ با این حال لیدر باید 2 امتیاز از بازیکن دوم جلوتر باشد تا برنده محسوب شود. در غیر این صورت بازی تا زمانی ادامه می‌یابد که فردی به برتری 2 امتیازی دست پیدا کند.

برنده اولین بازیکنیست که به امتیاز هدف دست پیدا می‌کند. این اتفاق ممکن است قبل از مقایسه تمامی دست‌ها به وقوع بپیوندد. به عنوان مثال، در یک بازی 7 امتیازی، اگر دو بازیکن 6 امتیاز داشته باشند و یکی از آن‌ها دست اول (چپ) تقسیم کارت بعدی را برنده شود، آن بازیکن با رسیدن به 7 امتیاز اول بازی را برده است، حتی اگر بازیکن دوم بهترین دست دوم، سوم و چهارم را در اختیار داشته باشد.

در بعضی اماکن امتیاز بر روی کاغذ ثبت می‌شود. گاهی اوقات از یک تخته با میخ‌های مخصوص برای ثبت امتیاز استفاده می‌کنند. در ادامه دو طرح برای بازی 7 امتیازی از سالفورد و کاونتری برای شما نمایش داده شده است. بازیکنان امتیازدهی را از گوشه‌های صفحه شروع می‌کنند. برنده اولین فردیست که به سوراخ مرکزی می‌رسد. برخی امتیازدهی را بر روی تخته کربیج ثبت می‌کنند. هر بازیکن از انتهای یکی از چهار مسیر برای ثبت امتیاز خود استفاده می‌کند. هدف این است که زودتر از دیگران به امتیاز هدف توافق شده برسید.

برنده بازی از سه بازیکن دیگر شرط مورد نظر را دریافت می‌کند. برخی از رقم پرداختی ثابتی در تمامی بازی‌ها (برای مثال 50p) استفاده می‌کنند. برخی دیگر نیز به ازای هر امتیازی که از هدف فاصله دارند، مبلغ مشخصی را (مثلاً 1p یا 2p) به برنده پرداخت می‌کنند. در یکی دیگر از حالت‌های پرداخت فردی که در طول بازی هیچ امتیازی کسب نکرده باشد باید دو برابر پرداخت کند. برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن اگر هر سه رقیب صفر امتیاز کسب کنند، پرداخت بازی سه برابر ‌شود.

کرش

کرش زمانی رخ می‌دهد که یک بازیکن هر چهار امتیاز تقسیم کارت را به دست آورد. این روند پاداش به همراه خواهد داشت. میزان پاداش از مکانی به مکان دیگر متفاوت بوده و باید پیش از بازی بر سر آن توافق شود.

• برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن فرد کرش کننده برنده بازی محسوب شود.
• در برخی مناطق کرش تنها یک امتیاز اضافی ارزش دارد (پنج امتیاز به جای چهار امتیاز معمول).
• در برخی نسخه‌ها یک کرش چهار امتیاز به همراه داشته و علاوه بر این، یک سهم اضافی (معمولاً به اندازه ارزش یک گیم) توسط هر رقیب به بازیکن برنده پرداخت می‌شود.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن کرش تنها زمانی معتبر است که بازیکن، پس از اینکه تمامی افراد دست خود را آماده کردند و پیش از لو رفتن کارت‌ها، آن را اعلام کند. در این نسخه از بازی، بازیکنی که هر چهار دست را بدون گفتن “کرش” برنده شود، تنها چهار امتیاز بازی فعلی را کسب می‌کند. بازیکنی که قصد کرش دارد باید قبل از اعلام آن بررسی کند که تمامی افراد آماده هستند یا خیر. پس از اعلام این خبر، ایجاد هیچ گونه چیدمان مجددی برای دست‌ها مجاز نیست. باز هم راه‌های مختلفی برای امتیاز دهی وجود دارد:

• برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن کرش اعلام شده در صورت موفقیت برنده بازی فعلی شود. اگر بازیکنی کرش را اعلام کرده اما نتواند هر چهار دست را برنده شود، برای آن تقسیم کارت امتیازی نمی‌گیرد.
• برخی برای یک کرش موفق اعلام شده، پرداخت اضافی خارج از بازی اعطا می‌کنند. اگر کرش را اعلام کردید و موفق به بردن هر چهار دست نشدید، باید مبلغی را که برنده می‌شدید به سایر بازیکنان بپردازید. به عنوان مثال در یک بازی 10 امتیازی که در آن به برنده 2p به ازای هر امتیاز اختلاف پرداخت می‌شود، بازیکنی که کرش را اعلام می‌کند از هر رقیب 20p علاوه بر 4 امتیاز در صورت موفقیت دریافت می‌کند. اگر کرش با شکست مواجه شود، بازیکن طبق معمول برای هر دستی که کسب کرده، امتیاز می‌گیرد؛ با این حال باید 20p به هر رقیب برای کرش شکست خورده پرداخت کند.

اگر بازیکنی پیش از مقایسه هر چهار ست دست به امتیاز هدف برسد، بازی تمام شده محسوب می‌شود و هیچ کرشی وجود نخواهد داشت؛ حتی اگر همان بازیکن در دست‌های باقی‌مانده برنده شده باشد. بنابراین، در حالتی که قرار است برای یک کرش موفق اعلام شده به شما پول اضافی پرداخت‌ شود، باید مراقب باشید در زمانی که برای برد به 3 امتیاز یا کمتر نیاز دارید آن را اعلام نکنید؛ به دلیل اینکه پیش از پایان یافتن چهار دست به امتیاز هدف می‌رسید و بازی پایان خواهد یافت.

دست‌های ویژه

دست‌های ویژه زیر به طور معمول اما نه همیشه قابل استفاده هستند. پیش از انجام بازی باید در رابطه با جزئیات توافق شود.

فور اف ا کایند (چهار کارت از یک نوع)

اگر تمامی چهار کارت یک رتبه را داشته باشید و همه آن‌ها را در دست‌های 3 کارتی قرار دهید، وضعیت با عنوان اتوبوس سواری یا پاپی (poppy) شناخته می‌شود. این حالت یک امتیاز اضافی برای شما به همراه خواهد داشت؛ تا زمانی که 4 کارت یکسان را داشته باشید اهمیتی ندارد که هیچ یک از دست‌های شما به واقع برنده شوند. به طور معمول برای این حالت یک پرداخت اضافی نیز وجود دارد که از قبل باید بر سر آن توافق شود. هنگام انجام بازی با پرداخت ثابت، پرداخت اضافی می‌تواند هم‌ارزش با یک بازی باشد. زمانی که بر اساس توافق پرداخت به صورت 2p به ازای هر امتیاز باشد، یک اتوبوس سواری می‌تواند 5p یا 10p یا 20p برای هر بازیکن به همراه داشته باشد.

اگر دو یا چند بازیکن اتوبوس سواری داشته باشند، بالاترین در میان آن‌ها امتیاز را کسب می‌کند. بدین منظور، چهار 4 بالاترین بوده و پس از آن آس، شاه، بی بی الی پنج، سه، دو قرار دارند.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن برای گرفتن امتیاز یا بردن شرط اتوبوس سواری باید اولین باری که کارت‌های خود را دریافت می‌کنید با زدن ضربه به میز ناک (یا چاپ – chap) کنید؛ بدین طریق به سایر بازیکنان هشدار می‌دهید که پیش از انتخاب 3 کارت دستشان در جریان این که شما چهار کارت از یک نوع (فور اف ا کایند) را در اختیار دارید باشند.

در ولز جنوبی برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن فور اف ا کایند (یا بهترین فور اف ا کایند از میان چندتا) هر چهار امتیاز تقسیم کارت را به دست آورده و ادامه کارت‌ها بازی نمی‌شوند. چهار 4 به طور مستقیم برنده گیم خواهد شد.

جفت (pair)

بازیکنی که شش کارت جفت در اختیار دارد می‌تواند با نشان دادن آن‌ها از دیلر تقاضای تقسیم کارت مجدد کند. این روند اجباری نیست، شاید شما تمایل داشته باشید که با استفاده از جفت‌هایتان تعدادی ران تشکیل بدهید؛ با این حال اگر تصمیم بر اعلام بگیرید، این وضعیت بر تمامی اقدامات و پرداخت‌های دیگر ارجحیت دارد. به عنوان مثال، اعلام جفت بر فور اف ا کایند و کرش اولویت دارد.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن برای تقسیم کارت مجدد به پنج جفت نیاز است.

ران سیزده کارتی

بازیکنی که از هر رتبه یک کارت دارد (A-2-3-4-5-6-7-8-9-10-J-Q-K) می‌تواند به جای بازی دست، این وضعیت را اعلام کند. بر اساس توافق از پیش انجام شده این وضعیت یا منجر به برد فوری گیم شده یا پرداخت مازادی را برای دارنده به همراه خواهد داشت. در صورتیکه نحوه پرداخت‌ به برنده بازی بر اساس اختلاف امتیاز باشد، میزان آن می‌تواند برابر با شرط بازی یا برابر با ارزش 10 امتیاز باشد. اگر ران 13 کارتی اعلام شود، دست بازی نمی‌شود و تقسیم کارت به بازیکن بعدی انتقال می‌یابد.

دیگر انواع

بر زدن‌ اختیاری

در برخی از نسخه‌های بازی‌ دیلر می‌تواند تصمیم بگیرد که کارت‌ها را بر نزند. در چنین حالتی دیلر باید به سایر بازیکنان هشدار بدهد که کارت‌ها بر زده‌ نشده‌‌اند. علاوه بر این بازیکن سمت راست دیلر هم می‌تواند تصمیم بگیرد که کارت‌ها را کات نکند. اگر بر زدن‌ وجود نداشته باشد، بازیکنانی که تقسیم کارت قبلی را به خاطر می‌آورند ممکن است بتوانند نحوه توزیع کارت‌ها را در تقسیم کارت جدید تخمین بزنند.

یوگی یا چاس (Yogi, Chas)

در این نسخه، در صورت تساوی در یک امتیاز، امتیاز به بازیکن خیالی معروف به یوگی (در یورکشایر) یا چاس (در لینکلن شایر) تعلق می‌گیرد. در پایان بازی، هر فردی که امتیازش برابر یا کمتر از امتیاز یوگی/چاس باشد، باید به برنده به صورت دوبل پرداخت کند. این جایگزین قانونیست که در طی آن بازیکنی که هیچ امتیازی ندارد باید دو برابر پرداخت کند. اگر یوگی یا چاس برنده بازی باشد (در پایان امتیاز بیشتری نسبت به هر یک از بازیکنان واقعی داشته باشد)، تمامی افراد هزینه بازی را به استخر می‌پردازند تا در گیم آینده توسط برنده دریافت شود.

بازگشت به صفر

در این نسخه اگر بازیکنی شش جفت یا ران سیزده کارتی از آس تا شاه را اعلام کند، امتیازات سه بازیکن دیگر به صفر کاهش می‌یابد. این در حالیست که امتیاز بازیکن اعلام‌کننده به همان شکلی که هست باقی می‌ماند. در ادامه کارت‌ها ریخته‌ شده‌ و دیلر بعدی تقسیم کارت جدید را انجام می‌دهد.

بازیکنی که یکی از این دست‌ها را در دست دارد ممکن است تصمیم بگیرد که آن را اعلام نکند، بلکه به جای آن کارت‌هایش را بازی کند. این وضعیت در صورتی که سایر بازیکنان امتیازی نداشته‌ یا امتیاز کمی‌ برای از دست دادن‌ داشته‌ باشند، اغلب معقول خواهد بود. یک ران سیزده کارتی را می‌توان به صورت چهار ران بازی کرد و برخی از آن‌ها ممکن است دارای پاداش باشند، بدین ترتیب بازیکن دست کم یک امتیاز به دست خواهد آورد.

بدون جفت

در برخی نسخه‌ها جفت دست معتبر محسوب نمی‌شود. در این نسخه‌ها پایین ترین دست سه کارته قابل بازی فلاش است.

براگ 9 کارتی

براگ 9 کارتی را می‌توان تا پنج نفر هم بازی کرد. هر بازیکن یک سهم به استخر پول می‌پردازد. به هر بازیکن 9 کارت داده‌ می‌شود.

• اگر کسی فور اف ا کایند داشته باشد، آن را نشان می‌دهد و بهترین فور اف ا کایند برنده پات می‌شود.
• اگر کسی چهار جفت داشته باشد، می‌تواند با نشان دادنشان در اصطلاح “گیم را ذخیره کند”. بدین ترتیب هیچ کس پات را برنده نمی‌شود. هر بازیکن سهم دیگری در آن قرار داده‌ و بازیکن بعدی تقسیم کارت را انجام می‌دهد.

برنده شدن در پات با فور اف ا کایند نسبت به ذخیره گیم با چهار جفت اولویت دارد.

اگر کسی فور اف ا کایند یا چهار جفت را اعلام نکند، هر بازیکن 9 کارت خود را به سه دست براگ سه کارته تقسیم می‌کند. در ادامه بالاترین آن‌ها را رو به پایین در سمت چپ، پایین‌ترین را در سمت راست و دست میانی را بین آن‌ها قرار می‌دهد. دست‌های سمت چپ ابتدا در معرض دید قرار می‌گیرند. این کار از بازیکن سمت چپ دیلر آغاز می‌شود. هر کسی که بهترین دست سمت چپی را داشته باشد شروع به رونمایی دست‌ میانی می‌کند.

فردی که بهترین دست میانی را دارد دست‌ سمت راست را به نمایش می‌گذارد. دست‌ها همیشه به نوبت در معرض دید قرار می‌گیرند. این کار در جهت عقربه‌های ساعت دور میز ادامه می‌یابد. اگر در هر یک از این سه راند برای بهترین دست تساوی رخ بدهد، بازیکنی که زودتر دست را در معرض دید قرار داده‌ است برنده آن است. وی در عین حال اولین فردی خواهد بود که دست بعدی را آشکار می‌کند.

رتبه بندی دست‌های براگ مشابه با جدولیست که در ادامه مطلب آمده‌ است، با این تفاوت که در بیشتر بازی‌ها پریال یا ست 9 بالاترین بوده و پس از آن ست آس قرار دارد. سایر پریال‌ها به ترتیب طبیعی دنبال می‌شوند: شاه، بی بی، سرباز، 10‌، 8‌، 7، 6، 5، 4، 3، 2. فور اف ا کایند هم به همین ترتیب رتبه بندی می‌شود.

مجموعه‌ای از سه کارت که ران، فلاش یا جفت نباشد را نیز می‌توان به صورت دست بازی کرد. اگر تمامی بازیکنان به همین صورت بازی کنند، بالاترین کارت برنده می‌شود. اما اگر دو یا چند نفر بالاترین کارت مشابه را داشته باشند، دومین کارت بالا مقایسه می‌شود. اگر این‌ها نیز برابر باشند، کارت سوم مقایسه می‌شود.

برای بردن‌ پات بازیکن باید حداقل دو دست از سه دست را برنده‌ شود. اگر سه بازیکن هر کدام در یک دست برنده شوند، بازی ذخیره می‌شود؛ بدین معنی که پات به تقسیم کارت بعدی منتقل می‌شود. هر بازیکن در ادامه باید سهم بیشتری به آن پرداخت کند.

انواع براگ 9 کارتی

بسیاری افراد به نحوی بازی‌ می‌کنند که در طی آن پات فقط در صورتی که یک بازیکن برنده‌ شده‌ یا حداقل سه دست را مساوی کرده‌ باشد، به افراد تعلق بگیرد. در این نسخه ترتیب قرار گرفتن‌ دست‌ها اهمیتی ندارد. اگر بازیکن دارنده هر سه دست برابر با برنده یکی بوده، یا اگر هیچ بازیکنی سه دست برتر یا برابر را نداشته باشد، هیچ‌کس برنده نمی‌شود. بدین ترتیب پات به تقسیم کارت بعدی منتقل می‌شود و هرکس یک شرط دیگر به آن اضافه می‌کند.

در برخی نسخه‌ها پریال 3 یا پریال 7، به جای 9، بالاترین محسوب می‌شوند.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن دیلر پس از نگاه کردن به دست خود می‌تواند تصمیم بگیرد که کارت دهم را به هر بازیکن بدهد یا خیر. در این وضعیت هر بازیکن باید یک کارت خود را بسوزاند. بازی طبق حالت معمول آن ادامه می‌یابد. این امکان مزیتی جزئی را در اختیار دیلر قرار می‌دهد، بر این اساس که سایر بازیکنان نمی‌توانند در مورد تقسیم شدن یا نشدن کارت دهم تصمیم بگیرند.

در برخی نسخه‌ها اگر گمان ‌کنید شانسی برای برنده‌ شدن‌ ندارید، می‌توانید کارت‌های خود را “تقسیم کارت به درد نخور” نامیده و آن‌ها را “پک کنید” (یعنی پرتاب کنید). این روند هیچ تأثیری بر بازی ندارد. بقیه افراد طبق معمول بازی می‌کنند و شما هم باید آن‌ها را بازی کنید، هر چه قدر هم که بد باشند.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن چهار جفت بر فور اف ا کایند اولویت دارد.

در برخی نسخه‌ها یک رانینگ فلاش 9 کارتی برتر از فور اف ا کایند است.

به نقل از ویکتور ویکفیلد در یکی از نسخه‌های بازی دو جوکر به بسته‌ اضافه شده‌ و شش نفر اجازه بازی‌ را خواهند داشت. از جوکر می‌توان برای نشان دادن‌ یک رتبه، یا یک خال خاص استفاده کرد. بنابراین می‌توان از آن برای ایجاد پریال، ران یا فلاش استفاده کرده ولی نمی‌توان رانینگ فلاش را توسط آن ایجاد کرد. بین دو دست که در چنین وضعیتی مساوی هستند، دستی که حاوی کارت‌های طبیعیست بر دست حاوی جوکر برتری دارد. هنگامیکه جوکر در یک فلاش استفاده می‌شود، همیشه به عنوان پایین‌ترین کارت خال خود به حساب می‌آید. به عنوان مثال 7 خشت-4خشت-جوکر، 7دل-3دل،2دل را می‌زند. این ترتیب هم 7پیک-3پیک-جوکر را می‌زند.

در بازی شش نفره با دو جوکر، همه کارت‌ها تقسیم می‌شوند؛ با این حال همچنان می‌توان نسخه‌ای که دیلر در آن برای کارت دهم تصمیم می‌گیرد را بازی کرد. اگر بازیکنی “تقسیم کارت به درد نخور” را اعلام کند، دیلر می‌تواند کارت‌های آن بازیکن را بر زده‌ و هر کدام را به پنج بازیکن باقی مانده بدهد. این بازیکنان هرکدام یک کارت را دور می‌اندازند. کارت‌های دور انداخته‌‌ شده‌‌‌ به همراه کارت‌های تقسیم نشده می‌توانند توسط بازیکن دارنده‌ تقسیم کارت به دردنخور‌ گرفته شده‌ و به عنوان یک دست بازی‌ شوند.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن جوکرها دقیقاً معادل کارتی هستند که جایگزین آن می‌شوند. کارت‌های وایلد در این حالت پایین‌تر از کارت‌های طبیعی نیستند. بنابراین 10-9-8 و 10-جوکر-8 دست‌هایی برابر هستند. از میان این‌ها دستی که زودتر رو می‌شود برنده خواهد بود. با این وجود در این نسخه نمی‌توان از جوکرها برای ساختن‌ فور اف ا کایند برنده پات استفاده کرد. تنها فور اف ا کایند طبیعی به صورت فوری برنده پات می‌شود.

در برخی نسخه‌ها اعلام چهار جفت بر اعلام فور اف ا کایند اولویت دارد.

براگ 9 کارتی گاهی به جای پات بر سر امتیاز بازی می‌شود. در این صورت امتیازات کسب شده‌ در هر تقسیم کارت به شرح زیر خواهند بود:

•  3 امتیاز برای فور اف ا کایند، یا
•  1 امتیاز برای ذخیره بازی (4 جفت)، یا
• 4 امتیاز برای بردن‌ هر سه دست 3 کارتی، یا
• 1 امتیاز برای هر دست 3 کارتی برنده (اگر هیچکس هر سه کارت را نبرد).

در این نسخه امتیاز هدف تعیین می‌شود. بازیکنی که زودتر از دیگران به امتیاز هدف رسیده‌ یا از آن عبور می‌کند برنده پات می‌شود. در عین حال می‌توان یک محدودیت زمانی را نیز پس از بازی تعداد مشخصی از دست‌ها برای بازی تعیین کرد. برای مثال “4 تقسیم کارت آخر” را می‌توان تا ساعت 7:30 بعد از ظهر فراخوانی کرد.

در این بازی یک بازیکن نمی‌تواند با ذخیره گیم برنده پات شود. اگر بازیکنی با ذخیره گیم در آخرین تقسیم کارت به بالاترین امتیاز دست یابد، باید تقسیم کارت دیگری انجام شود.

در نسخه دارای امتیاز هدف، برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن بازیکنی که دارای فور اف ا کایند است می‌تواند کسب شش امتیاز را انتخاب کرده یا این که از تمامی بازیکنان شش امتیاز کم کند.

برخی با یک پات برای هر دست به اضافه یک پات چهارم (پاداش) بازی می‌کنند. این پات زمانی که بازیکنی هر سه دست را برنده ‌شود جمع آوری می‌شود.

براگ 6 کارتی

هر بازیکن سهم توافق شده‌ را به پات می‌پردازد. دیلر هر بار 6 کارت به هر بازیکن می‌دهد. اگر کسی چهار کارت در یک رتبه داشته باشد، فوراً این وضعیت را اعلام می‌کند. بهترین فور اف ا کایند برنده خواهد بود.

اگر کسی فور اف ا کایند یا چهار جفت را اعلام نکند، هر بازیکن 6 کارت خود را به دو دست براگ سه کارته تقسیم می‌کند. در ادامه بالاترین آن‌ها را رو به پایین در سمت چپ و پایین‌ترین را در سمت راست قرار می‌دهد. دست‌های سمت چپ ابتدا در معرض دید قرار می‌گیرند. این کار از بازیکن سمت چپ دیلر آغاز می‌شود. سایر بازیکنان به نوبه خود یا پاس می‌دهند یا دست چپ خود را در معرض دید قرار می‌دهند. هر کسی که بهترین دست سمت چپی را داشته باشد (یا اولین نفر در صورت تساوی) شروع به رونمایی دست‌ راست می‌کند. سایر بازیکنان نیز به نوبه خود همین کار را انجام می‌دهند یا پاس می‌دهند.

رتبه بندی دست‌های براگ مشابه با جدولیست که در ادامه مطلب آمده‌ است، با این تفاوت که در بیشتر بازی‌ها پریال یا ست 6 بالاترین بوده‌ و پس از آن ست آس قرار دارد. سایر پریال‌ها به ترتیب طبیعی دنبال می‌شوند: شاه، بی بی، سرباز، 10‌، 9، 8‌، 7، 5، 4، 3، 2. فور اف ا کایند هم به همین ترتیب رتبه بندی می‌شود.

مجموعه‌ای از سه کارت که ران، فلاش یا جفت نباشد را نیز می‌توان به صورت دست بازی کرد. اگر تمامی بازیکنان به همین صورت بازی کنند، بالاترین کارت برنده می‌شود. و اگر دو یا چند نفر بالاترین کارت مشابه را داشته باشند، دومین کارت بالا مقایسه می‌شود. همچنین اگر این‌ها نیز برابر باشند، کارت سوم مقایسه می‌شود.

اگر یکی از بازیکنان بالاترین دست چپ و بالاترین دست راست را داشته باشد، یا یکی از این‌ها را برنده شود و دیگری را مساوی کند، یا با هر دو دست به بهترین شکل مساوی کند، آن بازیکن برنده پات است. همچنین اگر دو بازیکن در بهترین دست چپ و بهترین دست راست با هم برابر شوند، پات را به طور مساوی بین خود تقسیم می‌کنند. در هر صورت دیگر، هیچ‌کس برنده نمی‌شود؛ پات به تقسیم کارت بعدی منتقل ‌شده و هرکس یک سهم دیگر به آن اضافه می‌کند.

انواع: برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن یک رانینگ فلاش شش کارتی (به عنوان مثال 3-4-5-6-7-8-9 از یک خال) برنده دست شده‌ و فور اف ا کایند را شکست می‌دهد.

براگ 7 کارتی

این بازی به جز در موارد زیر مشابه با براگ 6 کارتی است.

• به هر بازیکن هفت کارت داده‌ می‌شود.
• اگر هیچ کس فور اف ا کایند نداشته باشد، هر بازیکن یک کارت را به صورت رو به پایین دور می‌اندازد. در ادامه هم شش کارت باقی مانده را به دست چپ و دست راست تقسیم می‌کند.
• بالاترین پریال یا فور اف ا کایند مجموعه‌ای از 7 است. سایرین به ترتیب طبیعی خود رتبه بندی می‌شوند. بنابراین ترتیب اولویت برای پریال‌ها و فور اف ا کایند به صورت A-K-Q-J-10-9-8-6-5-4-3-2-7 است.
• برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن یک رانینگ فلاش هفت کارتی فور اف ا کایند را شکست می‌دهد.

رتبه بندی دست‌های براگ

ترتیب دست‌های ممکن براگ سه کارته از بالاترین به پایین‌ترین به شرح زیر است.

ترکیب	مثال	توضیح
پریال	3 پیک-3 دل-3 خشت آس گشنیز- آس پیک- آس دل … 2 گشنیز-2 پیک-2 خشت	پریال (مخفف جفت رویال – pair royal) عنوانی در براگ برای سه کارت از یک رتبه به کار می‌رود. بهترین مجموعه یک پریال 3 است، اگرچه در برخی از انواع، پریال‌های دیگر بهترین هستند (این وضعیت در قوانین مربوط به بازی مشخص خواهد شد). پریال‌های باقی‌مانده بر اساس رتبه بندی کارت‌ها دنبال می‌شوند: A-A-A، K-K-K، Q-Q-Q، و غیره تا 2-2-2، سه تا 2 پایین‌ترین پریال است.
رانینگ فلاش یا ران آن د بونس (Run on the bounce)	3 گشنیز، 2 گشنیز، آس گشنیز آس خشت، شاه خشت، بی بی خشت … 4 دل، 3 پیک، 2 دل	رانینگ فلاش مجموعه‌ای از سه کارت متوالی از یک خال است. ران مجموعه‌ای از سه کارت متوالی از خال‌های متفاوت است. اگرچه آس بالا است، A-2-3 به عنوان یک ران معتبر یا یک رانینگ فلاش معتبر در صورتی که همه کارت‌ها یکسان باشند به حساب می‌آید. در واقع A-2-3 بالاترین رانینگ فلاش یا ران است،. A-K-Q از یک خال در جایگاه دوم بوده و پس از آن K-Q-J قرار دارد. این روند به همین ترتیب تا 4-3-2 که پایین‌ترین است ادامه می‌یابد. 2-A-K یک ران یا رانینگ فلاش معتبر محسوب نمی‌شود.
ران	3 خشت، 2 گشنیز، آس دل آس دل، شاه خشت، بی بی خشت 4 دل، 3 پیک، 2 دل
		هر رانینگ فلاش بر هر ران با خال‌های ترکیبی برتری دارد. برای مثال 4 دل-3 دل-2 دل، 3 خشت-2 گشنیز- آس دل یا آس دل-شاه خشت- بی بی خشت را می‌زند.
فلاش	آس گشنیز، شاه گشنیز، سرباز گشنیز … 5 پیک، 3 پیک، 2 پیک	یک فلاش شامل سه کارت از یک خال است (نه لزوما متوالی چون در این صورت رانینگ فلاش تشکیل خواهد شد). هنگام مقایسه فلاش‌ها، ابتدا بالاترین کارت، سپس در صورت تساوی کارت میانی و در نهایت در صورت لزوم پایین‌ترین کارت‌ها با هم مقایسه می‌شوند. بنابراین شاه دل- 9 دل- 2 دل، بی بی پیک- 10 پیک- 5 پیک را می‌زند. این هم به نوبه خود بی بی خشت- 10 خش- 3 خشت را می‌زند و این ترکیب هم بی بی گشنیز- 9 گشنیز – 8 گشنیز را شکست می‌دهد.
جفت	آس گشنیز، آس دل، شاه پیک … 2 دل، 2 خشت، 3 خشت	یک جفت از دو کارت با رتبه مساوی تشکیل می‌شود. کارت سوم رتبه دیگری دارد زیرا در غیر این صورت یک پریال خواهید داشت. هنگام مقایسه جفت‌ها، ابتدا رتبه جفت مقایسه می‌شود. اگر این‌ها مساوی باشند، کارت فرعی فرد مشخص می‌کند که کدامیک بالاتر است. به عنوان مثال 9-9-3، 8-8-شاه را شکست می‌دهد. این هم به نوبه خود 8-8-سرباز را شکست می‌دهد.

موارد فوق تنها دست‌های 3 کارتی هستند که در کرش قابل بازی هستند. براگ سه کارتی با سه کارت بدون همتا را نیز می‌توان بازی کرد. سه کارت بدون همتا کارت‌هایی هستند که پشت سر هم قرار ندارند، یکسان نیستند و فاقد جفت هستند. این مجموعه بر اساس بالاترین کارت خود رتبه بندی می‌شود. اگر بالاترین کارت‌های دو دست برابر باشند، کارت‌های بالای دوم با هم مقایسه می‌شوند. اگر این‌ها نیز برابر باشند، کارت‌های سوم مقایسه می‌شوند. بنابراین سرباز-6-3، 10-9-7 را شکست می‌دهد. این هم به نوبه خود 10-9-6 را شکست می‌دهد. نمونه‌ای از بالاترین ست بدون همتا آس پیک-شاه پیک-سرباز دل است. برای پایین‌ترین هم می‌توان 5 گشنیز-3 خشت-2 پیک را مثال زد. این مجموعه‌های بدون همتا را می‌توان در براگ 6 کارتی، 7 کارتی و 9 کارتی استفاده کرد، اما در کرش بدون کاربرد هستند.

هیچ ترتیب خالی در براگ وجود ندارد، بنابراین امکان این که دو دست از نظر رتبه با هم برابر باشند وجود دارد. برای مثال 7 پیک-7 دل-بی بی گشنیز با 7 گشنیز-7خشت-بی بی خشت برابر است.

بازیکنان پوکر باید توجه داشته باشند که در این بازی رانینگ فلاش (استریت فلاش) با پریال شکست می‌خورد. “ران” و “فلش” در براگ برعکس پوکر ترتیب بندی می‌شوند.