معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی تروکوی برزیلی (Brazilian Truco)

تروکو احتمالاً محبوب‌ترین بازی با ورق در برزیل است. این بازی هیجان‌انگیز و پر جنب و جوش بوده و می‌تواند از بیرون شبیه به بحث مشتاقانه چهار فرد مست با یکدیگر به نظر برسد که ممکن است هر آن وارد نزاع شوند. مانند اکثر بازی‌های گروه “Put”، به هر بازیکنان سه کارت داده‌ می‌شود. هدف این است که از بین سه تریک، بیشترین تعداد را برنده شوید. با این حال، می‌توان بازی را متوقف کرد و شرط را بالا برد. این‌جاست که بلوف زدن‌، فریاد و تهدیدهای شوخ طبعانه وارد بازی می‌شوند.

حداقل سه نوع مختلف از تروکو در برزیل بازی می‌شود. در این صفحه ابتدا تروکو مینیرو (Mineiro) که در میناس گرائیس بازی می‌شود توضیح داده‌ شده‌ است. پس از آن تروکو پائولیستا (Paulista) که در سائو پائولو انجام می‌شود ذکر خواهد شد. نوع سوم تروکو گائوچو (Gaucho)  یا تروکو گادریو (Gaudério) یا تروکو کگو (Cego) است که در ریوگرند دل سول با استفاده از کارت‌های اسپانیایی بازی می‌شود.

در ادامه این مقاله به طور مفصل به آموزش و بررسی این بازی خواهیم پرداخت. پس همراه بیوکازینو باشید.

تروکو مینیرو

بازیکنان، تجهیزات و قالب بازی

این بازی برای چهار بازیکن در گروه‌های ثابت تنظیم شده‌ است. افراد یک تیم در مقابل هم می‌نشینند. جهت بازی خلاف جهت حرکت عقربه‌های ساعت است.

می‌توان بازی را با یک دست 40 کارتی انجام داد و فقط 9 و 10 و 8‌ها را از یک دست استاندارد 52 کارتی حذف کرد. چنین دستی کثیف (baralho sujo) یا دست کامل (baralho cheio) نامیده‌ می‌شود. در دست کامل، رتبه بندی کارت‌ها از بالا به پایین به صورت زیر است:

• 4 گیشنیز (زاپ)
• 7 دل (اسکوپتا)
• آس پیک (اسپادیلها)
• 7 خشت (پیکا-فومو)
• 3‌ها
• 2ها
• آس دل، گیشنیز و خشت
• همه شاه‌ها
• همه‌ سربازها
• همه بی‌بی‌ها
• 7های سیاه
• 6ها
• 5ها
• همه 4ها به غیر از گیشنیز

چهار کارت برتر مانیلها (Manilhas) نامیده‌ می‌شوند. نام آن‌ها به زبان پرتغالی در داخل پرانتز آمده‌ است. به استثنای این چهار کارت، خال دیگر کارت‌ها اهمیتی ندارد. به طوری که برای مثال همه 3ها از نظر رتبه با هم برابر هستند، همچنین همه 2ها و غیره. توجه داشته باشید که مانند بسیاری از بازی‌های پرتغالی، بی‌بی در رتبه پایین‌تری از سرباز‌ قرار دارد.

بازی را همچنین می‌توان با یک دست “تمیز” 27 کارتی انجام داد. در چنین دستی تمام کارت‌هایی که پایین‌تر از بی‌بی رتبه بندی شده‌اند حذف می‌شوند و یک جوکر به دست اضافه خواهد شد. برای جزئیات بیشتر به بخش انواع بازی مراجعه کنید.

امتیازدهی در بازی با استفاده از دانه‌های اورموسیا (تنتو) نیز مرسوم است. برای این کار حداقل 22 دانه مورد نیاز است. این دانه‌ها در شروع بازی در ظرف مناسبی نگهداری می‌شوند. هر بازی شامل مجموعه‌ای از دیل‌ها است که در هر یک از آن‌ها یک گروه می‌تواند برنده یک یا چند تنتو شود. یک بازیکن از گروه برنده، تعداد مشخصی از تانتوها را از ظرف برمی‌دارد و آن‌ها را روی میز در مقابل خود نگاه می‌دارد تا امتیاز فعلی تیم را نمایش دهند. اولین گروهی که 12 (یا بیشتر) تنتو را در هر تعداد دیل که لازم باشد جمع آوری کند، برنده بازی است. اگر تنتوی واقعی در دسترس نباشند، می‌توان از لوبیا به عنوان جایگزین استفاده کرد یا امتیاز را با قلم و کاغذ ثبت نمود.

آماده سازی و دیل

گروه‌ بندی با هر روش توافق شده‌ای قابل انجام است. اگر ترکیب گروه‌ها از قبل هماهنگ نشده باشند و بازیکنان تجربه یکسانی نداشته باشند، معمولاٌ هر یک از دو بازیکن با تجربه‌تر برای ایجاد تعادل در بازی، یکی از بازیکنان کم تجربه‌تر را به عنوان شریک برای خود انتخاب می‌کنند. راه جایگزین این است که بازیکنان از دست بر زده‌ شده‌ کارتی را بکشند. کسانی که بالاترین کارت‌ها را می‌کشند (شمارش از شاه به عنوان بالاترین تا آس به عنوان پایین‌ترین) شریک فرد دیگر خواهند بود. شرکا اجازه دارند اطلاعات را به وسیله کد یا حرکات مشخصی با هم به اشتراک بگذارند. بنابراین هر گروه می‌‌تواند برای تصمیم‌گیری درباره روش خود، مدتی را به تنهایی بگذراند. اگر یک سری از بازی در حال انجام باشد، معمولاً ترکیب گروه به همان صورت در تمام مدت حفظ می‌شود تا بحث در مورد سیگنال‌ها تکرار نشود.

دیلر اول با فرآیندی تصادفی انتخاب می‌شود. برای مثال هر کس که کم‌ترین‌ کارت را از دست به هم ریخته‌ بکشد دیلر خواهد بود. نوبت دیل بعد از هر دست به بازیکن سمت راست می‌رسد. دیلر، که آخرین نفری است که در اولین تریک بازی می‌کند، به عنوان “پا” o pé)) شناخته می‌شود. بازیکن سمت راست دیلر، که اولین تریک را شروع می‌کند، “دست” (o mão) نامیده‌ می‌شود.

دیلر کارت‌ها را مخلوط می‌کند. باید از روش ریفل شافا (Riffle shuffle) برای بر زدن‌ استفاده‌ کرد. کارت‌ها باید در بالای میز و در دید سایر بازیکنان بر زده‌ شوند. قوانین رسمی استفاده‌ از انواع دیگر بر زدن‌ کارت‌ها مانند ویو (Weave) را ممنوع می‌کند. در روش ویو دست دو قسمت می‌شود و این دو نیمه به درون یکدیگر فشرده و بر زده‌ می‌شوند.

این روند باعث می‌شود کارت‌ها یکی در میان قرار بگیرند. آورهند شافل (Overhand shuffle) نیز مجاز نیست. در این روش دسته‌هایی از کارت از پایین جا به جا و به بالا منتقل می‌شوند. بعد از بر زدن‌ بازیکنی که در سمت چپ دیلر قرار دارد کارت‌ها را کات می‌کند. می‌توان کارت‌ها را تا سه بار کات کرد. اما هر بار بازیکن کات کننده‌‌‌ باید بسته کارت‌ها را فقط به دو نیم تقسیم کند و نه بیشتر. در ادامه کاتر به دیلر می‌گوید که کارت‌ها را از بالا به پایین (برو پایین – desce) یا از پایین به سمت بالا  (برو بالا – sobe’) تقسیم کند.

طبق دستور، دیلر سه کارت بالا یا سه کارت پایین بسته‌ را به مائو (بازیکن “دست” (سمت راست دیلر)) می‌دهد. او به آن‌ها نگاه می‌کند و سه گزینه برای بازی در اختیار دارد:

1. کارت‌ها را نگه دارد
2. کارت‌ها‌ را به شریک خود بدهد. کارت‌ها به صورت رو به پایین روی میز بازی شده‌ ‌و توسط دیلر یا هم‌تیمی دیلر دیده‌ نمی‌شوند.
3. کارت‌ها را بسوزاند

 سه کارت رو به بالا بر روی میز قرار می‌گیرند تا توسط همه دیده‌ شده‌ و سپس کنار گذاشته‌ ‌می‌شوند. این کارت‌ها تا دیل بعدی استفاده نمی‌شوند.

اگر گزینه 2 یا 3 انتخاب شود، دیلر سه کارت بعدی را به مائو می‌دهد که دوباره همان گزینه‌ها را برای بازی در اختیار دارد؛ با این تفاوت که او با محدودیت‌های زیر روبروست:

• فقط یک ست از سه کارت می‌تواند به هم‌تیمی او واگذار شود. بنابراین پس از انتخاب گزینه 2، تنها 1 و 3 در دسترس او خواهند بود.
• بیش از سه ست کارت را نمی‌توان رد کرد. بنابراین پس از این‌که مائو 9 کارت را دید و “سوزاند” یا به شریک خود داد، باید سه کارت بعدی را نگه دارد.

وقتی مائو گزینه 1 را انتخاب کند و کارت‌ها را نگه دارد، دیلر سه کارت بعدی را به شریک او می‌دهد. سه کارت بعد از آن به بازیکن سمت چپ داده‌ ‌می‌شوند؛ مگر این‌که بازیکن سمت چپ قبلا کارت‌هایی که توسط مائو رد شده‌ است را گرفته‌ باشد. سه کارت بعد از آن هم به دیلر می‌رسند.

سیگنال‌ها و مکالمه

تروکو یک بازی پر جنب و جوش و شلوغ است. بازیکنان می‌توانند در هر زمان از بازی با حرکات به یکدیگر علامت دهند و بگویند چه کارت‌هایی دارند. بازیکنان می‌توانند نشان دهند که دوست دارند شریکشان چه کارتی بازی کند، یا این که فقط رقیبشان را گیج کند. بر روی کد حرکات از قبل به صورت خصوصی بین هم‌تیمی‌ها توافق شده‌ است و برای حریف فاش نمی‌شود. با این حال، بازیکنان اجازه ندارند با صحبت کردن، اطلاعات خاصی در مورد کارت‌هایی که در اختیار دارند به یکدیگر بدهند. شما می‌توانید با عبارات مبهم در مورد قدرت کارت‌های دست خود صحبت کنید. به علاوه می‌توانید با شریک خود در مورد شرط بندی و پذیرش یا بالا بردن‌ میزان شرط صحبت کنید. لازم به ذکر است که شما مجاز نیستید به هیچ کارت خاصی اشاره کنید و از شریک خود در مورد قدرت کارت‌های او سوال کنید.

نحوه انجام بازی

طبق قوانین کارت‌ها در سه تریک بازی می‌شوند که در برزیل به عنوان (rodadas ( راند)) شناخته می‌شوند. هر کدام از این راندها شامل یک کارت از هر بازیکن است. مائو اولین تریک را آغاز می‌کند (اولین کارت را بازی می‌کند). سایر بازیکنان به ترتیب در خلاف جهت عقربه‌های ساعت هر کدام یک کارت را بازی می‌کنند. بالاترین کارت بازی شده‌ تریک را به نفع تیم شخصی که آن کارت را بازی کرده است، برنده‌ می‌شود. بازیکنی که آن کارت را بازی کرده تریک دوم را هدایت می‌کند. تریک دوم به همین ترتیب انجام می‌شود و برنده تریک دوم تریک سوم را شروع می‌کند. هر تیمی که اکثر تریک‌ها را برنده شود، دست را برنده می‌شود و یک تنتو از ظرف بر می‌دارد.

هیچ محدودیتی در مورد کارتی که می‌توان در یک تریک بازی کرد وجود ندارد. برای مثال هیچ الزامی برای پیروی از خال برای شکست دادن کارت‌های بازی شده وجود ندارد. در تریک‌های دوم و سوم این گزینه وجود دارد که کارت خود را رو به پایین (encoberta   پوشیده)) به جای رو به بالا بازی کنید. کارتی که رو به پایین بازی می‌شود هرگز نمی‌تواند برنده یک تریک باشد. اما بازیکن می‌تواند به دلایل تاکتیکی انتخاب کند که کارت را رو به پایین بازی کند. در اولین تریک نمی‌توان کارتی را رو به پایین بازی کرد.

از آن‌جا که برخی از کارت‌ها از نظر قدرت برابر هستند، این احتمال وجود دارد که یک تریک مساوی شود. این زمانی اتفاق می‌فتد که بیش از یک کارت با یک رتبه در تریک وجود دارند. در این شرایط بالاترین کارت‌ها توسط بازیکنان رقیب بازی شده‌ است و کارت‌های دیگر پایین‌تر یا رو به پایین هستند. اصطلاح پرتغالی این اتفاق (empatar – گره زدن) یا (cangar – یوغ زدن) یا (melar – عسلی کردن یا چسبناک کردن) یا (embuchar – به هم زدن) است. در این مورد، هیچ کدام از تیم‌ها برنده تریک نیست. بازیکنی که اولین کارتی را بازی کرده که به عنوان بالاترین کارت در تریک مساوی شده شناخته شده ات، اولین کارت را در تریک بعدی بازی می‌کند. هنگامی که یک تریک به این ترتیب مساوی شود، اولین تیمی که برنده یک تریک شود برنده آن دست است.

در حالتی غیرمعمول ممکن است دو هم ‌تیمی بالاترین کارت‌های برابر را در یک تریک بازی ‌کنند، در حالی که رقبا کارت‌های پایین‌تر (یا رو به پایین) را بازی کرده‌اند. چنین تریکی مساوی نمی‌شود. بلکه تیمی که بالاترین کارت‌ها را بازی کرده برنده بازی می‌شود. هر کس که اولین کارت را از آن میان بازی کرده باشد، تریک بعدی را شروع می‌کند.

از آن‌جایی که تنها سه تریک در بازی وجود دارد، فهرست کردن تمام نتایج ممکن آسان است. فرض کنید دو تیم حاضر در بازی را A و B را صدا بزنیم.

تریک 1      تریک 2        تریک 3        نتیجه

 بردA           برد A           بازی نشد A       برنده شد

بردA            مساوی        بازی نشد         A برنده شد

برد A          برد B          برد            A برنده شد

بردA           بردB            مساوی          A  برنده شد

بردA         بردB          برد B           برد  B

تساوی‌       برد A         بازی نشد        برد A

تساوی‌      تساوی        برد A             برد   A

تساوی    تساوی      تساوی      تساوی

تساوی‌    تساوی       برد B      برد B

تساوی      بردB      بازی نشد     برد  B

برد     B برد A       برد A         برد A

B برد     بردA        مساوی        بردB

بردB      برد     A   برد B          برد B

بردB       مساوی    بازی نشد      بردB

برد B     برد B      بازی  نشد     برد B

تروکو

اعلام “تروکو” روشی برای بالا بردن‌ شرط در هر دست از 1 تنتو به 3 تنتو است. این کار با شرط بندی روی نتیجه تریک فعلی انجام می‌شود. هر بازیکن می‌تواند زمانی که نوبت او برای شروع یک تریک است، “تروکو” اعلام کند. بازیکن باید قبل از بازی کردن کارت منتظر پاسخ دیگران باشد. تیم مقابل سه گزینه را در چنین وضعیتی در اختیار دارد:

فرار کردن (کورو)

حریف تسلیم می‌شود و تیمی که ترکو را کال می‌کند بدون انجام بازی بیشتر، 1 تنتو می‌گیرد. کارت‌های بازی نشده‌ نشان داده‌ نمی‌شوند: تروکادور (بازیکنی که تروکو را اعلام کرده) اغلب کارت(های) خود را در بسته‌ کارت‌های پخش نشده پنهان می‌کند تا مطمئن شود هیچ‌کس نمی‌فهمد که اعلام تروکوی او بلوف بوده است یا خیر.

قبولaceito))

شرط پذیرفته می‌شود و برندگان تریک فعلی 3 تنتو به دست خواهند آورد. به کار بردن عبارات جایگزین‌ برای پذیرش تروکو به شرطی که معنی آن واضح باشد مجاز است. برای مثال “joga” (بازی کن!)، “بیت” (بزن!)، “vem” (اگر جرأتش را داری!)، “ماتا” (مرا بکش!) یا “cai” (از زیر تیغ من رد خواهید شد). سپس بازی برای مشخص شدن‌ نتیجه از سر گرفته‌ می‌شود.

ریز (cai)

شرط پذیرفته‌ می‌شود و رقبا مایلند سهام را به 6 تنتو افزایش دهند. این را می‌توان با گفتن “vale 6″ (ارزش 6) یا”peço 6” (من 6 را درخواست می‌کنم) بیان کرد. در این صورت تیم تروکادور باید پاسخ این دعوت را بدهد.

در صورت افزایش شرط، تیم تروکادور باید پاسخ دهد. آن‌ها نیز می‌توانند فرار کنند، قبول کنند یا دوباره ریز کنند. تیم‌ها می‌توانند به طور متناوب، با افزایش 3 تنتو، به بالا بردن شرط ادامه‌ دهند. پس از هر افزایش، تیم دیگر یا فرار می‌کند و به تیمی که رایز می‌کند اجازه می‌دهد تا شرط قبلی را بدون بازی برنده شود یا شرط پیشنهادی جدید را می‌پذیرد و تریک را بازی می‌کند؛ علاوه بر این می‌تواند دوباره شرط را افزایش دهد. پس از “vale 6” رایز بعدی “vale 9” و در نهایت  “queda” (سقوط) است که درخواست می‌کند تا شرط به 12 تنتو افزایش یابد. این شرط برای تعیین نتیجه کل بازی کافی است. به عنوان مثال بعد از “تروکو، “vale 6″، “vale 9″  و”corro”  تیم تروکادور 6 تنتو را بدون بازی می‌برد. بعد از “تروک  “vale 6” – “vale 9” – “aceito” تریک  برای 9 تنتو بازی می‌شود.

پس از یک ترکو، هر یک از بازیکنان می‌تواند از طرف تیم خود صحبت کند. اولین پاسخی که هر یک از اعضای تیم می‌دهند الزام‌آور است. معمولاً پاسخ توسط عضوی از تیم که در نوبت بعدی بازی خواهد کرد داده‌ می‌شود. این کار اغلب پس از یک گفتگوی مختصر با شریک او به وسیله کلمات یا حرکات رمزی، انجام می‌شود.

در صورت پذیرفته شدن‌ شرط نهایی، تروکادور باید منتظر بماند تا تمام شرط بندی‌ها تمام شوند و سپس کارت خود را بازی کند. هر بازیکنی که باقی مانده است، کارت‌های خود را بازی می‌کند و نتیجه بدون شرط بندی بیشتر تعیین می‌شود.

تروکو شرط بندی بر روی نتیجه تریک فعلی است. اگر شرط پذیرفته‌ شود، برنده تریک فعلی کل دست را برنده‌ می‌شود. توجه داشته باشید که یک تروکو می‌تواند نتیجه دست را تغییر دهد. به عنوان مثال فرض کنید تیم A در تریک اول برنده شود. در تریک دوم یک تروکو اعلام شود و تیم B آن تریک را برنده شود. در این صورت تیم B دست را برده‌ است، اگرچه بدون تروکو ممکن بود تیم A تریک سوم را برنده شود.

اگر تروکو پذیرفته شود و تریک مساوی شود، نتیجه به این بستگی دارد که هر یک از کارت‌های تساوی قبل از تروکو بازی شده‌اند یا خیر. اگر‌ هیچ یک از بالاترین کارت‌ها در تریک قبل از گفته شدن تروکو بازی شده باشند، تیمی که آخرین شرط بندی یا ریز را انجام داده، دست را می‌بازد (حتی اگر قبل‌تر یک تریک را برده باشد). اگر‌ بالاترین کارت‌ها هر دو (همه) بعد از تروکو بازی شده باشند، تریک مساوی خواهد شد و تریک دیگری برای تعیین نتیجه بازی می‌شود. اگر آخرین تریک پس از پذیرفته شدن یک تروکو مساوی شود، کل دست بسته می‌شود و هیچ یک از تیم‌ها برنده نخواهند بود.

اگر قبول کردن‌ تروکو امتیاز کافی برای برنده شدن‌ در بازی را به شما بدهد، بالا بردن تروکو غیرقانونی است. به عنوان مثال، فرض کنید تیم A دارای امتیاز 7 و تیم B دارای 5 امتیاز است. تیم A “تروکو” اعلام می‌کند و تیم B می گوید “vale 6”.  در این شرایط غیرقانونی (و همچنین احمقانه) است که تیم “A “vale 9 اعلام کند، زیرا 6 امتیاز برای آن‌ها کافی است تا برنده بازی شوند.

دست‌های خاص

هنگامی که یک یا هر دو تیم با امتیاز 11 فقط 1 تنتو با برنده شدن در بازی فاصله داشته باشند، قوانین کمی تغییر می‌کنند.

دیل در طول دست‌های خاص

کارت‌ها مطابق معمول بر زده‌ شده‌ و کات می‌شوند. بازیکن کات کننده می‌تواند به دیلر دستور دهد که کارت‌ها را از پایین‌ترین رده به بالا یا از بالا به پایین تقسیم کند. دیلر هر بار سه کارت را تقسیم می‌کند. همه باید با دستی که داده‌ شده‌ بازی کنند. مائو مجاز به رد کارت یا دادن‌ کارت به شریک خود نیست.

بازی در زمانی که فقط یک تیم امتیاز 11 را داشته باشد

پس از دیل، اعضای تیم پیشرو که 11 تنتو دارد می‌توانند به کارت‌های یکدیگر نگاه کنند. این تیم می‌تواند دستان خود را به صورت رو به پایین به یکدیگر سپرده و پس از بررسی بازگردانند. با این حال باید این عمل را بدون بحث در مورد آن انجام دهند. آن‌ها باید تصمیم بگیرند که برای 3 تنتو بازی کنند یا “فرار” را انتخاب کنند و به تیم بازنده 1 تنتو بدهند. اگر تصمیم به بازی بگیرند، تریک‌ها به روش معمول انجام می‌شوند؛ تنها با این تفاوت که اعلام تروکو مجاز نیست. اگر‌ تیم پیشرو دست را ببرد، بازی را برده‌ است. اگر ببازد هم تیم دیگر 3 تنتو را از آن خود می‌کند.

بازی در زمانی که که هر دو تیم امتیاز 11 داشته باشند

این شرایط “دست آهنی” (mão de ferro) نامیده‌ می‌شود. بازیکنان در این شرایط مجاز نیستند به کارت‌های خود نگاه کنند. آن‌ها باید کارت‌ها را به‌ صورت رو به پایین نگاه‌ ‌دارند و وقتی نوبت به آن‌ها رسید، با برگرداندن‌ کارت بالایی بازی کنند. ترکو در بازی وجود ندارد. اگر دست مساوی شود، یک دست آهنی دیگر بازی می‌شود. بنابراین نتیجه بازی به طور تصادفی مشخص می‌شود. منطق این کار این است که اگر هیچ یک از تیم‌ها آن‌قدر مهارت نداشته‌‌‌ باشد که بدون رسیدن به این مرحله قهرمان شود، پس تا به حال به شانس تکیه‌‌ کرده‌اند؛ در نتیجه سرنوشت نهایی آن‌ها اکنون باید با شانس تعیین شود.

استثنائات

اگر دیلر به طور تصادفی کارتی را که به حریف داده‌ شده‌ است، نشان دهد، بازیکن می‌تواند کارت را نگه دارد یا آن را دور بیندازد (بسوزاند) و درخواست‌ یک کارت جدید کند. کارتی که رو به بالا به دیلر یا شریک دیلر داده‌ ‌می‌شود باید توسط بازیکن نگه‌ داشته‌ شود.

هر بازیکنی در طول دیل کارت‌ کم‌تری دریافت کند، می‌تواند یک کارت اضافی برای تکمیل دست خود بخواهد. اگر یک کارت‌ اضافی به دیلر یا شریک دیلر داده‌ شود، کارت (های) اضافی می‌توانند به دست بازگردانده‌ شوند؛ این در شرایطی امکان پذیر است که هنوز دستشان دیده‌ نشده‌ باشد. اگر بازیکن کارت‌ها را دیده‌ باشد، حریف یک کارت را به طور تصادفی از دستش انتخاب می‌کند. سپس آن را در معرض دید قرار می‌دهد و می‌سوزاند. اگر رقیب دیلر کارت اضافی داشته باشد به طور خودکار برنده دست می‌شود. علاوه بر این بازیکنی که تعداد کارت‌هایش زیاد است، می‌تواند با نشان دادن‌ این‌که تعداد کارت‌هایش زیاد است تروکو اعلام کند. در صورت قبول شدن، وی تروکو را برنده خواهد شد.

وقتی امتیاز هر دو تیم کمتر از 11 باشد، جریمه هر خطا این است که تیم دیگر یک تنتو بگیرد. خطاهایی که از این طریق جریمه می‌شوند عبارتند از:

• استفاده از روش‌های غیرقانونی برای بر زدن‌ یا کات کردن‌
• صحبت کردن در مورد کارت‌های موجود در دست
• نشان دادن‌ کارت‌های خود به بازیکن دیگر در زمانی که این کار مجاز نیست
• افزایش تروکو به عددی فراتر از آن‌چه تیم شما برای برنده شدن در بازی نیاز دارد

یک تیم نباید بتواند با چنین خطاهایی در یک بازی پیروز شود. بنابراین وقتی هر یک از تیم‌ها امتیاز 11 را کسب کرده باشد، جریمه یک خطا این است که تیم خاطی 1 تنتو از دست بدهد. علاوه بر موارد فوق، جریمه‌ها برای موارد زیر هم تحمیل خواهند شد:

• تلاش برای رد کارت در طول دیل
• درخواست تروکو

انواع بازی

قوانین تروکو دارای تنوع زیادی هستند. بازیکنانی که قبلاً بازی نکرده‌اند باید قبل از شروع بازی در مورد استفاده از آن‌ها توافق کنند.

دست تمیز

تروکو را می‌توان با 27 کارت از یک دست استاندارد 52 کارتی بازی کرد. در این صورت علاوه بر ده‌ها، نه‌ها و هشت‌ها، همه کارت‌هایی که در رتبه‌های پایین‌تر از بی‌بی قرار دارند حذف می‌شوند. در نتیجه یک دست متشکل از سه، دو، آس، شاه، سرباز‌ و بی‌بی‌ به‌علاوه 4 گیشنیز و دو 7‌ قرمز باقی می‌ماند. این دست به عنوان یک دست تمیز baralho limpo)) یا دست خالی (baralho vazio) شناخته می‌شود.

جوکر

برخی از بازیکنان یک جوکر به دست اضافه می‌کنند و یک دست 41 یا 28 کارتی ایجاد می‌کنند. جوکر بالاتر از سه‌ها و پایین‌تر از هفت خشت (پایین‌ترین کارت مانیل) قرار دارد. به همین دلیل گاهی اوقات به آن “três e meio” (سه و نیم) می‌گویند. گاهی اوقات از ده گیشنیز به جای جوکر به عنوان سه و نیم استفاده می‌شود.

بازی کوتاه‌تر

بسیاری با سیستم امتیازدهی متفاوتی بازی می‌کنند که در آن هر تنتو 2 امتیاز دارد. یک دست پایه بدون تروکو 2 امتیاز (یک تنتو) ارزش دارد. اعلام یک تروکو به این معنی است که شرط به 4 امتیاز و یک تروکوی جدید به معنی 6 امتیاز افزایش است. ریز بعدی همچنان به عنوان “vale 9” نامیده‌ می‌شود. اگرچه در واقع شرط را به 8 امتیاز (4 تنتو) می‌رساند. چهارمین و آخرین ریز به 12 امتیاز (کل بازی) است. زمانی که یک تیم 10 امتیاز داشته باشد، یک دست ویژه و زمانی که هر دو تیم 10 امتیاز دارند، یک دست آهنین بازی می‌شود. مجازات نقض قوانین 1 تنتو باقی می‌ماند که اکنون معادل 2 امتیاز است.

وقتی فقط یک تیم امتیاز 10 داشته باشد، یک دست ویژه (mão de 10) بازی می‌شود. تروکو در بازی وجود ندارد. در این دست پس از نگاه کردن به کارت‌های یکدیگر، تیمی که 10 امتیاز دارد باید تصمیم بگیرد که برای 4 امتیاز بازی کند یا بدون بازی به تیم دیگر 2 امتیاز بدهد. اگر هر دو تیم 10 امتیاز داشته باشند، یک دست آهنین (mão de ferro) برای تصمیم گیری در مورد نتیجه بازی انجام می‌شود.

در برخی از انواع بازی اعلام “vale 9” به معنی افزایش شرط به 10 امتیاز به جای 8 امتیاز است.

دیل ساده شده‌

در بازی‌های غیررسمی، گاهی اوقات مائو گزینه سوزاندن‌ کارت یا پاس دادن‌ کارت به شریک خود را ندارد. در این نوع از بازی دیلر سه کارت به هر بازیکن می‌دهد و بازی با همان کارت‌‌ها انجام می‌شود.

کاتر (بازیکنی که بر می‌زند) می‌تواند یک کارت را نگه دارد

این قانون که مائو می‌تواند کارت‌ها را رد یا پاس کند، برای متعادل کردن امتیازی است که تیم دیلر با آخر بازی کردن در اولین تریک، کسب می‌کند. به‌ عنوان روشی متفاوت برای ایجاد تعادل، برخی به مائو اجازه نمی‌دهند که کارتی را رد کند. اما در عوض، شریک مائو، که کارت‌ها را قبل از دیل کات می‌کند، می‌تواند پس از کات کردن به کارت بالا یا پایین دست نگاه کند. اگر کارت خوب باشد، او باید آن کارت را بدون نشان دادن به دیگران رو به پایین نگه دارد. برخی به کاتر اجازه می‌دهند کارت بعدی را نیز نگه دارد.

اگر کاتر مجاز به نگه داشتن کارت باشد، مائو حق رد یا پاس دادن کارتی را ندارد. اگر کاتر کارتی را نگه دارد، دیلر به همان نسبت کارت‌های کمتری را در دیل به آن بازیکن می‌دهد، به طوری که کاتر مانند بقیه یک دست سه کارته داشته باشد. کاتر نمی‌تواند کارتی را در یک دست آهنی نگه دارد؛ به علاوه زمانی که هر یک از تیم‌ها فقط یک تنتو با پیروزی فاصله دارند نیز مجاز به نگهداری کارت نیست. (با امتیاز 11 یا 10، بسته به روش امتیاز دهی).

خانواده سلطنتی و خانواده فقیر

هنگام بازی با یک دست تمیز، در برخی از بازی‌ها پس از تقسیم شدن همه کارت‌ها و قبل از اولین لید، اگر بازیکن دیگری غیر از مائو تنها سه کارت تصویری داشته باشد (شاه، سرباز و بی‌بی)، می‌تواند “خانواده سلطنتی Família Real))” را اعلام کند. در این شرایط  باید کارت‌ها را نشان دهید و سپس دور بریزید و سه کارت جدید از دیلر دریافت کنید. هیچ محدودیتی برای تعداد خانواده‌های سلطنتی که می‌توان اعلام کرد وجود ندارد؛ مشروط بر این‌که این کار قبل از شروع بازی انجام شود. مائو که قبلاً شانس رد کارت‌های بد را داشته، نمی‌تواند یک خانواده سلطنتی اعلام کند. به علاوه خانواده سلطنتی را نمی‌توان در شروع یک دست ویژه یا دست آهنی اعلام کرد. هر کس که این کار را انجام دهد با جریمه 1 تنتو مواجه می‌شود.

در نوعی از بازی کارت‌های خانواده‌های سلطنتی رو به پایین دور انداخته می‌شوند. این کار به بازیکنان این امکان را می‌دهد تا با دور انداختن دست‌هایی که در واقع شامل سه کارت تصویری نیستند، تقلب کنند. هر بازیکنی می‌تواند حریفی را که “خانواده سلطنتی” دور می‌اندازد را به چالش بکشد. اگر معلوم شود که همه کارت‌ها عکس نیستند، مجازات استاندارد 1 تنتو اعمال می‌شود.

در نوع دیگری از بازی هنگام بازی با یک دست کثیف، بازیکنان مجازند دستی که فقط از شش، پنج و چهار (غیر از Zap) تشکیل شده است را به روشی مشابه با خانواده سلطنتی دور بیندازند. چنین دستی به “خانواده فقیر” (Família Pobre) معروف است.

بازی بعد از یک تریک مساوی

انواع مختلف قوانین درباره این‌که چه کسی بعد از یک تریک مساوی اول بازی کند، اختلاف نظر دارند.

• برخی معتقدند شخصی که اولین کارت را در تریک برابر بازی کرده است، تریک بعدی را نیز آغاز می‌کند.
• برخی‌ می‌گویند هرکسی که اولین کارت تساوی در تریک را بازی کرده، تریک بعدی بازی را آغاز می‌کند.
• برخی می‌گویند هرکسی که آخرین کارت تساوی را در تریک بازی کرده، تریک بعدی بازی را آغاز می‌کند.

اگر یکی از بازیکنان بخواهد “تروکو” اعلام کند، ترتیب بازی می‌تواند مهم باشد. احتمالاً قانونی مشابه در رابطه با این که چه کسی بتواند تریک بعدی را در شرایطی که برنده یک تریک تیمی باشد که هر دو عضو آن کارت‌هایی با ارزش برابر بازی کرده باشند، شروع کند، وجود دارد. اگرچه این مساله به ندرت به روشنی توضیح داده شده است.

اگر تریک اول مساوی شود، تریک دوم نتیجه دست را تعیین می‌کند. بنابراین شاید همه افراد در این شرایط بالاترین کارت از دو کارت باقی‌مانده خود را بازی کنند. برخی از بازیکنان به عنوان یک قانون همیشگی پس از یک تریک مساوی، بالاترین کارت خود را بازی می‌کنند. برخی دیگر به صراحت می‌گویند که مجبور نیستید بالاترین کارت خود را بازی کنید. در واقع بازیکنان اول و دوم اگر بدانند که شرکایشان کارت‌های خوبی دارند ممکن است ترجیح دهند قدرت دست خود را پنهان کنند تا امتیاز بیشتری از یک تروکو به دست آورند.

برخی با این قانون بازی می‌کنند که پس از یک تریک مساوی، نمی‌توان کارت‌ها را رو به پایین بازی کرد.

نتیجه دست مساوی

در نوعی از بازی اگر یک دست مساوی شود (یا با سه تریک مساوی یا زمانی که بعد از پذیرفته شدن یک تروکو سه دست مساوی شوند) تیم دیلر برنده می‌شود.
در‌ نوعی دیگر از بازی در شرایط بالا، اگر ارزش دست مساوی شده توسط تروکو افزایش یابد، این مقدار افزایش یافته به طور خودکار برای دست بعدی اعمال می‌شود.
در یک نسخه دیگر نیز پس از یک دست مساوی، دست بعدی توسط همان دیلر تقسیم می‌شود.

دست آهنی در بی خبری بازی نمی‌شود

در یک نوع از بازی در دست آهنی، بازیکنان اجازه دارند به کارت‌های خود نگاه کنند، اما نگاه کردن به کارت‌های بازیکنان دیگر مجاز نیست. کارت‌ها همانطور که بازیکنان می‌خواهند و بدون هیچ امکان اعلام تروکویی بازی می‌شوند. تیمی که دست را برنده ‌شود، برنده بازی خواهد بود.

تروکو پائولیستا (Paulista)

این نسخه از تروکو که در سائو پائولو بازی می‌شود از نظر رتبه بندی کارت‌ها با تروکو مینیرو متفاوت است. دراین بازی از “دست کثیف” 40 کارتی استفاده شده است و مانیلها ثابت نیستند. پس از پخش شدن ورق‌ها، کارت بالای باقیمانده از دست، رو به بالا قرار می‌گیرد. این کارت به عنوان “ویرا” (کارت تبدیل شده) شناخته می‌شود. مانیلها در این دست، دارندگان چهار کارت با رتبه‌هایی هستند که بلافاصله بالاتر از ویرا قرار می‌گیرند. این کارت‌ها به ترتیب دایره وار [4]-3-2 -آس -شاه- سرباز- بی بی- 7- 6- 5- 4- 3 هستند.

به عنوان مثال، اگر ویرا پنج باشد، مانیلها دارندگان شش هستند. اگر ویرا هفت باشد، مانیلها بی‌بی‌ هستند. (به یاد داشته باشید که بی‌بی معمولاً در این بازی رتبه پایین تری از سرباز دارد) و اگر ویرا سه باشد (بالاترین رتبه) مانیلها چهار (پایین‌ترین) هستند. چهار مانیل بر اساس خال به ترتیب نزولی به صورت گیشنیز > دل > پیک > خشت رتبه بندی می‌شوند. این سیستم گاهی اوقات به عنوان ((manilha nova) مانیلای جدید) شناخته می‌شود. در حالی که مانیلهای ثابت در تروکو مینیرو به عنوان (manilha velha) ) (مانیلای قدیمی) شناخته می‌شوند. توجه داشته باشید که ترتیب خال مانیلها در تروکو پائولیستا مانند ترتیب خال مانیلهای ثابت در تروکو مینیرو است. کارت‌های دیگر به ترتیب عادی تروکو 3- 2- آس- شاه- سرباز- بی بی- 7- 6- 5- 4 رتبه بندی می‌شوند و در رتبه بندی مانیلها نقشی ندارند.

مثال

اگر ویرا سرباز باشد، کارت‌ها از بالا به پایین به این شکل رتبه‌بندی می‌شوند: شاه گیشنیز- شاه دل- شاه پیک- شاه خشت- 3- 2- آس- سرباز- بی بی- 7- 6- 5- 4.

قوانین بازی در تروکو پائولیستا

گوستاوو شافاشک توضیح می‌دهد که در ایالت‌های مبدأ بازی – پارانا و سانتا کاتارینا، در جنوب – مانیلها به نام‌های گاتو (گیشنیز)، کوپا (دل)، اسپادیله (پیک) و مول یا سالمورا (خشت) شناخته می‌شود. قوانین بازی در تروکو پائولیستا و تروکو مینیرو دارای تفاوت‌های زیر هستند:

• دیل به صورت هر بار یک کارت، به ترتیب خلاف جهت عقربه‌های ساعت و معمولا از پایین دست انجام می‌شود. هیچ فرصتی برای پاس یا سوزاندن کارت وجود ندارد؛ به این ترتیب همه با سه کارتی که به آن‌ها داده می‌شود بازی می‌کنند.
• اعلام تروکو یک شرط بندی برای برنده شدن دست بر اساس معیارهای معمول است: برنده شدن در دو تریک یا بردن اولین تریک در صورت تساوی. در نتیجه تروکو فقط یک شرط بندی در مورد اینکه چه کسی برنده تریک فعلی خواهد بود نیست.
• هنگامی که یک تریک مساوی می‌شود، همان بازیکنی که تریک مساوی شده را آغاز کرده است، تریک بعدی را نیز شروع می‌کند.
• طبق معمول، شرط اول در صورت پذیرفته شدن امتیاز بردن دست را از 1 به 3 امتیاز افزایش می‌دهد. در صورت قبولی، بازی طبق معمول و در صورت لزوم تا تریک سوم ادامه می‌یابد تا نتیجه مشخص شود. اگر رقبا بخواهند شرط را به 6 افزایش دهند، مجبور نیستند قبل از شروع بازی این کار را انجام دهند. آن‌ها می‌توانند بازی را ادامه دهند و بعداً آن را قطع کنند تا vale 6 را اعلام کنند. تیم اول باید قبل از ادامه بازی دوباره به این درخواست پاسخ دهد. شرط ‌بندی‌های بعدی توسط تیم‌های دیگر که شرط را به 9 و 12 افزایش می‌دهند نیز مجاز هستند.
• بلافاصله پس از اعلام تروکو، رقبا می‌توانند با رد و بدل کردن همه کارت‌ها در حالی که رو به پایین نگاه داشته شده اند به دست‌های یکدیگر نگاه کنند. اعضای تیم سپس در مورد پذیرش تروکو صحبت می‌کنند. اگر تیم مقابل تصمیم بگیرد که شرط 6 را بعداً (یا بلافاصله) اعلام کند، تیم اعلام کننده تروکو نیز می‌تواند قبل از تصمیم گیری در مورد قبول افزایش شرط به 6 به کارت‌های دست یکدیگر نگاه کند.
• وقتی یک تیم 11 امتیاز داشته باشد، کارت‌ها طبق معمول (یکی یکی از انتهای دست) تقسیم می‌شوند. اعلام تروکو در این شرایط مجاز نیست. قبل از شروع بازی، اعضای تیم 11 امتیازی می‌توانند با رد و بدل کردن کارت‌های خود به یکدیگر به صورت رو به پایین به دستان یکدیگر نگاه کنند. آن‌ها سپس باید تصمیم بگیرند که 1 امتیاز از دست داده و تسلیم شوند یا برای 3 امتیاز بازی کنند.
• هنگامی که هر دو تیم 11 امتیاز داشته باشند، یک دست آهنین (mão de ferro) بازی می‌شود: کارت‌ها طبق معمول تقسیم می‌شوند اما بازیکنان نباید به کارت‌های خود نگاه کنند. در عوض، با برگرداندن کارت برتر خود در این تریک بازی می‌کنند و برنده آن دیل برنده بازی خواهد بود.
• وقتی یک یا هر دو تیم 11 امتیاز داشته باشند، اعلام تروکو به طور خودکار پیروزی را به تیم مقابل می‌دهد. این یعنی تیم مقابل علاوه بر آن دست کل بازی را برنده می‌شود! این یک قانون بسیار سخت گیرانه است و به راحتی می‌توان در دام آن افتاد. بنابراین باید بسیار مراقب باشید که وقتی یکی از تیم‌ها 11 امتیاز دارد، تروکو را اعلام نکنید.

مطالب مرتبط: معرفی و بررسی بازی بیسکا (Bisca)