معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی تکا (Teka)

معرفی بازی

گفته‌ می‌شود که تکا محبوب‌ترین بازی دسته جمعی در افغانستان است. این بازی مبتنی بر ویس، برای چهار بازیکن طراحی شده‌ است. در بازی یک بخش حراج (auction) وجود دارد که در طی آن تیم مدعی برد در اکثریت تریک‌ها، حق انتخاب خال حکم را خواهد داشت.

این صفحه عمدتا بر اساس اطلاعات گیولا زیگری (Gyula Zsigri) گردآوری شده‌ است. وی این بازی را در سال 1992 از شرزاد لوکمونی (Sherzod Lukmoni)، یک افغان ایرانی تبار ساکن آلمان آموخته است. با بیو کازینو همراه باشید تا با این بازی بیشتر آشنا شوید.

بازیکنان و کارت‌ها

چهار بازیکن به صورت دو تیم ثابت در بازی حضور پیدا می‌کنند. هر بازیکن بین دو رقیب خود می‌نشیند. در تکا از یک بسته‌ استاندارد بین المللی 52 کارتی استفاده‌ می‌شود. کارت‌های هر خال از بالا تا پایین به صورت A-K-Q-J-10-9-8-7-6-5-4-3-2 رتبه بندی می‌شوند. تقسیم کارت و بازی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت است.

تقسیم کارت

کارت‌ها تنها پیش از اولین تقسیم کارت بر زده‌ می‌شوند. دیلرهای متوالی مجاز به کات کردن‌ هستند، با این حال نمی‌توانند بسته‌ را بر بزنند.

بازیکن سمت چپ دیلر همیشه بسته‌ را قبل از تقسیم کارت (و بعد از کات دیلر) کات می‌کند. 13 کارت به هر بازیکن داده‌ می‌شود. هر 13 کارت به طور همزمان در اختیار بازیکنان قرار می‌گیرند. بازیکنی که هیچ کارت‌ بالایی (A، K، Q، J) در اختیار ندارد می‌تواند درخواست تقسیم کارت جدید را مطرح کند.

مناقصه (پیشنهاد)

این کار از بازیکن سمت راست دیلر آغاز می‌شود. هر بازیکن به نوبه خود فقط یک فرصت برای صحبت دارد. پیشنهادات احتمالی عبارتند از:

• عددی از “8” تا “13” – پیشنهادی برای تعیین حکم و این که مطرح کننده آن در همین تعداد تریک یا بیشتر برنده خواهد شد.
• “دوبل 13″، پیشنهادی برای تعیین حکم و برنده شدن در تمام 13 تریک، بازی به تنهایی.
• “پاس” یا “تر” (ter به معنی از طریق)، یا “بهی تر” (behi ter به معنای کاملاً از طریق) – در صورتی که بازیکن نمی‌خواهد حکم را تعیین کند.

هر پیشنهاد جدید باید بالاتر از پیشنهاد قبلی باشد. هر بازیکنی می‌تواند پیشنهاد “دوبل 13” را مطرح کند؛ این پیشنهاد جایگزین تمامی پیشنهادات قبلی خواهد شد. اگر بازیکن بعدی نیز “دوبل 13” را پیشنهاد دهد، می‌تواند به خودی خود جایگزین گزینه قبلی شود.

“پاس” دادن‌ توسط هر یک از دو بازیکن اول، نشان دهنده‌ این است که دستشان به اندازه کافی قوی نیست که بتوانند “8” را پیشنهاد بدهند؛ با این وجود پتانسیل بردن‌ برخی از تریک‌ها را دارند. اعلام “تر” نشان دهنده دست بدیست که نمی‌توان توسط آن به هیچ تریکی با اطمینان دست یافت. اعلام “بهی تر” نشان دهنده دست بدتر است. این اشکال مختلف پاس دادن‌ توسط دو بازیکن اول برای تشویق شرکایشان به دادن‌ پیشنهاد، یا منع آن‌ها از پیشنهاد دادن‌ استفاده می‌شوند. بازیکن سوم و چهارم اگر تمایلی به پیشنهاد دادن‌ نداشته باشند به سادگی “پاس” را اعلام می‌کنند. نیازی به تمایز دادن‌ بین “پاس” و “تر” توسط این بازیکنان نیست، به دلیل این که هم تیمی‌هایشان پیش از این کال کرده‌اند.

اگر سه بازیکن اول همگی پاس بدهند (یا تر یا بهی تر)، بازیکن چهارم باید حداقل 8 را پیشنهاد بدهد.

آخرین و بالاترین پیشنهاد ازائه شده‌ اعلام کننده خواهد بود. این بازیکن خال حکم را انتخاب کرده و کارتی را به تریک اول هدایت می‌کند.

روند بازی

اعلام کننده موظف است یک حکم را به تریک اول هدایت کند. اگر اعلام کننده دارای آس حکم باشد، اولین لید باید کارتی باشد که قابلیت شکست خوردن‌ ندارد. برای مثال در صورت داشتن آس، شاه، بی بی، اعلام کننده می‌تواند با هدایت هر یک از این کارت‌ها بازی را آغاز کند. اگر اعلام کننده آس حکم را نداشته باشد می‌تواند هر کارت حکم دیگری را به تریک هدایت کند. دارنده آس باید این کارت یا هر حکم دیگری که قابلیت شکست خوردن‌ ندارد را بازی کند. بدین ترتیب مشخص می‌شود که برنده اولین تریک تمام کارت‌های بالاتر از حکم بازی شده‌اش را در اختیار دارد.

بازیکنان باید در صورت امکان از خال پیروی کنند. بازیکنی که قادر به پیروی از خال نیست می‌تواند هر کارتی را بازی کند. هر تریک توسط بالاترین حکم موجود در آن برنده می‌شود. در صورتی که تریک فاقد حکم باشد با بالاترین کارت از خال هدایت شده‌ برنده‌ می‌شود. برنده هر تریک هدایت‌گر تریک بعدی خواهد بود. از تریک دوم به بعد هر کارتی می‌تواند به بازی هدایت شود. هیچ الزامی برای برنده شدن تریک توسط دارنده بالاترین کارت از خال وجود ندارد.

در هر مرحله از بازی، اعلام کننده ممکن است پیشنهاد افزایش تعداد پیشنهادات خود را بدهد. اگر رقبا با وی موافقت کنند، میزان پیشنهادی به عدد جدیدی افزایش می‌یابد. به محض اینکه تیم اعلام کننده تعداد تریک‌های مورد نیاز پیشنهاد (یا پیشنهاد افزایش یافته‌) را به دست آورد، یا رقبا به میزانی برنده شوند که پیشنهاد با شکست رو به رو شود، بازی به پایان می‌رسد. پیشنهاد پس از برد قابلیت افزایش دادن‌ را نخواهد داشت.

سیگنال‌ها

در طول بازی ایجاد برقراری ارتباطی محدود بین اعضای یک تیم از طریق نحوه بازی با کارت مجاز است. تمامی این ارتباطات باید به صورت عمومی انجام شوند. اعضای یک تیم نمی‌توانند علائمی مخفیانه را در بین خود به کار بگیرند.

• کوبیدن یک کارت روی میز هنگام بازی؛ این به معنای درخواست شریک برای هدایت آن خال در فرصت بعدی است.
• اگر بازیکنی لبه کارتی را که بازی می‌کند با انگشتان خود بر روی میز فشار داده و لبه دیگر را با انگشت شست خود بلند کند، و سپس ناگهان لبه بلند شده را رها کند تا کارت با ایجاد صدا به میز برخورد کند، نشان دهنده درخواست از هم تیمی برای هدایت با “خال مرتبط” است. برای این منظور دل با پیک، و خشت با گشنیز پیوند خورده است.
• رها کردن یک کارت بازی شده در بالای میز به طوری که بر روی میز بیفتد؛ این علامت نشان دهنده این است که بازیکن کارت دیگری از آن خال در اختیار ندارد.

امتیازدهی

یک پیشنهاد موفق به اندازه تعداد تریک‌های پیشنهادی‌اش امتیاز کسب می‌کند. در یک پیشنهاد ناموفق، رقبای اعلام کننده معمولاً دو برابر تعداد تریک‌های پیشنهادی را به دست می‌آورند. با این حال، پیشنهاد ناموفق 8 توسط بازیکن چهارم پس از پاس دادن سه بازیکن دیگر، تنها 8 امتیاز برای رقبا به همراه خواهد داشت.

پیشنهاد “دوبل 13” در صورت برنده شدن 26 امتیاز برای پیشنهاددهنده، و در صورت باخت 52 امتیاز برای رقبا به همراه خواهد داشت.

این بازی توسط تیمی برنده می‌‌شود که زودتر از دیگری به مجموع امتیاز 104 یا بیشتر برسد.

انواع

در برخی از نسخه‌ها، دیلر پیش از هر تقسیم کارت، کارت‌ها را بر می‌زند. با این حال اصل بر این است که کارت‌ها را بیش از حد با هم مخلوط نکنید. بدین ترتیب هنگامی که کارت‌ها به صورت 13تایی تقسیم می‌شوند، به صورت متوالی باقی مانده و روند پیشنهاد رقابتی‌تر خواهد شد. بر این اساس بازیکنانی که بازی دست قبل را به خاطر می‌آورند در حدس زدن محل احتمالی کارت‌ها در تقسیم کارت جدید برتری خواهند داشت.

برخی افراد تنها با دو علامت (سیگنال) بازی می‌کنند؛ کوبیدن یک کارت روی میز نشان دهنده اعتماد به آن خال است. انداختن کارت روی میز هم نشان دهنده خال ضعیف است.

برخی از افراد با امتیاز 100 به جای 104 بازی می‌کنند.

برخی برای هر پیشنهاد موفق 13، 26 امتیاز به پیشنهاددهنده اختصاص می‌دهند. در صورت شکست احتمالی آن هم 26 امتیاز برای رقبا منظور خواهد شد. این وضعیت با عنوان لاوریس (Lawreece) شناخته شده است.