معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی سرجنت میجر (Sergeant Major)

معرفی بازی

این بازی توسط جان کارت به ما معرفی شده‌ است. به نقل از وی سرجنت میجر (به معنای گروهبان یکم) در گذشته در نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا محبوبیت داشته است. برخی از بازی‌های مرتبط با این بازی، که عموماً با عنوان 8-5-3 یا 3-5-8 شناخته می‌شوند، در هند و خاورمیانه انجام می‌شوند. همچنین بازی 9-5-2 که در کانادا از محبوبیت برخوردار است شباهت‌هایی با این بازی دارد. با بیو کازینو همراه باشید تا با این بازی بیشتر آشنا شوید.

بازیکنان و کارت‌ها

سرجنت میجر یک بازی در سبک تریک برای 3 بازیکن است. در این بازی از یک بسته‌ استاندارد 52 کارتی استفاده می‌شود. بازی در جهت عقربه‌های ساعت انجام می‌شود.

هدف بازی

هدف این است که تا جایی که ممکن است در تریک‌ها برنده شوید. اگر بازیکنی موفق به کسب 12 تریک یا بیشتر در یک دست شود، بازی به پایان می‌رسد. آن بازیکن برنده نهایی خواهد بود.

تقسیم کارت و تعویض کارت (دست اول)

دیلر اول به صورت تصادفی انتخاب می‌شود. کارت‌ها بر زده‌ شده‌ و کات می‌شوند؛ در ادامه به صورت جداگانه به هر نفر 16 عدد کارت داده‌ می‌شود. چهار کارت آخر تقسیم نشده به صورت رو به پایین بر روی میز قرار می‌گیرند تا یک کیتی (kitty) تشکیل شود. دیلر یک خال را به عنوان حکم انتخاب می‌کند (گشنیز، پیک، دل، خشت). عدم انتخاب حکم امکان‌پذیر نیست. وی هر چهار کارتی را که تمایل دارد از دست خود دور انداخته‌ و چهار کارت تقسیم نشده موجود در کیتی را به جای آن‌ها برمی‌دارد.

نحوه انجام بازی

بازیکن سمت چپ دیلر، هر کارتی را که تمایل دارد به اولین تریک هدایت می‌کند. در صورت امکان پیروی از خال الزامی است. بازیکنی که هیچ کارتی از خال هدایت شده‌ در دست ندارد می‌تواند هر کارتی را که تمایل دارد بازی کند. هر تریک توسط بالاترین‌ حکم موجود در آن برنده‌ می‌شود؛ در صورتی که هیچ حکمی وجود نداشته‌ باشد، بالاترین کارت از خال هدایت شده‌ برنده تریک خواهد شد. برنده هر تریک هدایت‌گر تریک بعدیست.

اهداف و امتیازدهی

هر بازیکن یک هدف مشخص دارد. هدف دیلر کسب 8 تریک است. بازیکنی که در سمت چپ دیلر قرار دارد باید 5 تریک را هدف قرار دهد. بازیکن سمت راست دیلر به کسب 3 تریک نیاز دارد. بازیکنی که تریک‌های بیشتری نسبت به هدف در اختیار داشته باشد در اصطلاح “بالا” است. بازیکنی که موفق به رسیدن‌ به هدف نشده‌ باشد در اصطلاح “پایین” نامیده‌ می‌شود. بازیکن(های) پایین، به ازای هر تریک کمتر از هدف، یک سهم پرداخت می‌کنند. بازیکن(های) بالا هم به ازای هر اورتریک، یک سهم دریافت می‌کنند.

تقسیم کارت و مبادله (دست دوم و بعدی)

نوبت تقسیم کارت در جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخد؛ بنابراین دیلر جدید بازیکنی است که در تریک اول هدایت‌گر بوده است. بسته‌ بر زده‌ شده‌ و کات می‌شود. به مانند قبل 16 کارت به صورت جداگانه به هر نفر داده‌ می‌شود.

در ادامه هر بازیکنی که در دست قبلی بالا بوده است، به ازای هر اورتریک خود یک کارت به بازیکن پایین می‌دهد. آن بازیکن باید بالاترین کارت(هایی) را که از همان خال(ها) در اختیار دارد، به وی برگرداند. روش انجام دقیق این روند به شرح زیر است:

• اگر فقط یک بازیکن بالا باشد، آن بازیکن کارت‌های ناخواسته‌اش را به تعداد تریک‌های مازاد و به صورت رو به پایین به هر یک از بازیکنان دیگر می‌دهد. این کارت‌ها همگی به طور همزمان به رقبا داده‌ می‌شوند. سایر بازیکنان این کارت‌ها را به دستان خود اضافه می‌کنند و به ازای هر کارت دریافت شده‌، بالاترین کارت خود از آن خال را به صورت رو به پایین به وی برمی‌گردانند. بازیکنی که هیچ کارتی از خال دریافتی ندارد، باید همان کارت را پس بدهد.
• اگر دو بازیکن بالا باشند، بازیکنی که بالاتر است در ابتدا مبادله را انجام می‌دهد. این بازیکن به تعداد کارت‌های اورتریک خود کارت در اختیار بازیکن پایین قرار می‌دهد. آن بازیکن هم به نوبه خود بالاترین کارت(هایی) را که در همان خال(ها) در دست دارد به صورت رو به پایین در اختیار وی قرار می‌دهد. پس از آن، بازیکن دیگری که بالا بوده است یک کارت به ازای هر اورتریک به بازیکن پایین می‌دهد؛ وی در عوض بالاترین کارت(های) آن بازیکن در همان خال(ها) را دریافت می‌کند.

پس از تکمیل مبادله کارت‌، دیلر حکم‌ را نام می‌برد. وی چهار کارت کنار گذاشته‌ و چهار کارت رو نشده را در اختیار می‌گیرد. اگر دیلر پایین بوده‌ و مجبور به مبادله بالاترین کارت از یک خال بوده‌ باشد، ولی در ادامه یک یا چند کارت بالاتر از همان خال را از کیتی به دست بیاورد، ملزم به نشان دادن‌ این کارت‌ها خواهد شد. وی باید به طور خصوصی این کارت‌(ها) را به بازیکن(های) مربوطه نشان دهد.

در ادامه بازی و امتیازدهی همانطور که در بالا توضیح داده‌ شد ادامه می‌یابد. اهداف همیشه 8 تریک برای دیلر، 5 برای بازیکن هدایت‌گر اولین تریک و 3 برای بازیکن دیگر است.

پایان بازی

بازی زمانی به پایان می‌رسد که یک بازیکن موفق شود 12 تریک یا بیشتر را در یک دست برنده شود. بدین ترتیب وی برنده بازی خواهد بود.

انواع

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن دیلر در ابتدا کیتی را برداشته و سپس کارت‌های خود را دور می‌اندازد (به جای دور انداختن پیش از برداشتن کارت).

در برخی نسخه‌ها بازی تا زمانی ادامه می‌یابد که فردی تمامی شانزده تریک را کسب کند. اتخاذ این رویکرد ممکن است منجر به طولانی شدن بازی شود. تجربه شخصی من در رابطه با این نسخه این است که بازی به کل پیش از رسیدن به پایان رها خواهد شد.

در نسخه توصیف شده توسط شاون، بازی با 51 کارت انجام می‌شود. کارت 2 گشنیز در این نسخه حذف شده است. به هر بازیکن 17 کارت داده می‌شود. دیلر طبق معمول حکم‌ را انتخاب می‌کند. اهداف 8 تریک برای دیلر، 6 برای بازیکن سمت چپ دیلر و 3 برای بازیکن سمت راست دیلر است. بازیکنی که در سمت چپ دیلر قرار دارد هدایت‌گر اولین تریک (طبق معمول) خواهد بود. بازیکنان برای هر تریک بالاتر از هدف 1+ و برای هر تریک پایین‌تر 1- امتیاز می‌گیرند. از دست دوم به بعد و پیش از مشخص شدن حکم، کارت‌ها به روش معمول (طبق تریک‌های بالا یا پایین دست قبلی) مبادله می‌شوند. بازی زمانی به پایان می‌رسد که شخصی با رسیدن به امتیاز 10+ برنده شود.

رالف برچ نسخه مشابهی که توسط پدربزرگش بازی می‌شده توصیف کرده است. وی در دهه‌های 1930 و 40 در ارتش بریتانیا در هند خدمت می‌کرد. در این نسخه کارت 2 پیک حذف می‌شود. به هر نفر 17 کارت داده می‌شود. اهداف به صورت 9 تریک برای دیلر، 5 تریک برای رقیب سمت چپ دیلر و 3 تریک برای فرد سمت راست دیلر هستند. در تئوری بازی تا زمانی ادامه می‌یابد که یک نفر در تمامی تریک‌ها (17 تریک) برنده شود؛ اگرچه در عمل بازی تقریباً همیشه به صورت ناتمام باقی می‌ماند.

9-5-2

جزئیات این نسخه کانادایی توسط هنری استیونز برای ما ارسال شده است. تفاوت‌های موجود در این نسخه به شرح زیر است:

1. اهداف سه بازیکن عبارت است از:
   • دیلر – 9 تریک
   • بازیکن سمت چپ دیلر – 5 تریک
   • بازیکن سمت راست دیلر – 2 تریک.
2. پس از مبادله کارت و انتخاب حکم، دیلر چهار کارت کیتی را پیش از دور انداختن چهار کارت خود برمی‌دارد.
3. یک امتیاز مجموع برای هر بازیکن روی کاغذ ثبت می‌شود. امتیاز هر دست بر اساس این که آیا تریک‌های لازم کسب شده است ارزیابی می‌شود. در صورت کسب امتیاز، صفر، در صورت اورتریک امتیاز مثبت، و در صورت آندرتریک امتیاز منفی برای بازیکنان لحاظ می‌شود. این امتیاز با امتیاز دست‌های قبلی جمع می‌شود. مجموع امتیاز هر سه بازیکن باید همواره صفر باشد.
4. 9-5-2 در راستای امتیاز هدفی که از قبل بر سر آن توافق شده است، معمولاً 10 یا 20، بازی می‌شود. بازی زمانی به پایان می‌رسد که یک نفر به امتیاز هدف رسیده یا از آن فراتر برود. از آنجایی که مجموع امتیازات هر دست صفر است، در تئوری بازی می‌تواند برای همیشه ادامه یابد؛ با این حال در عمل یک نفر در نهایت به امتیاز هدف دست خواهد یافت.

نیکلاس تالین نسخه دیگری از 9-5-2 را که دارای تفاوت‌های زیر است گزارش کرده است:

• اهداف بازیکنان سمت چپ و راست دیلر در این نسخه برعکس است. بازیکن سمت چپ دیلر به 2 تریک و بازیکن سمت راست به 5 تریک نیاز دارد. با توجه به اینکه رقیب سمت چپ دیلر مزیت اول بودن را در اختیار دارد اتخاذ چنین رویکردی کمی عجیب به نظر می‌رسد.
• ترتیب مبادله کارت و انتخاب حکم به شرح زیر است:
  1. دیلر چهار کارت یدکی را برداشته و سپس چهار کارت را دور می‌اندازد.
  2. بازیکنانی که امتیازات مثبتی را در دست قبل کسب کرده‌اند کارت مبادله می‌کنند.
  3. دیلر حکم را انتخاب می‌کند.
  4. بازیکنانی که امتیاز منفی دارند بالاترین کارت‌های خود در خال‌هایی که به آن‌ها داده شده است را پس می‌دهند.

بازی تا زمانی ادامه می‌یابد که فردی به 15+ یا 15- امتیاز رسیده و یا از آن فراتر برود. هرکس در این زمان بیشترین امتیاز را داشته باشد برنده نهایی بازی خواهد بود.

سرجنت میجر چهار نفره

به نقل از برایان ویور:

“زمانی که در اواسط دهه 1980 در کالج جورجیا تک بودم، با جامعه بزرگی از علاقه مندان به بازی کارتی مواجه شدم. جدا از بریج و هارتز که معمولا به صورت شرطی انجام می‌شدند، ما به انجام سرجنت میجر به صورت چهار نفره نیز می‌پرداختیم.”

در این نسخه هیچ کارتی به صورت تقسیم نشده باقی نمی‌ماند. الزامات کسب تریک به صورت 5-4-2-2 بود. روند کسب پاداش و جریمه نیز به صورت معمول در جریان بود.

نسخه چهار نفره هنگام گرفتن کارت‌های اضافی از افراد پایین مشکلاتی را ایجاد می‌کند. ما این فرآیند را “پلاکینگ (Plucking) و کارت‌های فرد را “پلاک (pluck)” می‌نامیم. مدیریت وضعیت رقابتی پلاکینگ باید به صورت متفاوتی از نسخه استاندارد صورت بگیرد. اگر بیش از یک بازیکن به یک نفر کارت بدهد، آن شخص بالاترین کارت‌های خود در خال مربوطه را بر اساس رتبه کارت‌های پلاک و نه بر اساس ترتیب، برمی‌گرداند.

مثال: غرب دارای A9872 از خال دل است. شمال 5 دل و جنوب 3 دل را به وی می‌دهد. غرب A دل را به شمال و 9 دل را به جنوب برمی‌گرداند.

این امکان برای غرب وجود داشت که کارت یک رقیب را به رقیب دیگر بدهد.

مثال: غرب A432 از خال دل را در اختیار دارد. شمال 8 دل را با وی مبادله می‌کند. جنوب 5 دل را به وی می‌دهد. غرب A دل را به شمال و 8 دل را به جنوب برمی‌گرداند.

روش کلی برای تعیین کارت در زمانی که دو بازیکن بالا و دو بازیکن پایین هستند به شرح زیر است:

1. ایجاد فضای رقابتی: فرض کنید امتیازات به صورت N 2-، E 1-، W 1+ و S 2+ باشند. اگر پلاک نابرابر باشد، ایجاد فضای رقابتی مهم‌ترین راهنما است. جنوب یک کارت به N و E می‌دهد. W یک کارت به N می‌دهد.
2. در صورت امکان از ارسال کارت به سمت چپ خودداری کنید. فرض کنید N و S هر کدام 1+ هستند. E و W هم هرکدام 1- هستند. در این وضعیت S باید به E کارت بدهد نه W. دلیل این امر این است که S باید کارت دریافت کند، اما نباید مزیت اضافی اطلاع داشتن از این که کارتش از فرد سمت چپ بالاتر است را در اختیار داشته باشد.