معرفی و بررسی بازی کارتی ماس (Mus)

ماس (Mus) یک بازی دوست‌داشتنی جمعی است که از ایالت باسک اسپانیا نشات گرفته است. مکانیزم این بازی یادآور بازی پوکر است که در آن بلوف و شوخی نیز وجود دارد. در این مقاله به معرفی، بررسی و آموزش این بازی کارتی می‌پردازیم. پس همراه ادامه این مطلب از بیوکازینو باشید.

مقدمه و معرفی

قوانین این بازی توسط جان مک‌لئود شرح داده‌ شده‌اند. اصلاحات و مطالب اضافی با استفاده از اطلاعات فرناندو هرناندز موروندو، استفان اوکر و جوزف ژورگوی اصلاح شده‌اند.

ماس یک بازی محبوب اسپانیایی است که منشا باسکی دارد. این بازی از این جهت غیرعادی است که مکانیزم‌های آن یعنی کشیدن‌ کارت و سپس شرط بندی روی اینکه چه کسی بهترین دست را دارد، یادآور بازی‌های قماری مانند پوکر است. ماس یک بازی جمعی است که نیازی نیست بر سر پول بازی شود و معمولاً نیز چنین نیست.

بازی ماس در واقع بسیار سریع و ساده است. بلوف و شوخی نیز بخشی جدا نشدنی از آن هستند. لطفاً از این واقعیت غافل نشوید که شرح زیر ممکن است طولانی و پیچیده به نظر برسد. این عمدتا به این دلیل است که روش شرط بندی، اگرچه در عمل بسیار ساده است، اما توضیح دقیق آن با کلمات کمی دشوار است.

بازیکنان و کارت‌ها

ماس یک بازی برای 4 بازیکن در گروه‌های ثابت است. طبق معمول دیگر بازی‌ها در ماس هم روبروی هم تیمی خود می‌نشینید. بازی در خلاف جهت حرکت عقربه‌های ساعت انجام می‌شود.

برای بازی از یک بسته ورق استاندارد اسپانیایی 40 کارتی استفاده‌‌ می‌شود. خال‌ها شمشیر، باتوم، فنجان و سکه هستند. هر خال شامل ری (R)، کابالو C))، سوتا(S) ، 7، 6، 5، 4، 3، 2، آس A)) است. ری (یا شاه) تاج دارد و روی کارت با شماره 12 مشخص شده‌ است. کابالو (اسب) با شماره 11 و سوتا با شماره 10 مشخص شده‌اند.

در بازی ماس خال‌ها اهمیتی ندارند. همچنین 3‌ها معادل شاه و 2‌ها معادل آس هستند. بنابراین برای اهداف ماس، بسته به طور موثر شامل هشت پادشاه (ری)، چهار تا از Caballo، سوتا، 7، 6، 5 و 4، و هشت آس است. ترتیب رتبه بندی کارت‌ها به شرح زیر است:

کارت‌ها نیز دارای امتیاز هستند که در بالا نشان داده‌ شده‌ است. این امتیازات فقط در مرحله چهارم و آخر هر دیل، یعنی خوئگو  استفاده می‌شوند.

هدف بازی

برنده بازی اولین تیمی است که به امتیاز 40 می‌رسد (این معمولاً چندین دست به طول می‌انجامد). به طور معمول بازی در سه دور انجام می‌شود. بنابراین برنده کلی اولین تیمی است که در دو بازی پیروز شود. امتیازها با استفاده از سنگ‌های کوچک(piedras) شمارش می‌شوند. امتیاز برای داشتن بهترین دست در هر یک از این چهار بخش ثبت می‌شوند:) Grande بالا)، ) Chicaکم)،  پرس (جفت) و خوئگو  (بازی). بازیکنان می‌توانند با شرط بندی سعی کنند امتیاز کسب شده‌ برای هر بخش را افزایش دهند. شرط بندی در هر بخش به ترتیب و دقیق انجام می‌شود. تنها پس از اتمام هر چهار دور شرط بندی، مسابقه‌ای برگزار می‌شود که در آن دست‌های بازیکنان مقایسه شده‌ و امتیازات محاسبه می‌شوند.

در این مقاله از کلمه “دور” به معنای یک دور شرط بندی در یکی از چهار دسته استفاده خواهیم کرد. یک دست، یک دور بازی از زمان دیل تا چهار دور شرط بندی و رو شدن دست‌ها تا امتیاز نهایی را در بر می‌گیرد. یک بازی از تعداد دست‌هایی که طول می‌کشد تا یک تیم به امتیاز 40 برسد تشکیل می‌شود. مسابقه شامل دو یا سه بازی است که طرفی که در دو بازی پیروز می‌شود، برنده آن خواهد بود.

دیل و ماس

دیلر ورق‌ها را بر می‌زند و بازیکن سمت چپ دیلر کات می‌کند. دیلر کارت‌ها را یکی یکی (در جهت خلاف جهت عقربه‌های ساعت) تقسیم می‌کند تا هر بازیکن چهار کارت داشته باشد. بازیکن سمت راست دیلر، که در هر دور شرط بندی اول صحبت می‌کند، به عنوان مانو شناخته می‌شود.

ماس در بازی مکانیزمی است که هر چهار بازیکن باید با کنار گذاشتن‌ یک یا چند کارت، شانس بهبود دست خود را داشته‌ باشند. این تنها در صورتی اتفاق می‌افتد که هر چهار بازیکن موافق باشند. بازیکنان در نوبت خود با مانو صحبت می‌کنند. اگر هر چهار نفر با گفتن‌ “ماس “با تعویض کارت موافقت کردند، کارت طبق اصول زیر کنار گذاشته‌ می‌شود. اما اگر بازیکنی با گفتنNo hay mus  به معنای “ماس نیست” مخالفت کند، فرصت مردود کردن کارت از بین می‌رود و بازی بلافاصله با دور اول شرط بندی ادامه می‌یابد.

اگر همه بگویند “ماس”، هر بازیکن به نوبه خود، با شروع از مانو، از یک تا چهار کارت رو به پایین مردود می‌کند؛ سپس به تعداد مساوی کارت جدید به او داده‌ می‌شود. بازیکنان به دست‌های جدید خود نگاه می‌کنند. مانند گذشته فرصت دیگری برای پیشنهاد “ماس” وجود دارد.

اگر بازیکنان با توافق به ماس ادامه دهند، در نهایت کارت‌های دیلر تمام خواهند شد. اگر این اتفاق بیفتد در حالی که بیش از یک بازیکن به کارت نیاز دارد، همه کارت‌های مردود شده‌ جمع و بر زده‌ می‌شوند تا یک دست جدید برای دیل شکل بگیرد. ممکن است در حالی که تنها یک بازیکن نیاز به کارت دارد، کارت‌ها تمام شوند. در این شرایط کارت‌ها به استثنای کارت‌های مردود شده‌ آن بازیکن با هم مخلوط می‌شوند تا دست جدیدی ایجاد شود.

چهار روش مقایسه دست‌ها

بازیکنان برای تعیین این که چه کسی بهترین کارت‌ها را در هر یک از چهار بخش مختلف گرانده، چیکا، پرس و خوئگو دارد، رقابت می‌کنند که در ادامه توضیح داده‌ خواهند شد.

توجه: در همه موارد، اگر دو دست در همه چیز برابر باشند، برنده مانو یا بازیکن قبلی بعد از مانو به ترتیب خلاف جهت عقربه‌های ساعت است. در نمودار، در صورت تساوی، A، B را شکست می‌دهد و به همین ترتیب او نیز C را شکست می‌دهد.

گرانده (grande) (بالا)

برنده این بخش دست حاوی بالاترین کارت است. در مقایسه دو دست، کارت‌های هر کدام به ترتیب نزولی مرتب می‌شوند. دستی که کارت اول بالاتری داشته باشد برنده می‌شود. اگر این دو کارت برابر باشند، دستی که کارت دوم بالاتری داشته باشد برنده است. اگر این کارت‌ها هم مساوی باشند، کارت سوم بالاتر، یا اگر سه کارت اول مساوی باشد، کارت چهارم بالاتر.

به عنوان مثال، R، 3، 4، 4، R-C-C-C را در گرانده شکست می‌دهد، زیرا 3 که معادل یک پادشاه است، اولین کابایو (Caballo) را شکست می‌دهد. در غیاب پول شرط بندی شده‌ روی گرانده، طرفی که بهترین گرانده را داشته‌ باشد، یک سنگ برنده‌ می‌شود.

چیکا (Chica) (کم)

برنده کسی است که کمترین دست را داشته باشد. کارت ها به ترتیب صعودی مرتب می‌شوند و دستی که کارت اول پایینی دارد برنده می‌شود. اگر این دو برابر باشند کارت دوم پایین تر برنده را مشخص می‌کند و به همین ترتیب.

به عنوان مثال، R-3-4-4 R-C-C-C را برای چیکا و همچنین گرانده شکست می‌دهد، زیرا 4 کوچکتر از کابایو است.

در غیاب پول شرط بندی شده روی چیکا، طرفی که بهترین چیکا را داشته باشد یک سنگ برنده می‌شود.

پرس (pares) (جفت)

پرس‌ها مجموعه‌ای از دو یا چند کارت با رتبه مساوی هستند. سه نوع پرس وجود دارد. به ترتیب صعودی عبارتند از:

پار ساده (Par simple)

دو کارت با رتبه مساوی و دو کارت با رتبه‌های مختلف، مانند R، S، S، 5 یا 7، 6، 2، آس (زیرا دو و آس برابر هستند). دست حاوی جفت بالاتر برنده است. دو کارت دیگر بی ربط هستند حتی اگر جفت‌ها مساوی باشند. بنابراین بین 7، 7، 4، 3 و  R، C، 7، 7، برنده مانو یا اولین بازیکن بعد از مانو به ترتیب خلاف جهت عقربه‌های ساعت است.

مدیاس (Medias)

سه کارت با رتبه مساوی و یک کارت با رتبه متفاوت، مانند R، R، 3، 6. دستی حاوی مجموعه سه کارت بالاتر برنده می‌شود و رتبه کارت چهارم بی ربط است.

دوپلس (Duples)

دو جفت کارت با رتبه مساوی، مانند  C،C، 5، 5. اهمیت خاصی ندارد که هر چهار کارت در یک رتبه باشند. چنین ترکیبی فقط به عنوان دو جفت مساوی به حساب می‌آید. اگر بیش از یک بازیکن دوپلس داشته باشند، ابتدا جفت بالاتر و سپس جفت پایین تر مقایسه می‌شوند. بنابراین S، S، S، S می‌تواند C، C، 5، 5 را شکست دهد زیرا کابالو از سوتا بالاتر است. C،C، 5، 5 نیز C، C، 4، 4 را شکست می‌دهد زیرا 5 بر 4 غلبه می‌کند.

هر دوپلس هر مدیاس را شکست می‌دهد. هر مدیاس نیز بدون در نظر گرفتن‌ رتبه کارت‌ها، بر هر پار سیمپل غلبه می‌کند. در صورت عدم شرط‌ بندی روی پرس، هر کسی که بهترین دست را داشته باشد برای دست خود و شریکش به صورت زیر امتیاز می‌گیرد:

پار ساده  1 سنگ
مدیاس 2 سنگ
دوپلس 3 سنگ

و طرف مقابل برای هر پرسی که ممکن است داشته باشد هیچ امتیازی نمی‌گیرد.

خوئگو (بازی)

برای خوئگو ، کارت‌ها دارای ارزش امتیازی به شرح زیر هستند:

R یا 3، C، S   10 امتیاز
7                  7 امتیاز
6                  6 امتیاز
5                  5 امتیاز
4                 4 امتیاز
آس یا 2          1 امتیاز

به عبارت دیگر، ارزش عکس‌ها 10 است (از جمله سه‌ها، که در واقع شاه هستند). سایر کارت‌ها نیز ارزش اسمی خود را دارند. (با در نظر گرفتن‌ این که دو‌ها واقعاً آس هستند و بنابراین ارزشی برابر با 1 دارند).

برای خوئگو، شما به سادگی مقادیر امتیاز کارت های در دست خود را با یکدیگر جمع می‌کنید. برای گرفتن‌ خوئگو باید حداقل 31 امتیاز داشته‌ باشید. بهترین خوئگو  یک دست دقیقاٌ 31 امتیازی است. بهترین بعدی 32 امتیاز است. سپس به ترتیب نزولی 40، 37، 36، 35، 34 و 33 که پایین ترین خوئگو است. مجموع امتیازهای 39 و 38 امکان پذیر نیست. اگر تعداد کارت‌های شما 30 یا کمتر باشد، خوئگو ندارید. توجه داشته باشید که یک خوئگو 31 امتیازی که در دست مانو باشد شکست ناپذیر است؛ مگر این‌که شما نوعی از بازی به نام خوئگورئال را بازی کنید.

اگر روی خوئگو شرط بندی نشود، طرفی که بهترین خوئگو را دارد برای هر دو دست خود امتیاز می‌گیرد؛ 3 سنگ برای خوئگو 31 و 2 سنگ برای هر خوئگو دیگر. طرف مقابل هیچ امتیازی دریافت نمی‌کند. اگر هیچ کس خوئگو نداشته باشد، در عوض برای بهترین پونتو که دستی حاوی 30 امتیاز یا کمتر است، رقابت می‌کنید. بالاترین پونتو دستی با 30 امتیاز، بعد 29، 28 و به همین صورت تا 4 است که بدترین پونتو است. اگر کسی شرط نبسته باشد، بازیکنی که بهترین پونتو را داشته باشد 1 سنگ می‌گیرد.

شرط بندی

یک دور شرط بندی برای هر بخش وجود دارد: گرانده، چیکا، پرس و خوئگو. این شرط‌ها باید به ترتیب مشخص انجام شوند. هر دور توسط مانو (بازیکن در سمت راست دیلر) آغاز می‌شود. مانو ممکن است هر دور را اعلام کند تا بازیکنان بدانند که در حال حاضر روی چه چیزی شرط بندی می‌کنند. اما این کار اگر بازیکنان حاضر و هوشیار باشند ضروری نیست زیرا چهار دور همیشه به ترتیب انجام می‌شوند.

شرط بندی روی گرانده و چیکا

هر دور شرط ‌بندی توسط مانو آغاز می‌شود، که می‌تواند پاس کند (paso) یا شرط‌ ببندد (انویدو (Envido)). اگر مانو پاس بدهد، نوبت بازیکن بعدی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت است که پاس داده‌ یا شرط ببندد. شرط بندی به همین ترتیب دور میز ادامه می‌یابد. اگر هر چهار بازیکن پاس کنند، شرط بندی در آن بخش وجود ندارد. مانو سپس دور جدید شرط بندی را برای دسته بعدی آغاز می‌کند.

یک شرط مکانیزمی است برای شرط بستن‌ بر روی تعدادی سنگ، حداقل 2 عدد، بر سر نتیجه یک بخش. اگر عددی ذکر نشده‌ باشد،  شرط 2 در نظر گرفته‌ می‌شود. بنابراین اگر مانو دور اول شرط ‌بندی را فقط با گفتن‌ “شرط می‌بندم” شروع کند، پیشنهاد وی شرط بر روی 2 سنگ بر سر گرانده‌ است. می‌توان با گفتن‌ مثلاٌ “من شرط 5 می‌بندم” یا “من شرط 20 می‌بندم” عدد بالاتری را شرط بندی کرد.

سه گزینه تیم مقابل

اگر کسی شرط بندی کند، تیم مقابل سه گزینه دارد. آن‌ها باید تصمیم بگیرند که آیا:

فولد کنند (No Quiero) – یعنی صرف نظر از اینکه چه کسی بهترین کارت‌ها را دارد، طرف شرط گذار برنده شود، اما فقط یک سنگ را از دست دهند.
سی (Quiero) – موافقت با این که طرفی که بهترین کارت‌ها را دارد، مبلغ شرط را برنده خواهد شد.
یا
ریز کند (reenvido) – پیشنهاد افزایش بیشتر شرط.

طرفین می‌توانند صحبت کنند. اگر مخالف باشند، به طور کلی اقدام تهاجمی‌تر غالب است (ریز به جای سی و سی به جای فولد). با این حال، یک بازیکن می‌تواند با استفاده از ضمیر جمع اقدام شریک خود را لغو کند: “ما فولد می‌کنیم” یا “ما می‌بینیم (سی)”. اگر حریف در پاسخ به اولین شرط یک دور فولد کند، طرفی که شرط بندی کرده است فوراً یک سنگ برای “نه” برنده می‌شود. اگر حریفان شرط را ببینند (سی)، امتیازدهی به مرحله رو کردن دست در پایان دست موکول می‌شود.

ریز کردن مکانیزمی برای افزایش بیشتر شرط به میزان حداقل 2 است. اگر عددی ذکر نشده باشد، میزان ریز 2 در نظر گرفته‌ می‌شود. اما امکان افزایش شرط تا هر مقدار بالاتر وجود دارد. بیان میزان ریز و مجموع جدید آن امری مفید است. به عنوان مثال “من شرط 3 می‌بندم”، “من 5 ریز می‌کنم، می‌شود 8”. بعد از ریز، طرف مقابل باید تصمیم بگیرد که آیا فولد کند، ببیند یا باز هم ریز کند.

یک دور شرط‌بندی تا زمانی ادامه می‌یابد که یک طرف یا طرف مقابل، آخرین شرط یا ریز را ببیند. اگر یک طرف فولد کند، طرف دیگر فوراً تعداد سنگ‌های گذاشته‌ شده‌ را می‌گیرد. (مثال: A می‌گوید “شرط می‌بندم”، B می‌گوید “من ریز می‌کنم، می‌شود 4″، A می‌گوید “من 16 عدد ریز می‌کنم، می‌شود”، B می‌گوید “ما فولد می‌کنیم” A و C بلافاصله 4 سنگ را می‌گیرند. اگر آخرین شرط یا ریز دیده‌ شود (سی)، در مرحله رو کردن کارت‌ها، طرفی که بهترین کارت‌های مناسب آن بخش را داشته‌ باشد، برنده شرط توافق شده‌ خواهد بود.

شرط بندی در پرس و خوئگو

روش شرط بندی که در بالا توضیح داده‌ شد برای دو راند اول یعنی گرانده و چیکا اعمال می‌شود. رویه شرط بندی برای پرس و خوئگو  کمی متفاوت است.

پرس

پرس قبل از شروع هر شرط بندی آغاز می‌شود. به این ترتیب که هر یک از چهار بازیکن باید به نوبت (صادقانه) با گفتن‌ “بله” یا “نه” اعلام کنند که آیا واقعاً پرس دارند یا خیر. اگر حداقل یک بازیکن از هر گروه بگوید “بله”، یک دور شرط بندی روی پرس انجام می‌شود که از همان رویه گراند و چیکا پیروی می‌کند. ممکن است هر دو بازیکن یک گروه بگویند “نه”، اما یکی یا هر دو بازیکن گروه دیگر بگویند “بله”. در این حالت بازکنی که پرس دارد در پایان امتیاز کسب می‌کند، اما شرط بندی انجام نخواهد شد. اگر هر چهار بازیکن “نه” بگویند، دیگر هیچ امتیازی برای پرس در آن دست وجود نخواهد داشت و البته شرط بندی هم انجام نخواهد شد.

خوئگو

قبل از شروع هر شرط بندی در خوئگو، هر یک از چهار بازیکن به نوبت باید بگویند که آیا یک خوئگو دارند یا خیر. یعنی اینکه آیا مجموع کارت‌های آن‌ها دارای حداقل 31 امتیاز است یا خیر.

اگر حداقل یک بازیکن از هر گروه بگوید “بله”، یک دور شرط بندی روی خوئگو انجام می‌شود. این کار با استفاده از روشی مشابه گرانده و چیکا صورت می‌گیرد. ممکن است هر دو بازیکن یک گروه بگویند “نه”، اما یکی یا هر دو طرف گروه دیگر بگوید “بله”. در این صورت بازکنی که خوئگو دارد در پایان امتیاز کسب می‌کند ولی شرط بندی وجود ندارد. اگر هر چهار بازیکن بگویند “نه”، هیچ امتیازی برای خوئگو وجود نخواهد داشت. در عوض، یک رقابت برای پونتو که به عنوان خوئگو نو (no juego) نیز شناخته می‌شود، انجام می‌شود. بنابراین در این مورد یک دور شرط بندی بر سر این‌که چه کسی بهترین پونتو را دارد، با همان روش گرانده و چیکا انجام می‌شود.

اورداگو(Órdago)

اورداگو یک شرط بندی ویژه است؛ پیشنهادی برای رو کردن کارت‌ها در همان لحظه که نتیجه کل بازی در بخش فعلی را به خطر می‌اندازد. در طول هر یک از چهار دور، یک بازیکن به جای شرط بندی یا ریز به روش معمول، می‌تواند بگوید “اورداگو”. سپس حریفان باید یا فولد کنند، با قبول از دست دادن‌ امتیاز آن بخش، یا آن را ببینند (سی). در این صورت کارت‌ها نشان داده‌ می‌شوند و در مورد نتیجه بازی تصمیم‌گیری می‌شود. این اصطلاح از کلمه باسکی (hor dago) به معنای “اینجاست” گرفته‌ شده‌ است.

در اینجا مثالی آورده‌ شده‌ است. در دور اول شرط بندی A، B و C پاس می‌کنند. D می گوید “من شرط 5 می‌بندم” و A می‌گوید “من آن را می‌بینم (سی)”. بنابراین گرانده 5 سنگ ارزش خواهد داشت. در دور دوم شرط بندی (چیکا) الف می‌گوید “من شرط می‌بندم”; B می گوید “من 4 ریز می‌کنم، می‌شود 6″؛ C می‌گوید “اورداگو”. B و D اکنون باید یا فولد کنند یا ببینند. اگر فولد کنند، A و C  6 سنگ می‌گیرند. اگر ببینند هر کدام از طرفین که بهترین چیکا را داشته باشد، بلافاصله بازی را می‌برد. (5 سنگ جایزه گرانده دیگر تاثیری نخواهند داشت، حتی اگر برای تعیین نتیجه بازی کافی باشند).

البته می‌توان به جای شرط اول دور هم اورداگو را اعلام کرد. اگر این کار را انجام دهید و حریف‌ها فولد کنند، فقط یک سنگ برای “نه” در یافت می‌کنید.

رو شدن کارت‌ها و امتیازدهی

پس از پایان آخرین دور شرط بندی (روی خوئگو یا پونتو)، هر چهار بازیکن کارت‌های خود را نشان می‌دهند و امتیازات دست مشخص می‌شوند. دوباره این کار به ترتیب گرانده، چیکا، پرس و خوئگو انجام می‌شود. ترتیب امتیاز گیری از این جهت مهم است که این امکان وجود دارد که یک طرف با رسیدن‌ به امتیاز 40 در طی محاسبه امتیازات بازی را ببرد.

به ثمر رساندن‌ گرانده و چیکا

اگر هر یک از طرفین در طول دور شرط بندی فولد کند، هیچ امتیاز دیگری وجود نخواهد داشت. برندگان قبل‌تر سنگ‌های خود را گرفته‌اند. به عنوان مثال A و C روی چیکا شرط بندی می‌کنند و B و D فولد می‌‌کنند. حتی اگر B یا D بهترین چیکا را داشته باشند، هیچ امتیازی برای آن وجود نخواهند گرفت. زیرا آن‌ها از حق خود برای بردن چیکا با فولد کردن‌ صرف نظر کرده‌اند. (بلوف A و C موفقیت آمیز بوده است).

اگر دور شرط‌بندی با دیدن(سی) طرف دیگر به پایان رسد یا همه پاس کنند، دست‌ها برای تشخص بازیکن دارای بهترین ترکیب از آن نوع، مقایسه می‌شوند. تیم آن بازیکن برنده مقدار توافق شده‌ سنگ‌ها (یک سنگ در صورت پاس بازیکنان دیگر) خواهد شد.

مثال (برای گرانده): مانو (A)  دارای کارت‌های 7-7-2-آس است. B دارای 3-3–S2 است. C دارای R-R-S-A است. D دارای 6C-C-C- است. پس دست B بهترین است. (B و C کارت‌های مساوی دارند اما B زودتر بازی کرده است). بنابراین B ​​و D برنده گرانده می‌شوند.

به ثمر رساندن‌ پرس

شرایط اول

اگر یک طرف در یک راند شرط بندی فولد کند، طرفی که شرط یا ریز نهایی را انجام داده، به طور خودکار برنده‌ می‌شود، حتی اگر پرس آن‌ها به خوبی طرفی که فولد کرده‌ نباشد. طرف برنده در این دور شرط بندی برد یک یا چند سنگ را برای خود تضمین کرده است. اما اکنون علاوه بر این، تعداد مشخصی سنگ‌ نیز برای پرس خود به دست می‌آورد. یعنی: 1 برای پرس ساده. 2 برای مدیاس؛ 3 برای دوپلس. یکی از اعضای تیم باید داشتن حداقل یک پرس را از قبل مسجل کرده باشد وگرنه مجاز به شرط بندی نبودند. اگر هر دو هم تیمی پرس داشته باشند، هر دو امتیاز می‌گیرند.

شرایط دوم

اگر یک دور شرط‌بندی با دیدن شرط توسط طرف دیگر به پایان برسد، دست‌ها برای اینکه ببینند کدام بازیکن بهترین پرس را دارد، مقایسه می‌شوند. تیم بازیکن برنده، جایزه توافق شده‌ برای پرس‌ها، به اضافه ارزش پرس در هر دو دست را خواهد برد. اگر شرطی بسته‌ نشده‌ باشد، دست‌ها مانند توضیحات بالا مقایسه‌ می‌شوند و تیم بازیکن برنده فقط در هر دو دست خود برای پرس‌ها امتیاز کسب می‌کند. اگر هیچ کس پرسی نداشته باشد، هیچ کدام امتیازی کسب نمی‌کنند.

با استفاده از مثال قبلی: مانو (A) دارای کارت‌های 7-7-2-آس است. B دارای 3-3-2S- است. C دارای آسR-R-S- است. D دارای C-C-C-6 است. دست A بهترین است (دوپلس). بنابراین A و C برای دوپلس‌های A و  پرس‌های ساده C امتیاز می‌گیرند. با فرض این‌که A وC  شرط بندی کرده‌ باشند و B و D آن را دیده‌ باشند (شرط برابر). A و C در مجموع 8 سنگ (3 + 1 + 4) برنده می‌شوند. حال فرض کنید A و C روی 4 شرط بسته‌ باشند، B و D آن را با 6 ریز کنند و به 10 برسانند. اگر A و C فولد کنند، B و D اکنون 3 سنگ (برای پرس ساده B و مدیاس D). آن‌ها این 3 سنگ را به همراه 4 سنگی که در طول مسابقه (زمان فولد A و C) برنده شده‌اند، خواهند برد

به ثمر رساندن‌ خوئگو یا پونتو

اصول آن شبیه به بردن‌ پرس است. اگر یک طرف در حین شرط بندی فولد کند، طرف دیگر برنده بازی است. سنگ‌های جایزه برای این تیم تضمین‌ شده‌ هستند. علاوه بر این، اگر شرط بندی روی خوئگو باشد، هر دو نفر عضو تیم برنده تعداد سنگ توافق شده‌ برای خوئگو دست خود را برنده می‌شوند. (3 برای 31، 2 برای هر خوئگو دیگر). اگر شرط بندی روی پانتو باشد، فقط یک سنگ اضافی برای برنده شدن در پانتو می‌گیرند.

اگر یک دور شرط ‌بندی با دیدن (شرط برابر) طرف دیگر به پایان رسد، دست‌ها با هم مقایسه می‌شوند تا مشخص شود کدام بازیکن بهترین کارت‌ها را دارد. در مورد خوئگو ، تیم بازیکن برنده، جایزه توافق شده، به اضافه ارزش خوئگو در هر دو دست را برنده می‌شود. در مورد پونتو، تیم بازیکن برنده شرط توافق شده به اضافه یک سنگ اضافی برای برنده شدن پونتو را از آن خود می‌کند. ممکن است شرطی وجود نداشته باشد اما حداقل یک بازیکن خوئگو داشته باشد. در این شرایط تیم بازیکنی که بهترین خوئگو را دارد برای آن و در صورت وجود برای خوئگوی هم تیمی امتیاز می‌گیرد. اگر هیچ کس خوئگو نداشته باشد، تیم بازیکنی که بهترین پونتو را دارد یک امتیاز می‌گیرد.

ثبت امتیاز، پیدراس (Piedras) و آماراکوس (amarracos)

این کار با سنگ‌ها یا سنگریزه‌های کوچک یا سایر اشیاء کوچک به راحتی انجام می‌شود. شما به 22 عدد از آن‌ها نیاز دارید. همه آن‌ها در ابتدا در یک نعلبکی در وسط میز قرار داده می‌شوند. در طول بازی این سنگ‌ها توسط بازیکنان برداشته شده و در مقابل چهار بازیکن قرار می‌گیرند تا نشان دهنده امتیاز آن‌ها باشند. هر گروه تصمیم می‌گیرد که چه کسی یک‌ها (پیدرا) و چه کسی پنج‌ها (آماراکو) را نگهداری کند.

نکته: به من گفته شده است که این کلمه در واقع “hamarreko” در زبان باسکی است که (به طور عجیبی) به معنای “از ده” است نه “از پنج”.

هنگامی که یک تیم برنده یک یا چند سنگ می‌شود، کافی است بازیکنی که یک‌ها را نگه می‌دارد عدد مناسب را از بشقاب یا نعلبکی برداشته و در مقابل خود قرار دهد. وقتی این سنگ‌ها به پنج  برسند، یکی از آن‌ها را به شریکش که پنج‌ها را نگه می‌دارد می‌دهد و چهار تای دیگر را دوباره در نعلبکی می‌گذارد. هنگام برداشتن یا جابجایی سنگ‌ها، همیشه باید به حریفان بگویید که چه تعداد سنگ برمی‌دارید و چرا.

وقتی بازیکنی که پنج‌ها را نگه می‌دارد، هفت آماراکو، که نشان‌دهنده 35 تک سنگ است، جمع‌آوری کرد، باید با گفتن “دنترو” (dentro) (داخل) به حریف هشدار دهد. او با این کار آن‌ها را از این واقعیت آگاه می‌کند که تیمش 5 سنگ تا بردن فاصله دارد. سپس هفت آماراکو را دوباره در نعلبکی قرار می‌دهد. پس از این‌که یک تیم دنترو شد، به محض این‌که هم‌تیمی نگهدارنده پیدرا 5 سنگ را جمع کرد (در مجموع امتیاز 40 را به دست آورد)، آن‌ها برنده بازی می‌شوند.

مطالب مرتبط: معرفی و بررسی بازی دومینویی کیوکیو (QiuQiu)

سیگنال‌ها

سیگنال‌های خاصی در بازی مجاز هستند که به وسیله آن بازیکنان می‌توانند به شریک خود اطلاع دهند که چه کارت‌هایی در دست دارند. طبیعتاً بازیکنان سعی خواهند کرد زمانی این کار را انجام دهند که حریفان به آن‌ها نگاه نمی‌کنند. سیگنال‌های مربوط به هر دارایی‌ خاص باید صادقانه ارسال شوند. برای مثال اگر مدیاس را سیگنال می‌دهید، باید مدیاس داشته باشید. سیگنال‌های مجاز بین بازیکنان تا حدودی متفاوت هستند. در این‌جا سیگنال‌های عمومی بازی ذکر شده‌اند:

• بستن (یا پایین آوردن) هر دو چشم (ciego) – یعنی کارت‌های بدی در دست دارید.
• گاز گرفتن لب پایین – یعنی شما دو شاه در دست دارید. (دوبار انجام این کار نشان دهنده وجود چهار شاه است).
• نشان دادن نوک زبان – به این معنی است که شما دو آس در دست دارید (دوبار انجام این کاروجود چهار آس را نشان می‌دهد).
• کج کردن دهان به یک طرف – به این معنی است که شما مدیاس (تری اف ا کایند) دارید.
• بالا آوردن هر دو ابرو – یعنی شما دوپلس (دو جفت) دارید.
• چشمک – یعنی شما خوئگوی 31 دارید.

غالباً علامت دادن کارت‌ها به هم تیمی‌ برای دو بازیکن اول (مانو و بازیکن مقابل دیلر) مفیدتر است. این هم‌تیمی‌ها هستند که تصمیم می‌گیرند که ماس را انجام دهند یا خیر. گاهی اوقات نیز آخرین بازیکنان در صورتی که کارت‌های شریک خود را بدانند، در موقعیت بهتری برای تصمیم گیری در مورد شرط‌ بندی و مقدار آن قرار می‌گیرند.

انواع بازی

ماس با چهار شاه و چهار آس

در ناواره (Navarre)، لاروخا (La Roja)، و برخی مناطق کشور باسک، ماس به شکل اصلی خود تنها با چهار شاه و چهار آس بازی می‌شود. در این بازی سه و دو با رتبه ذاتی خود حساب می‌شوند، نه به عنوان شاه و آس. کارت‌های این بازی به صورت شاه، C، S، 7، 6، 5، 4، 3، 2، آس رتبه‌بندی می‌شوند. در خوئگو یا پونتو، سه‌ها 3 امتیاز و دو‌ها 2 امتیاز دارند.

کارت‌های خوب کمتری در این نوع بازی وجود دارند؛ بنابراین برنده شدن در بازی به این‌که به طور تصادفی یک دست شکست ناپذیر به بازیکنی داده شود، بستگی کمتری دارد. در عوض فضای بیشتری برای بردن بازی بر اساس بلوف زدن وجود دارد. در این نوع بازی سیگنال بستن هر دو چشم (ciego) برای نشان دادن کارت‌های بد وجود ندارد.

خوئگو رئال (Juego Real)

برخی از بازیکنان نوع خاصی از بازی به نام خوئگو رئال (بازی سلطنتی) را بازی می‌کنند. در این بازی 31 امتیاز شامل سه هفت و یک کارت 10 امتیازی وجود دارد. بردن این ترکیب، بر خوئگوی معمولی با امتیاز 31 برتری دارد. به علاوه تنها راهی است که می‌توان خوئگوی 31 را که در اختیار مانو است شکست داد. شما باید قبل از شروع بازی بر سر انجام این ترکیب توافق کنید. در غیر این صورت ممکن است بعداً بحث‌ و جدل‌های سختی بین بازیکنان در بگیرد.

برای برخی از بازیکنان، کارت 10 امتیازی در خوئگورئال باید سوتای خال سکه باشد. این کار آن را بسیار نادر می‌کند. انواع دیگری از این ترکیب نیز وجود دارند. برای مثال خوئگوی رئالی که از هفت‌های سه خال و سوتای خال چهارم تشکیل شده است. خوئگویرئال مانند هر خوئگوی دیگر 3 امتیاز دارد.

انواع سیگنال

در ناواره و بسیاری جاهای دیگر، دست اول هر بازی بدون علامت انجام می‌شود.

چندین نوع سیگنال جایگزین وجود دارد و همه آن‌ها مجاز هستند. در این‌جا چند نمونه از سیگنال‌های اضافی مجاز آورده شده‌اند:

• غنچه کردن لب‌ها به‌گونه‌ای که انگار کلمه “ماس” را تلفظ می‌کنید – به این معنی است که می‌خواهید چند کارت را تغییر دهید. برای برخی بازیکنان نیز به این معنی است که شما 3 شاه و یک آس در دست دارید.
• خم کردن سر به سمت راست – یعنی ترجیح می‌دهید کارتی را عوض نکنید.
• بالا انداختن یک شانه – یعنی شما یک پونتو 30 دارید.
• گاز گرفتن لب پایین از سمت چپ یا راست – به معنی 3 شاه ترکیبی از علائم برای کایندها (مثلاٌ فور آف ا کایند) و مدیاس.
• نشان دادن نوک زبان به سمت چپ یا راست – به معنای 3 آس (ترکیبی از سیگنال‌ها برای آس و مدیاس)

ماس ویستو (Mus Visto)

به هر کارتی که در حین دیل در معرض دید قرار گیرد “ماس ویستو”  گفته می‌شود. در نوعی از بازی، در این شرایط، هر چهار بازیکن یک فرصت خواهند داشت تا هر تعداد کارت که می‌خواهند را مردود کرده و جایگزین دریافت کنند. نیازی نیست همه با گفتن “ماس” با این کار موافقت کنند. در ماس ویستو، شما موظف به مردود کردن هیچ کارتی نیستید. اگر بخواهید می‌توانید دستی که داده شده است را نگه دارید. پس از این‌که همه از فرصت خود برای تعویض کارت استفاده کردند، بازی با یک دور عادی گفتن “ماس “یا “نو ماس” ادامه می‌یابد.

کارت‌های جایگزین برای 4-5-6-7

یک دست متشکل از 4-5-6-7 یکی از بدترین دست‌هایی است که می‌توان با آن برخورد کرد. در این نوع بازی، بازیکنی که این کارت‌ها به عنوان دست اولیه به او داده شده، می‌تواند فوراً آن را آشکار کند و یک دست جایگزین چهار کارتی جایگزین دریافت کند. این کار باید قبل از ماس اتفاق بیفتد.

ماس با ده شاه

روبرتو آلبردی گزارش داده است که در ایبار (گیپوسکوآ، اسپانیا) پیرمردهای شهر نوعی از بازی معروف به “ماس با ده شاه (Mus with Ten Kings)” را بازی می‌کنند. در این نوع بازی، دو تا از چهار سوتا (آن‌هایی که از خال فنجان و سکه هستند) به عنوان جوکر عمل می‌کنند، اما با دو محدودیت:

یک جوکر می‌تواند تنها نشان دهنده یک آس یا یک شاه باشد و نه هیچ کارت دیگری.
ارزش یک جوکر در طول مسابقه و کسب امتیاز تغییر نمی‌کند. هنگامی که شرط بندی کامل می‌شود، در لحظه‌ای که کارت‌ها در معرض دید قرار می‌گیرند، دارنده جوکر باید تصمیم بگیرد که آیا آن را یک آس یا یک شاه بنامد. بازیکن باید به آن انتخاب پایبند باشد.

مثال

فرض کنید سه شاه و یک جوکر دارید. بسته به رتبه‌ای که برای جوکر انتخاب می‌کنید، می‌توانید یک دوپلس شاه یا “مدیاس” (سه شاه) و 31 امتیاز داشته باشید. این شرایط رویای بازیکن “ماس” است که به حقیقت پیوسته است. دوپلس و 31 امتیاز در همان زمان! اگر شما “مانو” باشید، گزینه اول در “گرانده” شکست ناپذیر است و یک ترکیب فوق‌العاده نیز در “پرس” محسوب می‌شود. دومی در گرانده و پرس چندان خوب نیست، اما در عوض شما 31 امتیاز کسب می‌کنید. با این حال شما نمی‌توانید هر دو را به صورت هم‌زمان داشته باشید.

وقتی کارت‌های خود را برای شمارش آماراکو‌هایی که برنده شده‌اید نشان دهید، باید ارزش نهایی جوکر به عنوان شاه یا آس را تعیین کنید. بدیهی است که تصمیم نهایی به میزان شرط بندی شما و در نتیجه تعداد آماراکوهایی که در نتیجه هر انتخاب برنده خواهید شد بستگی دارد. متأسفانه، حتی در هنگام بازی ماس هم نمی‌توان همه چیز را با هم داشت.

تنوع در تعداد بازیکنان

یک نوع از ماس برای سه یا پنج بازیکن وجود دارد که “Encaje” یا Mus Francés نام دارد.

ماس با شش بازیکن نیز امکان پذیر است، اگرچه به ندرت این نوع از بازی در اسپانیا انجام می‌شود. در این بازی دو تیم از سه بازیکن وجود دارند که یکی در میان می‌نشینند. (یعنی هر بازیکن بین دو بازیکن تیم مقابل می‌نشیند). قوانین بازی و امتیازدهی دقیقاً مانند بازی چهار نفره است. درست مانند بازی چهار نفره، آخرین بازیکنان هر تیم معمولا سیگنال‌هایی را از شرکای خود دریافت می‌کنند. جوزف ژورگوی نوعی دیگر از ماس شش نفره را نیز توصیف کرده است. در این بازی به جای 40 امتیاز رقابت بر سر 50 امتیاز است. هر تیم یک کاپیتان را انتخاب می‌کند که مسئول تصمیم‌گیری در مورد ماس، پیگیری شرط‌ها و شمارش امتیازات است. اگر میز مستطیل شکل باشد، معمولاً دو کاپیتان مانند این شکل در مرکز هر ضلع، روبه‌روی یکدیگر می‌نشینند.

مطالب مرتبط: معرفی و بررسی بازی کارتی آلسوس (Alsós)