معرفی، بررسی و آموزش بازی کارتی بیست و نه (29)
بیست و نه (29) یک بازی کارتی محبوب سبک تریک است که در جنوب آسیا شهرت دارد. این بازی با چهار بازیکن و در دوتیم انجام می‌شود و با استفاده از 32 کارت از یک بسته کارت 52 عددی صورت می‌پذیرد. در این مقاله به معرفی کامل این بازی و آموزش کاربردی آن خواهیم پرداخت. به علاوه شما با تغییرات و انواع مختلف دیگر این بازی آشنا خواهید شد. پس همراه بیوکازینو باشید.
بازی بیست و نه (29) یکی از بازی‌های تریکی جنوب آسیا است که در آن جک و نه، بالاترین کارت‌ها در هر خال هستند. تقریباً مسلم است که آنها از خانواده اروپایی بازی‌های Jass که از هلند سرچشمه می‌گیرند، هستند. احتمالاً آنها توسط بازرگانان هلندی به شبه قاره هند آورده شده‌اند.
اطلاعات زیادی در مورد پراکندگی جغرافیایی 29 وجود ندارد، اما این تصور را داریم که در بسیاری از مناطق شمالی هند، از جمله بمبئی و بنگال غربی، و همچنین در بنگلادش و نپال، محبوب است.
توضیحات این بازی در بسیاری از جزئیات با یکدیگر اختلاف نظر دارند. احتمالاً تغییرات زیادی وجود دارد: احتمالاً بازی به روش‌های مختلف توسط بازیکنان در مناطق مختلف هند و خارج از کشور انجام می‌شود.
29 معمولا توسط چهار بازیکن در تیم‌های ثابت بازی می‌شود. اعضای هر تیم مقابل یکدیگر می‌نشینند.
32 کارت از یک بسته استاندارد 52 کارتی برای بازی استفاده می‌شود. در هر یک از کت خال‌های معمول “فرانسوی” هشت کارت وجود دارد: دل، خشت، گشنیز، پیک. کارت‌های هر خال از بالا به پایین به این صورت رتبه‌بندی می‌شوند: J-9-A-10-K-Q-8-7. هدف بازی برنده شدن در تریک‌های حاوی کارت‌های ارزشمند است. مقادیر کارت‌ها عبارتند از:
جک‌ها هر کدام 3 امتیاز
نه‌ها هر کدام 2 امتیاز
آس هر کدام 1 امتیاز
ده‌ها هر کدام 1 امتیاز
کارت‌های دیگر (K، Q، 8، 7) بدون امتیاز
مجموع این مقادیر 28 امتیاز برای کارت‌ها می‌دهد. در برخی از نسخه‌ها، بازی آخرین تریک یک امتیاز کارت اضافی دارد، که در مجموع 29 امتیاز خواهیم داشت: این مجموع نام بازی را توضیح می‌دهد. اکثر بازیکنان امروزه برای آخرین تریک امتیازی محاسبه نمی‌کنند، اما نام بازی هنوز 29 است، حتی زمانی که این نسخه را با 28 امتیاز بازی می‌کنید.
به طور سنتی، کارت‌های 2، 3، 4 و 5 که از بسته کامل 52 کارتی دور ریخته می‌شوند، به‌عنوان نشانگر حکم استفاده می‌شوند: هر بازیکن مجموعه‌ای از این کارت‌ها را می‌گیرد، یکی از هر خال. 6ها برای حفظ امتیاز استفاده می‌شوند: هر تیم از یک شش قرمز و یک شش سیاه برای این کار استفاده می‌کند.
توزیع کارت و بازی در جهت عقربه ساعت هستند. کارت‌ها توسط دیلر بر می‌خورند و توسط بازیکن سمت راست دیلر کات می‌شوند. سپس به هر بازیکن چهار کارت داده می‌شود.
بر اساس این چهار کارت، بازیکنان برای حق انتخاب حکم پیشنهاد می دهند. هر پیشنهاد یک عدد است و بالاترین عدد پیشنهادی متعهد می‌شود که تیم او حداقل به تعداد امتیاز پیشنهادی امتیاز کسب کند. بازیکن سمت چپ دیلر ابتدا صحبت می‌کند، و بازیکنان بعدی، به ترتیب عقربه ساعت، ممکن است پیشنهاد بیشتری بدهند یا پاس کنند. حداقل پیشنهاد مجاز 15 و حداکثر 28 است (با فرض اینکه امتیاز آخرین تریک محاسبه نشود). اگر هر بازیکنی پیشنهاد دهد، بیدینگ به تعداد دور لازم ادامه می‌یابد تا زمانی که سه بازیکن پشت سر هم پاس کنند. اگر سه بازیکن اول پاس کنند، دیلر مجبور می‌شود پیشنهاد 15 را بدهد که بیدینگ پایان می‌یابد.
بیدر نهایی یک خال را به عنوان حکم انتخاب می‌کند و برای نشان دادن خال انتخابی، بسته کارت رو به پایین 2 تا 5 را که در ازی استفاده نمی‌شود، طوری می‌چیند که کارتی از خال انتخابی در پایین بسته باشد. اما این کارت را به سایر بازیکنان نشان نمی‌دهد. سپس دیلر توزیع را کامل می‌کند. چهار کارت دیگر به هر بازیکن می‌دهد، به طوری که همه هشت کارت داشته باشند.
بازیکن سمت چپ دیلر بازی در اولین تریک را شروع می‌کند. بازیکنان باید در صورت امکان از خال زمینه پیروی کنند و برنده هر تریک، بازی تریک بعدی را شروع می‌کند. در ابتدا خال حکم برای بازیکنان غیر از پیشنهادهنده ناشناخته است. اولین بازیکنی که قادر به پیروی از خال زمینه نیست، باید از پیشنهاددهنده بخواهد که خال حکم را اعلام کند. سپس بیدر کارت نشانگر حکم را به همه نشان می‌دهد. اگر پیشنهاددهنده اولین بازیکنی است که قادر به پیروی از خال زمینه نباشد، باید اعلام کند که خال حکم کدام است. بازیکنی که نتواند از خال زمینه پیروی کند ممکن است هر کارتی را بازی کند. هیچ الزامی برای بازی حکم وجود ندارد، حتی برای بازیکنی که نیاز به اعلام حکم دارد.
با شروع از تریکی که در طی آن خال حکم اعلام می‌شود، هر تریک توسط بالاترین کارت حکم موجود در آن، یا با بالاترین کارت خال زمینه در صورتی که فاقد حکم باشد، برنده می‌شود.
در هر زمانی پس از اعلام خال حکم، بازیکنی که هم کینگ و هم کویین حکم را در دست دارد، می‌تواند بلافاصله پس از برنده شدن یک تریک، آنها را اعلام کند. این ترکیب “رویال” یا “جفت” نامیده می‌شود. توجه داشته باشید که بازیکنی که در اصل کینگ و کویین حکم را در اختیار دارد، اگر یکی از آنها یا هر دو را قبلا بازی کرده باشد، نمی‌تواند آنها را اعلام کند. و تنها پس از اینکه تیم اعلام کننده در تریکی که طی آن حکم اعلام شده یا هر تریک بعدی برنده شود، می‌تواند آنها را اعلام کند.
اگر این جفت توسط پیشنهاددهنده یا شریک او اعلام شود، نتیجه این است که تعداد امتیازهای کارتی که برای انجام پیشنهاد خود نیاز دارند، به میزان 4 کاهش می‌یابد. مشروط به اینکه حداقل پیشنهاد 15 باشد. اگر یکی از حریفان پیشنهاددهنده یک جفت را اعلام کند، تعداد امتیازهای مورد نیاز تیم بیدر را 4 افزایش می‌دهد، حداکثر تا 28 امتیاز (با فرض اینکه امتیازی برای آخرین تریک وجود نداشته باشد).
هنگامی که تمام هشت تریک بازی شد، هر تیم امتیازات کارت را در تریک‌هایی که برنده شده است می‌شمارد. همچنین برنده آخرین تریک یک امتیاز کارت دیگر هم اضافه می‌کند. اگر تیم بیدر حداقل به همان تعداد امتیاز کارتی که پیشنهاد داده بود، که در صورت لزوم با اعلام یک جفت تغییر می‌کند، یک امتیاز بازی را برنده می‌شود. در غیر این صورت یک امتیاز بازی را از دست می‌دهند. امتیاز تیمی که در مقابل پیشنهاددهنده بازی می‌کند تغییر نمی‌کند.
هر تیم با استفاده از یک کارت 6 قرمز (معروف به نالی یا چاکای قرمز) و یک 6 سیاه (معروف به کالا یا چاکای سیاه)، که در بازی استفاده نمی‌شود، امتیاز را حفظ می‌کند. اینها به گونه‌ای چیده می‌شوند که تعدادی پیپ قرمز را نشان دهند که نشان دهنده یک نمره مثبت است یا تعدادی پیپ سیاه را برای نمره منفی نشان دهند. در شروع بازی هیچ پیپی نمایش داده نمی‌شود. اگر تیم بیدر برنده شود، یک پیپ قرمز اضافی را در معرض نمایش می‌گذارد یا (اگر پیپ‌های سیاه نشان داده می‌شد) یک پیپ سیاه را می‌پوشاند. اگر شکست بخورند، یک پیپ سیاه را در معرض دید قرار می‌دهند یا یک پیپ قرمز را می‌پوشانند.
اولین تیمی که به امتیاز تجمعی مثبت 6 امتیاز که با شش پیپ قرمز نشان داده می‌شود برسد، برنده بازی می‌شود. همچنین اگر یک تیم به امتیاز منفی 6 (شش پیپ سیاه) برسد، بازی پایان می‌یابد و در نتیجه این تیم بازی را می‌بازد.
در برخی مناطق، 29 در خلاف جهت عقربه ساعت بازی می‌شود. در این حالت این بازیکن سمت راست دیلر است که اولین نفر پیشنهاد می‌دهد و اولین کارت را بازی می‌کند. همچنین برخی به این شکل بازی می‌کنند که بیدینگ و بازی هردو توسط دیلر آغاز شوند.
قبلاً ذکر شد که برخی از بازیکنان برای آخرین تریک یک امتیاز اضافی در نظر می‌گیرند. اگرچه این موضوع در اکثر نقاط رایج نیست. با احتساب امتیاز آخرین تریک، بالاترین پیشنهاد ممکن 29 است که مطابق با نام بازی است. کسانی که بدون احتساب امتیاز برای آخرین تریک بازی می‌کنند، به طوری که بالاترین امتیاز 28 باشد، گاهی اوقات نام 29 بازی را با این جمله توضیح می‌دهند که 29 مجموع امتیازهای مورد نیاز هر تیم برای موفقیت است. برای مثال اگر پیشنهاد 16 باشد و 28 امتیاز در بازی وجود داشته باشد، حریف برای شکست دادن پیشنهاد حداقل به 13 امتیاز نیاز دارد، چرا که 16+13=29.
در برخی از ورژن‌ها کمترین پیشنهاد مجاز 16 است. در این مورد، یک جفت (کینگ-کویین حکم) که توسط تیم حاکم اعلام شده است، نمی‌تواند نیاز تیم را به زیر 16 کاهش دهد.
برخی از بازیکنان یک جوکر به کارت‌های نشانگر هر بازیکن اضافه می‌کنند. سپس این امکان برای داوطلب وجود دارد که با قرار دادن جوکر در پایین بسته، به جای اعلام یک خال حکم، بازی بدون حکم یا “No Trumps” را انتخاب کند. هنگامی که “No Trumps” انتخاب می‌شود، مسلما نمی‌توان یک جفت را اعلام کرد.
این نسخه در بنگال غربی بیشتر از سایر مناطق رواج دارد.
با انتخاب 2های هر خال به عنوان نشانگر حکم، پیشنهاددهنده یک بازی بدون حکم را انتخاب می‌کند که در آن رتبه کارت‌ها معکوس می‌شود (7 بالاترین، جک کمترین). اگرچه مقادیر امتیاز ثابت می‌ماند. رتبه معکوس در مورد تریکی که در آن درخواست حکم می‌شود و تمام تریک‌های بعد از آن اعمال می‌شود.
جک دل برای شروع بازی می‌شود. بازیکن دوم کارت دل ندارد، پس “حکم” را درخواست می‌کند. و پیشنهاد دهنده 2پیک را در معرض نمایش می‌گذارد و رتبه را معکوس می‌کند. هیچ حکمی وجود ندارد و بازیکن دوم کارت دل ندارد، بنابراین نمی‌تواند این تریک را ببرد: او کینگ گشنیز را بازی می‌کند. بازیکن سوم، کویین دل و بازیکن چهارم 8دل را بازی می‌کند. بازیکن چهارم برنده تریک (به ارزش 3 امتیاز برای جک دل) می‌شود. از اینجا به بعد 7ها دارای بالاترین رتبه هستند.
همچنین یک نسخه شامل پیشنهادات حکم معکوس و همچنین بدون حکم در هاستل در دهلی بازی می‌شود. جایی که بازی در آن توسط بازیکنانی از Lucknow معرفی شده است. در این نسخه کارت 2 نشان‌دهنده یک پیشنهاد معکوس است، و خال این کارت 2 به عنوان حکم در نظر گرفته می‌شود – برای مثال 2دل نشان دهنده معکوس با حکم دل است. پیشنهادات بدون حکم با جوکرها نشان داده می‌شود. یا اگر جوکری در دسترس نباشد، با کارت 3 نشان داده می‌شود: 3 قرمز برای بازی معمولی بدون حکم، و 3 سیاه برای بازی معکوس بدون حکم.
برخی به بازیکنی که مایل به پیشنهاد دادن است اما تمایلی به انتخاب یک خال حکم بر اساس چهار کارت اول خود ندارد، شاید چون از هر خال یک کارت دارد، اجازه می‌دهند تا “کارت هفتم” را حکم کند. در این صورت در مرحله دوم توزیع، کارت ماقبل آخر پیشنهاددهنده در زیر کارت‌های نشانگر حکم قرار می‌گیرد و خال حکم را مشخص می‌کند. پیشنهاددهنده ممکن است به این «کارت هفتم» نگاه کند. اما طبق معمول، سایر بازیکنان تا زمانی که حکم‌ها فاش نشوند نمی‌دانند این کارت چیست.
اگر به عنوان بیدر «کارت هفتم» را اعلام می‌کنید، این کارت تا زمانی که حکم اعلام نشود، این کارت متعلق به دست شما محسوب نمی‌شود. تا بقیه مجبور به تبعیت از آن نشوند. شما نمی‌توانید کارت هفتم را برای شروع تریک بازی کنید (به جز آخرین تریک، زمانی که کارت دیگری ندارید). اگر خال کارت هفتم توسط بازیکن دیگری قبل از اعلام حکم بازی شود، در صورت امکان باید کارتی از این خال را از دست خود بازی کنید. اگر نمی‌توانید از خال زمینه پیروی کنید، می‌توانید از خال دیگری کنار بازی کنید. یا با نشان دادن کارت هفتم خود، خال حکم را اعلام کنید و آن را بازی کنید و از خال زمینه پیروی کنید.
برخی به این شکل بازی می‌کنند: پس از اینکه پیشنهاددهنده خال حکم را انتخاب کرد یا “کارت هفتم” را درخواست کرد، و قبل از اینکه دیلر توزیع را ادامه دهد، هر یک از حریفان پیشنهاددهنده ممکن است درصورت اعتقاد به شکست تیم پیشنهاددهنده، “دوبل” کند. سپس تیم پیشنهاددهنده در صورت موفقیت، به جای یک امتیاز، دو امتیاز بازی کسب می‌کند. و در صورت شکست دو امتیاز بازی را از دست می‌دهد.
در بعضی نسخه‌ها پس از دوبل کردن، پیشنهاددهنده یا شریک پیشنهاددهنده می‌تواند با یک ‘دوبل مجدد’ پاسخ دهد. که امتیاز را دوباره دوبرابر می‌کند و امتیاز برد یا باخت را به 4 می‌رساند. برخی کل بسته کارت‌های استفاده نشده (2 تا 5 از همه خال‌ها) را به حاکم می‌دهند. او آنها را طوری مرتب می‌کند که پایین‌ترین کارت بسته خال حکم را نشان دهد – یا اگر حکم براساس “کارت هفتم” بود، کارت هفتم زیر کارت‌های بسته قرار می‌گیرد. دوبل با برگرداندن یک کارت، و دوبل مجدد با برگرداندن دو کارت رو به بالا از بالای این بسته نشان داده می‌شود. هویت کارت برگردانده شده هیچ تأثیری روی بازی ندارد – فقط برای یادآوری به بازیکنان است که بازی دوبل یا دوبل مجدد شده است.
بعضی افراد به این صورت بازی می‌کنند که پس از یک دوبل، دوبل کننده یا شریک او می‌تواند با “ست” پاسخ دهد. در این صورت امتیاز برد یا باخت بازی به 6 امتیاز، افزایش می‌یابد. اگر تیم از صفر شروع کند، این برای برد یا باخت کل بازی در یک دست کافی است. اما اگر تیم از قبل امتیاز داشته باشد ممکن است بازی را تمام نکند. به عنوان مثال اگر تیمی با امتیاز 2سیاه، پیشنهاد دهد و یک ست برنده شود، امتیاز آنها فقط به 4 قرمز می‌رسد.
در یکی از نسخه‌های بازی هر زمان که پیشنهاد 21 یا بیشتر باشد، امتیاز بازی به دو امتیاز افزایش می‌یابد. تیم بیدر دو پیپ قرمز یا سیاه را به جای یک پیپ آشکار می‌کند یا پوشش می‌دهد.
در این نسخه، پیشنهادات 20 یا کمتر را می‌توان توسط حریفان دوبل کرد. و توسط تیم پیشنهاددهنده همانطور که در بالا توضیح داده شد، دوبل مجدد داشت. پیشنهادهای 21 یا بیشتر، که در حال حاضر ارزش دو امتیاز بازی را دارند، می‌توانند توسط حریفان پیشنهاد دهنده دوبل شوند، و ارزش آنها را به چهار امتیاز افزایش دهند (این به عنوان یک دوبل تلقی می‌شود)، اما چهار امتیاز بازی سقف افزایش امتیاز است: امتیاز نمی‌تواند بیشتر از چیزی باشد که توسط تیم بیدر افزایش یافته است.
برخی به این روش بازی می‌کنند که پس از اوزیع همه کارت‌ها، اما قبل از بازی در اولین تریک، بازیکنی با کارت‌های بسیار قوی ممکن است یک “تک دست” اعلام کند. و متعهد شود که هر هشت تریک را برنده شود و به تنهایی بازی کند. در این حالت هیچ حکمی وجود ندارد. بازیکنی که “تک دست” را اعلام کرده است بازی اولین تریک را شروع می‌کند و شریک او دست خود را رو به پایین می‌گذارد و در بازی شرکت نمی‌کند. اگر هر هشت تریک برنده شود، تیم بازیکن تک دست 3 امتیاز بازی برنده می‌شود. و در غیر این صورت 3 امتیاز را از دست می‌دهد.
در برخی از نسخه‌ها «تک دست» را نمی‌توان با دستی اعلام کرد که مطمئناً هشت تریک را به دست می‌آورد – بازیکن باید حداقل یک کارت داشته باشد که با بازی آن ممکن است یک تریک را از دست بدهد.
در برخی از مناطق بنگال غربی امتیاز تک دست به جای 3 امتیاز، 6 است.
در بعضی از ورژن‌های بازی، وقتی نمی‌توانید از خال زمینه پیروی کنید، مجبور نیستید درخواست اعلام حکم کنید. در عوض، می‌توانید به سادگی یک کارت از هر خالی را دور بیندازید. مطمئناً این کارت کنار گذاشته شده نمی‌تواند برنده تریک باشد. (مگر اینکه بازیکن بعدی در همان تریک درخواست کند خال حکم فاش شود. و در نتیجه کارتی را که بازی کرده‌اید به یک حکم تبدیل کند).
اما ممکن است نیازی به بردن تریک نباشد، به خصوص اگر کارت شریک شما در حال حاضر برنده تریک شده است. با این حال، می‌توانید درخواست کنید که خال حکم اعلام شود. و در این نسخه، زمانی که پیشنهاددهنده حکم را اعلام کرد، بازیکنی که درخواست کرده موظف است در صورت امکان در آن تریک کارت حکم بازی کند. این تنها موردی است که در آن یک بازیکن مجبور می‌شود از یک خال معمولی جلو بزند. در غیر این صورت بازیکنانی که نمی‌توانند از خال زمینه پیروی کنند، می‌توانند هر کارتی را بازی کنند.
پیشنهاددهنده ممکن است انتخاب کند که حکم خود را در صورت عدم توانایی پیروی از خال زمینه بازی کند. و سپس باید یک کارت حکم را در تریک بازی کند. تا رسیدن به تریکی که در آن حکم اعلام می‌شود، کارت‌های خال حکم اثر خاصی ندارند: هر تریک توسط بالاترین کارت خال زمینه برنده می‌شود. حتی اگر حاوی کارت‌هایی از خالی باشد که متعاقباً به عنوان حکم آشکار می‌شود. طبق معمول، با شروع از تریکی که در آن خال حکم اعلام می‌شود، حکم‌ها کارت‌های خال‌های دیگر را شکست می‌دهند.
گاهی اوقات ممکن است بازی طوری پیش برود که حکم هرگز اعلام نشود – یا به این دلیل که هر بازیکن از هر خال دو کارت دارد، یا (در نسخه‌ای که درخواست اعلام حکم داوطلبانه است) به این دلیل که کسی درخواست نکرده است. اگر حکم تا پایان بازی اعلام نشده باشد، دست باطل می‌شود و هیچ یک از تیم‌ها امتیازی نمی‌گیرند.
در بعضی از ورژن‌ها، خال حکم فقط در پایان اولین تریک اعلام می‌شود که در آن بازیکن قادر به پیروی از خال زمینه نیست. در طول این تریک فقط پیشنهاددهنده می‌داند که خال حکم چیست. بازیکنان دیگر هم نمی‌توانند درخواست کنند که حکم فاش شود: اگر نتوانند از خال زمینه پیروی کنند، فقط می‌توانند حدس بزنند که حکم چیست و طبق حدس خود بازی کنند. در پایان تریک، پیشنهاددهنده باید حکم را فاش کند، و بالاترین حکم اگر بازی شده باشد، برنده می‌شود. در غیر این صورت طبق معمول بالاترین کارت خال برنده می‌شود. پس از این تریک، حکم شناخته می‌شود و بازی طبق معمول پیش می‌رود.
یک بازی ممکن است شامل چندین دست شش امتیازی باشد. برخی از بازیکنان از کارت‌های یدکی دیگر برای ثبت تعداد برد یا باخت هر تیم استفاده می‌کنن.، یک کارت قرمز نشان دهنده یک برد و یک کارت سیاه نشان دهنده یک باخت است. برخی ارزش یک برد در بازی را دو برابر یک باخت می‌دانند.
در بخش شرقی هند، به ویژه در بنگال، بیهار و جارکند، بسیاری 29 را به این صورت بازی می‌کنند: که اگر پیشنهاد دهنده کمتر از نیمی از پیشنهاد خود را کسب کند، تعداد امتیازهای بازی که از دست می‌دهند، دو برابر می‌شود.
این نسخه در محدوده لاکنو بازی می‌شود:
پس از توزیع چهار کارت، یک بازیکن می‌تواند “تنی/ Tenny” را اعلام کند. در این حالت هیچ کارت دیگری پخش نمی‌شود. و هدف بازیکن تنی این است که هر چهار تریک را به دست آورد و به تنهایی و بدون حکم بازی کند. دست چهار کارتی شریک اعلام کننده تنی رو به بالا روی میز قرار می‌گیرد و در بازی استفاده نمی‌شود. بازیکن تنی بازی در اولین تریک را شروع می‌کند. اگر تنی موفقیت آمیز باشد، تیم بازیکن 4 امتیاز برنده می‌شود. در غیر این صورت آنها 4 امتیاز را از دست می‌دهند. در این تغییر، “تک دست” (معروف به “29”) نیز با نمایش دست شریک بیدر بازی می‌شود. در صورت موفقیت 8 امتیاز می‌گیرد و در غیر این صورت 8 امتیاز از دست می‌دهد.
در حین بیدینگ، یک بازیکن می تواند با گفتن “ditto/ منم همینطور” پیشنهادی برابر با پیشنهاد قبلی بدهد. به عنوان مثال، اگر بازیکن اول 16 را پیشنهاد دهد، بازیکن بعدی می‌تواند بگوید “منم همینطور”، که به این معنی است که او نیز 16 را پیشنهاد می‌دهد. اگر پیشنهاد قبلی “منم همینطور” بود نمی‌توانید شما هم آن را اعلام کنید – پیشنهاددهنده بعدی باید مقدار پیشنهادی را افزایش دهد. برای مثال، پس از “16” – “منم همینطور”، بازیکن بعدی باید حداقل 17 را پیشنهاد دهد یا پاس کند. اگر هیچ کس پس از “ditto” پیشنهادی را مطرح نکند، بازیکنی که “منم همینطور” را گفته، اعلام کننده است و خال حکم را انتخاب می‌کند.
“جفت” یا “رویال” را فقط می‌توان بلافاصله پس از اینکه دارنده آنها یا شریکش یک تریک را با بازی یک حکم در یک تریک غیرحکم برنده شد، اعلام کرد.
هنگام ثبت امتیاز، پس از اینکه یک تیم تمام پیپ‌های موجود در یکی از کارت‌های 6 خود (قرمز یا سیاه) را تمام کرد، بازی آن تیم با استفاده از 5ها، سپس 4، 3 و 2 ها ادامه می‌یابد. این موضوع بازی را گسترش می‌دهد و به یک تیم اجازه می‌دهد تا 20 (6+5+4+3+2) امتیاز مثبت یا منفی را کسب کند. اگر یک تیم به آن مجموع برسد، بازی تمام می‌شود. اما اغلب با توافق دوجانبه، با پیپ‌هایی که توسط هر تیم در معرض نمایش قرار می‌گیرد، که امتیازات نهایی را نشان می‌دهند، زودتر به پایان می‌رسد.
بازی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت انجام می‌شود و فرآیند بیدینگ، زمانی که چهار کارت به هر بازیکن داده شده باشد، به شرح زیر است.
بازیکن سمت راست دیلر ابتدا صحبت می‌کند و ممکن است حداقل 16 را پیشنهاد دهد یا پاس کند. اگر بازیکن اول پیشنهاد دهد، نوبت به بازیکن دوم می‌رسد (شریک دیلر)، و او باید بالاتر از بازیکن اول پیشنهاد بدهد یا پاس کند. بیدینگ فقط بین این دو بازیکن ادامه دارد، تا زمانی که یکی از آنها پاس کند. بازیکنی که اول پیشنهاد می‌دهد فقط باید با مقدار پیشنهادی بازیکن دوم مساوی کند (با گفتن “ditto”) تا در بیدینگ بماند. وقتی یکی از دو بازیکن اول پاس می‌کنند، شریک آن بازیکن می‌تواند در آن نوبت پیشنهاد دادن را به عهده بگیرد. به عنوان مثال، اگر بازیکن اول دست ضعیفی داشته باشد و در ابتدا پاس کند، سپس شریکش، یعنی بازیکن سمت چپ دیلر صحبت می‌کند، بعد از او هم شریک دیلر صحبت می‌کند.
اگر بازیکن جنوبی دیلر شود، بیدینگ ممکن است به شرح زیر آغاز شود: شرق: 16، شمال: 17، شرق: ditto، شمال: 18، شرق: پاس، غرب: ditto، شمال: 19، غرب: ditto، شمال: پاس، جنوب: 20 ، غرب: پاس. غرب پس از پاس شریک خود، و جنوب بعد از پاس شریک خود، بیدینگ را به دست می‌گیرند.
اگر هر یک از دو بازیکن اول در چهار کارت اول خود امتیازی نداشته باشد (دستی که فقط کینگ، کویین، هشت و هفت دارد)، دست باطل می‌شود. کارت‌ها جمع می‌شوند و بر می‌خورند و بازیکن بعدی دست را توزیع می‌کند. همچنین در صورت پاس سه بازیکن اول هم دست باطل می‌شود – در این مورد دیلر مجاز به پیشنهاد دادن نیست.
بیدینگ تا پاس سه بازیکن ادامه دارد. حتی پس از پاس هر دو بازیکن یک تیم، این امکان برای بازیکن چهارم وجود دارد که به شریک خود پیشنهاد دهد – برای مثال بازیکن جنوبی دیلر است. شرق: 16، شمال: پاس، جنوب: 17، شرق: ditto، جنوب: پاس، غرب: 18، شرق: پاس. بازیکن غرب دست بسیار خوبی دارد و بر این باور است که در صورت انتخاب حکم، شانس برنده شدن بیشتر است. بنابراین به شریک خود شرق پیشنهاد می‌دهد.
پیشنهاددهنده نهایی – آخرین بازیکنی که یک عدد را پیشنهاد می‌دهد یا ditto می‌کند- اعلام کننده می‌شود وحکم را انتخاب می‌کند یا حکم را به کارت هفتم موکول می‌کند. حریفان می‌توانند دوبل کنند و تیم پیشنهاددهنده می‌تواند دوبل مجدد کند. سپس توزیع دست تکمیل می‌شود.
**در بنگلادش، بعضی به این شکل بازی می‌کنند که هر بازیکن فقط یک نوبت برای پیشنهاد دارد. اگر بازیکنی بعد از شما پیشنهاد بیشتری بدهد، پیشنهاد او جایگزین شما می‌شود و فرصتی برای پاسخ دادن ندارید. وقتی هر بازیکن یک بار صحبت کرده باشد، مناقصه به پایان می‌رسد.
اگر بازیکنی برای کارت هفتم درخواست کند و پس از اتمام توزیع، کارت امتیازی غیر از کارت هفتم در دست نداشته باشد، دست باطل می‌شود و بازیکن بعدی دیلر است. همچنین در صورتی که حریفان بیدر اصلاً کارت حکمی نداشته باشند یا فقط 7 حکم را در دست داشته باشند، دست باطل می‌شود.
ترکیب کینگ و کویین حکم به عنوان یک مریج شناخته می‌شود. این مزیت برای تیم بیدر تنها در صورتی ایجاد می‌شود که مقدار پیشنهادی بیش از 18 باشد. تیمی که 16، 17 یا 18 را پیشنهاد دهد، نمی‌تواند با اعلام مریج، امتیاز مورد نیاز خود را کاهش دهد. اگر پیشنهاد 19 یا 20 بود، اعلامیه مریج شرط را به 16 کاهش می‌داد. اگر پیشنهاد 21 بود و مریج توسط تیم بیدر اعلام می‌شد، برای برنده شدن به حداقل 17 امتیاز نیاز داشتند. امتیاز مریج را می‌توان در هر زمانی پس از پایان تریکی که در آن خال حکم آشکار شد، ادعا کرد. مشروط بر اینکه بازیکن همچنان هر دو کارت را در دست داشته باشد. تیم صاحب مریج نیازی به برنده شدن یک تریک ندارد، اما اگر هر یک از کارت‌ها قبلاً بازی شده باشد، مریج نمی‌تواند ادعا شود.
برد داگ (سگ پرنده) یک بازی کارتی نوین و نیازمند تفکر است. این بازی برای…
بلکبرد یک بازی با ورق جدید بر اساس رامی است که در آن ترکیبی از…
بیسکو بوبو یک بازی کارتی در هم و بر هم، با پیچ و خم‌های زیاد…
تاکسی باهاما یک بازی سوار و پیاده کردن برای ۲-۴ بازیکن است. این بازی توسط…
بارا-کن برای دو، سه یا چهار بازیکن طراحی شده است. در صورت حضور چهار بازیکن…
بازی اسنشن یک بازی کارتی دو نفره، نیازمند همکاری و تلاش برای بقاست. دراین بازی…
ورود به حضرات + بونوس ۲۰٪ شارژ روزهای طلایی