معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی پینوکل سه نفره (Three player Pinochle)

در این مقاله به معرفی و آموزش بازی کارتی پینوکل سه نفره (Three player Pinochle) خواهیم پرداخت که با یک بسته کارت 48 عددی انجام می‌شود. این بازی در داکوتای جنوبی رایج است و سبک آن تریک‌ است. پس همراه بیوکازینو باشید.

معرفی

بازی اصلی که در این صفحه توضیح داده شده، نسخه‌ای از پینوکل با بیدینگ تک بسته‌ای سه نفره است که در Bison، داکوتای جنوبی بازی می‌شود. این نسخه‌ای است که برای کسب امتیاز، و تا رسیدن به امتیاز هدف بازی می‌شود. هر سه بازیکن می‌توانند ترکیب‌هایی را اعلام کنند و بازی دارای امتیازات ویژه برای ترکیب‌های دوبل است. چندین نسخه از این بازی نیز شرح داده شده است.

کارت‌ها، توزیع آنها و هدف بازی

بازی با یک بسته پینوکل 48 کارتی انجام می‌شود. این بسته را می‌توان در صورت لزوم از دو بسته استاندارد 52 کارتی با بیرون انداختن همه کارت‌های 2-8 تهیه کرد. برای گرفتن تریک‌ها، کارت‌های هر خال از بالا به پایین به این صورت رتبه‌بندی می‌شوند:

آس، ده، کینگ، کویین، جک، نه.

کارت‌های شمارنده و کارت‌های بازنده

آس‌ها، ده‌ها و کینگ‌ها شمارنده نامیده می‌شوند. کویین‌ها، جک‌ها و نه‌ها بازنده یا لوزر نامیده می‌شوند (اگرچه گاهی اوقات می‌توانند یک تریک را برنده شوند). تعداد شمارنده‌ها 10 امتیاز است، در حالی که بازنده ها ارزشی ندارند. یکی از هدف های بازی این است که در ترفندهای خود تا حد امکان شمارنده های بیشتری را به دست آورید. آخرین ترفند 10 امتیاز اضافی ارزش دارد، بنابراین تعداد کل امتیازهای موجود برای کسب در هر دست 250 است.

کارت‌ها بر می‌خورند، کات می‌شوند، و معمولاً در بسته‌های 3تایی پخش می‌شوند، اما این امر ضروری نیست. هر بازیکن 15 کارت دریافت می‌کند و 3 کارت در کیتی قرار می‌گیرد. این 3 کارت را می‌توان در هر زمان از توزیع کارت‌ها در کیتی قرار داد، با این تفاوت که آخرین کارت بسته را نمی‌توان در کیتی قرار داد. اگر کارت‌ها به هر نحوی به اشتباه توزیع شوند، باید آن‌ها را دوباره بر بزنید، کات کنید و دوباره پخش کنید. از هر روش عادلانه‌ای می‌توان برای تعیین دیلر برای دست اول استفاده کرد. پس از آن نوبت دیلر پس از هر دست به سمت چپ منتقل می‌شود.

دو راه برای کسب امتیاز وجود دارد: با رو کردن ترکیبات و با برنده شدن کارت‌های امتیازی در تریک‌ها. هدف بازی این است که اولین بازیکنی باشید که 1500 امتیاز کسب می‌کند. پس از اتمام اولین بازی کامل، برنده، اولین دیلر بازی دوم است.

روکردن ترکیب‌ها در پینوکل سه نفره (Pinochle)

در هر دست، یک بازیکن – بیدر نهایی – حکم را تعیین می‌کند. کارت‌های کیتی را می‌گیرد و با دو نفر دیگر بازی می‌کند و هدف بازی کسب حداقل تعداد امتیاز ذکر شده در پیشنهاد است. اولین راه برای به ثمر رساندن امتیاز، ترکیب یا نمایش ترکیبات امتیازدهی موجود در دست است. بنابراین، پس از توزیع کارت، هر بازیکن به دست 15 کارتی خود نگاه می‌کند و ارزیابی می‌کند که چه ترکیبی از کارت‌ها را در دست دارد؛ و بنابراین اگر بتواند حکم را انتخاب کند، چه امتیازی را به دست می‌آورد. کارت‌های کیتی در این مرحله هنوز رو نشده‌اند. آنها ممکن است تعداد ترکیب‌های بازیکن را افزایش دهند، اما نمی‌توان به این موضوع اعتماد کرد.

ترکیبات امتیازدهی و مقادیر آنها در زیر فهرست شده است. هر ترکیب در یک نسخه تکی و یک نسخه دوتایی وجود دارد. ترکیب دوتایی ترکیبی است که شامل دو نسخه از هر کارت باشد – برای مثال یک روپ (rope) دوتایی از A-A-10-10-K-K-Q-Q-J-J که از حکم تشکیل شده، و یک پینوکل دوتایی دو کارت کویین پیک و دو جک خشت است. در برخی موارد ترکیب دوگانه دقیقاً به اندازه دو ترکیب تکی ارزش دارد. در موارد دیگری هم ترکیب دوگانه ارزش بیشتری دارد.

ترکیب‌های امتیازی

نوع	نام	کارت‌ها	سینگل/ تکی	دابل/ دوگانه یا دوتایی
نوع 1: مریج، روپ و دیس (Ropes, marriages and deece)	روپ	A 10 K Q J  از خال حکم	150	1500
مریج	K Q  از خال مشابه غیر حکم	20	40
مریج از خال حکم	K Q  از خال حکم	40	80
دیس	کارت 9 از خال حکم	10	20
نوع 2: پینوکل	پینوکل	J  از خال خشت و Q از خال پیک	40	300
نوع 3: Arounds	100  آس	آس از هر 4خال	100	1000
80  کینگ	کینگ از هر 4خال	80	800
60  کویین	کویین از هر 4خال	60	600
40  جک	جک از هر 4خال	40	400

مثال‌هایی از ترکیب‌ها

این ترکیب از کارت ها را می‌توان تا حدی در هم آمیخت. آنها به سه نوع تقسیم می‌شوند و یک کارت واحد را می‌توان همزمان در ترکیبات از انواع مختلف استفاده کرد؛ اما نمی‌توان یک کارت را در بیش از یک ترکیب از همان نوع استفاده کرد.

به عنوان مثال، اگر بازیکنی 60 کویین و یک جک خشت داشته باشد، می‌تواند هم 60 کویین و هم یک پینوکل را برای مجموع 100 امتیاز به دست آورد (با استفاده از کویین پیک در ترکیب نوع 2 و نوع 3 به طور همزمان).

مثال دیگر ترکیب کردن یک روپ و 100 آس خواهد بود: از آس (نوع 1) روپ می‌توان همزمان با آس چهارم در 100 آس (نوع 3) استفاده کرد و در مجموع 250 امتیاز کسب کرد. در رابطه با مریج‌ها، برای 2 کینگ و 1 کویین از یک خال، به عنوان 2 ترکیب مریج امتیاز داده نمی‌شود (کویین را نمی‌توان دو بار در ترکیب نوع 1 استفاده کرد). همین امر برای 2 کارت کویین و 1 کارت کینگ هم صدق می‌کند. اگر برای یک روپ 150 امتیاز بگیرید، نمی‌توانید در همان زمان برای مریج از خال حکم که در آن روپ وجود دارد هم امتیاز 40 را بگیرید – برای امتیاز 190 به یک کینگ و کویین اضافی از خال حکم نیاز دارید. توجه داشته باشید که 10ها بری امتیاز گرفتن از ترکیب‌های دست ارزشی ندارند، مگر زمانی که روپ درست کنند.

ترکیب roundhouse

ترکیبی متشکل از یک کینگ و یک کویین از هر خال، گاهی اوقات به عنوان roundhouse شناخته می‌شود. ارزش کل آن 240 امتیاز است که شامل 80 امتیاز برای کینگ‌های Around، 60 امتیاز برای کویین‌ها، 40 برای مریج از خال حکم و 20 امتیاز به ازای هر یک از سه ترکیب مریج دیگر است. توجه داشته باشید که اگر کینگ و کویین از خال یکسان حکم باشند ارزش کل یک roundhouse و یک روپ فقط 350 امتیاز است – 390 به عنوان مجموع مریج خال حکم و روپ قابل شمارش نیست.

بیدینگ در پینوکل سه نفره (Pinochle)

هر بازیکن با محاسبه ترکیب احتمالی خود، تعیین می‌کند که آیا امتیاز کافی در دست او برای توجیه پیشنهاد وجود دارد یا خیر. پیشنهادات بیدینگ تعهدی است برای کسب حداقل تعداد معینی امتیاز است که در ازای دو مزیت به دست می‌آید: بیدر کارت‌های درون کیتی را دریافت می‌کند، و خال حکم را نیز انتخاب می‌کند.

بازیکن سمت چپ دیلر، با پاس دادن یا دادن پیشنهاد حداقل 250، فرآیند بیدینگ را آغاز می‌کند. نوبت بیدینگ در جهت عقربه ساعت دور میز می‌چرخد. همه پیشنهادها باید مضربی از 10 باشند (250، 260، 270، 280 و غیره). شما در نوبت خود می‌توانید نوبت خود را پاس دهید یا در صورت وجود پیشنهاد قبلی، پیشنهادی بالاتر از پیشنهاد قبلی بدهید. بازیکنی که یک بار پاس کرده باشد نمی‌تواند دوباره در بیدینگ شرکت کند. اگر هر سه بازیکن پاس بدهند، کارت‌ها جمع می‌شوند و دیلر بعدی کارت‌ها را دوباره توزیع می‌کند. اگر بیش از یک بازیکن در دور اول پیشنهاد بدهند، بیدینگ به تعداد دور لازم تا زمانی که دو بازیکن پاس دهند ادامه می‌یابد. بازیکن سوم که بالاترین پیشنهاد را ارائه داده است، برنده بیدینگ شده است.

در این مرحله، بازیکن شمارنده امتیاز باید مقدار پیشنهاد نهایی را یادداشت کند – این کار باعث می‌شود از بسیاری از مجادله‌ها و اختلافات جلوگیری شود.

توجه داشته باشید که اگرچه شروع بیدینگ با پیشنهاد بیش از 250 یا “پرش از پیشنهاد” قانونی است، افزایش آن بیش از حداقل 10تا بالاتر از پیشنهاد قبلی، اما شروع از 250 و افزایش آن پیشنهاد فقط 10تا در هر نوبت، طبیعی و عاقلانه است.

رو شدن کارت‌های کیتی توسط بیدر نهایی

بازیکنی که در بیدینگ برنده شده، 3 کارت کیتی را در معرض دید همه قرار می‌دهد و سپس آنها را در دست خود قرار می‌دهد. او سپس هر 3 کارت دلخواهی از 18 کارت خود را به صورت رو به پایین دور می‌اندازد. سایر بازیکنان تا بعد از بازی حق دیدن کارت‌های کنارگذاشته شده را ندارند. توجه داشته باشید که کارت‌هایی که دور ریخته می‌شوند نمی‌توانند به عنوان بخشی از ترکیب شما استفاده شوند. با این حال، گاهی اوقات به نفع بیدرها است که برای بهبود قدرت بازی دست خود، ترکیبی را کنار بگذارند.

بازی

پس از دور انداختن کارت، بیدر نهایی خال حکم را اعلام می‌کند و ترکیب خود را اعلام می‌کند و ترکیبات خود را روی میز می‌گذارد تا برای همه بازیکنان قابل مشاهده باشند. فقط کارت‌هایی که بخشی از ترکیب او را تشکیل می‌دهند در معرض دید قرار می‌گیرند. بقیه کارت‌های دست او از سایر بازیکنان پنهان می‌ماند. دو بازیکن دیگر نیز در نوبت خود ترکیب خود را به همان شیوه آشکار می‌کنند.

در این مرحله، بیدر باید تصمیم بگیرد که آیا امکان “ارائه پیشنهاد” وجود دارد یا خیر. برای رسیدن به مقدار پیشنهادی، مجموع امتیازهای ترکیب‌ها و کارت‌هایی که او در تریک‌ها می‌گیرد باید حداقل به اندازه میزان پیشنهاد او باشد. اگر بیدر احساس کند که نمی‌تواند امتیاز کافی برای ارائه پیشنهاد خود کسب کند، اعلام می‌کند که منصرف شده است. در این صورت مبلغ پیشنهادی از امتیاز پیشنهاددهنده کسر می‌شود و دو بازیکن دیگر برای ترکیب خود امتیاز می‌گیرند. سپس کارت‌های دست جمع می‌شود و توزیع کارت به دیلر بعدی منتقل می‌شود.

اگر بیدر مطمئن شود که می‌تواند پیشنهاد خود را به ثمر برساند، و به همین ترتیب، بازی را انتخاب کند، امتیازات مربوط به ترکیب‌های سه بازیکن یادداشت می‌شود و بازیکنان همه کارت‌های خود را به دست باز می‌گردانند، به استثنای 3 کارت دور انداخته در بسته تریک‌های بیدر. سپس بازی دست آغاز می‌شود.

شروع بازی توسط بیدر

شخصی که پیشنهاد می‌دهد با “شروع بازی تریک” با هر کارتی از دست خود آغاز می‌کند. دو بازیکن دیگر به نوبت هر کدام یک کارت بازی می‌کنند و هرکسی که بالاترین رتبه را از خال زمینه بازی کند، آن تریک را برنده می‌شود، مگر اینکه روی آن، حکم بازی شده باشد. کارت‌های خال حکم که توسط بیدر انتخاب می‌شود، تمام کارت‌های هر خال دیگری را شکست می‌دهند. اگر هر کارت حکمی برای این تریک بازی می‌شد، هر کسی که بالاترین کارت حکم را بازی کرده باشد، برنده تریک است. در همه خال‌ها، رتبه کارت‌ها از بالا به پایین A، 10، K، Q، J، 9 است. هر کسی که این تریک را برنده شود، هر سه کارت را جمع‌آوری می‌کند، آنها را رو به پایین ذخیره می‌کند و هر کارت دلخواهی را برای شروع تریک بعدی بازی می‌کند.

قوانینی که باید در حین بازی از آنها پیروی کنید

• هنگام بازی کردن در یک تریک، باید از خال زمینه پیروی کنید. این به این معنی است که هر خالی که در شروع بازی شود، باید هر زمان که ممکن است توسط سایر بازیکنان هم کارتی از همان خال بازی شود.
• اگر بتوانید، باید یک کارت با رتبه بالاتر از هر یک از 1 یا 2 کارتی که قبلا بازی شده بازی کنید. اگر نمی‌توانید این کار را انجام دهید، همچنان باید از خال زمینه پیروی کنید.
• اگر نمی‌توانید از خال زمینه پیروی کنید، باید کارتی از خال حکم را بازی کنید. حتی اگر کارت‌های حکم شما همگی از رتبه‌های پایین‌تری نسبت به کارت‌های حکمی که قبلاً در این تریک بازی شده، باشند.
• اگر هیچ کارتی از خال بازی ندارید، و هیچ کارتی از خال حکم هم در دست ندارید، می‌توانید هر کارتی را که انتخاب می‌کنید، بازی کنید. اما این کارت‌ها هیچ قدرتی برای گرفتن تریک ندارند. یک تریک را فقط می‌توان با بالاترین کارت از خال زمینه یا یک کارت حکم به دست آورد.

یک استثنا:

از آنجا که پک اصلی کارت‌ها شامل دو نسخه یکسان از هر کارت است، ممکن است گاهی این اتفاق بیفتد که دو کارت یکسان در یک تریک بازی شود. در این حالت اولین کارت از این کارت‌ها در رتبه‌ای بالاتر از کارت دوم قرار می‌گیرد. بنابراین بازیکن اولین کارت‌های یکسان، در صورتی برنده تریک است که آن کارت بالاترین رتبه را در این تریک داشته باشد.

کسب و شمارش امتیازات بازی در پینوکل

پس از انجام تمام 15 تریک، هر بازیکن تعداد شمارنده‌هایی (آس، ده‌ها و شاه‌ها) را که توانسته‌ در بسته تریک‌های خود جمع کند، می‌شمارد. این شمارنده‌ها هر کدام دارای 10 امتیاز هستند. برنده آخرین تریک هم می‌تواند 10 امتیاز اضافی برای این برد حساب کند. اگر سه کارتی که پیشنهاددهنده قبل از بازی دور انداخته، دارای شمارنده باشد، مقادیر آنها در مجموع کارت‌های این بازیکن لحاظ می‌شود. در مجموع 250 امتیاز برای کسب در بازی وجود دارد.

تعیین وضعیت بیدر با امتیازدهی

اکنون مشخص می‌شود که آیا بیدر به مقدار پیشنهادی خود رسیده است یا خیر. اگر مجموع ترکیب‌های او و امتیازاتی که در بازی کسب کرده حداقل به مقدار پیشنهادی او رسیده باشد، او با موفقیت پیشنهاد خود را انجام داده است. در این حالت پیشنهاددهنده تمام امتیازاتی را که براساس ترکیب‌ها و بازی برای او شمرده شده را به دست می‌آورد. هر یک از دو بازیکن دیگر نیز برای ترکیب‌های خود و هر چیزی که در بازی بردند امتیاز می‌گیرند. البته به شرطی که حداقل یک کارت شمارنده را برنده شده باشند. هر بازیکنی که نتواند یک شمارنده را در بازی دست بگیرد، برای هر ترکیبی که ممکن است در دست داشته باشد، هیچ امتیازی کسب نمی‌کند (اصطلاحا به این اتفاق می‌گویند “از دست دادن ترکیب خود”).

اگر مجموع ترکیب‌های پیشنهاد دهنده و امتیازهای کسب شده در بازی کمتر از مقدار پیشنهادی باشد، بیدر از بازی خارج می‌شود و اصطلاحا ست گرفته است. او نه برای ترکیب خود و نه برای امتیازهایی که در بازی کسب کرده است، چیزی به دست نمی‌آورد. در عوض مقدار پیشنهادی از امتیاز او کم می‌شود. دو بازیکن حریف امتیازات ترکیب خود و هر آنچه را که در بازی بردند به مجموع امتیاز خود اضافه می‌کنند.

امتیاز هدف و برد بازی

اولین بازیکنی که به امتیاز 1500 یا بیشتر برسد برنده بازی است. در صورتی که بیش از یک نفر در طول یک دست به امتیاز 1500 برسند، شخصی که به پیشنهاد رسیده (با فرض اینکه یکی از کسانی باشد که امتیاز بیش از 1500 را کسب کرده است) برنده اعلام می‌شود (“بیدر از بازی خارج می‌شود”). اگر دو بازیکن بیش از 1500 امتیاز کسب کنند و هیچ یک از این بازیکنان امتیاز پیشنهادی را نداشته باشند، بازیکنی که امتیاز بالاتری داشته باشد برنده بازی است. در حالت غیرمعمول که دو بازیکن بدون پیشنهاد امتیاز مساوی و بیش از 1500 داشته باشند، یک دست دیگر برای تعیین برنده بازی می‌شود.

بازی برای به دست آوردن پول

هنگام بازی برای پول، یک شرط برای بازی و برای ست توافق می‌شود – برای مثال 2 دلار برای یک بازی و 2 دلار برای هر ست، یا 50 سنت برای هر بازی و 25 سنت برای هر ست. یک ست به زمانی اطلاق می‌شود که بیدر بازنده شود. اگر کارت‌های دست بدون بازی جمع شود، یک ست به حساب می‌آید. اما اگر بیدر انتخاب کند که دست را بازی کند و سپس ببازد، این به عنوان یک ست دوتایی محسوب می‌شود. برنده نهایی بازی، شرط بازی را از هر حریف برنده می‌شود و علاوه بر این، هر حریف باید به ازای هر ست، یک شرط ست را به برنده بپردازد (دو شرط برای یک ست دوگانه).

راه دیگر برای رسیدن به نتیجه مشابه استفاده از پات است. در شروع بازی، هر بازیکن یک سهم بازی را در پات قرار می‌دهد. هر بار که بازی به ست می‌رسد، باید یک شرط ست به پات اضافه شود – یا دو شرط ست برای یک ست دوتایی. برنده نهایی کل پات را می‌گیرد.

مهم این است که تعادل بازی را به دست آوریم و شرط‌ها را درست تنظیم کنیم. هدف از تنظیم شرط، جلوگیری از پیشنهادهای قربانی بیهوده است. با این حال، اگر پیشنهاد تعیین شده نسبت به شرط بازی خیلی زیاد باشد، بازیکنان فقط با اطمینان پیشنهاد می‌دهند و این اتفاق بازی را کمی کسل‌کننده می‌کند. فداکاری برای جلوگیری از بیرون رفتن بازیکن دیگر یک تاکتیک بسیار پذیرفته شده و پرکاربرد است و ممکن است نتایج مختلفی داشته باشد.

مثال‌های قربانی کردن یا فدا کردن پیشنهاد:

1. گاهی اوقات ممکن است یک بازیکن کارت‌های خوبی را از کیتی دریافت کند تا یک پیشنهاد قربانی یا فدا شده را به یک پیشنهاد برنده تبدیل کند.
2. گاهی اوقات، یک بازیکن یک پیشنهاد را فدا می‌کند و شروع کننده بازی به هر حال “ترکیب خود را تشکیل می‌دهد”.
3. گاهی اوقات بازیکنی که در آستانه بیرون رفتن است، پیشنهاد 250 می‌دهد؛ به این امید که بازیکن دیگری را وادار کند که علیه او پیشنهاد دهد تا سعی کند پیشنهاد را بالا ببرد و شروع کننده بازی را ست کند. اما گاهی شروع کننده بازی یا بیدر نهایی پیشنهاد را تصویب می‌کند و بازیکن حریف را ست می‌کند. ما به این ترفند می‌گوییم “مجبور کردن یک بازیکن به بیدینگ”.
4. یک بازیکن ممکن است دست خوبی داشته باشد، و شخصی که در حال بیرون رفتن است سعی می‌کند “او را مجبور به بیدینگ کند”. چرا که فکر می‌کند با این کار پیشنهاددهنده ست خواهد شد؛ اما در نهایت برنده بازی می‌شود.

تغییرات در بازی پینوکل سه نفره (Pinochle)

بیدینگ

حداقل پیشنهاد به تدریج در طول زمان افزایش یافته است. کتاب‌های آغاز قرن بیستم هیچ حداقلی را مشخص نمی‌کنند. برخی از افراد هنوز با حداقل 100 یا 200 بازی می‌کنند. از سوی دیگر، اخیراً برخی از افراد شروع به بازی با حداقل پیشنهاد 300 به جای 250 کرده‌اند.

برخی از بازیکنان طبق این قانون بازی می‌کنند که بازیکنی که در سمت چپ دیلر است همیشه باید با حداقل پیشنهاد شروع کند. برخی دیگر از دیلر می‌خواهند در صورت پاس کردن دو بازیکن اول، حداقل پیشنهاد را ارائه دهد.

جمع کردن کارت‌های دست

برخی به این شکل بازی می‌کنند که اگر پنج کارت 9 در دست داشته باشید و هیچ ترکیبی نداشته باشید (احتمالا به جز ترکیب دیس)، کارت‌های دست جمع می‌شوند و دوباره بین بازیکنان توزیع خواهند شد.

این قوانین از مکانی به مکان دیگر متفاوت است. برخی برای جمع کردن کارت‌ها به شش کارت 9 بدون توجه به ترکیب یا هفت کارت 9 بدون توجه به ترکیب‌ها نیاز دارند. برخی‌ نیاز به پنج کارت 9 و یک دست بدون آس، یا شش کارت 9 با حداکثر یک آس دارند.

برخی اجازه می‌دهند در صورت موافقت هر سه بازیکن، هر دستی بدون محدودیت کارت جمع شود، اگرچه چنین توافقی نادر است.

از سوی دیگر، برخی تمام دست‌ها را بازی می‌کنند.

تغییرات در ترکیب‌ها

همچنین تغییرات کمی در امتیازات ترکیب‌های مختلف وجود دارد، اگرچه مقادیر ذکر شده در بالا نسبتاً استاندارد هستند.

برخی امتیاز خاصی برای برخی از ترکیب‌ها یا همه ترکیب‌های دوگانه در نظر نمی‌گیرند. به طوری که برای مثال یک روپ دوبل ممکن است فقط 300 امتیاز ارزش داشته باشد. از سوی دیگر برخی امتیازات ویژه‌ای برای مریج‌های دوگانه اضافه می‌کنند. در سنت جوزف میسوری یک مریج دوگانه در خال حکم 240 امتیاز می‌گیرد. اگر با روپ (دنباله) ترکیب شود، مجموع امتیاز 390 است.

برخی یک « Roundhouse» که شامل یک کینگ و کویین از هر خال یکسانی است، را به عنوان یک ترکیب با امتیاز 240 تلقی می‌کنند. این 240 امتیاز جایگزین امتیازهای جداگانه برای کینگ‌های around، کویین‌های around و مریج‌های موجود در آن است که به طور جداگانه هم همان مجموع امتیاز را تولید می‌کنند. مشکلات زمانی ایجاد می‌شوند که یک بازیکن یک Roundhouse به همراه یک ترکیب همپوشان مانند روپ یا کوئین around دوگانه داشته باشد. برخی برای Roundhouse  و  Rope امتیاز 390 در نظر می‌گیرند. اما برخی دیگر مریج رویال را دو بار محاسبه می‌کنند و مجموع آن باید فقط 350 باشد. اگر شما Roundhouse را به عنوان یک ترکیب در نظر می‌گیرید، این جزئیات باید قبل از بازی توافق شود.

قوانین بازی

قانون جدیدتر بازی که تقریباً در تمام کتاب‌های بازی کارتی از سال 1945 ارائه شده است، این است که یک بازیکن فقط موظف است بالاترین کارتی را که تا به حال بازی شده را بزند. با این حال، بازیکنان همچنان موظفند در صورتی که کارتی از خال بازی را نداشته باشند، کارتی از خال حکم بازی کند. بنابراین اگر یک کارت غیر حکم برای شروع تریک بازی شود، بازیکنان ممکن است با یک کارت پایین‌تر از آن پیروی کنند. اگر بازیکن دوم کارت حکم بازی کند و دست بازیکن سوم نیز فاقد کارتی از خال زمینه باشد، بازیکن سوم آزاد است که یک حکم بالاتر یا پایین تر از بازیکن دوم بازی کند.

با این حال، بسیاری از گروه‌ها همچنان از قانون قدیمی‌تر پیروی می‌کنند که می‌گوید همیشه باید در صورت امکان، همانطور که در بخش بازی در این صفحه ارائه شده است، کارتی که از سایر کارت‌های بازی شده در تریک بالاتر است را بازی کنید.

کسب امتیاز و برنده شدن در بازی

تعیین امتیازهای دیگری به عنوان تارگت هم ممکن است؛ به عنوان مثال 1000 یا 2500، که منجر به یک بازی کوتاهتر یا طولانی‌تر خواهد شد.

بعضی به این صورت بازی می‌کنند که اگر امتیاز منفی هر بازیکنی از مقدار توافق شده فراتر رود، مثلاً 1000-، در حالی که حداقل یک بازیکن امتیاز مثبت داشته باشد، بازی به پایان می‌رسد. و بازیکنی که بیشترین امتیاز مثبت را داشته باشد برنده است. اگر همه بازیکنان دارای امتیاز منفی باشند، بازی تا زمانی ادامه می‌یابد که یک نفر امتیاز مثبت بگیرد. این باعث می‌شود بازیکنی که به شدت ضرر می‌کند از پیشنهاد بی‌پروا در تلاشی بیهوده برای جبران بازی، دلسرد شود.

برخی به جای امتیاز هدف، تعداد ثابتی از دست‌ها را برای بازی تعیین می‌کنند.

برخی تمام امتیازات را بر 10 تقسیم می‌کنند، به طوری که شمارنده‌ها و آخرین تریک دارای 1 امتیاز، روپ دارای 15 امتیاز و غیره می‌شود. در این صورت امتیاز هدف 1500 برای برنده شدن در بازی به 150 تبدیل خواهد شد.

نکات و اتیکت بازی

یک بازی می‌تواند از 5 دقیقه تا 2 ساعت یا بیشتر طول بکشد. اما میانگین بازی از 45 دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشد. بازی را می‌توان با یک دست برد، اما یک بازی متوسط ​​به 10-12 دست نیاز دارد. البته این مقدار به تعداد ست‌ها بستگی دارد.

به رعایت این 9 نکته در بازی توجه کنید:

1. این به نفع بیدر است که شمارنده‌ها را قبل از بازی دست، در بسته تریک‌های خود بیاندازد.
2. این برای 2 بازیکن غیربیدر سودمند است که سعی کنند در تریک‌های خود به یکدیگر کارت شمارنده بدهند تا بیدر را ست کنند.
3. دیلر بودن به شخص اجازه می‌دهد آخرین پیشنهاد دهنده باشد. این گاهی اوقات به نفع دیلر خواهد شد.
4. داشتن توانایی تعیین اینکه چگونه حکم در یک دست “بازی” می‌شود، می‌تواند بین ارائه پیشنهاد و ست کردن تفاوت ایجاد کند.
5. «حرف زدن پشت میز» ممنوع است. این بدان معنی است که شما نمی‌توانید به هیچ یک از بازیکنان در بازی بگویید که کدام کارت‌ها را باید بازی کنند.
6. به خاطر سپردن کارت‌هایی که حریفان شما در طول بازی در معرض نمایش می‌گذارند برای یک بازیکن موفق ضروری است. همچنین به خاطر سپردن کارت‌هایی که بازی کرده‌اند و اینکه کدام کارت‌ها در طول بازی در دستان آنها باقی می‌ماند نیز مهم است.
7. مانند همه بازی‌های کارتی، ابراز خوشحالی از برد هم ناپسند شمرده می‌شود.
8. هر کارتی که به طور تصادفی در طول فرآیند توزیع کارت در معرض دید قرار گیرد، دلیلی برای یک توزیع نادرست است. هر گونه اشتباه در طول روند توزیع، دست را باطل می‌کند و باعث یک توزیع نادرست می‌شود.
9. «کارت گذاشته شده، کارتی است که بازی می‌شود». در زمان بازی، هنگامی که یک کارت از دست افراد خارج می‌شود و روی میز قرار داده می‌شود، نمی‌توان آن را برداشت و دوباره در دست قرار داد. گاهی اوقات این دلیلی برای renege یا بازی اشتباه است. این قانون صرف نظر از مدت زمانی که کارت روی میز بماند اعمال می‌شود. اگر هر یک از بازیکنان دیگر بتواند کارت مورد نظر را توجیه کند، کارت “بازی شده” در نظر گرفته می‌شود.

Renege یا بازی اشتباه

هر زمانی که بازیکنی به طور تصادفی در حین بازی دست، اشتباه بازی کند، به آن renege گفته می‌شود. اشکال مختلفی از بازی اشتباه یا renege وجود دارد:

• بازی خارج از خال زمینه
• بازی کردن کارت‌های دیگر در حالی که کارت حکم را در دست دارید و در تریک کارت حکم بازی شده باشد
• بازی خارج از نوبت
• کنار نگذاشتن 3 کارت قبل از بازی دست – اگر بازی در اولین تریک با بیدر شروع شده باشد، این کار به نوعی بازی اشتباه محسوب می‌شود.
• قرار دادن عمدی هر قسمت از دست خود در معرض دید بازیکن دیگر (در طول بازی برای همه بازیکنان و همچنین در حین رو کردن ترکیب دست برای غیربیدرها، به استثنای کارت‌های ترکیبی)
• اشتباه در شکست دادن کارت‌های قبلی، در صورتی که این کار برای بازیکن امکان پذیر باشد
• هر اقدام دیگری که هماهنگی بازی را به هم بزند.

اینها همه زمینه‌ای برای renege یا بازی اشتباه است.

نکاتی برای بازی اشتباه یا renege

اگر پیشنهاددهنده اشتباه بازی کند، به طور خودکار یک ست دوبل می‌گیرد و مقدار پیشنهادی او از امتیازش کم می‌شود. دو بازیکن حریف می‌توانند امتیازات ترکیب خود را بشمارند و باقیمانده کارت‌های دست جمع می‌شوند.

اگر هر یک از 2 بازیکن غیر بیدر به طور تصادفی اشتباه بازی کند، بیدر به‌طور خودکار امتیاز پیشنهاد خود را کسب می‌کند. پیشنهاددهنده می‌تواند مقدار پیشنهادی و امتیازات ترکیب خود را به ثمر برساند. همچنین بازیکنی که اشتباه بازی کرده است تمام ترکیب را از دست می‌دهد و یک ست می‌گیرد. بازیکن سوم هم فقط امتیازات ترکیب خود را به ثمر می‌رساند.