معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی دا بای فن (Da Bai Fen)

معرفی بازی

من بازی دا بای فن را در طی بازدید خود از چین در ماه می‌1979 از مترجممان، آقای ژانگ چوانشنگ، و در ازای آموزش بریج به او یاد گرفتم. از جو ژنگ، شی جی و دیگر افراد برای ارائه اطلاعات بیشتر در مورد بازی و انواع آن سپاسگزارم.

دا3 بای3 فن1 به معنای “مقابله 100 امتیازی” است. این عدد تعداد کل امتیازهای کارت موجود در دک است. در اغلب مواقع بازی به صورت بای3 فن1 (100 امتیاز) نامیده‌ می‌شود. در انگلیسی عنوان بازی هاندرد (Hundred) به معنای صد است. چندین نام جایگزین دیگر نیز برای بازی وجود دارد. در گذشته در برخی مواقع بازی با عنوان دویی4 ژو3 (Dui Zhu – 对主) به معنای بازی با حکم شناخته می‌شد. و در شانگهای بازی سی4 شی2 فن1((四十分 نامیده‌ می‌شود که به معنای “40 امتیاز” است؛ 40، امتیاز هدف برای رقیب است. در چنگدوی استان سیچوان به بازی شوآن3 ارا4(摔二) می‌گویند. این عبارت به معنای “انداختن دو” می‌باشد؛ کاری که در اولین تریک انجام می‌دهید.

دا بای فن یک بازی سبک تریک برای چهار بازیکن به صورت دو تیم ثابت است. این بازی دارای عمق و دامنه قابل توجهی از مهارت است. بازی با استفاده‌ از یک دک که در این صفحه توضیح داده‌ شده‌ است. به تدریج، به ویژه در جنوب چین، نسخه‌های توسعه یافته‌ای با استفاده از دو یا چند دک جایگزین آن شده‌اند. عنوان شنگ1 جی2  (升级)که به معنای “بالا بردن‌ سطح” یا “ترفیع” است، به تمام بازی‌های این خانواده که از یک یا چند دک در آن‌ها استفاده می‌شود اطلاق می‌شود. همچنین یک نسخه با عنوان ژائو پنگیو (Zhao Pengyou – 找朋友) به معنای در جست و جوی دوستان نیز برای 6 تا 12 بازیکن به صورت تیم‌های متغیر وجود دارد. با بیو کازینو همراه باشید تا با این بازی بیشتر آشنا شوید.

بازیکنان و کارت‌ها

دا بای فن یک بازی تریک امتیازیست که توسط چهار بازیکن به صورت دو تیم ثابت انجام می‌شود. اعضای هر تیم در مقابل یکدیگر می‌نشینند. در بازی از یک بسته‌ استاندارد بین‌المللی دارای جوکرهای قرمز و سیاه استفاده می‌شود. بدین ترتیب در مجموع 54 کارت در بازی وجود دارد. امتیاز کارت‌ها به شرح زیر است:

• هر شاه: 10 امتیاز
• هر ده: 10 امتیاز
• هر پنج: 5 امتیاز
• کارت‌های دیگر: بدون ارزش

رتبه‌بندی کارت‌ها

در هر دست هجده حکم وجود دارد: دو جوکر، تمامی کارت‌های یک خال خاص (خال حکم) و تمامی کارت‌های یک رتبه خاص (رتبه حکم). بالاترین حکم جوکر قرمز است. پس از آن جوکر سیاه قرار دارد. سومین حکم کارتیست که هم به خال حکم و هم به رتبه حکم تعلق دارد. در مرحله بعدی سه کارت دیگر از رتبه حکم قرار می‌گیرند که از نظر وضعیت با هم برابر هستند.

در نهایت کارت‌های باقی مانده از خال حکم در این چیدمان قرار می‌گیرند که به ترتیب به صورت A، K، Q، J، 10، 9، 8، 7، 6، 5، 4، 3، 2 (با حذف رتبه حکم) از بالا به پایین رتبه بندی می‌شوند. سه خال باقی‌مانده نیز از بالاترین به پایین‌ترین به صورت A، K، Q، J، 10، 9، 8، 7، 6، 5، 4، 3، 2 (با حذف رتبه حکم) رتبه بندی می‌شوند. به عنوان مثال اگر شش و گشنیز حکم باشند، خال حکم از بالا به پایین به این صورت رتبه بندی خواهد شد:

جوکر قرمز، جوکر سیاه، 6 گشنیز، (6 پیک/ 6 خشت/ 6 دل – همگی برابر)، آس گشنیز، شاه گشنیز، بی بی گشنیز، سرباز گشنیز، 10 گشنیز، 9 گشنیز، 8 گشنیز، 7 گشنیز، 5 گشنیز، 4 گشنیز، 3 گشنیز، 2 گشنیز.

اعلام کنندگان و رقبا

در هر دست، یکی از تیم‌ها اعلام‌کننده است. ‌این تیم گاهی مواقع در چین با عنوان دانگ1 ژوانگ1 (当庄)شناخته می‌شود. تیم دیگر رقیب تیم اعلام کننده در طول بازی خواهد بود. اعلام کنندگان نه با مناقصه بلکه بر اساس نتیجه دست قبلی انتخاب می‌شوند. به طور معمول اگر تیم اعلام کننده‌ موفق شود، یک امتیاز بازی می‌برد؛ این در حالیست که اگر رقیب موفق شود امتیازی نمی‌گیرد، اما حق اعلام کننده شدن در دست بعدی را به دست می‌آورد.

در موارد پیچیده‌تر این امکان وجود دارد که اعلام کنندگان بیش از یک امتیاز کسب کنند؛ یا این که رقبا علاوه بر اعلام کننده شدن، امتیاز کسب کنند. امتیاز هر تیم به صورت رتبه کارت از دو (پایین) تا آس (بالا) بیان می‌شود. به عنوان مثال اگر یک تیم با امتیاز ده، دو امتیاز بازی کسب کند، امتیاز آن‌ها به “بی بی” می‌رسد. در هر دست، رتبه حکم، امتیاز فعلی تیم اعلام‌ کننده است. امتیاز هر دو تیم از دو آغاز می‌شود. برنده اولین تیمیست که امتیازش بالاتر از آس شود.

تقسیم کارت

هر بازیکن دوازده کارت دریافت می‌کند؛ با وجود این که هیچ دیلری در بازی وجود ندارد. یک بازیکن، که او را شروع کننده (starter) خطاب می‌کنیم، ورق‌ها را بر می‌زند. هر بازیکن دیگری می‌تواند آن‌ها را کات کند. در ادامه کل بسته‌ به صورت رو به پایین در مرکز میز قرار می‌گیرد و بازیکنان به نوبت کارت‌ها را یکی یکی از بالای بسته‌ می‌کشند. شروع کننده اولین کارت را می‌کشد. بازیکن سمت راست استارتر (شروع کننده) کارت دوم را می‌گیرد. این روند به همین ترتیب در خلاف جهت عقربه‌های ساعت و تا زمانی که هر فرد دوازده کارت داشته باشد ادامه می‌یابد. افراد همانطور که کارت می‌کشند، به آن نگاه کرده و کار‌ت‌های موجود در دستشان را مرتب می‌کنند. پیروی از این رویه بسیار مهم است، زیرا یک بازیکن می‌تواند بر اساس کارت‌هایی که تا کنون دریافت کرده است حکم را در میانه تقسیم کارت انتخاب کند.

رتبه حکم برای دست فعلی پیش از تقسیم کارت مشخص خواهد شد. برای دست اول این رتبه دو است، زیرا هر دو طرف با امتیاز دو بازی را آغاز می‌کنند. در دست‌های بعدی امتیاز فعلی اعلام کنندگان تعیین کننده آن است. هر بازیکنی که در طول تقسیم کارت کارتی از رتبه حکم بکشد، می‌تواند آن را به صورت رو به بالا بر روی میز بگذارد. بدین ترتیب خال آن تبدیل به خال حکم برای دست خواهد شد. اگر کارتی از رتبه حکم بکشید، لزومی ندارد که فورا آن را به نمایش بگذارید. شما می‌توانید آن را در دست خود نگه داشته و در هر زمانی که تمایل داشتید در معرض دید قرار دهید؛ مشروط بر اینکه هیچ کارت دیگری هنوز در معرض دید قرار نگرفته باشد. در عین حال ممکن است ترجیح دهید که هرگز آن را در معرض دید قرار ندهید. برقراری ارتباط با هم‌تیمی‌ مجاز نیست.

بعد از اینکه هر بازیکن یک دست از دوازده کارت کشید، شش کارت رو به پایین بر روی میز باقی خواهد ماند. اگر هنوز کسی کارتی را رو نکرده باشد، شروع کننده این کارت‌ها را به ترتیب و یکی یکی رو به بالا می‌چرخاند. هنگامیکه اولین کارت در معرض دید قرار گرفت، دیگر هیچ کس اجازه ندارد که با افشای یکی از کارت‌های خود، حکم را تعیین کند. اگر کارتی با رتبه حکم در بین شش کارت آخر یافت شود، خال آن به حکم تبدیل شده‌ و کارت دیگری رو نمی‌شود. اگر هیچ کارتی از رتبه حکم ظاهر نشود، بالاترین رتبه در میان این شش کارت، به استثنای جوکر، خال حکم را تعیین می‌کند. در بین کارت‌های هم رتبه، اولین کارتی که در معرض دید قرار می‌گیرد اولویت دارد.

در دست اول، هر بازیکنی که یک دو را در معرض دید قرار داده‌ است (یا شروع کننده در صورتی که هیچ کس این کار را نکرده باشد)، هدایت‌گر خواهد شد. تیم فرد هدایت‌گر، اعلام کننده است. در دست‌های بعدی، لیدر (هدایت‌گر) همان بازیکن شروع کننده خواهد بود. در هر صورت هدایت‌گر شش کارت آخر را برداشته و به دست خود اضافه می‌کند. به غیر از هر کدام از این کارت‌ها که ممکن است پیش از این برای انتخاب حکم در معرض دید قرار گرفته‌ باشند، سایر کارت‌ها به دیگر بازیکنان نشان داده‌ نمی‌شوند. در ادامه هدایت‌گر شش کارت از هجده کارت خود را به صورت رو به پایین دور می‌اندازد. بسیار اهمیت دارد که این کارت‌های کنار گذاشته‌ شده‌ را جدا از انباشت تریک‌های خود ذخیره کنید.

قبل از لید اول، هر بازیکنی که هیچ حکمی در دست ندارد می‌تواند در صورت تمایل دست خود را فاش کرده و ادعای تساوی کند. او اجازه ندارد در این مورد با هم‌تیمی خود مشورت کند. در این وضعیت، تمامی کارت‌ها ریخته‌ می‌شوند و تقسیم کارت جدیدی صورت می‌گیرد. این روند با هم‌تیمی لیدر در دست لغو شده‌ آغاز می‌شود. در این روند هر بازیکن می‌تواند کارتی را که رتبه آن برابر با امتیازش است، در معرض دید بگذارد. هرکس این کار را انجام دهد هدایت‌گر جدید تلقی شده‌ و تیم اعلام کننده را تشکیل می‌دهد. مشخص نیست که اگر کسی کارتی را در این تقسیم کارت ویژه فاش نکند، چه اتفاقی می‌افتد. پیشنهاد ما این است که دست باید به عنوان یک تساوی دیگر تلقی شده‌ و تقسیم کارت مجددی صورت بگیرد؛ گرچه این وضعیت به ندرت اتفاق خواهد افتاد.

نحوه انجام بازی

در طول بازی، جوکرها و کارت‌های رتبه حکم همگی متعلق به خال حکم محسوب می‌شوند، نه به خال‌هایی که روی آن‌ها مشخص شده‌ است. لیدر هدایت‌گر اولین تریک است. پس از آن برنده تریک هدایت‌گر تریک بعدی خواهد بود. بازیکن می‌تواند هر کارت یا گروهی از کارت‌های هم‌خال را به تریک هدایت کند؛ با این حال اگر بیش از یک کارت به طور هم‌زمان به بازی هدایت شود، تمام کارت‌های هدایت شده‌ باید بالاتر از هر کارتی از خال هدایت شده‌ باشند که در دست بازیکنان باقی مانده‌ است. اگر معلوم شود که هر فردی (حتی هم‌تیمی لیدر) یک کارت از خال هدایت شده‌ دارد که هر یک از کارت‌های ترکیب بازی شده‌ را شکست می‌دهد، هدایت باطل می‌شود. جریمه ابطال این است که دست به‌گونه‌ای امتیازدهی شود که گویی تیم خاطی تمامی تریک‌ها را از دست داده‌ است. هیچ محدودیتی برای بازی با تک کارت وجود ندارد.

روند بازی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت است. هر یک از سه بازیکن دیگر به نوبه خود باید به تعداد کارت هدایت شده، کارت بازی کنند. افراد باید تا جایی که ممکن است کارت‌هایی از خال هدایت شده بازی کنند. پس از تمام شدن کارت‌های خال، بازیکن می‌تواند هر کارتی را که تمایل دارد بازی کند. اگر یک یا چند بازیکن چیزی جز حکم در تریک بازی نکنند، هر کدام از این افراد که بالاترین حکم را در تریک بازی کرده است، برنده تریک خواهد شد. در میان حکم‌های هم رده، کارتی که زودتر بازی می‌شود، بر دیگر گزینه‌ها برتری دارد. اگر تمامی افراد حداقل یک غیرحکم در تریک بازی کنند، بازیکنی که بالاترین کارت از خال هدایت شده را بازی کرده است برنده تریک خواهد شد.

توجه داشته باشید که در لیدهای تک کارتی، قوانین معادل قوانین اسکات یا بریج است؛ با این تفاوت که در صورت بازی کارت‌های هم‌رتبه، اولین گزینه دارای اولویت است. هدف از یک لید چندگانه (ترکیب) این است که در صورتی که هر یک از اعضای تیم مقابل، حداقل یک کارت از خال هدایت شده داشته باشند، نمی‌توانند با راف کردن (بازی با حکم) برنده شوند. اگر همین کارت‌ها به تنهایی به تریک هدایت شوند، احتمال مغلوب شدن برخی از آن‌ها بیشتر خواهد شد. یک لید چندگانه احتمال برد بالاتری دارد زیرا ممکن است یکی از اعضای تیم رقیب، اگرچه کارتی از خال هدایت شده ندارد، اما حکم کافی برای مطابقت دادن با تعداد کارت‌های هدایت شده را نیز در اختیار نداشته باشد. هیچ یک از این مزایا در مورد بازی با حکم‌ به صورت چندگانه صدق نمی‌کند، اگرچه در عمل بسیار به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد.

هدف از بازی به دست آوردن تریک‌های حاوی کارت‌های دارای امتیاز، یعنی شاه، ده‌ و پنج‌ است. هر زمان که رقیب یک تریک حاوی کارت امتیازدار را برنده شود، این کارت‌ها از تریک خارج شده و رو به بالا در مقابل یکی از اعضای تیم قرار می‌گیرند. تمام کارت‌های بازی شده در تریک، از جمله کارت‌های دارای امتیاز در تریک‌هایی که تیم اعلام‌کننده‌ به دست آورده‌ است، پس از تکمیل تریک، در یک انباشت رو به به پایین قرار داده می‌شوند. هر کارت دارای امتیاز که در بین شش کارتی که توسط دیلر در ابتدای دست دور انداخته شده است وجود داشته باشد، دو برابر می‌شود؛ 20 برای شاه و ده‌، 10 برای پنج‌. این امتیاز توسط تیمی که آخرین تریک را برنده می‌شود، کسب خواهد شد.

نحوه امتیازدهی

نتیجه دست بستگی به تعداد امتیاز کارتی دارد که رقبا به دست آورده‌اند. این امتیاز مشخص کننده این ات که هر تیم چند امتیاز کسب کرده و چه کسی اعلام‌کننده دست بعدی خواهد بود:

امتیاز کارت رقبا	امتیاز	اعلام کننده دست بعد	شروع کننده دست بعد
صفر	2 امتیاز برای اعلام کننده	بدون تغییر	هم‌تیمی لیدر قبلی
5 تا 35	1 امتیاز برای اعلام کننده	بدون تغییر	هم‌تیمی لیدر قبلی
40 تا 75	بدون امتیاز	رقبا اعلام کنندگان جدید خواهند شد	بازیکن سمت راست لیدر قبلی
80 تا 95	1 امتیاز برای رقبا	رقبا اعلام کنندگان جدید خواهند شد	بازیکن سمت راست لیدر قبلی
100 یا بیشتر	2 امتیاز برای رقبا	رقبا اعلام کنندگان جدید خواهند شد	بازیکن سمت راست لیدر قبلی

مثال

بازیکنان را N شمال، W غرب، S جنوب و E شرق، فرض کنید. همانطور که پیش از این توضیح داده شد، در شروع بازی هر دو تیم بر روی 2 هستند. فرض کنید جنوب در طول تقسیم کارت یک دو را در معرض دید قرار می‌دهد و لیدر می‌شود. شرق-غرب 15 امتیاز می‌گیرد. سپس امتیاز N-S به سه می‌رسد و شمال شروع کننده بعدی خواهد بود.

در این دست دوم سه باید رتبه حکم باشد (امتیاز N-S). غرب یک سه را در معرض دید قرار می‌دهد و E-W 40 امتیاز می‌گیرد. امتیاز همچنان سه برای N-S و 2 برای E-W است؛ با این حال اکنون E-W اعلام کننده است و W شروع کننده خواهد بود. رتبه حکم اکنون 2 است (امتیاز E-W). شرق یک 2 را در معرض دید قرار می‌دهد و N-S هیچ امتیازی نمی‌گیرد. E-W اکنون چهار امتیاز دارد. بدین ترتیب 4 رتبه حکم بوده و شرق شروع کننده خواهد شد.

همانطور که در بالا توضیح داده شد، تیم برنده اولین تیمیست که امتیازش بالاتر از آس شود. فرض کنید N-S در امتیاز شاه و E-W در بی بی باشد. E-W اعلام کننده است و N-S 90 امتیاز می‌گیرد. نتیجه این است که N-S به امتیاز آس رسیده و اعلام کننده می‌شود. با این حال آن‌ها هنوز برنده بازی محسوب نمی‌شوند، بلکه باید برای برد یک امتیاز دیگر کسب کنند.

انواع

بسیاری از افراد به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن پس از تقسیم کارت، لیدر شش کارت آخر را قبل از اضافه کردن آن‌ها به دست خود در معرض نمایش قرار می‌دهد. با این حال این نسخه از بازی به مهارت کمتری نیاز دارد.

یک بازی کامل می‌تواند مدت زمان زیادی به طول بینجامد؛ شاید چند ساعت. اگر زمان شما محدود است، می‌توانید بازی را به نحو کوتاه‌تری به انجام برسانید. در این وضعیت برنده‌ تیمیست که زودتر به امتیاز بالاتر از هفت، یا هر جایگاه توافق شده دیگری برسد. گرچه حیف است که این رویکرد را اتخاذ کنیم، زیرا دست‌های آخر بر روی ده، شاه و آس به دلیل قدرت بیشتر کارت‌های امتیازآور، ویژگی‌های به خصوصی دارند. بدین ترتیب شروع از هفت ممکن است ایده بهتری باشد.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن برای هر 20 امتیاز کارت (به جای 40) یک امتیاز بازی به دست بیاید. این رویکرد همچنین می‌تواند بازی را کوتاه‌تر کند زیرا ممکن است در یک تقسیم کارت امتیاز بازی سه (یا گاهی حتی بیشتر از سه) افزایش یابد. امتیازدهی در این نسخه به شرح زیر است. (در صورت وجود امتیازات زیاد در بخش دورریز، رقبا اصولاً می‌توانند با پیروزی در آخرین تریک بیش از 115 امتیاز کسب کنند، در این صورت جدول به شکل واضحی گسترش خواهد یافت.)

امتیاز کارت رقیب	امتیاز	اعلام کننده دست بعد	شروع کننده دست بعد
صفر	3 امتیاز برای اعلام کننده	بدون تغییر	هم‌تیمی دیلر دست قبل
5 تا 15	2 امتیاز برای اعلام کننده	بدون تغییر	هم‌تیمی دیلر دست قبل
20 تا 35	1 امتیاز برای اعلام کننده	بدون تغییر	هم‌تیمی دیلر دست قبل
40 تا 55	بدون امتیاز	رقبا اعلام کنندگان جدید خواهند بود	بازیکن سمت راست لیدر قبلی
60 تا 75	1 امتیاز برای رقبا	رقبا اعلام کنندگان جدید خواهند بود	بازیکن سمت راست لیدر قبلی
80 تا 95	2 امتیاز برای رقبا	رقبا اعلام کنندگان جدید خواهند بود	بازیکن سمت راست لیدر قبلی
100 تا 115	3 امتیاز برای رقبا	رقبا اعلام کنندگان جدید خواهند بود	بازیکن سمت راست لیدر قبلی

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن اگر رقبا آخرین تریک را ببرند، امتیاز کارت‌های کنار گذاشته شده به جای دو برابر شدن، در تعداد کارت‌هایی که هر بازیکن در آخرین تریک با هم بازی می‌کند ضرب می‌شود. بنابراین اگر آخرین تریک یک تریک معمولی تک کارته باشد که توسط رقیب به دست می‌آید، امتیاز کارت‌های کنار گذاشته شده دو برابر نمی‌شود؛ با این حال اگر این تریک دوبل باشد، این امتیاز دو برابر می‌شوند. اگر تیمی با بازی سه کارت برنده شود، این امتیاز سه برابر می‌شود و روند به همین ترتیب ادامه خواهد داشت.

در برخی بازی نسخه‌ها در صورتی که تیم رقیب دقیقاً 40 امتیاز کسب کند، نتیجه مساوی خواهد شد. در تقسیم کارت بعدی اولین نفری که کارتی از رتبه امتیاز تیم خود را در معرض دید قرار می‌دهد، لیدر می‌شود. تیم این فرد اعلام کننده است.

“یوان ژو” (元主 – حکم‌های اصلی): برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن کارت‌های 2 همیشه حکم هستند و مهم نیست که چه امتیازی داشته باشند. اگر رتبه حکم 2 نباشد، کارت 2 در بین رتبه حکم و آس قرار خواهد گرفت. به عنوان مثال با هشت و خشت، رتبه بندی کارت‌های خال حکم از بالا به پایین به این صورت است:

جوکر قرمز، جوکر سیاه، 8 خشت، دیگر 8ها، 2 خشت، دیگر 2ها، آس خشت، شاه خشت، بی بی خشت، سرباز خشت، 10 خشت، 9 خشت، 7 خشت، 6 خشت، 5 خشت، 4 خشت، 3 خشت.

به نقل از شی جی بازی تک دک شنگ به ویژه در شمال شرقی چین دارای محبوبیت است. در جنوب رودخانه زرد و شانگهای، افراد اکثرا نسخه‌های چندگانه مانند تولاجی (Tuolaji – تراکتور) را بازی می‌کنند. در استان زادگاه شی جی یعنی جیلین، بازی با قوانین زیر انجام می‌شود.

• بازی معمولاً با حکم‌های اصلی انجام می‌شود (یوآن ژو – به بالا مراجعه کنید).
• تیم شروع کننده باید آخرین تریک را ببرد تا دست را به دست بیاورد و یک سطح صعود کند. اگر رقبا آخرین تریک را ببرند، به طور خودکار اعلام کننده می‌شوند. در صورتی که کمتر از 40 امتیاز داشته باشند، در همان سطح باقی می‌مانند. در صورت دریافت آخرین تریک و 40 امتیاز یا بیشتر (با احتساب امتیازات کسب شده در تریک‌ها، نه کارت‌های کنار گذاشته شده)، رقبا اعلام کننده می‌شوند و یک سطح بالاتر خواهند رفت. در صورت کسب 80 امتیاز یا بیشتر و آخرین تریک، دو سطح بالا می‌روند. هنگامیکه تیم اعلام کننده در آخرین تریک برنده می‌شود، از اصطلاح بائو3 دی3 (保底) استفاده می‌شود. اگر رقبا برنده شوند، وضعیت کائو1 دی3  (抠底) است.
• اگر بازیکنی چهار کارت با رتبه یکسان داشته باشد (برای مثال تمامی 7‌ها) می‌تواند آن‌ها را با هم به تریک هدایت کند. اگر بازیکن دیگری دارای فور اف ا کایند (چهار کارت از یک نوع) باشد، باید آن را بازی کند. سایر بازیکنان هم باید چهار حکم، یا چهار کارت که بخشی از آن شامل تمامی حکم‌های موجود در دستشان می‌شود را بازی کنند. این تریک توسط فور اف ا کایند بالاتر برنده خواهد شد. در این روند حکم بالاترین رتبه را دارد، سپس در صورت انجام نسخه یوان ژو 2 بالاتر است، بعد از آن هم دیگر رتبه‌ها بر اساس ترتیب خود قرار خواهند داشت. چهار کارت حکم با رتبه نابرابر نمی‌تواند برنده تریک شود، حتی اگر حاوی جوکر باشد. چنین هدایت قدرتمندی در اصطلاح دان1 (Dun1) نام دارد. این کلمه‌ای در گویش جیلین است و احتمالاً به صورت 吨 نوشته می‌شود. برخی به نحوی بازی می‌کنند که در طی آن امتیازات موجود در یک ست چهارتایی شاه، ده یا پنج که در یک تریک دان بازی می‌شود، نمی‌تواند توسط رقبا کسب شود. در صورت پیروزی رقبا در این تریک فقط کارت‌های امتیازی که بخشی از فور اف ا کایند نیستند محاسبه خواهند شد.
• در پایان تقسیم کارت، 6 کارت آخر دک که به نام دی3 پای2 (底牌) شناخته می‌شوند، رو به بالا می‌شوند تا همه بازیکنان بتوانند آن‌ها را مشاهده کنند. شش کارتی که شروع کننده کنار گذاشته است نیز رو به بالا می‌شوند. در نسخه‌ای که در شهر چانگچون انجام می‌شود، اگر دی‌‌پای به جز جوکر، یوان ژو و کارت‌هایی از رتبه حکم، هیچ حکمی نداشته باشد، شروع کننده مجاز به برداشتن دی‌پای نخواهد بود.
• وقتی رتبه حکم سرباز باشد، اگر رقبا آخرین تریک را با یک سرباز برنده شوند، تیم اعلام‌کننده‌ به پایین‌ترین سطح بازمی‌گردد (3 در صورت بازی یوان ژو، در غیر این صورت 2)؛ با این حال آن‌ها اعلام‌کننده‌ دست بعدی باقی می‌مانند. در این دست اگر 2‌ها یوان ژو باشند، رتبه حکم 3 خواهد بود. در اصطلاح به این وضعیت گو1(钩) گفته می‌شود که به معنای قلاب است. حرف J روی کارت سرباز (Jack) به شکل قلاب است و در واقع اعلام کننده‌ها به پایین‌ترین سطح قلاب می‌شوند.