معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی کانگکول / بورو (Cangkul / Burro)

معرفی بازی

کانگکول یک بازی ساده و محبوب اندونزیایی است. در این بازی بازیکنان در تلاشند تا با پیروی از خال، از شر کارت‌های خود خلاص شوند. یک بازی بسیار مشابه با عنوان “دانکی – Donkey” در گوا انجام می‌شود. همچنین یک بازی نزدیک به کانگکول نیز با عنوان بورو (Burro به معنای الاغ) در اسپانیا از محبوبیت برخوردار است. این صفحه تا حدودی بر اساس اطلاعات حمدانیل راسید (Hamdanil Rasyid) گردآوری شده‌ است. همراه بیو کازینو باشید تا با این بازی بیشتر آشنا شوید.

کانگکول

عنوان اندونزیایی کانگکول به معنای حفاری با استفاده از بیل زدن‌ است. این عنوان به نیاز به حفاری برای پیدا کردن یک کارت مناسب در میان انباشت استوک در زمانی که نمی‌توان از خال پیروی کرد اشاره دارد. برخی افراد بازی را مینومان (Minuman) می‌نامند؛ این عنوان به معنای نوشیدنی یا نوشیدن‌ است.

بازیکنان و کارت‌ها

این بازی برای حدود 3 تا 5 بازیکن در بهترین حالت خودش است. دراین بازی از یک بسته‌ استاندارد بین‌المللی 52 کارتی استفاده می‌شود. کارت‌های هر خال از بالا تا پایین به صورت A-K-Q-J-10-9-8-7-6-5-4-3-2 رتبه‌بندی می‌شوند.

تقسیم کارت و بازی در جهت عقربه‌های ساعت است. نوبت تقسیم کارت بعد از هر دست به سمت چپ می‌چرخد.

تقسیم کارت

دیلر 7 کارت به هر بازیکن می‌دهد. باقیمانده‌ بسته‌ به صورت رو به پایین قرار گرفته‌ و استوک کشیدن‌ کارت را تشکیل می دهد. بازیکنان کارت‌های خود را برداشته‌ و بدون نشان دادن‌ آن‌ها به دیگر افراد، بررسیشان می‌کنند.

بازی

بازیکن سمت چپ دیلر آغازکننده بازیست. وی هر کارتی را تمایل دارد به بازی هدایت می‌کند. سایر بازیکنان به نوبه خود باید کارتی از همان خال بازی کنند (به معنای پیروی از خال). وقتی تمامی افراد یک کارت خود را بازی کردند، فردی که بالاترین کارت را بازی کرده‌ است، تریک را کنار گذاشته‌ و یک کارت به تریک بعدی هدایت می‌کند. این کارت می‌تواند از همان خال بوده یا با آن متفاوت باشد. در ادامه تمامی افراد باید یک کارت از خال هدایت شده‌ بازی کنند. روند بازی به همین ترتیب ادامه می‌یابد.

بازیکنی که کارتی از خال هدایت شده‌ ندارد باید کارت بالایی استوک را بکشد. اگر این کارت از خال هدایت شده‌ باشد، باید آن را بازی کند. در غیر این صورت باید بدون نشان دادنش به سایر بازیکنان، آن را به کارت‌های خود اضافه کرده و یک کارت دیگر بکشد. بازیکن باید تا زمانی که کارتی مناسب از خال مد نظر بکشد به این روند ادامه بدهد.

اگر بازیکن کارتی از خال مورد نیاز نداشته‌‌ باشد و تمامی کارت‌های باقیمانده‌ را بدون یافتن‌ کارتی از این خال از استوک بکشد، در این تریک بازی نمی‌کند. نوبت برای بازی با خال هدایت شده‌ در ادامه به بازیکن بعدی می‌رسد. همین شرایط در وضعیتی که بازیکن  نمی‌تواند در زمانی که استوک خالی است از خال پیروی کند، صادق خواهد بود. در پایان تریک، کارت‌ها کنار گذاشته‌ نمی‌شوند، بلکه برداشته‌ شده‌ و به دست بازیکنی که قادر به پیروی از خال نبوده است اضافه می‌شود.

اگر دو یا چند بازیکن مجبور شوند در یک تریک پاس بدهند (به دلیل این که نمی‌توانند از خال پیروی کنند) و موجودی استوک تمام شود، بازیکنانی که پاس داده‌اند به نوبت کارتی را از تریک می‌کشند. این روند از اولین بازیکنی که پاس داده‌ است شروع شده و در جهت عقربه‌های ساعت ادامه می‌یابد؛ تا زمانی که تمامی کارت‌های تریک ناقص کشیده‌ شوند. بازیکنی که بالاترین کارت را در تریک ناقص بازی کرده است، هدایت‌گر تریک بعدی خواهد بود.

مثال. چهار بازیکن A، B، C و D در بازی حضور دارند. استوک خالی است. بازیکن A تنها بازیکنیست که دل دارد. بازیکن A کارت 3 دل را به تریک هدایت می‌کند. B، C و D باید پاس بدهند. B، اولین بازیکنیست که پاس داده‌ است. وی کارت 3 دل را می‌گیرد. بازیکن A در این تریک برنده می‌شود زیرا هیچ کس دیگری در آن بازی نکرده است. و بازیکن A اکنون 7 دل را به بازی هدایت می‌کند.

بازیکن B باید 3 دل خود را بازی کند. بازیکنان C و D باید پاس بدهند. حال C و D باید کارت‌های موجود را بردارند. C 7 دل را از آن خود کرده و D 3 دل را دریافت می‌کند. A با کارت 7 خود برنده می‌شود؛ بنابراین 9 دل را به تریک بعدی هدایت می‌کند. B باید پاس بدهد. C و D کارت دل خود را بازی می‌کنند. هر سه کارت دل از آن B خواهند شد. از آنجایی که A با 9 برنده شده‌ است، دوباره پیشتاز خواهد بود. روند بازی به همین ترتیب ادامه خواهد داشت.

اولین بازیکنی که کارت‌هایش تمام شود، به محض اینکه آخرین کارت خود را بازی کند، برنده بازی خواهد بود.

انواع

برخی برای یافتن‌ بازنده به انجام بازی ادامه می‌دهند. بازیکنی که هیچ کارتی در دست ندارد از بازی خارج می‌شود. بقیه افراد به بازی ادامه می‌دهند. بازنده، آخرین بازیکنیست که کارت دارد.

روند گرفتن‌ کارت در زمانی که بیش از یک بازیکن در تریک پاس می‌دهند، گاهی اوقات به رو‌ش‌هایی غیررسمی انجام می‌شود؛ با این حال اگر بازی چندان هم دوستانه‌ نباشد روش کشیدن‌ کارت به صورت نوبتی که در بالا توضیح داده‌ شد، راهی مناسب برای ادامه دادن‌ به بازیست.

برخی یک کارت جوکر به دک اضافه کرده و با 53 کارت بازی می‌کنند. جوکر همیشه در تریکی که در آن بازی می‌شود برنده خواهد بود. اگر جوکر به بازی هدایت شود، بازیکن دوم می‌تواند هر کارتی را بازی کند. سایر بازیکنان باید با این کارت مطابقت پیدا کنند. نسخه‌های دیگری در رابطه با استفاده از جوکر وجود دارند. به عنوان مثال در برخی از نسخه‌ها جوکر فقط در صورتی قابل بازی خواهد بود که بازیکن کارتی از خال هدایت شده‌ نداشته‌ باشد. در برخی نسخه‌ها در چنین شرایطی بازیکن ملزم به انجام بازی با جوکر است. شما نمی‌توانید در حالی که جوکر را در دست دارید، از استوک کارت بکشید.

بورو (الاغ)

عنوان اسپانیایی بورو دست کم برای دو بازی مختلف با ورق استفاده می‌شود. در این مطلب در رابطه با نسخه‌ای مشابه با کانگکول توضیحاتی به شما ارائه خواهیم داد. با این حال نسخه اسپانیایی بازی کارتی پیگ (Pig) نیز اغلب با عنوان بورو شناخته می‌شود. مطالب زیر بر اساس توضیحات کتاب “El gran libro de los juegos de cartas” نوشته خوزه ال نونیز الویرا (بارسلونا، 1990) گردآوری شده‌‌اند.

بازیکنان و کارت‌ها

حداکثر 8 نفر می‌توانند در بازی حضور پیدا کنند. هر فرد برای خودش بازی می‌کند. در بورو از یک بسته‌ اسپانیایی 48 کارته استفاده می‌شود. رتبه بندی کارت‌ها از بالا به پایین به صورت شاه (ری) – اسب (کابایو) – خدمتکار (سوتا) – 9 – 8 – 7 – 6 – 5 – 4 – 3 – 2 – 1 در هر خال است. آس در این بازی کارت پایین محسوب می‌شود. همچنین امکان انجام بازی با بسته‌ اسپانیایی 40 کارتی با حذف 9 و 8 نیز وجود دارد. تقسیم کارت و بازی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت است.

تقسیم کارت

دیلر کارت‌ها را بر می‌زند. بازیکن سمت چپ وی آن‌ها را کات می‌کند. دیلر کارت‌ها را یکی یکی و تا زمانی که تمامی افراد چهار کارت داشته باشند تقسیم می‌کند. بقیه کارت‌ها به صورت رو به پایین روی هم چیده می‌شوند تا یک استوک کشیدن کارت تشکیل شود.

بازی

بازیکن سمت راست دیلر هر کارتی را که تمایل دارد به بازی هدایت می‌کند. سایر بازیکنان نیز باید از این خال پیروی کنند. بازیکنی که هیچ کارتی از خال هدایت شده ندارد، باید کارت‌ها را یکی یکی از استوک بکشد. وی تا زمانی که کارتی از خال مورد نیاز پیدا کرده و آن را بازی کند به این روند ادامه خواهد داد. بازیکنی که بالاترین کارت را بازی کرده است، برنده تریک خواهد شد. وی می‌تواند هر کارتی را که تمایل دارد به تریک بعدی هدایت کند.

اگر استوک کشیدن کارت تمام شود، بازیکنانی که هیچ کارتی از خال هدایت شده ندارند، به سادگی پاس داده و بازی نمی‌کنند. نیازی به کشیدن کارت اضافی توسط این افراد نیست.

بازیکنانی که کارت‌هایشان تمام می‌شود، بازی را ترک می‌کنند. این روند تا زمانی ادامه می‌یابد که فقط یک بازیکن کارت داشته باشد. این بازیکن دست را باخته و یک امتیاز جریمه دریافت می‌کند.

پایان بازی

بازی تا زمانی ادامه می‌یابد که یک بازیکن به امتیاز هدف جریمه مورد توافق رسیده و بازی را ببازد.

بورو در پرتغال

الکساندر پینتو به دو نسخه از بورو اشاره کرده است که توسط کودکان پرتغالی بازی می‌شود. در این نسخه از یک بسته 40 کارتی شامل شاه (ری)، سرباز (والته)، کوئین (داما)، 7، 6، 5، 4، 3، 2، A در هر خال استفاده می‌شود. به هر بازیکن پنج کارت داده می‌شود. در بورو دیتادو (Burro Deitado)، استوک کشیدن کارت مانند همیشه به صورت رو به پایین بر روی هم چیده می‌شود. با این حال در بورو ام په (Burro em Pé) بسته‌ کارت‌های تقسیم نشده به دو نیمه تقریباً مساوی تقسیم شده و به شکل «Λ» در حالت ایستا قرار می‌گیرند.

قوانین بازی مانند نسخه اسپانیایی است، با این تفاوت که بازیکن مجاز است حتی اگر یک کارت قابل بازی در دست خود داشته یا پیدا کند، از استوک کارت بکشد (یا به کشیدن ادامه دهد). در بورو ام په بازیکنانی که از روی استوک کارت می‌کشند باید مراقب باشند که آن را نیندازند. هر کسی که باعث سقوط Λ شود باید کل موجودی باقیمانده را به دست خود اضافه کند. بازی به محض تمام شدن کارت‌های یک بازیکن و در نتیجه مشخص شدن برنده به پایان خواهد رسید.

نکته: مانند نسخه اسپانیایی، عنوان بورو در پرتغال نیز برای اشاره به یک بازی با ورق متفاوت (مشابه با پیگ)، استفاده می‌شود.