معرفی، آموزش و بررسی بازی کارتی ریبز (Ribs)

بازی ریبز (Ribs) در کلیولند اوهایو انجام می‌شود. قدمت و سابقه این بازی مشخص نیست. اینکه بازی ریبز عناوین دیگری داشته یا برخاسته از کجاست نیز چندان معلوم نیست. با بیوکازینو همراه باشید تا بیشتر با این بازی کارتی جذاب آشنا شوید.

معرفی بازی

در بازی کارتی ریبز (Ribs) به هر بازیکن هشت کارت داده می‌شود. این کارت‌ها به صورت دو تایی در هر نوبت (تقریبا به مانند تریک دوگانه) بازی می‌شوند. پیش از هر تریک دوگانه، یک دور مناقصه (پیشنهاد) وجود دارد. این بخش مشخص می‌کند چه کسی اول بازی خواهد کرد. در پایان تریک کارت‌ها با هم مقایسه می‌شوند. برخی از کارت‌ها می‌توانند توسط لیدر و برخی توسط سایر بازیکنان برنده شوند؛ برخی دیگر نیز توسط هیچ فردی برنده نمی‌شوند. پس از چهار تریک این چنینی، وقتی تمامی بازیکنان کارت‌های خود را بازی کردند، افراد ارزش کارت‌هایی که به دست آورده‌اند را محاسبه کرده و به مجموع امتیازات خود اضافه می‌کنند.

بازیکنان و کارت‌ها

این بازی برای 4 تا 10 بازیکن مناسب است.

تعداد کارت‌های موجود در دک به تعداد بازیکنان بستگی دارد. 8 کارت برای هر بازیکن در بازی وجود دارد. کارت‌ها از بالا به پایین به این صورت رتبه بندی می‌شوند: A، K، Q، J، 10، 9، 8، 7. خال‌ها در این بازی اهمیتی ندارند؛ بنابراین برای مثال در صورت حضور 9 بازیکن، از یک بسته 72 کارتی شامل 9 کارت در هر خال، از آس تا 7، استفاده می‌شود. در عمل می‌توان این بسته را از سه بسته استاندارد 52 کارتی با بیرون انداختن تمامی جوکرها و کارت‌های 2 تا 6، و دور انداختن کامل سه خال ایجاد کرد.

ارزش کارت‌ها به شرح زیر است:

• آس: هر کدام 0 امتیاز
• شاه، بی بی، سرباز: هر کدام 2 امتیاز
• ده، نه، هشت، هفت: هر کدام 1 امتیاز

به طوری که مجموع امتیازهای بسته کارت برای هر بازیکن 10 امتیاز باشد.

تقسیم کارت، پیشنهاد و بازی در جهت عقربه‌های ساعت صورت می‌گیرد.

تقسیم کارت

دیلر اول با فرآیندی تصادفی انتخاب می‌شود. پس از بازی شدن تمامی کارت‌ها و محاسبه امتیاز دست، نوبت تقسیم کارت به سمت چپ می‌چرخد. دیلر کارت‌ها را به طور کامل بر می‌زند. در ادامه آن‌ها را به صورت دو تا دوتا به هر بازیکن حاضر در بازی می‌دهد. این روند از بازیکن سمت چپ دیلر آغاز شده و در جهت عقربه‌های ساعت ادامه می‌یابد. تمامی کارت‌ها تقسیم می‌شوند، به طوری که هر بازیکن در نهایت یک دست متشکل از هشت کارت داشته باشد. بازیکنان کارت‌های خود را برداشته و به آن‌ها نگاه می‌کنند.

پیشنهاد و بازی

بازی از چهار تریک دوگانه تشکیل شده است. هر بازیکن در هر تریک دو کارت بازی می‌کند. پیش از هر تریک یک دور پیشنهاد انجام می‌شود. در پایان تریک، کارت‌ها برای برآورد نتیجه مقایسه می‌شوند. برخی از کارت‌های موجود در تریک توسط برخی از بازیکنان برنده شده و برخی دیگر به هیچ فردی داده نمی‌شوند. هر بازیکن کارت‌هایی را که در طول بازی به دست آورده در یک انباشت رو به پایین برای امتیازدهی در انتهای دست ذخیره می‌کند. کارت‌هایی که توسط هیچ بازیکنی برنده نمی‌شوند، در انباشت دور ریز و به صوت رو به پایین قرار داده می‌شوند. این کارت‌ها هیچ امتیازی برای هیچ فردی به همراه نخواهند داشت.

پیشنهاد

پیشنهادات به صورت اعداد اعلام می‌شوند. با اعلام این عدد بازیکن متعهد می‌شود که در طی تریک کارت‌هایی با حداقل ارزش بیان شده را از سایر بازیکنان دریافت کند. در اولین تریک، دیلر ابتدا پیشنهاد می‌دهد. در سایر تریک‌ها، بالاترین پیشنهاددهنده موجود در تریک قبلی، مناقصه را آغاز می‌کند.

اولین پیشنهاد دهنده باید 2 را پیشنهاد دهد. بازیکنان بعدی، به ترتیب در جهت عقربه‌های ساعت باید پاس داده‌ یا یکی بیشتر از پیشنهاد قبلی پیشنهاد دهند. بازیکنی که پاس داده‌ است نمی‌تواند در ادامه این تریک پیشنهادی مطرح کند. مناقصه برای هر تعداد دور لازم و تا زمانی که همه بازیکنان به جز یک نفر پاس داده‌ باشند ادامه می‌یابد.

مثال (6 بازیکن): دیلر A 2 را پیشنهاد می‌دهد. B پیشنهاد 3 را مطرح می‌کند. C پاس می‌دهد. D پاس می‌دهد. E 4 را پیشنهاد می‌دهد. F پاس می‌دهد. A پاس می‌دهد. B 5 را پیشنهاد می‌دهد. C و D دیگر نوبتی برای پیشنهاد دادن‌ پیدا نمی‌کنند زیرا پیش از این پاس داده‌اند. E 6 را پیشنهاد می‌دهد. F و A پیش از این پاس داده‌اند. B پاس می‌دهد.

توجه داشته باشید که بازیکنان مجاز به پرش (Jump) در پیشنهاد نیستند. اگر آخرین پیشنهاد 3 باشد، بازیکن بعدی تنها می‌تواند 4 را پیشنهاد داده‌ یا پاس بدهد؛ وی نمی‌تواند پیشنهاد 5 را مطرح کند.

نحوه انجام بازی

بالاترین پیشنهاددهنده بازی را با دو کارت رو به پایین شروع می‌کند. به این کارت‌ها “ریبز” می‌گویند.

هر یک از بازیکنان دیگر به ترتیب عقربه‌های ساعت باید دو کارت از دست خود بازی کنند. هیچ محدودیتی برای بازی کردن دو کارت وجود ندارد. به طور معمول این کارت‌ها رو به بالا بازی می‌شوند؛ با این حال بازیکن می‌تواند با بازی دو کارت به صورت رو به پایین، فولد دادن‌ را انتخاب کند. بازیکنی که فولد می‌دهد نمی‌تواند هیچ کارتی را در تریک کسب کند. کارت‌های فولد شده‌ نیز توسط هیچ بازیکنی قابل دریافت نیستند.

بازیکن مجاز نیست در طول یک دست بیش از یک بار فولد کند. بنابراین اگر در تریک قبلی فولد کرده و در پیشنهاد برنده نشدید، باید در نوبت خود دو کارت رو به بالا را در تریک بازی کنید. هر کدام از بازیکنان دو کارتی را که بازی می‌کنند جلوی خود نگه می‌دارند تا مشخص شود چه کسی کدام کارت را بازی کرده است.

گرفتن‌ کارت (ضبط کردن‌)

پس ازاینکه همه بازیکنان دو کارت خود را بازی کردند، ریبزها رو به بالا چرخانده شده‌ و با کارت‌های سایر بازیکنان مقایسه می‌شوند؛ بدین ترتیب مشخص می‌شود که چه کسی چه کارتی را دریافت خواهد کرد.

1. در ابتدا تمامی کارت‌های فولد شده‌ در انباشت دورریز مشترک قرار می‌گیرند. این کارت‌ها برای هیچ کسی محاسبه نمی‌شوند. هیچ فردی هم اجازه ندارد تا آخر دست به آن‌ها نگاه کند.
2. اگر فردی دو کارت مطابق با دو کارت ریبز را بازی کرده‌ باشد (برای مثال K-8 در مقابل K-8 یا Q-Q در برابر Q-Q)، آن بازیکن ریبز را شکسته‌ (Crack) است. وی تمامی کارت‌های رو به بالای بازی شده‌ از جمله کارت‌های ریبز را می‌گیرد. اگر دو یا چند بازیکن ریبز را شکسته‌ باشند، از میان آن‌ها کسی که زودتر بازی کرده است (یعنی نزدیک‌ترین فرد حاضر در سمت چپ پیشنهاد دهنده) همه کارت‌های رو به بالا، از جمله کارت‌های سایر بازیکنانی که ریبز را شکسته‌اند، دریافت می‌کند.
3. اگر ریبز شکسته‌ نشود، هر بازیکنی که دو کارت غیر مطابق با ریبز که دست کم یکی از آن‌ها بالاتر از هر دو ریبز موجود باشد بازی کند، کارت‌های خود را دریافت می‌کند. به عنوان مثال، اگر ریبز Q-9 بوده و شکسته‌ نشود، فردی که K-7 رو به بالا بازی کرده‌ باشد، کارت‌های خود را از انباشت پس گرفته‌ و 3 امتیاز دریافت می‌کند.
4. اگر بازیکنی با دو کارتی بازی کرده‌ باشد که هیچ کدام از آن‌ها کارت‌های ریبز را شکست نمی‌دهند، یا این که یکی از آن‌ها با کارت ریبز مطابقت داشته‌ باشد و دیگری نه، این کارت‌ها توسط ریبز شکست داده‌ می‌شوند. برای مثال، اگر ریبز Q-9 باشد، بازی‌های K-9، J-10، Q-J و A-Q همگی توسط ریبز شکست خواهند خورد.

اکنون مقادیر کارت‌های شکست خورده‌ جمع شده‌ و با پیشنهاد نهایی موجود در تریک مقایسه می‌شوند. اگر کارت‌های شکست خورده‌ حداقل به اندازه پیشنهاد ارزش داشته باشند، پیشنهاددهنده تمامی این کارت‌ها را به همراه کارت‌های ریبز دریافت می‌کند. وی آن‌ها را در بخش انباشت مربوط به خودش قرار می‌دهد. اگر کارت‌های شکست‌خورده ارزش کمتری از پیشنهاد داشته باشند، بازیکنان مربوطه آن‌ها را به انباشت امتیازدهی خودشان اضافه می‌کنند. این در حالیست که کارت‌های ریبز‌ در انباشت دورریز قرار داده‌ شده‌‌ و پیشنهاددهنده‌ چیزی دریافت نمی‌کند. کارت‌های ریبز همیشه‌ باید پیش از دور انداخته‌ شدن‌ به سایر بازیکنان نشان داده‌ شوند؛ حتی اگر پیشنهاددهنده‌ بداند که پیشنهاد از دست رفته‌ است.

توجه داشته باشید که ارزش کارت‌های ریبز برای محاسبه ارزش پیشنهاد استفاده نمی‌شود. فرض کنید ریبز شما 3 امتیاز ارزش داشته و کارت‌هایی که شکست می‌دهید ارزش 6 را دارند. اگر پیشنهاد شما 6 باشد، تمامی این کارت‌ها و ریبز برای شما 9 امتیاز به همراه خواهند داشت؛ با این حال اگر پیشنهاد شما 7 بوده باشد، هیچ چیزی دریافت نمی‌کنید. همچنین توجه داشته باشید که بازیکنی که کارت‌های ریبز‌ها را می‌شکند، تمامی کارت‌های رو به بالا و همچنین کارت‌های ریبز‌ را برنده می‌شود. نتیجه تریک هر چه باشد، پیشنهاد‌دهنده‌ای که ریبز بازی کرده است آغازگر بخش پیشنهاد در تریک بعدی خواهد بود.

امتیازدهی

وقتی هر چهار تریک دوگانه انجام شدند، دست بازیکنان خالی خواهد شد؛ بدین ترتیب تمامی کارت‌ها یا در انباشت بازیکنان قرار می‌گیرند یا در انباشت دورریز. بازیکنان اکنون ارزش کارت‌هایی که برنده شده‌اند را محاسبه می‌کنند. هر کس بیشترین امتیاز را دریافت کرده باشد برنده یک گیم (game) خواهد بود. اگر در بیشترین امتیاز چند نفر با هم مساوی باشند، هر کدام از آن‌ها برنده یک گیم محسوب می‌شوند.

دست‌های دیگری نیز در ادامه بازی می‌شوند. این روند تا زمانی ادامه می‌یابد که فردی در 5 بازی (یا تعداد دیگری که قبلاً بر سر آن توافق شده‌ است) برنده‌ شود. این بازیکن برنده نهایی محسوب می‌شود.

شرط بندی

هنگام انجام بازی ریبز به صورت شرطی از دو پات استفاده می‌شود، پات بزرگ و پات کوچک. بر سر سهام موجود در این دو پات پیش از شروع بازی توافق می‌شود، به عنوان مثال 10 دلار و 1 دلار.

در شروع بازی تمامی افراد سهام توافق شده‌ بزرگ (10 دلار) را به پات بزرگ می‌پردازند.

در طول مناقصه، هر کسی که پیشنهاد را به میزان 1 افزایش دهد، باید یک سهم کوچک (1 دلار) به پات کوچک بپردازد. توجه داشته باشید که بازیکنی که مناقصه را شروع می‌کند، برای پیشنهاد اولیه 2 چیزی به پات کوچک پرداخت نمی‌کند؛ هرچند که وی باید در نوبت بعدی‌اش مانند دیگر بازیکنان پول پرداخت کند.

حین بازی هر فردی که فولد می‌دهد باید یک سهم کوچک (1 دلار) را به پات کوچک بپردازد. در پایان هر تریک دوگانه، اگر پیشنهاددهنده عملکرد موفقی داشته باشد (کارت‌هایی با حداقل ارزش پیشنهاد خود را کسب کند)، پات کوچک را دریافت می‌کند. در غیر این صورت پات کوچک به پات بزرگ اضافه می‌شود.

پایان گیم (چهار تریک دوگانه‌)، پات بزرگ بین بازیکنی که بالاترین امتیاز را به دست آورده‌ (50 درصد) و بازیکنان دوم و سوم (هر کدام 25 درصد) تقسیم می‌شود. در صورت تساوی، قسمت مربوطه در پات بین بازیکنان دارنده تساوی تقسیم می‌شود. به عنوان مثال اگر پات حاوی 80 دلار بوده و دو نفر برای مقام اول و دو نفر دیگر برای مقام بعدی مساوی کرده باشند، دو برنده 40 + 20 دلار را بین خود تقسیم می‌کنند؛ بدین ترتیب هر کدام 30 دلار برنده می‌شوند. دو نفر دوم هم 20 دلار باقیمانده را بین خود (هر نفر 10 دلار) تقسیم می‌کنند.

تاکتیک

در مقابل یک پیشنهاد بالا، رایج‌ترین استراتژی برای بازیکنانی که قصد پیشنهاد دادن‌ ندارند این است که تا حد ممکن کمترین امتیاز را بازی کنند؛ به طوری که مجموع امتیازات کسب شده‌ کمتر از پیشنهاد باشد. این باعث می‌شود پیشنهاد دهنده‌ بازنده شده‌ و دیگر افراد ‌امتیاز پایینی کسب کنند. از نظر استراتژیک، قدرتمندترین دست دوگانه ترکیب آس-شاه است. این به عنوان ریبز اصلی شناخته می‌شود. آس-آس تقریباً هر بازی دیگری را شکست می‌دهد، با این حال با بازی چنین ترکیبی یک آس هدر می‌رود؛ بنابراین در مجموع آس-شاه بازی بهتری است.

اغلب بازیکنان انتظار دارند که یکی از کارت‌های ریبز آس یا شاه باشد. آن‌ها ممکن است از بازی کردن هر یک از این کارت‌ها اجتناب کرده و با کارت‌های اعداد فولد کرده یا بازی کنند؛ به این امید که پیشنهاد شکست بخورد؛ در نتیجه پیشنهاددهنده می‌تواند ریبز غیرمعمول‌تری (مانند Q-7 یا J-10) بازی کند. این کارت‌ها ممکن است چندان ارزشمند نباشند، اما به دلیل تطبیق پذیری، کارت‌های زیادی را شکست خواهند داد.

تمام کارت‌ها به جز کارت‌های فولد شده‌ برای همه بازیکنان در پایان تریک قابل مشاهده‌ است. در بازی ریبز شمارش کارت به راحتی امکان‌پذیر است. این یک مزیت بزرگ برای افرادیست که این کار را انجام می‌دهند. در تریک سوم یا چهارم، اگر سربازهای بسیار کمی بازی شده‌ باشند، منطقیست که پیشنهاد بالایی را مطرح کرده یک سرباز را به عنوان یکی از کارت‌های ریبز‌ بازی کنید تا با سایر بازیکنان مطابقت داشته باشید. ریسک چنین روندی در این است که احتمال زیادی وجود دارد که فرد دیگری ریبز شما را شکسته‌ و تمام کارت‌های شما را بدزدد.

بازیکنان می‌توانند با هم متحد شده‌ و سعی کنند ریبز‌ پیشنهاددهنده را با بازی یک ترکیب 2 کارتی متفاوت بشکنند. اگر هیچ دو بازیکنی با یک ترکیب مشابه بازی نکنند، احتمال شکستن‌ ریبز افزایش می‌یابد.

اگر شما پیشنهاددهنده‌ هستید و به نظر می‌رسد که بازیکنان دیگر در حال هماهنگی برای کرک کردن (شکستن‌) شما هستند (روندی ممکن و قانونی، زیرا کارت‌ها رو به بالا بازی می‌شوند) امری منطقی خواهد بود که کارت‌هایی برابر را به عنوان ریبز بازی کنید (مثلاً K-K یا 10-10). با این که در طی این روند ممکن است در نهایت امتیاز کمتری کسب کنید زیرا فقط یک کارت برای مطابقت با کارت‌های دیگر داشته‌اید، در عین حال احتمال کرک شدن نیز بسیار کمتر خواهد شد.

در طول مناقصه هرگز اجازه ندهید که پیشنهاد اولیه 2 تایید شود. کسب 2 امتیاز امری بسیار آسان است و پیشنهاد دهنده به احتمال زیادی آن به دست خواهد آورد. اگر کسی پیشنهاد داده‌ و شما به خوبی می‌دانید که آس ندارد، یک آس همراه با یک کارت کم (مانند A-7، A-8) بازی کنید. بدین ترتیب احتمالا از تطبیق یا زدن‌ این ریبز خودداری خواهید کرد. نقطه ضعف این رویکرد این است که شما فقط 1 امتیاز برای خود کسب خواهید کرد (0 امتیاز برای آس + 1 امتیاز برای کارت عدد).

اگر کارت‌های خود را در نوبتتان فولد کنید، به طور خودکار امتیازشان را از دست خواهید داد. کارت‌ها خارج از بازی هستند و شما هیچ شانسی برای برنده شدن آن‌ها ندارید. در عوض اگر آن‌ها را رو به بالا بازی کنید، اگر توسط پیشنهاد دهنده شکست نخوردند یا پیشنهاد نتوانست به حد نصاب خود برسد، این شانس را دارید که امتیازشان را پس بگیرید. اگر به طور قطع می‌دانید که به کارت‌های ریبز‌ می‌بازید، ممکن است ایده خوبی باشد که کارت‌های خود را فولد کنید؛ بدین ترتیب تلاش شما در راستای شکست پیشنهاد خواهد بود.

اگر دو کارت به طور تصادفی از دک ریبز انتخاب شوند، میانگین ارزش آن دو کارت 2.5 امتیاز خواهد بود. به عنوان پیشنهاددهنده، بهتر است این نکته را مد نظر داشته باشید. اگر با 6 نفر دیگر در حال بازی بوده و انتظار دارید که تمامی آن‌ها را با کارت‌های ریبز خود خود شکست دهید، می‌توانید 6 در 2.5 = 15 امتیاز را در یک راند برنده شوید.

اگر در تلاش برای شکست دادن‌ نیمی از بازیکنان هستید، 3 در 2.5 = 7.5 امتیاز در راند برنده‌‌ خواهید شد. پیش از اینکه پیشنهاد را خیلی بالا ببرید، این وضعیت را مد نظر داشته باشید. بازیکنان بی‌تجربه گاهی اوقات بالاتر از حد ممکن پیشنهاد می‌دهند. در یک بازی چهار نفره، پیشنهاد بیش از 12 به طور معمول منجر به شکست خواهد شد. در واقع هر پیشنهادی که بیش از 6 باشد، در صورتی که سایر بازیکنان همگی کارت‌های پایین بازی کنند، بازنده خواهند شد.

انواع

یک نسخه رایج این است که در تریک چهارم یک گیم، تمامی بازیکنان مجبورند دو کارت آخر خود را رو به بالا بازی کند. کارت‌های ریبز نیز رو به بالا هستند و امکان فولد کردن وجود ندارد. این روند سرعت آخرین تریک را افزایش خواهد داد؛ با این حال اجازه فولد نداشتن، به معنای عدم وجود عنصر استراتژی در این تریک است.

برای کاهش دامنه همکاری افراد علیه یک بازیکن، گاهی اوقات بازی بدون فولد کردن انجام می‌شود. بدین ترتیب تمامی کارت‌ها به غیر از کارت‌های ریبز‌ باید رو به بالا بازی شوند.

در برخی از نسخه‌های بازی، پیشنهاد می‌تواند به جای 1 به صورت 2 تایی افزایش یابد. بدین ترتیب پیشنهاد به این صورت خواهد بود: 2، 4، 6. چنین روندی سرعت بخش پیشنهاد را در صورت حضور تعداد زیادی از بازیکنان افزایش خواهد داد.

لیمو (Lemon)

این نسخه و سیستم شرط بندی ذکر شده‌ در بالا توسط جیمز استیونسون توضیح داده‌ شده‌ است. کارت‌های هفت‌ در این نسخه لیمو نامیده‌ شده‌ و بالاترین کارت‌ها محسوب می‌شوند. این کارت‌ها بالاتر از آس‌ قرار می‌گیرند. بنابراین رتبه بندی کارت‌ها در این نسخه به صورت 7-A-K-Q-J-10-9-8 است. در بخش پیشنهاد هفت‌ها هر کدام یک امتیاز دارند. با این حال در امتیاز نهایی و در پایان چهار تریک دوگانه، هر لیمو منفی سه امتیاز است؛ مگر اینکه بازیکن بیش از نیمی از لیموهای بازی را در اختیار گرفته‌ باشد‌. در این صورت امتیاز وی با ده امتیاز برای مجموع لیموها جمع خواهد شد. امتیاز دهی 10+ برای در اختیار داشتن بیش از نیمی از لیموها با عبارت “تهیه لیموناد” شناخته می‌شود. به عنوان مثال در یک بازی 8 نفره، سه لیمو 9-، چهار لیمو 12-، پنج لیمو برای لیموناد 10+ و شش لیمو نیز ارزش 10+ را خواهد داشت.

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن در صورت لیموناد، امتیاز هر لیمو 3+ خواهد بود. در این حالت در مثال 8 نفره بالا، چهار لیمو 12-، پنج لیمو 15+ و شش لیمو 18+ امتیاز به همراه خواهد داشت.

نکاتی درباره طبقه‌بندی و تاریخچه ریبز

ریبز به عنوان یک بازی سبک تریک در نظر گرفته‌ می‌شود‌. اصطلاح “تریک” به علت وجود روندیست که در آن هر فرد به نوبه خود در دور بازی دو کارت بازی می‌کند. با این حال این واژه (تریک) در ریبز به معنای معمول آن نیست. ریبز تا حدی یادآور بازی‌های پارتیشن (Partition) مانند برگ 9 کارتی (9-card Brag) است. در این بازی بازیکنان دست‌های خود را به ترکیب‌هایی تقسیم می‌کنند که پشت سر هم بازی می‌شوند. با تمامی این‌ها در نهایت این بازی اساساً با هر دو گروه فوق الذکر متفاوت است، زیرا تریک به صورت رایج آن توسط یک بازیکن به دست نمی‌آید. همچنین به نظر می‌رسد که ایده یک دور پیشنهاد قبل از هر تریک، در این بازی رویکردی منحصر به فرد است.

ما تاکنون در ردیابی ریشه‌های بازی با موفقیت چندانی رو به رو نشده‌ایم. به نظر می‌رسد که ریبز از 10 الی 20 سال قبل در بین طرفداران انجام می‌شود. یکی از بازیکنانی که این بازی را به دانشگاه کیس وسترن رزرو معرفی کرده است ادعا می‌کند که در قدیم ریبز را با خانواده خود که اهل لهستان هستند بازی کرده است. با این حال این بازی شبیه به هیچ بازی کارتی لهستانی شناخته شده‎‌ و یا هیچ بازی دیگری نیست. عنوان ریبز (Ribs) و اصطلاحاتی مانند کرک کردن‌ (شکستن‌) و همچنین نسخه‌های متفاوت توسط بازیکنان دانشگاهی مطرح شده‌‌اند‌. هیچ سرمنشایی برای عناوین قدیمی‌تر یا چگونگی بازی در ابتدای امر وجود ندارد.

در صورت داشتن اطلاعات بیشتر در مورد تاریخچه بازی، جزئیات سایر بازی‌های مشابه و اطلاعاتی درباره اماکن دیگری که ریبز در آن‌ها انجام می‌شود، آن را با ما در میان بگذارید.