معرفی، آموزش و بررسی آموزش بازی کوئیون (Couillon)

کوئیون یک بازی کارتی بلژیکی است که مناسب 4 نفر است که به صورت تیمی انجام می‌شود. این بازی با یک بازی 24 کارته انجام می‌شود که در این مقاله به آموزش و نقد و بررسی کوئیون خواهیم پرداخت. پس همراه بیوکازینو باشید.

معرفی بازی

کوئیون (Couillon) یک بازی کارتی محبوب بلژیکیست. نسخه‌های متفاوتی از آن در استان جنوبی هلند لیمبورگ و در مرز لوکزامبورگ و آلمان بازی می‌شوند. عنوان “کوئیون” به احتمال زیاد از واژه والونی کوئیون (به معنای بیضه) گرفته شده است. این عنوان به دایره‌ها یا توپ‌هایی اشاره دارد که به طور سنتی به عنوان بخشی از روش ثبت امتیاز استفاده می‌شدند. با این حال، در فلاندر و لوکزامبورگ، این واژه به ترتیب به Kwajongen و Kujong تغییر یافته است. در هلند بازی با عنوان تروئون (Troeven) به معنای حکم‌ها نیز شناخته می‌شود. چنین واژه‌ای این احتمال را مطرح می‌کند که شاید بازی برگرفته از بازی قدیمی ترامپف‌اشپیل (‌Trumpfspiel) باشد که در سال 1637 در استراسبورگ انجام می‌شد و دارای همین میزان کارت بوده است.

نسخه اصلی

این نسخه در Le Guide Marabout de Tous les Jeux de Cartes توسط فرانس گرور (وروی‌یر – 1966) شرح داده شده است.

بازیکنان و کارت‌ها

در بازی از یک بسته 24 کارته فرانسوی استفاده می‌شود. کارت‌های هر خال به صورت A-K-Q-J-10-9 از بالا تا پایین رتبه بندی می‌شوند. اگر از کارت‌های فرانسوی یا بلژیکی واقعی استفاده می‌کنید، نمادها به صورت 1-R-D-V-10-9 خواهند بود؛ با این حال توجه داشته باشید که نسخه‌هایی از این بازی در مناطق به خصوصی مانند هلند، لوکزامبورگ و آلمان نیز بازی می‌شود. کارت‌های هلندی دارای نمادهای A-H-V-B-10-9 و کارت‌های آلمانی دارای نمادهای A-K-D-B-10-9 هستند. توجه داشته باشید که بی بی هلندی که با V (Vrouw – خانم) مشخص شده است را با سرباز فرانسوی با علامت V برای Valet اشتباه نگیرید!

مقادیر امتیازی کارت‌ها بدین شرح است: آس = 4، شاه = 3، بی بی = 2، سرباز = 1، کارت‌های دیگر صفر. بنابراین امتیاز کلی هر بسته کارت 40 است.

چهار بازیکن به صورت دو تیم ثابت در بازی حضور دارند. بازیکنان مقابل هم‌تیمی خود و بین دو رقیب دیگر می‌نشینند. تیم‌ها را می‌توان با کشیدن کارت‌ از یک بسته بر زده شده تعیین کرد: بازیکنانی که دو کارت بالا را می‌کشند در برابر افرادی که دو کارت پایین را می‌کشند به رقابت می‌پردازند. بازیکنی که بالاترین کارت را می‌کشد، در ابتدا بازی را آغاز خواهد کرد.

تقسیم کارت و بازی در جهت عقربه‌های ساعت است. نوبت تقسیم کارت بعد از هر دست به سمت چپ می‌چرخد.

تقسیم کارت و ایجاد حکم

دیلر کارت‌ها را بر می‌زند. آن‌ها توسط بازیکن سمت راست دیلر کات می‌شوند. در ادامه دیلر آن‌ها را دو تا دوتا در جهت عقربه‌های ساعت و تا زمانی که همه چهار کارت داشته باشند تقسیم می‌کند. یک دسته هشت کارتی تقسیم نشده باقی می‌ماند. کارت بالایی این دسته رو به بالا چرخانده می‌شود تا خال پیشنهادی حکم را نمایش دهد. با شروع از سمت چپ دیلر و حرکت در جهت عقربه‌های ساعت، هر بازیکن به نوبه خود این شانس را دارد که این خال را به عنوان حکم از طرف تیم خود بپذیرد یا پاس بدهد. به محض قبولی، بازی شروع می‌شود. اگر هر چهار نفر پاس بدهند، کارت پایین دسته تقسیم نشده بسته رو به بالا شده و خال آن تبدیل به حکم می‌شود.

نحوه انجام بازی

صرف نظر از اینکه چه کسی اولین خال پیشنهادی حکم را قبول کند، بازیکن سمت چپ دیلر هدایت‌گر اولین تریک خواهد شد.

هر کارتی می‌تواند به بازی هدایت شود. بازیکنی که دارای کارت از خال هدایت شده است یا باید از آن پیروی کند یا یک حکم بازی کند. بازیکنی که هیچ کارتی از خال هدایت شده ندارد، می‌تواند هر کارتی را بازی کند. این تریک توسط بالاترین حکم در آن برنده می‌شود؛ در صورتی هم که فاقد حکم باشد، بالاترین کارت از خال هدایت شده برنده تریک خواهد شد. برنده یک تریک کارت‌های موجود در آن را جمع آوری می‌کند. وی آن‌ها را رو به پایین در انباشت تیم خود ذخیره می‌کند. در ادامه هم یک کارت را به تریک بعدی هدایت می‌کند.

توجه داشته باشید که حتی زمانی که می‌توانید از خال پیروی کنید باز هم امکان بازی با حکم را دارید. تنها بازی غیرمجاز زدن یک کارت غیرحکم با خالی متفاوت از آن چیزیست که به بازی هدایت شده است، علی رغم این که امکان پیروی از خال را داشته‌اید.

امتیاز دهی

وقتی چهار تریک انجام شد، تیم‌ها امتیازاتی را که گرفته‌اند می‌شمارند. تیمی ‌که امتیاز کارت بیشتری داشته باشد، برنده درخت دیل (deal.tree) می‌شود.

امتیاز با استفاده از نموداری متشکل از یک خط عمودی، با پنج یا هفت خط افقی متقاطع مطابق با شکل ثبت می‌شود. در حالت ایده‌آل این طرح بر روی یک تخته گچی کشیده می‌شود تا بتوان قسمت‌هایی از آن را پاک کرد. سمت چپ نمودار متعلق به یک تیم و سمت راست متعلق به تیم دیگر است. تعداد خطوط افقی با تعداد امتیازات مورد نیاز برای برنده شدن در مسابقه مطابقت دارد.

برندگان هر تقسیم کارت برنده یک امتیاز بازی هستند. این تیم می‌تواند یک خط را از سمت نمودار خود پاک کند. با این حال، اگر تیمی که حکم پیشنهادی را پذیرفته است، امتیاز کارت کمتری نسبت به رقیب خود بگیرد، یک امتیاز بازی را از دست می‌دهد. این روند با افزودن یک علامت توپی شکل به نام بوکل یا کوئیه به یکی از خطوط سمت خود نشان داده می‌شود. تیم برای پاک کردن یک خط با بوکل به دو برد نیاز دارد: برد اول بوکل را حذف می‌کند و دومی ‌خود خط را.

در صورت تساوی‌ای که در آن هر دو تیم به یک میزان امتیاز کارت می‌گیرند، هیچ خطی پاک نمی‌شود. تساوی روی تخته با دایره‌ای نشان داده‌ می‌شود که یک خط از روی آن می‌گذرد. این دایره با عنوان craie dans le trou (گچ در سوراخ) شناخته می‌شود. تیمی که در تقسیم کارت بعدی برنده ‌شود، به جای این که یک خط یا بوکل را پاک کند، دو خط (یا یک خط با بوکل) را پاک ‌می‌کند.

اولین تیمی که تمام خطوط خود را پاک کند برنده مسابقه خواهد شد.

انواع

به نقل از مارک دوارت در تانگرس، شش کارت، به صورت دو کارت یک بار به هر بازیکن داده‌ می‌شود. بعد از اینکه چهار کارت به هر بازیکن داده‌ شد، کارت چهارم دیلر به عنوان اولین خال پیشنهادی حکم رو می‌شود. پس از پذیرش یا عدم پذیرش، تقسیم کارت تکمیل می‌شود. اگر هر چهار بازیکن اولین حکم را پاس بدهند، آخرین کارت دیلر رو می‌شود. بازیکنان این فرصت را دارند که خال آن را به عنوان حکم بپذیرند. اگر هر چهار نفر دوباره‌ پاس بدهند، تقسیم کارت بدون امتیازدهی لغو می‌شود؛ در ادامه هم دیلر بعدی کارت‌ها را بر زده‌ و تقسیم کارت جدیدی صورت می‌گیرد.

کوئیون فورس (Couillon Forcé)

در این نسخه محبوب که در Gerver’s Guide Marabout نیز توضیح داده‌ شده‌ است، خال حکم همیشه توسط بازیکن سمت چپ دیلر انتخاب می‌شود. دیلر دو بار و در هر بار دو کارت به هر بازیکن می‌دهد. بازیکن سمت چپ دیلر به چهار کارت خود نگاه می‌کند. وی می‌تواند خال یکی از آن‌ها را به عنوان حکم انتخاب کرده و این کارت را به بازیکنان دیگر نشان دهد. در ادامه دیلر دور دیگری از دو کارت را به هر بازیکن می‌دهد.

از طرف دیگر، اگر انتخاب کننده حکم نتواند بر اساس چهار کارت موجود در دستش در مورد خال حکم تصمیم بگیرد، شاید به این دلیل که از هر خال یک کارت دارد، دیلر دو کارت دیگر را به وی داده‌ و یکی از آن‌ها را رو به بالا می‌چرخاند. این کارت نمایشگر حکم است. در ادامه دیلر با دادن‌ یک جفت کارت به هر یک از بازیکنان دیگر تقسیم کارت را تکمیل می‌کند.

بازی مانند نسخه اصلیست. با این تفاوت که شش تریک در بازی وجود دارد و هیچ کارتی بیرون از بازی نیست. امتیاز دهی مانند نسخه اصلی است. اگر تیم دیلر امتیاز بیشتری کسب کند، تیم غیر دیلر یک بوکل می‌گیرد؛ به این دلیل که همواره تیم غیر دیلر سازنده حکم است.

کوئیون با میت (Mit’)

نسخه کوئیون که در مالمدی (Malmedy) بازی می‌شود، همانطور که توسط  مارک دوارت (Marc Dewart) برای ما توضیح داده‌ شده و در کتاب Anciens Jeux de Cartes à Malmedy et ses Environs (باشگاه سلطنتی والون، 2004) شرح داده‌‌ شده‌‌ است، نسخه‌ای از کوئیون فورس با پنج کارت برای هر بازیکن است. میت’، بی بی پیک است. این کارت در صورت اعلام توسط دارنده‌اش، می‌تواند به حکم بین آس و شاه تبدیل شود. تیم‌ها و اولین دیلر به نحو همیشگی و با تقسیم کارت‌ها به صورت یکی یکی و ‌رو به چهار بازیکن انتخاب می‌شوند. هر فردی که اولین  سرباز را دریافت کند، اولین دیلر است. کارت‌های بعدی به سه بازیکن دیگر داده‌ می‌شوند. هر کسی که سرباز دوم را دریافت کند، هم‌تیمی دیلر اول است. بازیکنان بر این اساس بر روی صندلی‌های خود می‌نشینند.

تقسیم کارت

دیلر کارت‌ها را بر می‌زند، بازیکن سمت راست دیلر آن‌ها را کات می‌کند. در ادامه دیلر سه کارت بالایی را به بازیکن سمت چپ خود می‌دهد. این بازیکن بر اساس این سه کارت خال حکم را برای دست انتخاب می‌کند. وقتی حکم اعلام شد، دیلر با دادن‌ یک دسته سه کارته به هر یک از بازیکنان دیگر در جهت عقربه‌های ساعت، و سپس قراردادن‌ چهار کارت رو به پایین در یک طرف و در نهایت دادن‌ یک دسته‌ دو کارت به هر بازیکن، تقسیم کارت را به اتمام می‌رساند. حالا هر بازیکن یک دست متشکل از پنج کارت دارد. چهار کارت هم رو به پایین قرار می‌گیرند. این کارت‌ها تا تقسیم کارت بعدی بلااستفاده مانده‌‌ و دیده‌‌ نمی‌شوند.

اگر بازیکن با دیدن سه کارت تمایلی به انتخاب خال حکم نداشته باشد، می‌تواند از دیلر بخواهد که تقسیم کارت را کامل کند؛ سه کارت برای هر یک از بازیکنان دیگر، چهار کارت برای تالون و سپس دو کارت برای هر بازیکن. در این حالت، کارت بالایی از بین دو کارت آخری که به بازیکن سمت چپ دیلر داده‌ شده‌‌ است، برگردانده‌‌ می‌شود. این کارت نمایشگر حکم خواهد بود.

بازی با میت’، کنترا و ری

پنج تریک مطابق با قوانین مشابه نسخه اصلی انجام می‌شوند. بازیکنی که بی بی پیک را در اختیار دارد می‌تواند با گفتن‌ “میت” قبل از بازی در اولین تریک آن را اعلام کند. اگر اعلام صورت بگیرد، بی بی پیک به دومین حکم برتر تبدیل می‌شود. این کارت پایین‌تر از آس و بالاتر از شاه قرار می‌گیرد. امتیاز آن 2 امتیاز کارت باقی می‌ماند. لازم نیست تا این کارت در اولین تریک بازی شود و می‌توان آن را برای تریک‌های بعدی نگه داشت. این کارت را می‌توان در تریکی که حکم به آن هدایت شده‌ است بازی کرد. در صورت هدایت حکم به یک تریک و نداشتن حکم، فرد باید این کارت را بازی کند.

هدایت میت به تریک مستلزم آن است که سایر بازیکنان با حکم آن را دنبال کنند. اگر میت اعلام نشود، کارت به معنای یک بی بی پیک معمولی باقی می‌ماند و بین شاه و سرباز رتبه بندی می‌شود.

اعلام میت نه تنها کارت را قوی‌تر می‌کند، بلکه امتیاز برندگان تقسیم کارت را نیز افزایش می‌دهد. اگر میت اعلام شود، هر یک از اعضای تیم مقابل می‌تواند با گفتن‌ “کنترا” یا ضربه زدن‌ به میز، افزایش بیشتری به امتیازات بدهند. اگر این اتفاق بیفتد، هر یک از اعضای تیم میت می‌توانند با گفتن‌ “ری” یا ضربه زدن‌ به میز، امتیازات را دوباره افزایش بدهند. تمامی این‌ها باید پیش از اینکه دارنده بی بی پیک کارتی را در اولین تریک بازی کند، اتفاق بیفتند.

در اغلب مواقع اعلام میت به نفع تیم دارنده آن است. با این حال در صورت داشتن دست ضعیف گاهی اوقات بهتر است ساکت بمانید تا در صورت پیروزی، امتیاز اضافی به رقیب ندهید.

نحوه امتیاز دهی

امتیازدهی در “رویس (royes)” است. این واژه برآمده از گویش والونی و به معنای “خط” است. عنوان رویس نشان دهنده روش اصلی امتیازدهی بر روی تخته است. امروزه در مالمدی امتیازات به صورت اعداد نوشته می‌شوند. هر تیم با 13 رویس بازی را آغاز می‌کند. در پایان تقسیم کارت، تیم‌ها رویس را به صورت زیر کم یا اضافه می‌کنند.

رخداد	امتیاز
برنده شدن در تقسیم کارت: گرفتن امتیاز کارت بیشتر نسبت به تیم رقیب	برنده یک رویس کم می‌کند
برنده شدن در تمام پنج تریک (دوب یا ووله)	برنده یک رویس اضافی کم می‌کند
اعلام میت	برنده این تقسیم کارت یک رویس اضافی کم می‌کند
اعلام کنترا پس از میت	برنده این تقسیم کارت یک رویس اضافی کم می‌کند
اعلام ری پس از کنترا و میت	برنده این تقسیم کارت یک رویس اضافی کم می‌کند
برنده شدن توسط تیم دیلر	تیم غیر دیلر یک رویس اضافه می‌کند

بنابراین، در تئوری می‌توان با برنده شدن‌ در تمام تریک‌ها در تقسیم کارتی که در آن میت’، کنترا و ری اعلام شده‌ است، تا 5 رویس کم کرد.

اگر نتیجه مساوی باشد و هر دو طرف امتیاز کارت یکسانی داشته باشند، هیچ کدام امتیازی ثبت نمی‌کنند.

اولین تیمی که امتیازش به صفر (یا کمتر) برسد برنده بازی خواهد شد.

اگر تیم غیر دیلر تمامی تریک‌ها را از دست بدهد، بازیکنی که حکم را انتخاب کرده است “بورگومس” (شهردار) نامیده‌ می‌شود.

قوانین رایج در مسابقات

در یک تورنمنت، تعداد ثابتی از تقسیم کارت بازی می‌شود؛ پس از آن بازیکنان موقعیت خود را تغییر می‌دهند تا به صورت یک تیم متفاوت با رقبای جدید به رقابت بپردازند. اگر یک بازی مساوی شود، هر دو تیم یک رویس کم می‌کنند. هر بازیکن مجموع تعداد امتیازهای رویسی که تیمش در طول مسابقه به ثمر رسانده‌ است را جمع می‌کند. بازیکنی که کمترین تعداد رویس را داشته باشد برنده کلی مسابقات است.

دام د ماک (Dame de Make)

بی بی گشنیز با عنوان دام د ماک شناخته می‌شود. در یک نسخه محبوب این کارت همیشه حکم بوده و بالاتر از شاه حکم قرار می‌گیرد. این کارت بر خلاف میت اعلام نمی‌شود و بر امتیازات تأثیر نمی‌گذارد. اگر میت اعلام شود، این کارت بین آس حکم و دام د میک قرار می‌گیرد. بنابراین اگر دل حکم باشد و میت اعلام شود، خال حکم از بالا به پایین به صورت آس دل، بی بی پیک، بی بی گشنیز، شاه دل، بی بی دل، سرباز دل و 9 دل رتبه بندی می‌شود. خال‌های مشکی هر کدام فقط پنج کارت دارند.

شش بازیکن

بازیکنان دو تیم سه نفره تشکیل می‌دهند. هر بازیکن بین دو رقیب می‌نشیند. کارت‌ها به صورت دو تا دوتا تقسیم می‌شوند، به طوری که هر بازیکن چهار کارت داشته باشد. بازیکنی که در سمت چپ دیلر قرار دارد، تعیین کننده حکم است. وی یا خال یکی از دو کارت اول خود را انتخاب می‌کند، یا یکی از دو کارت دوم را رو به بالا می‌کند تا نمایش دهنده حکم باشد.

شش بازیکن می‌توانند به طور متناوب با یک بسته‌ 32 کارتی، با رتبه بندی به صورت A-K-Q-J-10-9-8-7 بازی را انجام دهند. 8 و 7 هیچ امتیازی ندارند. در این حالت از تقسیم کارت، ساخت حکم به همان روشی که در بازی چهار نفره انجام می‌شد، صورت می‌گیرد.

هشت بازیکن

بازیکنان دو تیم چهار نفره را تشکیل می‌دهند. هر بازیکن بین دو رقیب می‌نشیند. در این نسخه از یک بسته‌ 32 کارتی استفاده‌ می‌شود. به هر بازیکن چهار کارت داده‌ می‌شود. بازیکن سمت چپ دیلر یا یکی از دو کارت اول خود را به عنوان حکم انتخاب می‌کند، یا تصمیم می‌گیرد که یکی از دو کارت دومش رو به بالا شده‌ و خال حکم را مشخص کند.

دیگر نسخه‌ها

برخی به نحوی بازی می‌کنند که در آن اگر تیم سازنده حکم، میت را اعلام کرده و ببازد، به جای یک، دو رویس به امتیاز خود اضافه می‌کند. منطق این است که با اعلام میت، آن‌ها در تلاش برای بردن‌ دو رویس بوده‌اند. به همین دلیل در صورت شکست هم باید همان مقدار را از دست بدهند (ot’tant de coyes que rôyes).

بازی به ندرت با بی بی‌های قرمز به عنوان حکم دائمی و همچنین دام د ماک انجام می‌شود. در این نسخه، رتبه‌بندی کارت‌ها به صورت آس، بی بی پیک، بی بیگشنیز، بی بی دل، بی بی خشت، شاه، (بی بی پیک)، سرباز، 10، 9، 8 است. بی بی پیک اگر به صورت میت اعلام شود، بالاترین جایگاه را خواهد داشت. در غیر این صورت و عدم اعلام میت هم پایین‌ترین موقعیت را پیش از کارت سرباز دارا خواهد بود.

کواجونگن (Kwajongen)

در فلاندر، واژه کوئیون به کلمه فلاندری کواجونگن به معنای جوان تبهکار، تبدیل شده‌ است. کیم آیون نسخه‌ای را که در اوپگلابیک (Opglabbeek) در استان لیمبورگ بازی می‌شود، شرح داده‌ است.

مانند نسخه اصلی، چهار بازیکن در دو تیم ثابت با یک بسته‌ 24 کارتی بازی می‌کنند. دیلر دو کارت رو به پایین به هر بازیکن می‌دهد. در ادامه یک کارت رو به بالا به خودش، سپس دوباره دو کارت رو به پایین به هر بازیکن دیگر و سه کارت رو به پایین برای خودش قرار می‌دهد. کارت رو به بالای دیلر اولین خال پیشنهادی حکم را نشان می‌دهد. با شروع از بازیکن سمت چپ دیلر پذیرش یا رد خال حکم آغاز می‌شود. در صورت پذیرش افراد می‌گویند “بازی” و در غیر این صورت “پاس” را اعلام می‌کنند.

به محض اینکه فردی “بازی” را اعلام کند، بازی شروع می‌شود. اگر هر چهار بازیکن پاس بدهند، کارت‌ها ریخته‌ می‌شوند. بازیکن بعدی کارت‌ها را بر ‌زده و تقسیم کارت جدیدی صورت می‌گیرد.

بازیکن سمت چپ دیلر هدایت‌گر اولین تریک خواهد بود. به طور غیرعادی در این نسخه از بازی بازیکنان باید در صورت امکان از خال پیروی کنند. بازیکنی که قادر به پیروی از خال نیست باید یک حکم بازی کند. بازیکنی که هیچ کارتی از خال هدایت شده‌ و حکم ‌ندارد، می‌تواند هر کارتی را بازی کند. توجه داشته باشید که وقتی یک غیر حکم به بازی هدایت می‌شود نمی‌توانید حکم بازی کنید، مگر اینکه نتوانید از آن پیروی کنید.

هر تیم بازی را با 10 امتیاز شروع می‌کند. برگه امتیاز با عنوان “درخت” شناخته می‌شود، حتی اگر امتیاز به جای پاک کردن خطوط، به صورت اعداد ثبت شود. تیمی که امتیاز کارت بیشتری می‌گیرد، یک امتیاز از امتیازات خود کم می‌کند. اگر در هر چهار تریک برنده شود، دو امتیاز کم می‌کند. اگر تیمی که سازنده حکم است نتواند امتیاز بیشتری نسبت به تیم دیگر بگیرد، باید یک امتیاز به امتیازات خود اضافه کند. تیمی که در هر چهار تریک پیروز شود، به جای یک امتیاز، دو امتیاز کم می‌کند. چندان مشخص نیست که در این نسخه وقتی تیم‌ها امتیازات کارت برابری داشته باشند چه اتفاقی می‌افتد. بر اساس توضیحات کیم ایون به نظر می‌رسد تیمی که حکم را پذیرفته‌ باید یک امتیاز اضافه کرده‌ اما تیم دیگر چیزی کم نمی‌کند.

اگر همه افراد پاس بدهند و هیچ کس خال حکم را نپذیرد، دفعه بعد که یک تیم برنده شود، یک امتیاز اضافی کم خواهد کرد؛ دو امتیاز به جای یک برای برد و سه امتیاز در صورت برد هر چهار تریک. اگر دو یا چند پاس متوالی وجود داشته باشد، برندگان بعدی باز هم تنها یک امتیاز اضافی کم می‌کنند. امتیاز بازی‌های پاس داده‌ شده‌ روی هم انباشت نمی‌شوند.

طبق معمول اولین تیمی که به امتیاز صفر یا کمتر برسد برنده مسابقه خواهد شد.

کوجونگ (Kujong)

این بازی که در اطراف مرز لوکزامبورگ و آلمان انجام می‌شود، توسط توماس جونک از دالیدن در منطقه ایفل آلمان توصیف شده‌ است. این عنوان هم ظاهرا بر اساس واژه فرانسوی کوئیون است. کوجونگ در گویش محلی به معنای “گاوچران” است (کو به معنای پسر – جونگ به معنای کسی که گاوها را در گله قرار می‌دهد).

طبق معمول چهار بازیکن در دو تیم ثابت در بازی حضور پیدا می‌کنند. در کوجونگ از یک بسته 24 کارتی استفاده‌ می‌شود. مقادیر امتیازی کارت‌ها به صورت A=4، K=3، Q=2، J=1 است. تقسیم کارت و بازی در جهت عقربه‌های ساعت است. نوبت تقسیم کارت پس از هر دست به سمت چپ می‌چرخد. دیلر یک دسته متشکل از سه کارت را به هر بازیکن می‌دهد. بازیکن سمت چپ دیلر، خال حکم را انتخاب می‌کند. در ادامه دیلر تقسیم کارت را با یک دسته 3 کارته دیگر برای هر بازیکن کامل می‌کند.

بی بی پیک میت است. مانند کوئیون با میت، دارنده این کارت می‌تواند قبل از بازی در اولین تریک آن اعلام کند. به این ترتیب امتیاز برد در بازی افزایش خواهد یافت. در صورتی که میت اعلام شود، بی بی پیک به دومین حکم برتر پس از آس و قبل از شاه تبدیل می‌شود. در این نسخه هیچ کنترا یا ری وجود ندارد.

بازیکن سمت چپ دیلر هدایت‌گر اولین تریک خواهد بود. طبق معمول، بازیکنانی که می‌توانند از آن پیروی کنند، یا باید این کار را انجام دهند یا حکم بازی کنند. بازیکنانی که قادر به پیروی از آن نیستند می‌توانند هر کارتی را بازی کنند.

برگه امتیازات با 9 یا 5 خط عمودی برای هر تیم شروع می‌شود. دست‌های برنده به تیم ‌اجازه می‌دهد که بر روی خطوط عمودی، خط بکشند. اولین تیمی که تمام خطوط خود را خط می‌زند، برنده بازی است. این تیم با عنوان “گاو” شناخته می‌شود. اولین تیمی که دو بار گاو شود، برنده مسابقه است. به نوشته توماس جونک برای برنده شدن در یک مسابقه، یک تیم باید حداقل یک گاو معمولی (9 خط) و یک گاو کوتاه (5 خط) را برنده شود. احتمالا در عمل این بدین معنیست که دو گاو اول یک مسابقه با 9 خط بازی می‌شوند. اگر هر تیم برنده یک گاو باشد، گاو تصمیم گیرنده یک گاو کوتاه خواهد بود که تنها 5 خط دارد. هنگامیکه یک تیم اولین گاو خود را می‌برد، با کشیدن یک دم در انتهای منطقه امتیازی‌اش، این برد را مشخص می‌کند.

در پایان بازی، تیمی که امتیاز کارت بیشتری در تریک‌ها کسب کرده است (21 امتیاز یا بیشتر، چون تمامی کارت‌ها در بازی هستند)، بر روی یک خط عمودی خط می‌کشد. به در صورت اعلام میت (توسط هر تیم) یک خط دیگر را نیز خط می‌زند. در صورت پیروزی در هر شش تریک نیز یک خط دیگر خط می‌خورد. اگر تیم انتخاب کننده حکم ببازد، باید یک خط به خطوط خود اضافه کند.

چندان مشخص نیست که اگر امتیاز کارت به صورت 20-20 تقسیم شود چه اتفاقی می‌افتد. احتمالا هیچ یک از تیم‌ها در چنین وضعیتی چیزی کسب نمی‌کند. در تصویر فوق که نمایشگر یک گاو معمولیست، تیم A دو خط اضافه کرده و 5 تا را خط زده است. این در حالیست که تیم B بر روی 3 خط خود، خط کشیده است. بنابراین تیم‌ها در سطحی برابر قرار دارند؛ هر کدام برای برد گاو به خط زدن 6 خط دیگر نیاز دارند.

تروئون (Troeven)

این بازی که در استان جنوبی هلند لیمبورگ محبوب است، توسط هری تیگلوند در The Playing-Card جلد XXIV، شماره 6 توصیف شده است. واژه تروئون به معنای “حکم” است.

تروئون با یک بسته 32 کارتی بازی می‌شود. رتبه بندی کارت‌ها به صورت A-K-Q-J-10-9-8-7 در تمامی خال‌ها و با مقادیر امتیازی A=4، K=3، Q=2، J=1، به مانند کوئیون انجام می‌شود. طبق معمول چهار بازیکن در دو تیم ثابت در بازی حضور دارند. دیلر کارت‌ها را بر می‌زند و فرد سمت راستی‌اش آن‌ها را کات می‌کند. سپس دیلر چهار کارت به بازیکن سمت چپ خود می‌دهد و منتظر می‌ماند تا این بازیکن خال حکم را اعلام کند. این حکم حتی می‌تواند از خالی باشد که وی در دست ندارد.

در ادامه کارت‌های باقی‌مانده در جهت عقربه‌های ساعت و به صورت هر بار چهار کارت تقسیم می‌شوند؛ به طوری که هر بازیکن هشت کارت داشته باشد. بازیکنی که خال حکم را مشخص کرده است، اولین نفر در تریک خواهد بود. بازیکنانی که می‌توانند از آن پیروی کنند باید این کار را انجام دهند و یا حکم بازی کنند. بازیکنی که نمی‌تواند از خال پیروی کند می‌تواند هر کارتی را بازی کند.

نمودار امتیاز دهی شبیه به آنچه در کوئیون استفاده می‌شود است. با این حال در ترئون هفت خط افقی به صورت شاخه‌های درخت در نظر گرفته می‌شوند. تیمی که امتیاز کارت بیشتری بگیرد می‌تواند یک شاخه را از بخش خود حذف کند. این کار با اضافه کردن یک دایره توپر به آن مشخص می‌شود. اگر تیم انتخاب کننده حکم ببازد، باید یک شاخه به سمت خود اضافه کند. در صورت تساوی، امتیازی وجود ندارد. با این حال اولین تیمی که پس از یک یا چند دست تساوی، یک دست را می‌برد، به جای یک شاخه، دو شاخه را حذف می‌کند. اولین تیمی که تمام شاخه‌های خود را حذف کند برنده رقابت خواهد شد.

در تصویر، تیم چپ یک شاخه اضافه کرده و یک شاخه را حذف کرده است. این در حالیست که تیم سمت راست دو شاخه را پاک کرده و تنها به پنج شاخه دیگر برای برنده شدن احتیاج دارد.

سه بازیکن

با این که چندان عادی نیست اما سه نفر نیز می‌توانند در تروئون بازی کنند. دو نسخه برای این حالت امکان پذیر است.

نسخه 1- یک بازیکن فرضی (آدمک) در نقش بازیکن چهارم ظاهر می‌شود. یک ردیف از چهار کارت رو به پایین با یک کارت رو به بالا بر روی هر کدام به آدمک داده می‌شود. یک بازیکن با آدمک هم‌تیمی می‌شود. دو نفر دیگر هم تیم رقیب را تشکیل می‌دهند. در روند بازی، هم‌تیمی آدمک به جای او کارت‌هایش را بازی می‌کند. تنها کارت‌های رو به بالا طبق قوانین معمول برای بازی در دسترس هستند. در پایان هر تریک، هر کارت رو به پایین که با بازی کارتی که در بالای آن قرار داشته نمایان شده است، رو به بالا برگردانده می‌شود. وقتی نوبت به انتخاب حکم آدمک می‌رسد، هم‌تیمی‌اش پیش از اینکه به دست خود نگاه کند، حکم را بر اساس چهار کارت رو به بالای آدمک انتخاب می‌کند.

نسخه 2- دو کارت هفت سیاه از دک حذف می‌شوند. بدین ترتیب یک دک 30 کارتی تشکیل می‌شود. هیچ تیم و آدمکی در این نسخه وجود ندارد. امتیاز دهی با استفاده از سه درخت، هر کدام با پنج شاخه که در یک طرف قرار دارند انجام می‌شود. این بازی در توصیفات هری تیگه‌لاوند به صورت کامل توضیح داده نشده است؛ با این حال احتمالاً ده کارت به هر بازیکن داده می‌شود، هر بار پنج کارت. اولین بازیکن بر اساس پنج کارت اولش خال حکم را انتخاب می‌کند. بنا بر فرضیات، بازیکنی که بیشترین امتیاز را کسب می‌کند می‌تواند یک شاخه را حذف کند.

دو بازیکن

برای این مورد نیز دو نسخه تدوین شده است.

نسخه 1- این نسخه یکی از بازی‌های محبوب برای کودکان است. به هر بازیکن دو ردیف چهار کارتی رو به پایین داده می‌شود. در ادامه فرد غیر دیلر چهار کارت رو به بالا را در یک ردیف و بر روی چهار کارت قبلی خود دریافت می‌کند. وی باید خال حکم را انتخاب کند. در ادامه یک ردیف چهار کارته رو به بالا در بالای ردیف قبلی دیلر قرار می‌گیرد. سپس بازیکنان چهار کارت دیگر رو به بالا در بالای ردیف‌های خود دریافت می‌کنند.

بنابراین پس از تقسیم کارت، هر بازیکن یک دسته متشکل از هشت کارت رو به بالا دارد که هر کدام یک کارت رو به پایین در زیر خود دارند. در روند بازی هر بازیکن از کارت‌های رو به بالای خود یکی را انتخاب می‌کند. پس از هر تریک، هر کارت رو به پایین که در معرض دید قرار می‌گیرد، رو به بالا می‌چرخد. قوانین بازی و امتیازدهی مانند نسخه چهار نفره است.

نسخه 2- این نسخه رواج کمتری دارد. دیلر چهار کارت به رقیب خود می‌دهد. وی حکم را بر اساس آن‌ها انتخاب می‌کند. در ادامه دیلر چهار کارت به خودش و چهار کارت دیگر به هر دونفرشان می‌دهد. شانزده کارت باقی مانده رو به پایین بر روی هم چیده می‌شوند. هر تریک از دو کارت تشکیل شده است. تا زمانی که کارت در پشته وجود دارد، نیازی به پیروی از خال نیست. پس از هر تریک، برنده کارت بالایی انباشت را کشیده و بازنده کارت بعدی را می‌کشد. هنگامی‌که انباشت تمام شد، قوانین معمول پیروی از خال یا بازی با حکم در هشت تریک آخر اجرا می‌شوند. امتیازدهی مانند نسخه چهار نفره است.